“This is José Rodriguez, our photog

“This is José Rodriguez, our photographer,” I say, grinning at José who smiles with affection back at me. His eyes cool when he looks from me to Grey.
“Mr. Grey,” he nods.
“Mr. Rodriguez,” Grey’s expression changes too as he appraises José.
“Where would you like me?” Grey asks him. His tone sounds vaguely threatening. But Katherine is not about to let José run the show.
“Mr. Grey – if you could sit here, please? Be careful of the lighting cables. And then we’ll do a few standing, too.” She directs him to a chair set up against the wall.
Travis switches on the lights, momentarily blinding Grey, and mutters an apology. Then Travis and I stand back and watch as José proceeds to snap away. He takes several photographs hand-held, asking Grey to turn this way, then that, to move his arm, then put it down again. Moving to the tripod, José takes several more, while Grey sits and poses, patiently and naturally, for about twenty minutes. My wish has come true: I can stand and admire Grey from not-so-afar. Twice our eyes lock, and I have to tear myself away from his cloudy gaze.
“Enough sitting.” Katherine wades in again. “Standing, Mr. Grey?” she asks.
He stands, and Travis scurries in to remove the chair. The shutter on José’s Nikon starts clicking again.
“I think we have enough,” José announces five minutes later.
“Great,” says Kate. “Thank you again, Mr. Grey.” She shakes his hand, as does José.
“I look forward to reading the article, Miss Kavanagh,” murmurs Grey, and turns to me, standing by the door. “Will you walk with me, Miss Steele?” he asks.
“Sure,” I say, completely thrown. I glance anxiously at Kate, who shrugs at me. I notice José scowling behind her.
“Good day to you all,” says Grey as he opens the door, standing aside to allow me out first.
Holy hell… what’s this about? What does he want? I pause in the hotel corridor, fidgeting nervously as Grey emerges from the room followed by Mr. Buzz-Cut in his sharp suit.
“I’ll call you, Taylor,” he murmurs to Buzz-Cut. Taylor wanders back down the corridor, and Grey turns his burning gray gaze to me. Crap… have I done something wrong?
“I wondered if you would join me for coffee this morning.”
My heart slams into my mouth. A date? Christian Grey is asking me on a date. He’s asking if you want a coffee. Maybe he thinks you haven’t woken up yet, my subconscious whines at me in a sneering mood again. I clear my throat trying to control my nerves.
“I have to drive everyone home,” I murmur apologetically, twisting my hands and fingers in front of me.
“TAYLOR,” he calls, making me jump. Taylor, who had been retreating down the corridor, turns and heads back toward us.
“Are they based at the university?” Grey asks, his voice soft and inquiring. I nod, too stunned to speak.
“Taylor can take them. He’s my driver. We have a large 4x4 here, so he’ll be able to take the equipment too.”
“Mr. Grey?” Taylor asks when he reaches us, giving nothing away.
“Please, can you drive the photographer, his assistant, and Miss Kavanagh back home?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นี่คือ José ร็อดริเกซ ช่างภาพของเรา ฉันพูด grinning ที่ José ที่รอยยิ้ม ด้วยจิตกลับมาที ตาเย็นเมื่อเขาดูจากสีเทา"นายสีเทา เขา nods"นายร็อดริเกซ นิพจน์ของสีเทาเปลี่ยนไป ตามที่เขาประเมินผล José"ที่คุณต้องการฉัน" สีเทาขอเขา เสียงวรรณยุกต์ของเขาคุกคามคลับ แต่แคทเธอรีนจะไม่ให้ José ที่เรียกใช้งาน"นายสีเทา – ถ้าคุณสามารถนั่งที่นี่ โปรด ระวังสายไฟ แล้ว เราจะทำกี่ยืน เกินไป" เธอชักจูงเขาไปเก้าอี้ขึ้นกับผนังทราวิสสลับบนไฟ พลาง ๆ blinding สีเทา และ mutters ลุแก่โทษ แล้วทราวิสและยืนกลับ และดู José ดำเนินไปชิดไป เขาใช้เวลาหลายรูปถ่ายมือถือ ถามสีเทาเปิดด้วยวิธีนี้ แล้วที่ ย้ายแขนของเขา แล้ววางลงอีก ย้ายไปขา José ใช้หลายเพิ่มเติม สีเทาอยู่ และ ทำ อดทน และ ธรรมชาติ ประมาณยี่สิบนาที ของฉันต้องมาจริง: ฉันสามารถยืน และชื่นชมสีเทาจากไม่ดัง afar สองตาล็อคของเรา และมีที่ฉีกตัวเองจากสายตาของเขามีเมฆมาก"พอพี่เลี้ยง" แคทเธอรีน wades ในอีก "ยืน นายสีเทา" เธอถามเขายืน และทราวิส scurries ในการเอาเก้าอี้ ชัตเตอร์ใน Nikon ของ José เริ่มคลิกอีกครั้ง"ผมคิดว่า เรามีเพียงพอ José ประกาศห้านาทีต่อมา"ดี กล่าวว่า เคท "ขอบคุณอีกครั้ง นายสีเทา" เธอปั่นมือ กับ José"ฉันหวังว่าจะอ่านบทความ นางสาวคาวานอจห์ murmurs เทา แล้วจะให้ฉัน ยืนตามประตู "จะเดินกับฉัน นางสาว Steele " เขาถามขึ้น"แน่ใจว่า ฉันพูด สมบูรณ์ขึ้น ฉันชำเลืองกังวลใจที่เคต ที่เทปซีดที สังเกต José scowling เธอ"วันดีคุณทั้งหมด กล่าวว่า สีเทาเขาเปิดประตู ยืนเฉยให้ผมก่อนศักดิ์สิทธิ์นรก...สิ่งนี้เกี่ยวกับ สิ่งที่เขาไม่ต้อง ฉันหยุดในล็อบบี้ fidgeting คนเป็นสีเทาขึ้นจากห้องตามด้วยนาย Buzz-ตัดดอกของเขาคม"ผมจะโทรกลับ เทย์เลอร์ เขา murmurs เพื่อตัด Buzz เทย์เลอร์ wanders กลับลงทางเดิน และสายตาสีเทาของเขาเขียนถึงฉันเป็นสีเทา อึ...ทำอะไรไม่ถูกต้องหรือไม่"ฉันสงสัยว่า ถ้า คุณจะเข้าร่วมฉันในกาแฟเช้านี้"หัวใจ slams เข้าไปในปากของฉัน วัน สีเทาคริสเตียนจะถามฉันในวัน เขาจะถามว่า คุณต้องการกาแฟ บางทีเขาคิดว่า คุณยังไม่ตื่นขึ้น ยัง subconscious ของฉัน whines ทีอารมณ์ sneering อีกครั้ง ฉันล้างคอพยายามควบคุมเส้นประสาทของฉัน"ฉันต้องขับรถทุกคนภายในบ้าน ฉันเมอร์เมอร์ apologetically บิดมือและนิ้วมือด้านหน้าของฉันของฉัน"เทย์เลอร์ เขาเรียกว่า ทำให้ฉันกระโดด เทย์เลอร์ ซึ่งมีได้เพียงภายใน เปิด และหัวกลับไปเรา"พวกเขาอยู่ในมหาวิทยาลัยหรือไม่" สีเทาขอ พระสุรเสียงนุ่ม และสอบถาม ผมพยักหน้า เกินไปตกตะลึงไปพูด"เทย์เลอร์สามารถที่จะไป เขาเป็นคนขับรถ เรามี 4 x 4 ขนาดใหญ่นี่ ดังนั้นจะต้องใช้อุปกรณ์มากเกินไป""นายสีเทา" เทย์เลอร์ถามเมื่อเขามาถึงเรา ให้อะไรไป"กรุณา คุณขับถ่ายภาพ เขาช่วย และคาวานอจห์นางสาวกลับบ้าน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่คือJosé Rodriguez, ช่างภาพของเรา," ฉันพูดยิ้มที่Joséที่รอยยิ้มด้วยความรักกลับมาที่ผม ดวงตาของเขาเย็นเมื่อเขามองจากฉันไปสีเทา.
"นาย สีเทา "เขาพยักหน้า.
"นาย Rodriguez, "การแสดงออกของสีเทาของการเปลี่ยนแปลงมากเกินไปในขณะที่เขาประเมินJosé.
"ที่คุณต้องการฉัน?" สีเทาถามเขา เสียงของเขาเสียงขู่ราง แต่แคเธอรีนไม่เกี่ยวกับการที่จะปล่อยให้Joséใช้แสดง.
"นาย สีเทา - ถ้าคุณสามารถนั่งอยู่ที่นี่ไหม? โปรดใช้ความระมัดระวังของสายไฟ แล้วเราจะทำยืนไม่กี่เกินไป. "เธอนำเขาไปสู่เก้าอี้ตั้งขึ้นกับผนัง.
เทรวิสวิทช์ไฟชั่วขณะทำให้ไม่เห็นสีเทาและพึมพำขอโทษ จากนั้นเทรวิสและฉันยืนกลับและดูเป็นJoséดำเนินการสแน็ปออกไป เขาใช้เวลาหลายรูปแบบมือถือขอสีเทาที่จะเปิดด้วยวิธีนี้แล้วว่าจะย้ายแขนของเขาแล้ววางมันลงอีกครั้ง ย้ายไปยังขาตั้งกล้อง, Joséใช้เวลาหลายมากขึ้นในขณะนั่งสีเทาและ poses อดทนและเป็นธรรมชาติสำหรับประมาณยี่สิบนาที ความปรารถนาของฉันเป็นจริงขึ้นมา: ผมสามารถยืนและชื่นชมจากสีเทาที่ไม่ให้ไกล ครั้งที่สองล็อคที่สายตาของเราและฉันต้องฉีกตัวเองออกไปจากสายตาของเขาที่มีเมฆ.
"พอนั่ง." แคทเธอรีเดินลุยน้ำอีกครั้ง "ยืนนายสีเทา?" เธอถาม.
เขายืนและเทรวิส scurries ในการลบเก้าอี้ ชัตเตอร์ในJoséของ Nikon เริ่มคลิกอีกครั้ง.
"ผมคิดว่าเรามีพอ" Joséประกาศห้านาทีต่อมา.
"ยิ่งใหญ่" เคทกล่าวว่า "ขอขอบคุณอีกครั้งนายสีเทา." เธอจับมือของเขาเช่นเดียวกับJosé.
"ผมหวังว่าจะได้อ่านบทความนางสาววานากห์" พึมพำสีเทาและหันมาให้ฉันยืนอยู่ข้างประตู "คุณจะเดินไปกับฉันนางสาว Steele?" เขาถาม.
"แน่นอน" ผมบอกว่าโยนสมบูรณ์ ผมเหลือบมองอย่างใจจดใจจ่อที่เคทที่ยักไหล่มาที่ฉัน ผมสังเกตJoséหน้าบึ้งอยู่ข้างหลังเธอ.
"วันดีกับคุณทั้งหมด" สีเทาในขณะที่เขาเปิดประตูยืนกันเพื่อให้ฉันออกก่อน. กล่าวว่า
นรกศักดิ์สิทธิ์ ... สิ่งที่เกี่ยวกับเรื่องนี้? เขาต้องการอะไร? ฉันหยุดในทางเดินโรงแรมรำคญประหม่าเป็นสีเทาโผล่ออกมาจากห้องพักตามด้วยนายกระซิบกระซาบตัดในชุดสูทคมชัดของเขา.
"ฉันจะโทรหาคุณเทย์เลอร์" เขาร่ายจะกระซิบกระซาบ-Cut เทย์เลอร์เดินกลับลงทางเดินและหันจ้องมองสีเทาสีเทาการเผาไหม้ของเขากับผม อึ ... ผมได้ทำสิ่งที่ผิดหรือเปล่า?
"ฉันสงสัยว่าคุณจะเข้าร่วมฉันสำหรับกาแฟในเช้าวันนี้."
หัวใจของฉันติเตียนเข้าไปในปากของฉัน วันที่? คริสเตียนสีเทาจะขอให้ฉันในวันที่ เขาถามว่าคุณต้องการเครื่องชงกาแฟ บางทีเขาอาจจะคิดว่าคุณยังไม่ได้ตื่นขึ้นยัง whines จิตใต้สำนึกของฉันที่ฉันอยู่ในอารมณ์ซึ่งเยาะเย้ยอีกครั้ง ฉันล้างลำคอของฉันพยายามที่จะควบคุมประสาทของฉัน.
"ผมต้องขับรถทุกคนที่บ้าน" ผมบ่นขอโทษบิดมือและนิ้วมือของฉันในด้านหน้าของฉัน.
"TAYLOR" เขาเรียกว่าทำให้ฉันกระโดด เทย์เลอร์ที่ได้รับการถอยลงทางเดินและหันหัวกลับไปทางเรา.
"พวกเขาจะขึ้นที่มหาวิทยาลัย?" สีเทาถามว่าเสียงของเขานุ่มและสอบถาม ผมพยักหน้าตะลึงเกินไปที่จะพูด.
"เทย์เลอร์สามารถนำพวกเขา เขาเป็นคนขับรถของฉัน เรามีขนาดใหญ่ 4x4 ที่นี่เพื่อที่เขาจะสามารถที่จะใช้อุปกรณ์มากเกินไป. "
"นาย สีเทา? "เทย์เลอร์ถามเมื่อเขามาถึงเราให้อะไรไป.
"กรุณาคุณสามารถขับรถช่างภาพ, ผู้ช่วยของเขาและนางสาววานากห์กลับบ้าน?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นี้คือ โฮเซ โรดิเกซ ช่างภาพของเรา " ผมพูดแล้วยิ้ม ที่ โฮเซ ใครยิ้มกับความรักกลับมาที่ฉัน ดวงตาของเขาเย็นเมื่อเขาดูจากผมสีเทา .
" คุณเกรย์ " เขาพยักหน้า .
" นาย Rodriguez " สีหน้าเปลี่ยนไปเป็นสีเทา เขา appraises โฮเซ .
" ที่คุณจะชอบฉันไหม ? " เกรย์ถามเขา น้ำเสียงของเขาฟังดูคลุมเครือข่มขู่ แต่แคทเธอรีนไม่ปล่อยให้โฮเซ วิ่งโชว์ .
" คุณสีเทา–ถ้าคุณจะนั่งที่นี่ได้ไหม ระวังแสงสาย แล้วเราจะยืนน้อยเกินไป " เธอสั่งเขาไว้กับเก้าอี้ ตั้งกำแพง
ทราวิส สวิทช์ไฟ ชั่วขณะที่บังตาสีเทา และเสียงพึมพำคำขอโทษ แล้วนี่ฉันยืนดูเป็น โฮเซ เริ่มถ่าย . เขาใช้เวลาหลายรูปถ่ายมือถือ ถามเกรย์หันมาแล้วที่ย้ายแขนของเขา แล้ววางมันลงอีกครั้ง ย้ายไปที่ขาตั้ง , โฮเซ ใช้เวลาหลายมากขึ้นในขณะที่สีเทานั่งอยู่และ poses , อดทนและธรรมชาติ ประมาณ 20 นาที ความปรารถนาของฉันเป็นจริง : ฉันสามารถยืนชื่นชมสีเทาจากไม่ได้ดังนั้นไกล สองครั้งล็อคตาของเรา และเราต้องฉีกตัวเองออกไปจากสายตาขุ่นของเขา .
" พอนั่ง " แคทเธอรีน เวด ในอีก " ยืน คุณเกรย์" เธอถาม
เขายืนอยู่ และเทรวิส มาโผล่ใน เอาเก้าอี้ ชัตเตอร์ของโฮเซ Nikon เริ่มคลิกอีกครั้ง .
" ฉันคิดว่าเรามีเพียงพอ " โฮเซ ประกาศห้านาทีต่อมา .
" ดี " ว่า เคท " ขอบคุณนะ คุณเกรย์ เธอสั่นมือของเขาเช่นเดียวกับโฮเซ .
" ฉันมองไปข้างหน้าเพื่ออ่านบทความที่คุณ Kavanagh " ดีเกรย์ และเปลี่ยนมายืนอยู่ข้างประตู" คุณจะเดินไปกับผม คุณสตีลล์ ? " เขาถาม .
" แน่นอน " ฉันพูด ก็โยน ฉันเหลือบมองอย่างใจจดใจจ่อที่เคท ที่บ่อยๆเลย ผมสังเกตเห็นโฮเซหน้าบึ้งลับหลัง .
" สวัสดีครับทุกคน " ว่า เกรย์ เขาเปิดประตู ยืนให้ผมออกไปก่อน
ให้ตายสิ . . . นี่มันเรื่องอะไรกัน เขาต้องการอะไร ? ฉันหยุดชั่วคราวในโรงแรม ทางเดินกระวนกระวายกระสับกระส่ายเป็นสีเทาโผล่ออกมาจากห้อง ตามด้วยคุณฉวัดเฉวียนตัดสูทคมของเขา .
" ฉันจะโทรหาคุณ , เทย์เลอร์ , " เขาพึมพำกับฉวัดเฉวียนตัด Taylor ก็กลับมาลงทางเดินและสีเทารอบการเผาไหม้สีเทาจ้องมองฉัน อึ . . . . . . . ผมทำอะไรผิดเหรอครับ
" ผมสงสัยว่าคุณจะมาดื่มกาแฟตอนเช้านี้ . "
หัวใจกระแทกเข้าปากฉัน เดทเหรอ ?คริสเตียน เกรย์ก็ถามฉันในวัน เขาถามว่า คุณต้องการกาแฟ บางทีเขาอาจคิดว่าเธอยังไม่ฟื้นเลย จิตใต้สำนึกของฉัน . ฉันหัวเราะเยาะในอารมณ์อีกครั้ง ผมล้างคอของฉันพยายามที่จะควบคุมเส้นประสาทของฉัน .
" ฉันต้องขับรถทุกคนกลับบ้าน " ผมพึมพำขอโทษ , บิดมือและนิ้วมือต่อหน้าฉัน .
" เทย์เลอร์ " เขาเรียก ทำให้ฉันกระโดด เทย์เลอร์ซึ่งได้ล่าถอยไปตามทางเดิน หันหัวกลับไปทางเรา .
" พวกเขาอยู่ที่มหาวิทยาลัย ? " เกรย์ถาม เสียงของเขานุ่มและสอบถาม ฉันพยักหน้าด้วยอึ้งพูด .
" เทย์เลอร์สามารถใช้พวกเขา เขาเป็นคนขับรถของฉัน เรามี 4x4 ขนาดใหญ่ที่นี่ ดังนั้นเขาจะสามารถใช้อุปกรณ์เหมือนกัน "
" คุณเกรย์ ? " เทย์เลอร์ถามเมื่อเขามาถึงเราให้อะไรไป .
" ได้โปรด