Literature ReviewFor several decade

Literature Review
For several decades, U.S. nurses have been providing nursing care in developing countries, generally through volunteer organizations. Lash, Lusk, and Nelson (2000)) described a dramatic increase in the international scholarly activity of U.S. nurse educators in the latter part of the last century. Many articles have exemplified more formalized teaching–learning exchanges and partnerships, primarily between schools of nursing in both the Eastern and Western parts of the world, to develop the size and skills of the nursing workforce around the globe and increase cultural awareness among students and faculty (Furuta et al., 2003, Lash et al., 2000, Lusk & Lash, 2002, McAuliffe & Cohen, 2005, Melby et al., 2008, Ryan et al., 1998, Sherwood & Liu, 2005, Upvall, 1990, Wallace, 2007, Yu, 2008, Zheng et al., 2001).

Despite limited resources in developing countries, nursing education is an important strategy to meet the health care needs of their population. However, in countries that have experienced periods of war and/or oppression, governments may have limited or completely extinguished progress in nursing education, including the execution and/or forced migration of educated persons, such as nurses (Yu, 2008). In the aftermath of such oppression and because of a dearth of nurse educators, governments, such as in China, have often assigned physicians to teach nurses (Sherwood & Liu, 2005), thereby limiting professional identity and authority. Although global partnerships have evolved among schools of nursing, more partnerships are needed to effectively focus on the staff training needs of nurses in developing countries and address the advancement of the profession as a whole.

In Cambodia, nursing education ceased altogether from 1975 to 1979 during the rule of the Khmer Rouge, effectively stalling educational and professional advancement. The systematic genocide in Cambodia eradicated many educated health care personnel during this time. The lack of degreed nurses complicates the educational preparation of future generations of nurses. In addition to extremely limited options beyond basic programs, there are barriers for Cambodian nurses who graduated before these programs were instituted to obtain baccalaureate or advanced degrees. In addition, there are gaps in nursing leadership to begin such programs or to further develop staff nurses.

Health care facilities in Cambodia and other developing countries around the world have begun to use teaching and consultation skills volunteered by foreign health care educators and leaders for short-term development projects. The desire to be a volunteer is rooted in humanism with the outcome of improving the lives of individuals regardless of their physical and socioeconomic attributes (Patterson, 2009). The literature does not fully address the barriers to volunteering and challenges while on-site or the mutual benefits to both host agency and volunteers (Berland, 2007, Kater & Liebergall, 2010, Stoyles, 2007).

There is a plethora of volunteer agencies facilitating placement of nurses in overseas positions. One volunteer organization, Health Volunteers Overseas (HVO, 2011) serves to “not only to train new health care providers, but also to encourage and to sustain current health workers so that they can continue to practice in their home countries where their skills are most urgently needed. By increasing the total number of trained health workers in high need areas, we improve access to care and the health of the world's poorest” (2011, ¶ 5). Through their connection with HVO, the authors of this article represent partners from both Cambodia and the United States.

Teaching across cultures is challenging, and there is always the danger of imposing cultural imperialism (Parfitt, 1999; Parker & McMillan, 2007, Yu, 2008). Fundamentally, the philosophic differences between the Eastern collectivism of Asia and the more individualistic Western perspective can create a chasm for educators (Melby et al., 2008, Wallace, 2007). This chasm often plays out in different types of relationships between the students and the teacher—the Eastern approach being generally more teacher focused, whereas the Western centers more on students. Nursing is a highly situated profession and very context dependent (Melby et al., 2008). Educators who are not immersed in a culture may find it difficult to understand, much less teach regarding, the challenges faced by nurses in that culture, especially for short-term assignments. A liaison between two cultures is essential for fully enhancing the learning and experience for both partners (Ryan et al., 1998).

There is little discussion in the literature about optimizing the usual short-term work of volunteers in developing countries, especially from dual perspectives—host and volunteer. In this article, three sets of partners describe exemplars of activities and observations that characterize foreign volunteer visits to a pediatric facility in Cambodia and provide reciprocal partnering opportunities. The first section outlines the critical role of the host facility, then two pairs of volunteers describe their similar but different lessons learned from staff teaching in a facility in a developing country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Literature ReviewFor several decades, U.S. nurses have been providing nursing care in developing countries, generally through volunteer organizations. Lash, Lusk, and Nelson (2000)) described a dramatic increase in the international scholarly activity of U.S. nurse educators in the latter part of the last century. Many articles have exemplified more formalized teaching–learning exchanges and partnerships, primarily between schools of nursing in both the Eastern and Western parts of the world, to develop the size and skills of the nursing workforce around the globe and increase cultural awareness among students and faculty (Furuta et al., 2003, Lash et al., 2000, Lusk & Lash, 2002, McAuliffe & Cohen, 2005, Melby et al., 2008, Ryan et al., 1998, Sherwood & Liu, 2005, Upvall, 1990, Wallace, 2007, Yu, 2008, Zheng et al., 2001).Despite limited resources in developing countries, nursing education is an important strategy to meet the health care needs of their population. However, in countries that have experienced periods of war and/or oppression, governments may have limited or completely extinguished progress in nursing education, including the execution and/or forced migration of educated persons, such as nurses (Yu, 2008). In the aftermath of such oppression and because of a dearth of nurse educators, governments, such as in China, have often assigned physicians to teach nurses (Sherwood & Liu, 2005), thereby limiting professional identity and authority. Although global partnerships have evolved among schools of nursing, more partnerships are needed to effectively focus on the staff training needs of nurses in developing countries and address the advancement of the profession as a whole.In Cambodia, nursing education ceased altogether from 1975 to 1979 during the rule of the Khmer Rouge, effectively stalling educational and professional advancement. The systematic genocide in Cambodia eradicated many educated health care personnel during this time. The lack of degreed nurses complicates the educational preparation of future generations of nurses. In addition to extremely limited options beyond basic programs, there are barriers for Cambodian nurses who graduated before these programs were instituted to obtain baccalaureate or advanced degrees. In addition, there are gaps in nursing leadership to begin such programs or to further develop staff nurses.สิ่งอำนวยความสะดวกดูแลสุขภาพในประเทศกัมพูชาและประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ ทั่วโลกได้เริ่มใช้สอนและให้คำปรึกษาทักษะ volunteered โดยนักการศึกษาต่างประเทศที่ดูแลสุขภาพและผู้นำการพัฒนาโครงการระยะสั้น ความปรารถนาที่จะเป็นอาสาสมัครจะใช้ในมนุษยนิยมกับผลของการพัฒนาชีวิตของบุคคลโดยไม่คำนึงถึงคุณลักษณะของประชากร และกายภาพ (Patterson, 2009) วรรณคดีไม่เต็มอยู่อุปสรรคการอาสาสมัคร และความท้าทายในขณะที่สิ่ง หรือผลประโยชน์ร่วมกันทั้งเจ้าสำนักและอาสาสมัคร (Berland, 2007, Kater & Liebergall, 2010, Stoyles, 2007)มีหน่วยงานอาสาสมัครที่อำนวยความสะดวกตำแหน่งพยาบาลในตำแหน่งที่ต่างประเทศให้เลือกมากมาย หนึ่งอาสาสมัครองค์กร สุขภาพอาสาสมัครต่างประเทศ (HVO, 2011) ทำหน้าที่ "ไม่เพียงแต่ฝึกผู้ให้บริการสุขภาพใหม่ แต่ยังส่งเสริม และธำรงปัจจุบันสุขภาพผู้ปฏิบัติงานเพื่อให้พวกเขายังปฏิบัติในประเทศของตนที่ทักษะจำเป็นเร่งด่วนที่สุด โดยการเพิ่ม จำนวนของแรงงานฝึกอบรมสุขภาพในสูงต้องการพื้นที่ เราปรับปรุงการเข้าถึงการดูแลสุขภาพจนที่สุดในโลก" (2011 ถัด 5) ผ่านการเชื่อมต่อกับ HVO ผู้เขียนบทความนี้แสดงถึงคู่ค้าจากประเทศกัมพูชาและสหรัฐอเมริกาTeaching across cultures is challenging, and there is always the danger of imposing cultural imperialism (Parfitt, 1999; Parker & McMillan, 2007, Yu, 2008). Fundamentally, the philosophic differences between the Eastern collectivism of Asia and the more individualistic Western perspective can create a chasm for educators (Melby et al., 2008, Wallace, 2007). This chasm often plays out in different types of relationships between the students and the teacher—the Eastern approach being generally more teacher focused, whereas the Western centers more on students. Nursing is a highly situated profession and very context dependent (Melby et al., 2008). Educators who are not immersed in a culture may find it difficult to understand, much less teach regarding, the challenges faced by nurses in that culture, especially for short-term assignments. A liaison between two cultures is essential for fully enhancing the learning and experience for both partners (Ryan et al., 1998).There is little discussion in the literature about optimizing the usual short-term work of volunteers in developing countries, especially from dual perspectives—host and volunteer. In this article, three sets of partners describe exemplars of activities and observations that characterize foreign volunteer visits to a pediatric facility in Cambodia and provide reciprocal partnering opportunities. The first section outlines the critical role of the host facility, then two pairs of volunteers describe their similar but different lessons learned from staff teaching in a facility in a developing country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทบทวนวรรณกรรมเป็นเวลาหลายทศวรรษพยาบาลสหรัฐได้รับการให้การดูแลรักษาพยาบาลในประเทศกำลังพัฒนาโดยทั่วไปผ่านองค์กรอาสาสมัคร Lash, รูสก์และเนลสัน (2000)) อธิบายเพิ่มขึ้นอย่างมากในกิจกรรมทางวิชาการระหว่างประเทศของการศึกษาพยาบาลของสหรัฐในส่วนหลังของศตวรรษที่ผ่านมา บทความจำนวนมากได้สุดขั้วที่เป็นทางการมากขึ้นการเรียนการสอนการแลกเปลี่ยนและความร่วมมือหลักระหว่างโรงเรียนพยาบาลทั้งในภาคตะวันออกและชิ้นส่วนตะวันตกของโลกในการพัฒนาขนาดและทักษะของแรงงานพยาบาลทั่วโลกและเพิ่มการรับรู้ทางวัฒนธรรมระหว่างนักศึกษาและคณาจารย์ (Furuta et al., 2003 Lash et al., 2000 Lusk และ Lash 2002 McAuliffe & โคเฮน 2005 Melby et al., 2008 ไรอัน et al., 1998, เชอร์วู้ดและหลิว 2005 Upvall 1990 วอลเลซ 2007 ยู 2008 เจิ้งเหอ et al., 2001). แม้จะมีทรัพยากรที่ จำกัด ในประเทศกำลังพัฒนาการศึกษาพยาบาลเป็นกลยุทธ์สำคัญที่จะตอบสนองความต้องการการดูแลสุขภาพของประชากรของพวกเขา แต่ในประเทศที่มีประสบการณ์ช่วงเวลาของสงครามและ / หรือการกดขี่ของรัฐบาลอาจมีการ จำกัด หรือดับความคืบหน้าอย่างสมบูรณ์ในการศึกษาพยาบาลรวมทั้งการดำเนินการและ / หรือบังคับอพยพของบุคคลที่มีการศึกษาเช่นพยาบาล (ยู 2008) ในผลพวงของการกดขี่ดังกล่าวและเนื่องจากการขาดแคลนของการศึกษาพยาบาลรัฐบาลเช่นในประเทศจีนได้กำหนดมักจะสอนให้แพทย์พยาบาล (เชอร์วู้ดและหลิว 2005) จึง จำกัด ตัวตนของมืออาชีพและผู้มีอำนาจ แม้ว่าความร่วมมือระดับโลกมีการพัฒนาในโรงเรียนของพยาบาลความร่วมมืออื่น ๆ ที่จำเป็นในการได้อย่างมีประสิทธิภาพมุ่งเน้นไปที่ความต้องการของการฝึกอบรมพนักงานของพยาบาลในประเทศกำลังพัฒนาและที่อยู่ของความก้าวหน้าของอาชีพที่เป็นทั้ง. ในกัมพูชาการศึกษาพยาบาลหยุดโดยสิ้นเชิง 1975-1979 ในช่วง การปกครองของเขมรแดงได้อย่างมีประสิทธิภาพถ่วงความก้าวหน้าการศึกษาและอาชีพ การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในประเทศกัมพูชาเป็นระบบกำจัดสุขภาพการศึกษาหลายบุคลากรที่ดูแลในช่วงเวลานี้ การขาดการพยาบาล degreed ซับซ้อนการเตรียมความพร้อมด้านการศึกษาของคนรุ่นอนาคตของพยาบาล นอกเหนือไปจากตัวเลือกที่ จำกัด มากเกินกว่าโปรแกรมขั้นพื้นฐานมีอุปสรรคสำหรับพยาบาลกัมพูชาก่อนที่จะจบการศึกษาที่โปรแกรมเหล่านี้ถูกก่อตั้งที่จะได้รับปริญญาตรีหรือระดับสูง นอกจากนี้ยังมีช่องว่างในการเป็นผู้นำทางการพยาบาลที่จะเริ่มต้นโครงการดังกล่าวหรือเพื่อพัฒนาพยาบาลประจำการ. สิ่งอำนวยความสะดวกการดูแลสุขภาพในประเทศกัมพูชาและประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ ทั่วโลกได้เริ่มใช้การเรียนการสอนและทักษะการให้คำปรึกษาอาสาโดยนักการศึกษาการดูแลสุขภาพจากต่างประเทศและผู้นำสำหรับระยะสั้น โครงการพัฒนาระยะยาว ความปรารถนาที่จะเป็นอาสาสมัครเป็นรากฐานในการเห็นอกเห็นใจกับผลของการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของบุคคลโดยไม่คำนึงถึงลักษณะทางกายภาพและทางเศรษฐกิจและสังคมของพวกเขา (แพตเตอร์สัน 2009) วรรณกรรมไม่เต็มอยู่อุปสรรคในการเป็นอาสาสมัครและความท้าทายในขณะที่ในสถานที่หรือผลประโยชน์ร่วมกันทั้งหน่วยงานเจ้าภาพและอาสาสมัคร (Berland 2007 Kater และ Liebergall 2010 Stoyles 2007). มีมากมายเหลือเฟือของหน่วยงานอาสาสมัครอำนวยความสะดวกคือ ตำแหน่งของพยาบาลในตำแหน่งที่ต่างประเทศ หนึ่งในองค์กรอาสาสมัครอาสาสมัครสาธารณสุขในต่างประเทศ (HVO 2011) ทำหน้าที่ในการ "ไม่เพียง แต่ในการฝึกอบรมผู้ให้บริการดูแลสุขภาพใหม่ แต่ยังให้การสนับสนุนและจะรักษาคนทำงานด้านสุขภาพในปัจจุบันเพื่อให้พวกเขายังคงสามารถปฏิบัติงานในประเทศบ้านเกิดของพวกเขาที่ทักษะของพวกเขาเป็นส่วนใหญ่ ความจำเป็นเร่งด่วน โดยการเพิ่มจำนวนของคนทำงานด้านสุขภาพผ่านการฝึกอบรมในพื้นที่ความต้องการสูงเราปรับปรุงการเข้าถึงการดูแลและสุขภาพของโลกที่ยากจนที่สุด "(2011 ¶ 5) . ผ่านการเชื่อมต่อของพวกเขาด้วย HVO ผู้เขียนบทความนี้แทนคู่ค้าจากประเทศกัมพูชาและสหรัฐอเมริกาสอนข้ามวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่ท้าทายและมีความเป็นอันตรายของการจัดเก็บภาษีจักรวรรดินิยมทางวัฒนธรรม(พาร์ฟิตต์ 1999; ปาร์กเกอร์และ McMillan 2007 ยู 2008) พื้นฐานความแตกต่างระหว่างปรัชญาคติตะวันออกของเอเชียและมุมมองที่แต่ละอื่น ๆ เวสเทิร์สามารถสร้างช่องว่างสำหรับการศึกษา (Melby et al., 2008 วอลเลซ 2007) ช่องว่างนี้มักจะเล่นออกในรูปแบบที่แตกต่างกันของความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนและครูวิธีการทางทิศตะวันออกเป็นครูโดยทั่วไปมุ่งเน้นมากขึ้นในขณะที่ศูนย์เวสเทิร์เพิ่มเติมเกี่ยวกับนักเรียน พยาบาลเป็นอาชีพที่อยู่สูงและบริบทมากขึ้น (Melby et al., 2008) การศึกษาที่ไม่ได้แช่อยู่ในวัฒนธรรมที่อาจพบว่ามันยากที่จะเข้าใจการสอนมากน้อยเกี่ยวกับความท้าทายที่ต้องเผชิญกับพยาบาลในวัฒนธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการมอบหมายงานในระยะสั้น ผู้ประสานงานระหว่างสองวัฒนธรรมเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการอย่างเต็มที่การเสริมสร้างการเรียนรู้และประสบการณ์สำหรับทั้งคู่ (ไรอัน et al., 1998). มีการสนทนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ในวรรณคดีเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานในระยะสั้นตามปกติของอาสาสมัครในประเทศกำลังพัฒนาโดยเฉพาะจากคู่ มุมมองที่เป็นเจ้าภาพและอาสาสมัคร ในบทความนี้สามชุดของพันธมิตรอธิบายโคลงของกิจกรรมและข้อสังเกตที่เป็นลักษณะอาสาสมัครชาวต่างชาติเข้าชมไปยังสถานที่เด็กในประเทศกัมพูชาและให้โอกาสในการเป็นพันธมิตรซึ่งกันและกัน ส่วนแรกแสดงบทบาทที่สำคัญของสิ่งอำนวยความสะดวกโฮสต์แล้วสองคู่ของอาสาสมัครอธิบายบทเรียนคล้ายกัน แต่แตกต่างกันของพวกเขาได้เรียนรู้จากการเรียนการสอนพนักงานในสถานที่ในประเทศที่กำลังพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทบทวนวรรณกรรม
สำหรับหลายทศวรรษ พยาบาลสหรัฐได้รับการให้การพยาบาลในการพัฒนาประเทศ โดยผ่านองค์กรอาสาสมัคร ขนตา Lusk และเนลสัน ( 2000 ) ) อธิบายการเพิ่มขึ้นอย่างมากในต่างประเทศ กิจกรรมทางวิชาการของอาจารย์พยาบาลของสหรัฐอเมริกาในส่วนหลังของศตวรรษที่บทความหลายขั้วมากขึ้น กล่าวสอน–การแลกเปลี่ยนเรียนรู้และสร้างความร่วมมือระหว่างสถานศึกษาพยาบาลเป็นหลัก ทั้งในตะวันออกและตะวันตกของโลก เพื่อพัฒนาทักษะของบุคลากรทางการพยาบาล และขนาดทั่วโลกและเพิ่มความตระหนักทางวัฒนธรรมของนักศึกษา และคณะ ( ฟุรุตะ et al . , 2003 , ขนตา et al . , 2000 &รูสก์ , ฟาด , 2002 , mcauliffe &โคเฮน2005 เมลบี้ et al . , 2008 , ไรอัน et al . , 1998 , Sherwood &หลิว , 2005 , upvall , 2533 , วอลเลซ , 2007 , ยู , 2008 , เจิ้ง et al . , 2001 ) .

แม้จะมีทรัพยากรที่ จำกัด ในการพัฒนาประเทศ การศึกษาพยาบาล คือ ต้องมีกลยุทธ์สำคัญเพื่อตอบสนองการดูแลสุขภาพ ประชากรของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในประเทศที่มีประสบการณ์ช่วงสงคราม และ / หรือ การกดขี่รัฐบาลอาจต้องจำกัดหรือยกเลิกอย่างสมบูรณ์ ความก้าวหน้าในการศึกษาพยาบาล รวมถึงการดําเนินการ และ / หรือ การบังคับโยกย้ายการศึกษาบุคคล เช่น พยาบาล ( Yu , 2008 ) ในผลพวงของการกดขี่และเนื่องจากความขาดแคลนของอาจารย์ พยาบาลรัฐบาล เช่นในประเทศจีน ก็มักจะมอบหมายให้แพทย์ พยาบาล สอน ( Sherwood &หลิว , 2005 )งบจำกัดอำนาจวิชาชีพ เอกลักษณ์และ แม้ว่าพันธมิตรโลกได้มีวิวัฒนาการของโรงเรียนพยาบาลพันธมิตรเพิ่มเติมจะต้องมีประสิทธิภาพ มุ่งเน้นที่ความต้องการการฝึกอบรมพนักงานของพยาบาลในการพัฒนาประเทศและที่อยู่ความก้าวหน้าของอาชีพทั้ง

ในกัมพูชา , การศึกษาพยาบาลหยุดทั้งหมดจาก 2518 ถึง 2522 ในระหว่างการปกครองของเขมรแดง ,ได้อย่างมีประสิทธิภาพถ่วงเวลาการศึกษาและความก้าวหน้าอย่างมืออาชีพ การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในกัมพูชากำจัดหลายการศึกษาการดูแลสุขภาพบุคลากรในช่วงเวลานี้ ขาด degreed พยาบาลอธิบายการเตรียมการศึกษาของคนรุ่นอนาคตของพยาบาล นอกเหนือจากตัวเลือกน้อยมากนอกเหนือจากโปรแกรมพื้นฐาน