individual was immune to smallpox.

individual was immune to smallpox. Between 1% to 2% of those variolated died as compared to 30% who died when they contracted the disease naturally.

By 1700, variolation had spread to Africa, India and the Ottoman Empire.

Image of a right hand from fingers to above the wrist showing an innoculated puncture of the skin and the resulting smallpox scab.


In contrast to Asians and Africans who inoculated by blowing dried smallpox scabs up the nose, Europeans and their American cousins tended to innoculate through a puncture in the skin.

In 1717, Lady Mary Wortley Montagu, the wife of the British ambassador, learned about variolation in Constantinople. In 1721, at the urging of Montagu and the Princess of Wales, several prisoners and abandoned children were inoculated by having smallpox inserted under the skin. Several months later, the children and prisoners were deliberately exposed to smallpox. When none contracted the disease, the procedure was deemed safe and members of the royal family were inoculated. The procedure then became fashionable in Europe.

African slaves introduced variolation into America. In Massachusetts, Cotton Mather learned about the practice from his slave, Onesimus. Mather publicized the technique and the procedure was first tried during a smallpox epidemic in Boston in 1721.

Variolation was never risk-free. Not only could the patient die from the procedure but the mild form of the disease which the patient contracted could spread, causing an epidemic. Victims of variolation could be found at all levels of society; King George III lost a son to the procedure as did many others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ละตัวมีภูมิคุ้มกันไข้ทรพิษ ระหว่าง 1% ถึง 2% ของ variolated เสียชีวิตเมื่อเทียบกับ 30% ที่เสียชีวิตเมื่อพวกเขาตีบโรคตามธรรมชาติ

โดย 1700, variolation ได้แพร่กระจายไปแอฟริกา อินเดีย และจักรวรรดิออตโตมัน

รูปขวามือจากนิ้วมือข้างบนข้อมือแสดง innoculated การเจาะของผิวและการเกิดไข้ทรพิษ scab


ตรงข้ามเอเชียและแอฟริกาที่ inoculated โดยไข้ทรพิษแห้งพัด scabs จมูก ชาวยุโรป และลูกพี่ลูกน้องของอเมริกันมีแนวโน้มที่จะ innoculate ผ่านเจาะในผิว

ใน 1717, Lady Mary Wortley อามส์ ภรรยาเอกอัครราชทูตอังกฤษ เรียนรู้เกี่ยวกับ variolation ในเปิล ใน 1721 ที่กระตุ้นให้อามส์และเจ้าหญิงเวลส์ นักโทษหลายและละทิ้งเด็กถูก inoculated โดยมีไข้ทรพิษที่แทรกอยู่ใต้ผิวหนัง หลายเดือนต่อมา เด็กและนักโทษถูกจงใจสัมผัสกับไข้ทรพิษ เมื่อไม่มีตีบโรค ขั้นตอนถือว่าปลอดภัย และมี inoculated สมาชิกของพระบรมวงศานุวงศ์ ขั้นตอนแล้วได้กลายเป็นแฟชั่นในยุโรป

ทาสแอฟริกาแนะนำ variolation ในอเมริกา ในรัฐแมสซาชูเซตส์ แมเธอร์ฝ้ายเรียนรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติจากทาสของเขา Onesimus แมเธอร์ publicized เทคนิค และกระบวนการเป็นครั้งแรกพยายามระหว่างโรคระบาดไข้ทรพิษในบอสตันใน 1721

Variolation ไม่เสี่ยงฟรี ไม่เพียงไม่ตายผู้ป่วยจากขั้นตอน แต่แบบไม่รุนแรงของโรคซึ่งผู้ป่วยตีบสามารถ แพร่กระจาย สาเหตุของโรคระบาด พบผู้ประสบภัยของ variolation ในทุกระดับของสังคม กษัตริย์จอร์จ III หายเป็นได้อีกหลายลูกให้ดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุคคลที่เป็นภูมิคุ้มกันโรคฝีดาษ ระหว่าง 1% ถึง 2% ของผู้เสียชีวิต variolated เมื่อเทียบกับ 30% ที่เสียชีวิตเมื่อพวกเขาทำสัญญาโรคตามธรรมชาติค.ศ. 1700 variolation ได้แพร่กระจายไปยังแอฟริกาอินเดียและจักรวรรดิออตโตภาพของมือข้างขวาจากมือไปด้านบนข้อมือ แสดงเจาะ innoculated ของผิวหนังและตกสะเก็ดดาษผลในทางตรงกันข้ามกับชาวเอเชียและแอฟริกันที่เชื้อจากการเป่าแห้งสะเก็ดดาษขึ้นจมูกของยุโรปและญาติของชาวอเมริกันมีแนวโน้มที่จะ innoculate ผ่านการเจาะในผิวหนังใน 1717, เลดี้แมรี่ มองตากูเวิร์ทภรรยาของเอกอัครราชทูตอังกฤษ, เรียนรู้เกี่ยวกับ variolation ในอิสตันบูล ใน 1721 ที่แนะนำให้มองตากูและเจ้าหญิงแห่งเวลส์นักโทษหลายคนและเด็กที่ถูกทอดทิ้งถูกเชื้อโดยมีดาษแทรกใต้ผิวหนัง หลายเดือนต่อมาเด็กและนักโทษได้สัมผัสจงใจที่จะดาษ เมื่อไม่มีโรคขั้นตอนก็ถือว่าปลอดภัยและสมาชิกของพระราชวงศ์ถูกเชื้อ ขั้นตอนจากนั้นก็กลายเป็นแฟชั่นในยุโรปทาสแอฟริแนะนำ variolation ในอเมริกา ในแมสซาชูเซตฝ้ายท้องได้เรียนรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติจากทาส Onesimus ของเขา ท้องเผยแพร่เทคนิคและวิธีการที่กำลังพยายามครั้งแรกในช่วงไข้ทรพิษระบาดในบอสตันใน 1721 variolation ก็ไม่เคยมีความเสี่ยงฟรี ไม่เพียง แต่ผู้ป่วยอาจเสียชีวิตจากการตามขั้นตอน แต่รูปแบบที่ไม่รุนแรงของโรคที่ผู้ป่วยสามารถแพร่กระจายตัวก่อให้เกิดการระบาดของโรค ตกเป็นเหยื่อของ variolation จะพบในทุกระดับของสังคม กษัตริย์จอร์จที่สามสูญเสียลูกชายไปตามขั้นตอนเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ละคนก็มีภูมิคุ้มกันฝีดาษ ระหว่าง 1% ถึง 2% ของผู้ variolated เสียชีวิตเมื่อเทียบกับ 30% ที่เสียชีวิตเมื่อพวกเขาสัญญาโรคตามธรรมชาติ

โดย 1700 variolation ได้แพร่กระจายไปยังแอฟริกา อินเดีย และจักรวรรดิออตโตมัน

ภาพของมือขวาจากนิ้วมือเหนือข้อมือ แสดง innoculated เจาะของผิวหนังและผลไข้ทรพิษ สะเก็ดแผล


ในทางตรงกันข้ามกับชาวเอเชียและแอฟริกันที่เชื้อฝีดาษพัดสะเก็ดแผลแห้งขึ้นจมูก ชาวยุโรปและญาติอเมริกันของพวกเขามีแนวโน้มที่จะ innoculate ผ่านเจาะในผิว

ใน 1717 Lady Mary Wortley มองตากิว ภรรยาของเอกอัครราชทูตอังกฤษ เรียนรู้เกี่ยวกับ variolation ใน Chernivtsi . ใน 1721 ที่เรียกร้องของมองตากิวและเจ้าหญิงแห่งเวลส์นักโทษหลายคนและเด็กที่ถูกทอดทิ้งเป็นเชื้อที่มีโรคฝีดาษแทรกเข้าใต้ผิวหนัง หลายเดือนต่อมา เด็กและนักโทษถูกจงใจสัมผัสกับฝีดาษ เมื่อไม่มีสัญญาโรค กระบวนการนี้ถือว่าปลอดภัย และสมาชิกของพระราชวงศ์ถูกเชื้อ . ขั้นตอนแล้ว

กลายเป็นแฟชั่นในยุโรปทาสแอฟริกันแนะนำ variolation เข้าอเมริกา ใน Massachusetts , ฝ้ายท้องได้เรียนรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติจากทาสของเขา โอเนสิมัส ผู้เป็น . มาเธอร์เผยแพร่เทคนิคและขั้นตอนแรกพยายามในไข้ทรพิษระบาดในบอสตันในปี 1587 .

variolation ไม่เคยมีความเสี่ยงฟรีไม่เพียง แต่สามารถให้ผู้ป่วยตายจาก ขั้นตอน แต่ฟอร์มที่ไม่รุนแรงของโรคซึ่งผู้ป่วยหดตัวอาจแพร่กระจาย ก่อให้เกิดโรคระบาด เหยื่อของ variolation สามารถพบได้ในทุกระดับของสังคม ; King George III เสียลูกชายไปขั้นตอนเช่นเดียวกับอื่น ๆอีกมากมาย