The situation greatly improved duri

The situation greatly improved during the 1980s-1990s, with the implementation of multi-sectoral policies and programs focusing on poverty alleviation and primary health care. Economic development, improved access to health services and effective community-based nutrition programs contributed to these positive trends. However, the prevalence of low birth weight remained at 8-10%, while stunting and underweight declined to about 10% by the 1990s, with small change thereafter. The prevalence of anemia among pregnant women and children decreased by half and vitamin A deficiency is no longer a public health problem. Iodine deficiency, especially during pregnancy is still a major concern. As the country progressed in terms of economic and social development, overnutrition among women and children affected all socio-economic levels. Changes in lifestyles, food access and eating patterns are observed both in urban and rural areas. Although efforts have been made to address these allenges, harmonized policy and strategic programs that address DBMN in the complex social and economic environment are urgently needed. Early life undernutrition should be considered along with measures to address obesity and chronic diseases in children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานการณ์ดีขึ้นมากในช่วงทศวรรษ 1980 ปี 1990 กับการใช้นโยบายหลายรายสาขาและโปรแกรมที่มุ่งเน้นบรรเทาความยากจนและสาธารณสุขมูลฐาน พัฒนาเศรษฐกิจ การปรับปรุงการเข้าถึงบริการสุขภาพและโภชนาการชุมชนมีประสิทธิภาพโปรแกรมส่วนแนวโน้มบวกเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ความชุกของน้ำหนักเกิดต่ำยังคงที่ 8-10% ขณะ stunting และ underweight ปฏิเสธไปประมาณ 10% โดยปี 1990 เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยหลังจากนั้น ความชุกของโรคโลหิตจางในหญิงตั้งครรภ์และเด็กลดลงครึ่งหนึ่งและขาดวิตามินเอจะไม่เป็นปัญหาสาธารณสุข ขาดไอโอดีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างตั้งครรภ์ได้ยังกังวลสำคัญ เป็นประเทศหน้าไปเพียงใดในด้านการพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคม overnutrition ผู้หญิงและเด็กได้รับผลกระทบเศรษฐกิจสังคมทุกระดับ การเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิต อาหารเข้า และรูปแบบการรับประทานอาหารจะพบทั้งในเขตเมือง และชนบท แม้ว่าความพยายามที่ได้ทำไว้ allenges เหล่านี้ นโยบายแคนาดาและโปรแกรมเชิงกลยุทธ์ที่ DBMN ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมสังคม และเศรษฐกิจซับซ้อนที่ มีจำเป็นเร่งด่วน ควรพิจารณาช่วงชีวิต undernutrition กับมาตรการเพื่อโรคอ้วนและโรคเรื้อรังในเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานการณ์ดีขึ้นอย่างมากในช่วงปี 1980 ปี 1990 ที่มีการดำเนินการตามนโยบายหลายภาคและโปรแกรมมุ่งเน้นไปที่การบรรเทาความยากจนและการดูแลสุขภาพเบื้องต้น การพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ดีขึ้นการเข้าถึงบริการสุขภาพที่มีประสิทธิภาพและชุมชนตามโปรแกรมโภชนาการที่มีส่วนทำให้แนวโน้มในเชิงบวกเหล่านี้ อย่างไรก็ตามความชุกของน้ำหนักแรกเกิดต่ำยังคงอยู่ที่ 8-10% ในขณะที่แคระแกร็นและน้ำหนักลดลงไปประมาณ 10% จากปี 1990 ที่มีการเปลี่ยนแปลงขนาดเล็กหลังจากนั้น ความชุกของโรคโลหิตจางในหมู่ผู้หญิงตั้งครรภ์และเด็กลดลงครึ่งหนึ่งและวิตามินขาดไม่เป็นปัญหาสุขภาพของประชาชน การขาดสารไอโอดีนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างตั้งครรภ์ก็ยังคงเป็นความกังวลหลัก ในฐานะที่เป็นประเทศที่ก้าวหน้าในแง่ของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมภาวะโภชนาการเกินในหมู่ผู้หญิงและเด็กที่ได้รับผลกระทบทุกระดับทางเศรษฐกิจและสังคม การเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิตการเข้าถึงอาหารและรูปแบบการรับประทานอาหารที่มีการปฏิบัติทั้งในเขตเมืองและชนบท แม้ว่าจะมีความพยายามที่จะอยู่เหล่านี้ allenges นโยบายกลมกลืนและโปรแกรมเชิงกลยุทธ์ที่อยู่ DBMN ในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจและสังคมที่ซับซ้อนที่มีความจำเป็นเร่งด่วน undernutrition ชีวิตในวัยเด็กควรได้รับการพิจารณาพร้อมกับมาตรการเพื่อรับมือกับโรคอ้วนและโรคเรื้อรังในเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานการณ์ขึ้นอย่างมากในช่วง 1980s-1990s ที่มีหลายสาขาตามนโยบายและแผนงานที่เน้นการแก้ไขปัญหาความยากจน และการดูแลสุขภาพเบื้องต้น การพัฒนาเศรษฐกิจและการปรับปรุงการเข้าถึงบริการสุขภาพที่มีประสิทธิภาพและโปรแกรมโภชนาการชุมชน ทำให้แนวโน้มในเชิงบวกเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม อัตราทารกแรกเกิดน้ำหนักน้อยอยู่ที่ 8-10 %และในขณะที่ stunting ต่ำลดลงประมาณ 10% โดยปี 1990 ที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆหลังจากนั้น ความชุกของภาวะโลหิตจางในหญิงตั้งครรภ์และเด็กลดลงครึ่งหนึ่ง และการขาดวิตามินเอ ไม่เป็นปัญหาสาธารณสุข โรคขาดสารไอโอดีน โดยเฉพาะในช่วงตั้งครรภ์ ยังคงเป็นปัญหาที่สำคัญ เป็นประเทศที่ก้าวหน้าในแง่ของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมภาวะโภชนาการเกินในกลุ่มผู้หญิงและเด็กที่ได้รับผลกระทบทุกระดับในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม การเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิต การเข้าถึงอาหารและการรับประทานอาหารรูปแบบจะพบทั้งในเมืองและชนบท แม้ว่าความพยายามได้รับการทำเพื่อที่อยู่ allenges เหล่านี้ เป็นไปตามนโยบายและยุทธศาสตร์ dbmn โปรแกรมที่อยู่ในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจและสังคมที่ซับซ้อนเป็นที่ต้องการอย่างเร่งด่วนชีวิตในวัยเด็กพบควรพิจารณาควบคู่กับมาตรการที่อยู่ โรคอ้วน และโรคเรื้อรังในเด็ก