median. In an analysis (results not

median. In an analysis (results not shown) that controlled for all of the
other HRM practices, we found this variable to be consistently positive but
insignificant for each dependent variable. In addition, various transforma-
tions of this scale (including individual dummy variables indicating whether
each practice was above the sample median, and a spline function to capture
any nonlinearities in the relationship) did not improve the explanatory power
of this model for either dependent variable.
The second complementarity test we conducted focused on interactions
among the HRM practice variables. The extreme degree of multicollinearity
among the interactions precluded our simultaneously evaluating them all.
Moreover, given the exploratory nature of this research, we experimented
extensively with subsets of interactions, both within each HRM practice
category (employee skills, motivation, and the structure of jobs and work)
and between the categories. Coefficients on interactions were insignificant
in nearly all of the models we evaluated. For example, models 4 and 5 in
Table 3 and 9 and 10 in Table 4 report two-way interactions within conceptual
groupings of variables. The interaction between training and selective staffing
has a positive and marginally significant coefficient in model 5, but all other
interactions are insignificant. Joint-F tests indicate that addition of the group
of interactions did not significantly raise the amount of variance explained
in the overall model in any case. We found little evidence of complementarity among HRM practices in the NOS data.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่ามัธยฐาน ในการวิเคราะห์ (ไม่แสดงผลลัพธ์) ที่ควบคุมทั้งหมดของการ ปฏิบัติอื่น ๆ HRM เราพบตัวแปรนี้เป็นบวกอย่างต่อเนื่อง แต่ ไม่สำคัญสำหรับแต่ละตัวแปร นอกจากนี้ ต่าง ๆ transforma- ทุกระดับของสเกลนี้ (รวมถึงแต่ละตัวแปรหุ่นแสดงว่า แต่ละคือตัวอย่างมัธยฐาน และฟังก์ชัน spline การจับภาพ nonlinearities ใด ๆ ในความสัมพันธ์) ได้ปรับปรุงอำนาจอธิบาย รุ่นนี้สำหรับตัวแปรอย่างใดอย่างหนึ่ง ทดสอบค้นสองที่เราดำเนินการเน้นการปฏิสัมพันธ์ ระหว่างตัวแปรการปฏิบัติ HRM ปริญญา multicollinearity รุนแรง ระหว่างปฏิสัมพันธ์จรรยาบรรณของเราพร้อมกันประเมินทั้งหมด นอกจากนี้ เรากำหนดลักษณะของงานวิจัยนี้สำรวจ ทดลอง อย่างกว้างขวางกับชุดย่อยของการโต้ตอบ ทั้งภายในแต่ละแบบฝึกหัด HRM ประเภท (ทักษะของพนักงาน แรงจูงใจ และโครงสร้างของงานและการทำงาน) และ ระหว่างหมวดหมู่ ค่าสัมประสิทธิ์ในการโต้ตอบถูกไม่สำคัญ ในเกือบทุกรุ่นเราประเมิน ตัวอย่างเช่น รุ่น 4 และ 5 ใน ตารางที่ 3 และ 9 และ 10 ในตารางที่ 4 รายงานการโต้ตอบสองทางภายในแนวคิด การจัดกลุ่มตัวแปร การโต้ตอบระหว่างการฝึกอบรมและพนักงานที่เลือก มีค่าสัมประสิทธิ์เป็นบวก และมีนัยสำคัญเล็กน้อยในรุ่นที่ 5 แต่ทั้งหมดอื่น ๆ โต้ตอบเป็นสำคัญเช่น การทดสอบ F ร่วมระบุว่า นอกจากนี้กลุ่ม การมีปฏิสัมพันธ์ได้อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มจำนวนผลต่างที่อธิบาย ในแบบจำลองโดยรวมในกรณีใด เราสามารถพบหลักฐานน้อยของเขาระหว่างปฏิบัติ HRM ในข้อมูลชุดหมายเลข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มัธยฐาน ในการวิเคราะห์ (ผลไม่แสดง) ที่ควบคุมทั้งหมดของ
การปฏิบัติหนั่นอื่น ๆ ที่เราพบว่าตัวแปรนี้จะมีอย่างต่อเนื่องในเชิงบวก แต่
ไม่มีนัยสำคัญสำหรับแต่ละตัวแปรตาม นอกจากนี้ transforma- ต่างๆ
ทั้งนี้ขนาดนี้ (รวมทั้งตัวแปรหุ่นแต่ละคนระบุว่า
การปฏิบัติแต่ละสูงกว่าค่ามัธยฐานตัวอย่างและฟังก์ชั่นอิสระในการจับภาพ
nonlinearities ใด ๆ ในความสัมพันธ์) ไม่ได้ปรับปรุงอำนาจอธิบาย
ของรุ่นนี้สำหรับตัวแปรทั้งขึ้นอยู่กับ .
การทดสอบ complementarity สองเราดำเนินการมุ่งเน้นไปที่การมีปฏิสัมพันธ์
ระหว่างตัวแปรปฏิบัติหนั่น การศึกษาระดับปริญญาสุดขีดของพหุ
หมู่ปฏิสัมพันธ์จรรยาบรรณของเราไปพร้อม ๆ กันการประเมินพวกเขาทั้งหมด.
นอกจากนี้ยังกำหนดลักษณะการสำรวจของการวิจัยนี้เราทดลอง
อย่างกว้างขวางกับส่วนย่อยของการสื่อสารทั้งภายในการปฏิบัติแต่ละหนั่น
หมวดหมู่ (ทักษะพนักงานแรงจูงใจและโครงสร้างของงาน และการทำงาน)
และระหว่างประเภท ค่าสัมประสิทธิ์การโต้ตอบที่มีนัยสำคัญ
ในเกือบทุกรุ่นที่เราประเมิน ยกตัวอย่างเช่นรุ่นที่ 4 และ 5 ใน
ตารางที่ 3 และ 9 และ 10 ในตารางที่ 4 รายงานการโต้ตอบสองทางภายในแนวคิด
การจัดกลุ่มของตัวแปร การทำงานร่วมกันระหว่างการฝึกอบรมและพนักงานที่เลือก
มีค่าสัมประสิทธิ์เชิงบวกและมีนัยสำคัญเล็กน้อยในรุ่น 5 แต่อื่น ๆ ทั้งหมด
ปฏิสัมพันธ์ไม่มีนัยสำคัญ การทดสอบร่วม-F ระบุว่านอกเหนือจากกลุ่ม
ของการสื่อสารไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มปริมาณของความแปรปรวนอธิบาย
ในรูปแบบโดยรวมในกรณีใด ๆ เราพบหลักฐานเพียงเล็กน้อยของการปฏิบัติในหมู่ complementarity HRM ในข้อมูล NOS

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่ามัธยฐาน ในการวิเคราะห์ผล ( ผลไม่แสดง ) ที่ควบคุมทั้งหมดของการปฏิบัติหรืออื่น ๆ เราพบว่าตัวแปรนี้เป็นบวกอย่างต่อเนื่อง แต่ความหมายสำหรับแต่ละตัวแปรตาม คือ นอกจากนี้ transforma - ต่างๆใช้งานขนาดนี้ ( รวมถึงแต่ละตัวแปรที่ระบุว่าหุ่นการฝึกแต่ละเหนือมัธยฐานตัวอย่างและเส้นโค้งฟังก์ชันจับภาพใด ๆ nonlinearities ในความสัมพันธ์ ) ไม่ปรับปรุงความสามารถรูปแบบนี้เพื่อให้ตัวแปรตาม คือข้อมูลที่เราทำการทดสอบที่สองเน้นปฏิสัมพันธ์ระหว่างฝึกหรือตัวแปร ระดับของข้อมูลมากท่ามกลางปฏิกิริยาลบของเราพร้อมกันการประเมินทั้งหมดนอกจากนี้ ให้สำรวจธรรมชาติของการวิจัยนี้เราทดลองอย่างกว้างขวางกับชุดย่อยของการสื่อสารทั้งภายในการฝึกแต่ละตำแหน่งงานประเภท ( พนักงานทักษะแรงจูงใจและโครงสร้างของงานและทำงาน )และระหว่างประเภท ค่าสัมประสิทธิ์ในการโต้ตอบได้เล็กน้อยในเกือบทั้งหมดของแบบประเมิน ตัวอย่างเช่น รุ่นที่ 4 และ 5 ในตารางที่ 3 และ 9 และ 10 ในรายงานตารางที่ 4 การสื่อสารสองทาง ในแนวความคิดการจัดกลุ่มของตัวแปร ปฏิสัมพันธ์ระหว่างการฝึกอบรมและการเลือกมีบวกและสัมประสิทธิ์เล็กน้อยที่สําคัญใน 5 แบบ แต่ทั้งหมดอื่น ๆการโต้ตอบจะไม่สำคัญ การทดสอบ joint-f ระบุว่า นอกจากกลุ่มไม่พบปฏิสัมพันธ์เพิ่มปริมาณความอธิบายในรูปแบบโดยรวม ในกรณีใด ๆ เราพบหลักฐานเพียงเล็กน้อยของข้อมูลระหว่างการปฏิบัติ HRM ในข้อมูลไม่มี