The paradox is that a static, infin

The paradox is that a static, infinitely old universe with an infinite number of stars distributed in an infinitely large space would be bright rather than dark.

To show this, we divide the universe into a series of concentric shells, 1 light year thick (say). Thus, a certain number of stars will be in the shell 1,000,000,000 to 1,000,000,001 light years away, say. If the universe is homogeneous at a large scale, then there would be four times as many stars in a second shell between 2,000,000,000 to 2,000,000,001 light years away. However, the second shell is twice as far away, so each star in it would appear four times dimmer than the first shell. Thus the total light received from the second shell is the same as the total light received from the first shell.

Thus each shell of a given thickness will produce the same net amount of light regardless of how far away it is. That is, the light of each shell adds to the total amount. Thus the more shells, the more light. And with infinitely many shells there would be a bright night sky.

Dark clouds could obstruct the light. But in that case the clouds would heat up, until they were as hot as stars, and then radiate the same amount of light.

Kepler saw this as an argument for a finite observable universe, or at least for a finite number of stars. In general relativity theory, it is still possible for the paradox to hold in a finite universe:[5] though the sky would not be infinitely bright, every point in the sky would still be like the surface of a star.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความขัดแย้งก็คือแบบคงที่จักรวาลเก่าเพียบที่มีจำนวนอนันต์ของดาวกระจายอยู่ในพื้นที่ขนาดใหญ่เพียบจะสดใสมากกว่าสีเข้ม.

แสดงนี้เราแบ่งจักรวาลเป็นชุดของเปลือกหอยศูนย์กลาง 1 ปีแสงหนา (พูด) ดังนั้นจำนวนหนึ่งของดาวจะอยู่ในเปลือก 1,000,000,000 ไป 1000000001 ปีแสงออกไปพูดถ้าจักรวาลเป็นเหมือนกันที่ขนาดใหญ่แล้วจะมีครั้งที่สี่ดาวเป็นจำนวนมากในเปลือกที่สองระหว่าง 2,000,000,000 ถึง 2000000001 ปีแสงไป แต่เปลือกที่สองเป็นสองเท่าไกลออกไปเพื่อดาวในนั้นแต่ละคนจะปรากฏขึ้นครั้งที่สี่หรี่กว่าเปลือกแรกทำให้แสงทั้งหมดที่ได้รับจากเปลือกที่สองเป็นเช่นเดียวกับแสงทั้งหมดที่ได้รับจากเปลือกแรก.

จึงเปลือกหนาได้รับในแต่ละจะผลิตปริมาณสุทธิเดียวกันของแสงโดยไม่คำนึงถึงวิธีห่างไกลเป็น นั่นคือแสงของแต่ละเปลือกจะเพิ่มจำนวนเงินทั้งหมด ทำให้หอยมากขึ้นแสงมากขึ้น และมีเปลือกหอยมากมายหลายจะมีท้องฟ้าสดใส.

เมฆมืดอาจขัดขวางแสง แต่ในกรณีที่ก้อนเมฆจะร้อนขึ้นจนกว่าพวกเขาจะเป็นร้อนเป็นดาวแล้วแผ่จำนวนเดียวกันของแสง.

เคปเลอร์เห็นว่านี่เป็นอาร์กิวเมนต์สำหรับจักรวาล จำกัด หรืออย่างน้อยสำหรับจำนวน จำกัด ของดาว . ในทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปก็ยังคงเป็นไปได้สำหรับความขัดแย้งที่จะถือในจักรวาล จำกัด :[5] แม้ว่าท้องฟ้าจะไม่สดใสเพียบจุดในท้องฟ้าทุกจะยังคงเป็นเช่นพื้นผิวของดาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Paradox ถูกว่า จักรวาลที่คง เก่าเพียบ ด้วยจำนวนดาวที่กระจายในพื้นที่มีขนาดใหญ่เพียงอนันต์จะสว่างมากกว่าความมืด

การแสดงนี้ เราได้แบ่งจักรวาลเป็นชุดของเชลล์ concentric ปีแสง 1 หนา (พูด) ดังนั้น จำนวนดาวจะอยู่ในเปลือก 1,000,000,000-1,000,000,001 ปีแสงเก็บ พูด ถ้าจักรวาลเหมือนที่มีขนาดใหญ่ แล้วจะมีสี่ครั้งเป็นดาวจำนวนมากในเปลือกสองระหว่าง 2,000,000,000-2,000,000,001 ปีแสงไป อย่างไรก็ตาม เปลือกที่สองเป็นสองห่างไกล ดังนั้นแต่ละดาวในนั้นจะปรากฏหรี่สี่เท่ามากกว่าเปลือกแรก แสงรวมที่ได้รับจากเปลือกที่สองจึงเหมือนกับแสงรวมที่ได้รับจากการแรกเปลือก

ดังนั้นแต่ละเชลล์ของความหนาที่กำหนดจะผลิตยอดเดียวของแสงว่าอยู่ห่างไกลจะเป็นการ นั่นคือ ไฟของแต่ละเชลล์เพิ่มยอดรวม ดังนั้นเชลล์เพิ่มเติม แสงเพิ่มเติม และ มีเพียบหลายเชลล์ จะมีฟ้าใสคืน

เค้าสามารถกั้นแสง แต่ในกรณี เมฆจะร้อน จนกว่าพวกเขาเป็นดาวร้อน ฉายแล้ว ยอดเงินเท่ากันของแสง

กฎเห็นนี้เป็นอาร์กิวเมนต์ สำหรับเอกภพจำกัด หรืออย่างน้อยที่สุดในจำนวนดาวจำกัด โดยทั่วไป ทฤษฎีสัมพัทธภาพทฤษฎี ก็ยังสามารถสำหรับ paradox จะเก็บไว้ในจักรวาลจำกัด:[5] แม้ว่าท้องฟ้าจะไม่ใสเพียบ ทุกจุดในท้องฟ้าจะยังคงเป็นเช่นพื้นผิวของดาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความมหัศจรรย์ที่ได้คือจักรวาลเก่าไม่สิ้นสุดแบบสแตติกพร้อมด้วยหมายเลขแบบไม่มีขอบเขตของดาวกระจายไปในพื้นที่ขนาดใหญ่มากเหลือเกินที่จะเป็นความสว่างสดใสมากกว่าสีเข้ม.

เพื่อแสดงรายการนี้เราแบ่งจักรวาลเข้าไปในชุดของฝาครอบตาไก่ 1 ปีไฟหนา(พูด) ดังนั้นหมายเลขหนึ่งของดาวจะได้ในเปลือกหอย 1,000,000,000 เพื่อ 1,000,000,001 เบาๆอยู่ห่างออกไปในระยะทางหลายปีพูดว่าหากจักรวาลนี้เป็นเนื้อเดียวกันที่ขนาดใหญ่แล้วจะมีสี่ครั้งเป็นดาวจำนวนมากในหอยที่สองระหว่าง 2,000,000,000 เพื่อ 2,000,000,001 เบาๆอยู่ห่างออกไปในปี แต่ถึงอย่างไรก็ตามหอยที่สองจะเป็นสองเท่าเป็นอยู่ไกลออกไปดังนั้นดาวแต่ละในมันจะปรากฏขึ้นสี่เท่าหรี่ลงกว่าเชลล์ครั้งแรกดังนั้นไฟแสดงทั้งหมดที่ได้รับจากเปลือกหอยที่สองจะเป็นชื่อเดียวกับไฟทั้งหมดที่ได้รับจากบริษัทเชลล์ครั้งแรกที่.

ดังนั้นหอยแต่ละครั้งของความหนาได้รับที่จะผลิตในจำนวนสุทธิเดียวกันของแสงโดยไม่คำนึงถึงว่าอยู่ห่างออกไปในระยะไกลเป็น ที่มีความสว่างสดใสของหอยแต่ละครั้งจะเพิ่มเป็นจำนวนเงินทั้งหมดที่ ฝาครอบมากกว่าดังนั้นจึงได้ให้สว่างมากกว่า. และพร้อมด้วยฝาครอบจำนวนมากสามารถควบคุมจะมีท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างสดใส.

เมฆสีเข้มไม่สามารถปิดกั้นแสง แต่ในกรณีที่กลุ่มเมฆจะร้อนขึ้นจนกว่าจะมีความร้อนเป็นดาวและจากนั้นจึงแผ่เงินจำนวนเดียวกันของแสง.

Kepler ,เห็นนี้เป็นข้อถกเถียงที่สำหรับจักรวาลเห็นได้แบบจำกัดได้หรืออย่างน้อยสำหรับหมายเลข routing peers ของดารา ในทางทฤษฎีความเข้าใจมันเป็นไปได้ยังอยู่ในความมหัศจรรย์ในการค้างไว้ในจักรวาลแบบจำกัด[ 5 ]ทั้งที่ท้องฟ้าจะไม่สว่างสดใสมากเหลือเกินทุกจุดอยู่บนท้องฟ้าจะไม่เหมือนพื้นผิวของดาวที่ยังคงอยู่