We define risk, using dictionary te

We define risk, using dictionary terms, as “the possibility of loss or injury.” Academics, however, like to define “risk” differently, averring that it is the relative volatility of a stock or a portfolio of stocks—that is, the volatility as compared to that of a large universe of stocks. Employing databases and statistical skills, these academics compute with precision the “beta” of a stock—its relative volatility in the past—and then build arcane investment and capital allocation theories around this calculation. In their hunger for a single statistic to measure risk, however, they forget a fundamental principle: it is better to be approximately right than precisely wrong.
6. Diversification. Buffett disagreed with conventional wisdom that investors should hold a broad portfolio of stocks in order to shed company-specific risk. In his view, investors typically purchased far too many stocks rather than waiting for one exceptional company. Buffett said,
Figure businesses out that you understand and concentrate. Diversification is protection against ignorance, but if you don’t feel ignorant, the need for it goes down drastically.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรากำหนดความเสี่ยงการใช้คำพจนานุกรมขณะที่ "ความเป็นไปได้ของการสูญเสียหรือได้รับบาดเจ็บ." นักวิชาการ แต่ชอบที่จะกำหนด "เสี่ยง" แตกต่างกัน averring ว่ามันเป็นความผันผวนของหุ้นหรือผลงานของหุ้นที่เป็น ความผันผวนเมื่อเทียบกับที่ของจักรวาลที่มีขนาดใหญ่ของหุ้น ฐานข้อมูลการจ้างงานและทักษะทางสถิตินักวิชาการเหล่านี้คำนวณด้วยความแม่นยำ "เบต้า" จากสต็อกของความผันผวนในการลงทุนลับที่ผ่านมาและแล้วสร้างและทฤษฎีการจัดสรรทุนรอบการคำนวณนี้ ในความหิวของพวกเขาสำหรับสถิติเดียวในการวัดความเสี่ยง แต่พวกเขาลืมหลักการพื้นฐาน: จะดีกว่าที่จะอยู่ที่ประมาณกว่าขวาผิดปกติได้อย่างแม่นยำ
6. การเปลี่ยนบัฟเฟตไม่เห็นด้วยกับภูมิปัญญาดั้งเดิมที่นักลงทุนควรถือที่หลากหลายของหุ้นในลำดับที่จะหลั่งความเสี่ยงของ บริษัท ที่เฉพาะเจาะจง ในมุมมองของเขาที่นักลงทุนมักจะซื้อหุ้นมากเกินไปแทนที่จะรอให้ บริษัท ที่โดดเด่นหนึ่ง Buffett กล่าวว่าธุรกิจ
คิดออกว่าคุณเข้าใจและมีสมาธิ การกระจายการลงทุนคือการป้องกันความโง่เขลาแต่ถ้าคุณไม่รู้สึกโง่เขลา, ความจำเป็นในการจะไปลงอย่างเห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรากำหนดความเสี่ยง การใช้พจนานุกรมเงื่อนไข เป็น "โอกาสการสูญเสียหรือบาดเจ็บ" นักวิชาการ อย่างไรก็ตาม เช่นการ "เสี่ยง" แตกต่าง averring ว่า จะผันผวนญาติของคลังหรือผลงานของหุ้น — นั่นคือ ความผันผวนเมื่อเทียบกับที่ของจักรวาลขนาดใหญ่ของหุ้น ใช้ฐานข้อมูลและสถิติทักษะ นักวิชาการเหล่านี้คำนวณกับความแม่นยำ "เบต้า" ของคลัง — ความผันผวนของญาติในอดีต — แล้ว สร้างลงทุน arcane และทฤษฎีการจัดสรรทุนรอบนี้คำนวณ ในความหิวสำหรับสถิติเดียวเพื่อวัดความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม พวกเขาลืมหลักการพื้นฐาน: ไปพักประมาณกว่าแม่นยำไม่ถูกต้อง.
6 วิสาหกิจ บัฟเฟตต์ disagreed กับภูมิปัญญาดั้งเดิมที่ว่า นักลงทุนควรถือผลงานคร่าว ๆ ของหุ้นเพื่อหลั่งความเสี่ยงเฉพาะของบริษัท ในมุมมองของเขา นักลงทุนมักจะซื้อหุ้นมากเกินไป มากกว่ารอบริษัทหนึ่งแห่งนี้ บัฟเฟตต์กล่าว,
คิดธุรกิจออกให้คุณเข้าใจ และเข้มข้นขึ้น วิสาหกิจจะป้องกันความไม่รู้ แต่ถ้าคุณไม่รู้สึกไม่รู้ ต้องการไปลงอย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรากำหนดความเสี่ยงโดยใช้เงื่อนไขพจนานุกรมเป็น"ความเป็นไปได้ของการสูญเสียการบาดเจ็บหรือ"นักวิชาการแต่ถึงอย่างไรก็ตามเหมือนกับในการกำหนด"ความเสี่ยง"แตกต่างกัน averring ว่าเป็นความผันผวนของราคาหุ้นหรือกลุ่มของหุ้นที่มีความเสี่ยงจากความผันผวนที่เมื่อเทียบกับจักรวาลขนาดใหญ่ของหุ้นที่ ใช้ฐานข้อมูลและความชำนาญข้อมูลทางสถิตินักวิชาการเหล่านี้การประมวลผลด้วยความแม่นยำ"เบต้านี้"ความผันผวนของตลาดหุ้นของญาติคนหนึ่งในอดีตที่แล้วสร้างทฤษฎีการจัดสรรการลงทุนและเงินทุนหลายๆรอบการคำนวณนี้ ในความหิวกระหายของพวกเขาสำหรับสถิติเพียงหนึ่งเดียวสำหรับการวัดความเสี่ยงแต่ถึงอย่างไรก็ตามยังลืมหลักการขั้นพื้นฐานที่จะดีกว่าเพื่อจะได้อย่างแม่นยำกว่าประมาณด้านขวาไม่ถูกต้อง N 6 กระจาย.บุฟเฟต์ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดแบบดั้งเดิมที่ผู้ลงทุนควรถือกลุ่ม ผลิตภัณฑ์ ที่ครอบคลุมของหุ้นในการสั่งซื้อเพื่อเก็บความเสี่ยงเฉพาะของบริษัท ในมุมมองของเขาผู้ลงทุนโดยทั่วไปที่ซื้อหุ้นไปไกลมากเกินไปแทนที่จะรอคอยให้บริษัทแห่งหนึ่งที่ดีเยี่ยม บุฟเฟต์กล่าวว่าธุรกิจ
รูปที่ออกมาว่าคุณทำความเข้าใจและให้ความสนใจ เปลี่ยนเป็นการป้องกันความไม่รู้แต่หากคุณรู้สึกไม่เขลาจำเป็นต้องได้สำหรับเรื่องจะลงไปอย่างมาก