ฆาตกรรม มีความหมายตามพจนานุกรมมฉบับ

ฆาตกรรม มีความหมายตามพจนานุกรมมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 ว่า การฆ่าคน แต่มิใช่ศัพท์บัญญัติที่ทางราชการมุ่งหมายให้ใช้อย่างเป็นทางการ[2] ทั้งนี้ ฆาตกรรม เป็นคำสมาสระหว่างคำ "ฆาต" (บาลี. ตี, ฟาด, ฟัน, ฆ่า, ทำลาย) + กรรม มีความหมายตามอักษรว่า การตี, การฟาด, การฟัน, การฆ่า, การทำลาย ผู้กระทำฆาตกรรมเรียกว่า ฆาตกร ปัจจุบันมีการใช้คำ ฆาตกรรม คละไปกับคำ การฆ่าคน ทั้งนี้ คำทั้งสองมีความหมายเดียวกันดังข้างต้นการถือว่าการฆ่าคนเป็นความผิดอาญา ปรากฏเป็นครั้งแรกสุดในประมวลกฎหมายพระเจ้าเออร์-นัมมู กษัตริย์ชาวสุเมเรียน โดยประมวลกฎหมายดังกล่าวตราขึ้นในระหว่างประมาณ 2100 ปีถึง 2050 ปีก่อน ค.ศ. มาตราหนึ่งบัญญัติไว้ว่า "ผู้ใดกระทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายแล้วไซร้ ผู้นั้นต้องระวางโทษประหารชีวิต"

นิยามของ การฆ่าคน นั้น ประเทศที่ใช้กฎหมายจารีตประเพณีเช่นประเทศอังกฤษเห็นว่า ไม่จำเป็นต้องเขียนเอาไว้ตายตัว เพียงรับรู้กันว่าเป็นความผิดอุกฉกรรจ์ก็เพียงพอแล้ว และในกรณีเช่นนี้ คำตัดสินก่อน ๆ ของศาลมักใช้เป็นที่พิจารณาว่าการฆ่าคนตามกฎหมายจารีตประเพณีนั้นถือเอาการกระทำเช่นไรบ้าง ส่วนประเทศที่ใช้ประมวลกฎหมายเช่นประเทศไทยมักมีการบัญญัตินิยามของ "การฆ่าคน" เอาไว้อย่างตายตัว และนิยามอาจแก้ไขได้ขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมที่เป็นไปการฆ่าคนนั้นเป็นการกระทำอันจะเป็นความผิดอาญา การฆ่าคนนั้นเป็นไปเพราะมีเจตนาร้าย พิจารณาจากวัตถุประสงค์ ความจงใจ ความหวังผลร้าย การไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า และ/หรือการปราศจากความระมัดระวังหรือยับยั้งชั่งใจ ทั้งนี้ โดยทั่วไป ความหวังผลร้ายมักไม่ใช้พิจารณาเป็นองค์ประกอบข้างต้นสักเท่าใด เนื่องด้วยถือว่าความจงใจที่จะฆ่าคนนั้นย่อมเกิดจากความหวังผลร้ายอยู่แล้ว และบางครั้งในการฆ่าคนที่เกิดจากการขาดความยับยั้งชั่งใจหรือในหรือคดีอุกฉกรรจ์บางประเภท ก็ถือไปโดยปริยายว่าย่อมเกิดจากความหวังผลร้ายอยู่แล้ว

การฆ่าคนโดยไม่เจตนาหรือไม่ได้หวังผลร้าย มักถือว่าเป็นการทำให้คนตายโดยไม่เจตนาการฆ่าคนโดยชอบด้วยกฎหมาย (เช่น การประหารชีวิต หรือการทำให้คนตายโดยคำสั่งของผู้บังคับบัญชา) และการทำคนตายโดยอุบัติเหตุ ถือเป็นการทำให้คนตายโดยเจตนา ทั้งนี้ การกระทำดังกล่าวจะเป็นความผิดหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมแล้วแต่กรณี เป็นต้นว่าคำพิพากษาของศาลให้ลงโทษประหารชีวิตเป็นการสั่งให้ฆ่าคน แต่ไม่มีความผิดเนื่องจากเป็นวิถีทางที่ถูกต้องแห่งกฎหมาย การฆ่าปรปักษ์ โดยคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายที่มีขึ้นในระหว่างภาวะสงคราม รวมตลอดถึงการฆ่าที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายในภาวะสงคราม อาจถือเป็นการฆ่าคน และอาจถือเป็นอาชญากรรมสงคราม (แต่จะมีโทษหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมแล้วแต่กรณี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฆาตกรรมมีความหมายตามพจนานุกรมมฉบับราชบัณฑิตยสถานพ.ศ. 2542 ว่าการฆ่าคนแต่มิใช่ศัพท์บัญญัติที่ทางราชการมุ่งหมายให้ใช้อย่างเป็นทางการ [2] ทั้งนี้ฆาตกรรมเป็นคำสมาสระหว่างคำ "ฆาต" (บาลี. ตี ฟาด ฟัน ฆ่า ทำลาย) + กรรมมีความหมายตามอักษรว่าการตี การฟาด การฟัน การฆ่า การทำลายผู้กระทำฆาตกรรมเรียกว่าฆาตกรปัจจุบันมีการใช้คำฆาตกรรมคละไปกับคำการฆ่าคนทั้งนี้คำทั้งสองมีความหมายเดียวกันดังข้างต้นการถือว่าการฆ่าคนเป็นความผิดอาญาปรากฏเป็นครั้งแรกสุดในประมวลกฎหมายพระเจ้าเออร์นัมมูกษัตริย์ชาวสุเมเรียนโดยประมวลกฎหมายดังกล่าวตราขึ้นในระหว่างประมาณ 2100 ปีถึง 2050 ปีก่อนค.ศ. มาตราหนึ่งบัญญัติไว้ว่า "ผู้ใดกระทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายแล้วไซร้ผู้นั้นต้องระวางโทษประหารชีวิต"นิยามของการฆ่าคนนั้นประเทศที่ใช้กฎหมายจารีตประเพณีเช่นประเทศอังกฤษเห็นว่าไม่จำเป็นต้องเขียนเอาไว้ตายตัวเพียงรับรู้กันว่าเป็นความผิดอุกฉกรรจ์ก็เพียงพอแล้วและในกรณีเช่นนี้คำตัดสินก่อนๆ ของศาลมักใช้เป็นที่พิจารณาว่าการฆ่าคนตามกฎหมายจารีตประเพณีนั้นถือเอาการกระทำเช่นไรบ้างส่วนประเทศที่ใช้ประมวลกฎหมายเช่นประเทศไทยมักมีการบัญญัตินิยามของ "การฆ่าคน" เอาไว้อย่างตายตัวและนิยามอาจแก้ไขได้ขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมที่เป็นไปการฆ่าคนนั้นเป็นการกระทำอันจะเป็นความผิดอาญาการฆ่าคนนั้นเป็นไปเพราะมีเจตนาร้ายพิจารณาจากวัตถุประสงค์ความจงใจความหวังผลร้ายการไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าทั้งนี้และ/หรือการปราศจากความระมัดระวังหรือยับยั้งชั่งใจโดยทั่วไปความหวังผลร้ายมักไม่ใช้พิจารณาเป็นองค์ประกอบข้างต้นสักเท่าใดเนื่องด้วยถือว่าความจงใจที่จะฆ่าคนนั้นย่อมเกิดจากความหวังผลร้ายอยู่แล้วและบางครั้งในการฆ่าคนที่เกิดจากการขาดความยับยั้งชั่งใจหรือในหรือคดีอุกฉกรรจ์บางประเภทก็ถือไปโดยปริยายว่าย่อมเกิดจากความหวังผลร้ายอยู่แล้วการฆ่าคนโดยไม่เจตนาหรือไม่ได้หวังผลร้าย มักถือว่าเป็นการทำให้คนตายโดยไม่เจตนาการฆ่าคนโดยชอบด้วยกฎหมาย (เช่น การประหารชีวิต หรือการทำให้คนตายโดยคำสั่งของผู้บังคับบัญชา) และการทำคนตายโดยอุบัติเหตุ ถือเป็นการทำให้คนตายโดยเจตนา ทั้งนี้ การกระทำดังกล่าวจะเป็นความผิดหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมแล้วแต่กรณี เป็นต้นว่าคำพิพากษาของศาลให้ลงโทษประหารชีวิตเป็นการสั่งให้ฆ่าคน แต่ไม่มีความผิดเนื่องจากเป็นวิถีทางที่ถูกต้องแห่งกฎหมาย การฆ่าปรปักษ์ โดยคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายที่มีขึ้นในระหว่างภาวะสงคราม รวมตลอดถึงการฆ่าที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายในภาวะสงคราม อาจถือเป็นการฆ่าคน และอาจถือเป็นอาชญากรรมสงคราม (แต่จะมีโทษหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมแล้วแต่กรณี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฆาตกรรม พ.ศ. 2542 ว่าการฆ่าคน ทั้งนี้ฆาตกรรมเป็นคำสมาสระหว่างคำ "ฆาต" (บาลี. ตี, ฟาด, ฟัน, ฆ่า, ทำลาย) + กรรมมีความหมายตามอักษรว่าการ ตี , การฟาด, การฟัน, การฆ่า, การทำลายผู้กระทำฆาตกรรมเรียกว่า ฆาตกรปัจจุบันมีการใช้คำฆาตกรรมค ละไปกับคำการฆ่าคนทั้งนี้ กษัตริย์ชาวสุเมเรียน 2,100 ปีถึง 2,050 ปีก่อน ค.ศ. มาตราหนึ่งบัญญัติไว้ว่า การฆ่าคนนั้น ไม่จำเป็นต้องเขียนเอาไว้ตายตัว และในกรณีเช่นนี้คำตัดสินก่อน ๆ "การฆ่าคน" เอาไว้อย่างตายตัว พิจารณาจากวัตถุประสงค์ความจงใจความหวังผล ร้ายการไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า ทั้งนี้โดยทั่วไป (เช่นการประหารชีวิต และการทำคนตายโดยอุบัติเหตุถือ เป็นการทำให้คนตายโดยเจตนาทั้งนี้ การฆ่าปรปักษ์ อาจถือเป็นการฆ่าคนและอาจถือ เป็นอาชญากรรมสงคราม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฆาตกรรมมีความหมายตามพจนานุกรมมฉบับราชบัณฑิตยสถานพ . ศ . 2542 ว่าการฆ่าคนแต่มิใช่ศัพท์บัญญัติที่ทางราชการมุ่งหมายให้ใช้อย่างเป็นทางการ [ 2 ] ทั้งนี้ฆาตกรรมเป็นคำสมาสระหว่างคำ " ฆาต " ( บาลี . ฟาด hurled an ฟันฆ่า , , , , ทำลาย ) + กรรมมีความหมายตามอักษรว่าการตีการฟาดการฟันการฆ่า , , , , ผู้กระทำฆาตกรรมเรียกว่าการทำลายฆาตกรปัจจุบันมีการใช้คำฆาตกรรมคละไปกับคำการฆ่าคนทั้งนี้คำทั้งสองมีความหมายเดียวกันดังข้างต้นการถือว่าการฆ่าคนเป็นความผิดอาญาปรากฏเป็นครั้งแรกสุด ในประมวลกฎหมายพระเจ้าเออร์ - นัมมูกษัตริย์ชาวสุเมเรียนโดยประมวลกฎหมายดังกล่าวตราขึ้นในระหว่างประมาณ 2100 ปีถึง 2050 ปีก่อนค . ศ . มาตราหนึ่งบัญญัติไว้ว่า " ผู้ใดกระทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายแล้วไซร้ผู้นั้นต้องระวางโทษประหารชีวิต "นิยามของการฆ่าคนนั้นประเทศที่ใช้กฎหมายจารีตประเพณีเช่นประเทศอังกฤษเห็นว่าไม่จำเป็นต้องเขียนเอาไว้ตายตัวเพียงรับรู้กันว่าเป็นความผิดอุกฉกรรจ์ก็เพียงพอแล้วและในกรณีเช่นนี้คำตัดสินก่อนจะของศาลมักใช้เป็นที่พิจารณาว่าการฆ่าคนตามกฎหมายจารีตประเพณีนั้นถื อเอาการกระทำเช่นไรบ้างส่วนประเทศที่ใช้ประมวลกฎหมายเช่นประเทศไทยมักมีการบัญญัตินิยามของ " การฆ่าคน " เอาไว้อย่างตายตัวและนิยามอาจแก้ไขได้ขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมที่เป็นไปการฆ่าคนนั้นเป็นการกระทำอันจะเป็นความผิดอาญาการฆ่าคนนั้นเป็นไปเพราะมีเจตนาร้ายพิจารณา จากวัตถุประสงค์ความจงใจความหวังผลร้ายการไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าและ / หรือการปราศจากความระมัดระวังหรือยับยั้งชั่งใจทั้งนี้โดยทั่วไปความหวังผลร้ายมักไม่ใช้พิจารณาเป็นองค์ประกอบข้างต้นสักเท่าใดเนื่องด้วยถือว่าความจงใจที่จะฆ่าคนนั้นย่อมเกิดจากความหวังผลร้าย อยู่แล้วและบางครั้งในการฆ่าคนที่เกิดจากการขาดความยับยั้งชั่งใจหรือในหรือคดีอุกฉกรรจ์บางประเภทก็ถือไปโดยปริยายว่าย่อมเกิดจากความหวังผลร้ายอยู่แล้วการฆ่าคนโดยไม่เจตนาหรือไม่ได้หวังผลร้ายมักถือว่าเป็นการทำให้คนตายโดยไม่เจตนาการฆ่าคนโดยชอบด้วยกฎหมาย ( เช่นการประหารชีวิตหรือการทำให้คนตายโดยคำ