When the men went, Mrs Oldknow was

When the men went, Mrs Oldknow was very angry. The sky in the west was black with clouds now. They laughed because they were very wet. Ping went up to his bedroom and he watched the storm from there. While Ping and Mrs Oldknow were having supper, they listened to the storm outside. He couldn’t sleep. In his head he had a picture of Hanno in the wood. Because of the storm, Hanno was remembering his African forest. When Ping woke the next morning, the storm was over. From his window he could see a van by the wood and another van on the bridge. There was a tree which was lying across the moat. Hanno was standing by the door with his arm against it. He couldn’t do it. He ran. He was trying to find somewhere to cry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อคนไป นาง Oldknow ถูกโกรธมาก ท้องฟ้าในทิศตะวันตกเป็นสีดำกับเมฆขณะนี้ พวกเขาหัวเราะเพราะเปียกมาก ปิงขึ้นไปห้องนอนของเขา และเขาดูพายุจาก ในขณะที่ปิงและนาง Oldknow ได้มีซุปเปอร์ พวกเขาฟังพายุนอก เขาไม่สามารถนอนหลับ ในหัวของเขา เขามีภาพของ Hanno ในไม้ เนื่องจากพายุ Hanno จดจำของเขาป่าแอฟริกา เมื่อปิงตื่นตอนเช้าถัดไป พายุได้ผ่าน จากหน้าต่างของเขา เขาได้เห็นตู้ไม้และอีกตู้บนสะพานได้ มีต้นไม้ที่ถูกโกหกข้ามค่อน Hanno ยืน โดยประตูกับแขนของเขากับมัน เขาไม่สามารถทำได้ เขาวิ่ง เขาพยายามค้นหาบางร้องไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคนไปนาง Oldknow โกรธมาก ท้องฟ้าทางทิศตะวันตกเป็นสีดำด้วยเมฆในขณะนี้ พวกเขาหัวเราะเพราะพวกเขาเปียกมาก ปิงก็ขึ้นไปที่ห้องนอนของเขาและเขาเฝ้าดูพายุจากที่นั่น ในขณะที่ปิงและนาง Oldknow ได้มีอาหารมื้อเย็นที่พวกเขาฟังพายุนอก เขานอนไม่หลับ ในหัวของเขาเขามีภาพของฮันโนในไม้ เพราะพายุฮันโนได้รับการจดจำในป่าแอฟริกันของเขา เมื่อปิงตื่นเช้าวันรุ่งขึ้นพายุถูกกว่า จากหน้าต่างของเขาที่เขาจะได้เห็นรถตู้จากไม้และรถตู้อีกบนสะพาน มีต้นไม้ที่กำลังนอนอยู่ตรงข้ามคูน้ำเป็น ฮันโนยืนอยู่ที่ประตูด้วยแขนของเขากับมัน เขาไม่สามารถทำมันได้ เขาวิ่ง เขาพยายามที่จะหาที่ใดที่หนึ่งที่จะร้องไห้