Thailand is one of the largest suri

Thailand is one of the largest surimi producers in
Southeast Asia. At present, twelve surimi factories are
located in Thailand, with a total production of about
60,000 metric tonne per year (Morrissey & Tan, 2000).
The fish used for surimi production are mostly threadfin
bream (Nemipterus spp.), bigeye snapper (Priacanthus
spp.), croaker (Pennahia and Johnius spp.) and lizardfish
(Saurida spp.) (Benjakul, Chantarasuwan, & Visessanguan,
2003). During surimi processing, numerous
wastes, both liquid and solid form, are generated
(Morrissey, Park, & Huang, 2000). The solid wastes
constitute 50–70% of the original raw material, depending
on the processing used. These wastes are a
mixture of heads, viscera, skin and bone (Morrissey
et al., 2000). Although the nutritional values of these
wastes are fairly high, these useful resources have been
mainly used as fish meal or fertiliser with low value
(Nagai & Suzuki, 2000a). Also, improper disposal of
these wastes may cause pollution and emit an offensive
odour. Hence, optimal utilisation of surimi processing
wastes, especially in the production of value-added
products is a promising means to increase revenue for
the producer and to decrease the cost of disposal or
management of these wastes.
Collagen has a wide range of applications in leather
and film industries, pharmaceutical, cosmetic and biomedical
materials and food (Bailey & Light, 1989;
Cavallaro, Kemp, & Kraus, 1994; Hood, 1987; Hassan
& Sherief, 1994; Nimni, 1988; Slade & Levine, 1987;
Stainsby, 1987). Generally, pig and cow skins and bones are the main sources of collagen isolation. However, the
outbreak of mad cow disease has resulted in anxiety
among users of cattle gelatin. Additionally, the collagen
obtained from pig bones cannot be used, due to religious
constraints (Sadowska, Kolodziejska, & Niecikowska,
2003). As a consequence, increasing attention has been
paid to alternative collagen sources, especially fish skin
and bone from seafood processing wastes. About 30% of
these wastes consist of skin and bone, which are very
rich in collagen (Gomez-Guillen et al., 2002; Shahidi,
1994). However, fish collagens have lower thermal stability
than mammalian collagens because fish collagens
contain lower imino acid contents than mammalian
collagens (Foegeding, Lanier, & Hultin, 1996). So far,
skin and bone collagen from several fish species have
been isolated and characterised (Ciarlo, Paredi, &
Fraga, 1997; Kimura, Miyauchi, & Uchida, 1991;
Kimura, Ohno, Miyauchi, & Uchida, 1987; Nagai,
Araki, & Suzuki, 2002; Nagai & Suzuki, 2000a, 2000b;
Sadowska et al., 2003; Yata, Yoshida, Mizuta, &
Yoshinaka, 2001). However, no information regarding
the collagen from tropical fish, particularly from surimi
processing waste, has been reported. Bigeye snapper
(Priacanthus tayenus) is commonly used for surimi
production due to its high gel-forming ability (Benjakul,
Visessanguan, Ishizaki, & Tanaka, 2001). Therefore, the
objective of this investigation was to isolate and characterise
acid-soluble collagen from skin and bone of
bigeye snapper.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศไทยเป็นหนึ่งในผู้ผลิตซูริมิที่ใหญ่ที่สุดใน
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปัจจุบัน โรงงานแช่ 12 มี
อยู่ในประเทศไทย การผลิตรวมประมาณ
60, tonne วัด 000 ต่อปี (มอริสเซ&ตาล 2000) .
วงศ์ปลากุเราส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการผลิตซูริมิปลา
ทรายแดง (โอ Nemipterus) bigeye อเพิลสแนปเปอร์ (Priacanthus
โอ), croaker (โอ Pennahia และ Johnius) และ lizardfish
(Saurida spp.) (Benjakul, Chantarasuwan & Visessanguan,
2003) ในซูริมิแปรรูป มากมาย
สร้างขยะ แบบฟอร์มทั้งของเหลว และของแข็ง
(มอริสเซ อุทยาน &หวง 2000) กากของแข็ง
เป็น 50-70% ของวัตถุดิบเดิม ขึ้นอยู่กับ
ในการประมวลผลที่ใช้ ขยะเหล่านี้จะเป็น
ผสมหัว ศพ ผิวหนัง และกระดูก (มอริสเซ
et al., 2000) แม้ว่าคุณค่าทางโภชนาการเหล่านี้
เสียค่อนข้างสูง ทรัพยากรที่มีประโยชน์เหล่านี้ได้
ส่วนใหญ่ใช้เป็นอาหารปลาหรือ fertiliser มีมูลค่าต่ำ
(Nagai & Suzuki, 2000a) ยัง ไม่เหมาะสมขายทิ้ง
เสียเหล่านี้อาจทำให้เกิดมลพิษ และกิ๊กถือเป็น
กลิ่นได้ ดังนั้น การจัดสรรดีที่สุดของซูริมิแปรรูป
เสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตมูลค่าเพิ่ม
ผลิตภัณฑ์เป็นวิธีการเพิ่มรายได้สำหรับสัญญา
ผู้ผลิตและลดต้นทุนการขายทิ้ง หรือ
จัดการของเสียเหล่านี้
คอลลาเจนมีความหลากหลายของโปรแกรมประยุกต์ในหนัง
และฟิล์มอุตสาหกรรม ยา เครื่องสำอาง และทางชีวการแพทย์
วัสดุและอาหาร (Bailey &แสง 1989;
Cavallaro, Kemp & Kraus, 1994 เครื่องดูดควัน 1987 Hassan
& Sherief, 1994 Nimni, 1988 สแลด& Levine, 1987;
Stainsby, 1987) ทั่วไป สกินหมูและวัวและกระดูกเป็นแหล่งหลักของคอลลาเจนแยก อย่างไรก็ตาม การ
ระบาดของโรควัวบ้าได้ส่งผลให้เกิดความวิตกกังวล
ระหว่างผู้ใช้ของวัวตุ๋น นอกจากนี้ คอลลาเจน
ได้จากหมูที่กระดูกไม่สามารถใช้ได้ เนื่องจากศาสนา
จำกัด (Sadowska, Kolodziejska & Niecikowska,
2003) ผล เพิ่มความสนใจได้
จ่ายให้แหล่งทดแทนคอลลาเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งปลาผิว
และกระดูกจากอาหารเสีย ประมาณ 30% ของ
ขยะเหล่านี้ประกอบด้วยผิวหนังและกระดูก ซึ่งมีมาก
อุดมไปด้วยคอลลาเจน (เมซ Guillen et al., 2002 Shahidi,
1994) อย่างไรก็ตาม ปลา collagens มีเสถียรภาพต่ำกว่าความร้อน
กว่า mammalian collagens เนื่องจากปลา collagens
ประกอบด้วยเนื้อหากรด imino ต่ำกว่า mammalian
collagens (Lanier & Foegeding Hultin, 1996) เพื่อห่างไกล,
ผิวหนัง และกระดูกคอลลาเจนจากปลาหลายชนิดมี
แยกต่างหาก และประสบการ์ (Ciarlo, Paredi &
Fraga, 1997 คิมุระโย Miyauchi & Uchida, 1991;
คิมุระโย Ohno, Miyauchi & Uchida, 1987 Nagai,
Araki & Suzuki, 2002 Nagai & Suzuki, 2000a, 2000b;
Sadowska et al., 2003 Yata, Yoshida, Mizuta &
Yoshinaka, 2001) อย่างไรก็ตาม ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับ
คอลลาเจนจากปลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากซูริมิ
ประมวลผลเสีย รายงานการ Bigeye อเพิลสแนปเปอร์
(Priacanthus tayenus) จะใช้สำหรับแช่
ผลิตเนื่องจากสามารถขึ้นรูปเจสูง (Benjakul,
Visessanguan, Ishizaki &ทานากะ 2001) ดังนั้น การ
วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบนี้ถูกแยก และ characterise
คอลลาเจนที่ละลายน้ำได้กรดจากผิวหนังและกระดูกของ
bigeye อเพิลสแนปเปอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศไทยเป็นหนึ่งในผู้ผลิตรายใหญ่ที่สุดของซูริมิใน
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปัจจุบัน โรงงานซูริมิสิบสอง
ตั้งอยู่ในไทย มีการผลิตรวมประมาณ 60 , 000 ตันต่อปี (
( โชว์& Tan , 2000 ) .
ปลาที่ใช้สำหรับการผลิตซูริเป็นส่วนใหญ่ ปลาทรายแดง (
nemipterus spp . ) , ปลากระพงข้างเหลือง ( ตาหวาน
spp . ) ตาย ( pennahia และ johnius spp . ) และ ปลาปากคม
( saurida spp .) ( เฉพาะ chantarasuwan & visessanguan
, , , 2003 ) ในระหว่างการประมวลผลน้ำหนักของเสียมากมาย
แบบฟอร์มทั้งของเหลวและของแข็งขึ้น
( สีย์ สวนสาธารณะ & Huang , 2000 ) ส่วนมูลฝอย
เป็น 50 – 70 % ของวัตถุดิบเดิมขึ้นอยู่กับ
ในการประมวลผลที่ใช้ . ของเสียเหล่านี้เป็น
ส่วนผสมของหัว อวัยวะภายใน ผิวหนัง และกระดูก ( สีย์
et al . , 2000 ) แม้คุณค่าทางโภชนาการเหล่านี้
ของเสียค่อนข้างสูงทรัพยากรที่มีประโยชน์เหล่านี้ได้ถูก
ส่วนใหญ่ใช้เป็นปลาอาหารหรือปุ๋ยที่มีค่าต่ำ ( นากา
&ซูซูกิ ประกอบ ) ยังไม่เหมาะสม การกำจัดของเสียเหล่านี้อาจทำให้เกิดมลพิษ
และกิ๊กมีกลิ่นน่ารังเกียจ

ดังนั้น การใช้ที่เหมาะสมของซูริมิแปรรูป
ของเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตผลิตภัณฑ์มูลค่าเพิ่ม
เป็นสัญญา หมายถึง การเพิ่มรายได้สำหรับ
ผู้ผลิต และ สามารถลดต้นทุนในการกำจัดและการจัดการของเสียเหล่านี้
คอลลาเจนมีหลากหลายของการใช้งานในหนัง
และภาพยนตร์อุตสาหกรรม , ยา , เครื่องสำอางและการแพทย์
วัสดุและอาหาร ( เบลีย์&แสง , 1989 ;
cavallaro แคมป์ &เคราส์ , 2537 ; เครื่องดูดควัน , 1987 ;
&ฮัสซัน sherief , 1994 ; nimni , 1988 ; สเลด& Levine , 1987 ;
stainsby , 1987 ) โดยทั่วไปหมูและหนังวัว กระดูกเป็นแหล่งหลักของการแยกสารคอลลาเจน อย่างไรก็ตาม การระบาดของโรควัวบ้า

ส่งผลให้เกิดความกังวลในหมู่ผู้ใช้ของโคเจลาติน นอกจากนี้ คอลลาเจน
ได้มาจากกระดูกหมูใช้ไม่ได้เนื่องจากข้อจำกัดทางศาสนา
( sadowska kolodziejska & niecikowska
, , , 2003 ) ผลที่ตามมา , ความสนใจเพิ่มขึ้น
จ่ายแหล่งคอลลาเจนทดแทนโดยเฉพาะปลาผิว
และกระดูกจากอาหารทะเลแปรรูปขยะ เกี่ยวกับ 30% ของ
ของเสียเหล่านี้ประกอบด้วยของผิวหนังและกระดูก ซึ่งจะมีมาก
อุดมไปด้วยคอลลาเจน ( โกเมซยัง et al . , 2002 ; shahidi
, 1994 ) อย่างไรก็ตาม , คอลลาเจนปลาลดความร้อนเสถียรภาพ
กว่า ) เพราะปลาประกอบด้วยคอลลาเจนคอลลาเจน
ลดปริมาณกรด imino มากกว่า )
( foegeding ลาเนียร์& , คอลลาเจน , hultin , 1996 ) ดังนั้นไกล
ผิวหนังและกระดูก คอลลาเจน จากปลาหลาย
ถูกแยก และลักษณะ ( ciarlo paredi &
, , ฟราการ์ , 1997 ; คิมูระ มิยาอุจิ & อูชิดะ , 1991 ;
คิมูระ โอโนะ มิยาอุจิ & อูชิดะ , , , 1987 ; นากา
Araki , & , ซูซูกิ , 2002 ; นางา&ประกอบ 2000b ; , ซูซูกิ
sadowska et al . , 2003 ; ยะต๊ะ โยชิดะ มิซุตะ&
yoshinaka , 2001 ) อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับ
คอลลาเจนจากปลาเขตร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากของเสียจากกระบวนการผลิตซูริมิ
, ได้รับการรายงาน ปลากระพงข้างเหลือง
( ตาหวาน tayenus ) เป็นที่ใช้กันทั่วไปสำหรับซูริ
เนื่องจากการผลิตสูงเจลความสามารถ ( เฉพาะ visessanguan ishizaki
, , , &ทานากะ , 2001 ) ดังนั้น ,
วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อแยกและนักศึกษา
กรดละลายคอลลาเจนจากหนังและกระดูกของ
ปลากระพงข้างเหลือง .