My name is Sarocha Nittayanuntarat.

My name is Sarocha Nittayanuntarat. When I was 16 years old I had learnt in Rachineeburana School. I had done lots of things before I had graduated.
The first year in the school, I had invited in to a dancer club. I asked my mom may I join the club. She told me that you could but don’t abandon the study. I had to patience practice dancing every day. On the weekday after school I had to practice for four hours and in the weekend I had to practice 8 o’clock in the morning until 6 pm. It was a hard work but it not worthless. Our band got second place. I was so happy to be a dancer but when the school-record came out I was so stress because it was very low so I decided to quit the club and study hard.
After I resign the club, I studied harder for admission to the good university. The subject that I like the most is drawing. So I think that I going to be a designer but I not good at the technology so I desperate. I need to found something out. After I done lots of research I finally found it. I going to be an engineering

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อของฉันคือ สโรชา Nittayanuntarat เมื่อผมอายุ 16 ปี ผมก็ได้เรียนรู้ในโรงเรียน Rachineeburana ฉันเคยทำหลายสิ่งก่อนได้จบศึกษา ปีแรกในโรงเรียน ผมได้เชิญในสโมสรนักเต้น ผมถามแม่อาจร่วมสโมสร เธอบอกฉันว่า คุณสามารถ แต่ไม่ละทิ้งการศึกษา ผมต้องอดทนฝึกเต้นทุกวัน ในวันทำงานหลังเลิกเรียน ผมจะปฏิบัติ 4 ชั่วโมง และในวันหยุด ผมจะฝึก 8 โมงเช้าถึง 18 ทำงานหนักแต่มันไร้ค่าไม่ได้ วงดนตรีของเรามีสถานที่ที่สอง นักเต้นจะดีใจมาก แต่เมื่อเรกคอร์โรงเรียนออก มา ผมก็เครียดมากเพราะมันต่ำมากดังนั้นจึงตัดสินใจออกจากคลับและเรียนหนัก หลังจากที่ผมเลิกเล่นสโมสร ผมเรียนเข้ามหาวิทยาลัยดียาก เรื่องที่ชอบที่สุดคือการวาดภาพ ดังนั้นผมคิดว่า ผมจะเป็นนักออกแบบแต่ไม่ดีที่เทคโนโลยีดังนั้นฉันหวัง ต้องการพบบางสิ่งบางอย่าง หลังจากที่ฉันทำงานวิจัยมากมาย ในที่สุดก็พบมัน ผมจะไปเป็นวิศวกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อของฉันคือสโรชา Nittayanuntarat เมื่อตอนที่ผมอายุ 16 ปีผมได้เรียนรู้ในโรงเรียนเสรีศ ฉันได้ทำสิ่งต่างๆมากมายก่อนที่จะจบการศึกษา.
ปีแรกในโรงเรียนที่ฉันได้รับเชิญในสโมสรนักเต้น ผมถามแม่ของฉันฉันอาจจะเข้าร่วมคลับ เธอบอกฉันว่าคุณสามารถ แต่ไม่ละทิ้งการศึกษา ผมต้องฝึกความอดทนเต้นทุกวัน ในวันธรรมดาหลังเลิกเรียนผมต้องฝึกเป็นเวลาสี่ชั่วโมงและในวันหยุดสุดสัปดาห์ผมต้องฝึก 08:00 เช้าจนถึง 18:00 มันเป็นทำงานหนัก แต่ไม่ไร้ค่า วงดนตรีของเรามีสถานที่ที่สอง ฉันมีความสุขมากที่จะได้นักเต้น แต่เมื่อโรงเรียนบันทึกออกมาผมจึงความเครียดเพราะมันเป็นที่ต่ำมากดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะเลิกสโมสรและเรียนหนัก.
หลังจากที่ผมลาออกจากสโมสรผมเรียนหนักสำหรับการเข้าสู่สิ่งที่ดี มหาวิทยาลัย. เรื่องที่ผมชอบมากที่สุดคือการวาดภาพ ดังนั้นผมคิดว่าผมจะเป็นนักออกแบบ แต่ฉันไม่ดีที่เทคโนโลยีดังนั้นฉันหมดหวัง ฉันต้องพบอะไรบางอย่างออก หลังจากที่ผมทำวิจัยจำนวนมากในที่สุดผมก็พบว่ามัน ฉันจะเป็นวิศวกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันชื่อ สโรชา nittayanuntarat . เมื่อฉันอายุ 16 ฉันได้เรียนในโรงเรียนราชินีบูรณะ . ผมได้ทำสิ่งต่างๆ มากมาย ก่อนฉันเรียนจบปีแรกในโรงเรียน ผมได้เชิญไปเต้นในคลับ ฉันถามแม่ฉันขอเข้าร่วมคลับ เธอบอกฉันว่า เธอได้แต่อย่าทิ้งการเรียน ฉันต้องอดทนซ้อมเต้นทุกวัน ในวันธรรมดาหลังเลิกเรียนฉันต้องฝึกถึงสี่ชั่วโมงในวันหยุดสุดสัปดาห์ ผมต้องฝึก 8 โมงเช้าจนถึง 6 โมงเย็น มันเป็นงานที่ยาก แต่มันไม่ไร้ค่า วงของเรามีสถานที่ที่สอง ฉันมีความสุขมากที่จะเป็นนักเต้น แต่เมื่อผลการเรียนออกมาผมก็เครียด เพราะมันต่ำมาก ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะออกจากสโมสร และตั้งใจเรียนหลังจากที่ฉันลาออกจากชมรม ผมเรียนหนัก เพื่อเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่ดี เรื่องที่ผมชอบมากที่สุดคือการวาดภาพ ดังนั้นฉันคิดว่าฉันจะเป็นดีไซน์เนอร์ แต่ผมไม่เก่งเทคโนโลยีที่ฉันสิ้นหวัง ฉันต้องพบอะไรบางอย่าง หลังจากที่ฉันทำมากมายของการวิจัย ในที่สุดก็เจอ ผมจะเป็น วิศวกรรม