It was the evening of the Mid-Autum

It was the evening of the Mid-Autumn Festival when Emperor Xuánzōng 玄宗 of the Táng 唐 dynasty (period 12), like everybody else in the land, was out enjoying the full moon. As he was sighing over the moon and imagining what it would be like to visit the famous palace of the immortals there, a Daoist priest appeared named LUÓ Gōngyuǎn 罗公远, who offered to take him to the Moon Palace (yuègōng 月宫), which was more formally known as the Palace of the Yellow Cold (Huánghángōng 黄寒宫).
When the emperor agreed, Master Luó tossed his walking stick into the sky. It turned into a huge bridge, and the priest and the emperor set forth over it towards the heavens, where, at length, they came upon the Moon Palace. There the emperor, who had always heard of the rabbit in the moon, saw the rabbit himself, who was mixing herbs in a mortar. And he saw fairy maids, who were playing ethereal music. He tried to memorize some of the music.
Unfortunately he remembered little of it when he returned to earth. He was able to compose only one song based on what he had heard in the Moon Palace. It was called "Song of the Rainbow Skirts and Feather Dresses" (nícháng yǔyī qǔ霓裳羽衣曲).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นค่ำคืนของเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงเมื่อ玄宗 Xuánzōng จักรพรรดิราชวงศ์唐 Táng (ระยะเวลา 12), ชอบทุกคนอื่นในที่ดิน ก็ออกมาชมพระจันทร์เต็มดวง เขาถูก sighing ดวงจันทร์ และจินตนาการสิ่งที่มันจะเป็นเช่นการเยี่ยมชมพระราชวังที่มีชื่อเสียงของอมตะมี พระสงฆ์สวดมนต์ปรากฏ ชื่อ LUÓ Gōngyuǎn 罗公远 ที่รับใช้เขาวังจันทร์ (yuègōng 月宫), ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างเป็นทางการขึ้นเป็นพระราชวังของเย็นสีเหลือง (Huánghángōng 黄寒宫)เมื่อจักรพรรดิตกลง Luó หลักโยนไม้เท้าของเขาสู่ท้องฟ้า มันกลายเป็น สะพานขนาดใหญ่ และปุโรหิต และจักรพรรดิไว้ได้ไปสู่สวรรค์ ที่ ยาว พวกเขามาเมื่อพระราชวังจันทร์ มีจักรพรรดิ เสมอมีได้ยินของกระต่ายในดวงจันทร์ เห็นกระต่ายตัวเอง ที่ถูกผสมสมุนไพรในครก และเขาเห็นแม่บ้านนางฟ้า ที่เล่นดนตรีที่ไพเราะเช่น เขาพยายามจดจำบางเพลงแต่เขาจำจำนวนน้อยเมื่อเขากลับสู่โลก เขาได้เขียนเพลงเดียวเท่านั้นตามสิ่งที่เขาได้ยินในวังจันทร์ มันถูกเรียกว่า "เพลงของเดอะเรนโบว์กระโปรงและขนชุด" (nícháng yǔyī qǔ霓裳羽衣曲)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นช่วงเย็นของเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงเมื่อจักรพรรดิซวนจง玄宗ของถัง唐ราชวงศ์ (ระยะเวลา 12) เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ในดินแดนที่ถูกออกเพลิดเพลินกับวันพระจันทร์เต็มดวง ขณะที่เขากำลังถอนหายใจมากกว่าดวงจันทร์และจินตนาการสิ่งที่มันจะชอบที่จะไปพระราชวังที่มีชื่อเสียงของอมตะมีพระ Daoist ปรากฏชื่อ Luo Gōngyuǎn罗公远ที่เสนอจะพาเขาไปยังดวงจันทร์วัง (yuègōng月宫) ซึ่งเป็นมากขึ้น เป็นที่รู้จักกันอย่างเป็นทางการเป็นพระราชวังเหลืองเย็น (Huánghángōng黄寒宫).
เมื่อจักรพรรดิตกลงโท Luo โยนไม้เท้าของเขาขึ้นไปบนท้องฟ้า มันกลายเป็นสะพานขนาดใหญ่และพระสงฆ์และพระมหากษัตริย์ที่กำหนดไว้มากกว่านั้นไปในอากาศในที่ที่มีความยาวที่พวกเขามาถึงดวงจันทร์พาเลซ มีพระมหากษัตริย์ที่เคยได้ยินเสมอกระต่ายในดวงจันทร์เห็นกระต่ายตัวเองที่ถูกผสมสมุนไพรในครก และเขาเห็นสาวนางฟ้าที่กำลังเล่นเพลงไม่มีตัวตน เขาพยายามที่จะจำบางส่วนของเพลง.
แต่น่าเสียดายที่เขาจำได้น้อยของมันเมื่อเขากลับไปยังแผ่นดิน เขาก็สามารถที่จะแต่งเพลงเดียวขึ้นอยู่กับสิ่งที่เขาเคยได้ยินในดวงจันทร์พาเลซ มันถูกเรียกว่า "เพลงของสายรุ้งกระโปรงและชุดขนนก" (níchángyǔyīqǔ霓裳羽衣曲)