Cultural criticism is what is pract

Cultural criticism is what is practiced by cultural critics, the intellectuals formerly known as moralists and publicists, before those became dirty words. That is to say, they are those who have taken it upon themselves to describe the conduct of their fellow citizens to their fellow citizens, taking conduct in a very broad sense, including prominently that part of it which concerns moving ideas from one mind to another; to judge whether and how that conduct is wanting; and to suggest more desirable states of affairs. No principled distinction can be drawn between cultural criticism and the writing of newspaper editorials, just as there is none between book reviewing and literary criticism; the main social difference is that people who say they engage in "foo criticism" are now more likely to be university professors than the op-ed writers and reviewers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฒนธรรมการวิจารณ์เป็นสิ่งที่มีประสบการณ์ โดยนักวิจารณ์ทางวัฒนธรรม ปัญญาชนซึ่งเดิม เรียกว่า moralists และ publicists ก่อนที่กลายมาเป็นคำสกปรก กล่าวคือ พวกเขาเป็นผู้ที่ได้รับมันเมื่อตัวเองเพื่ออธิบายพฤติกรรมของพลเมืองอื่นเพื่อพลเมืองอื่น การประพฤติในความรู้สึกที่กว้างมาก รวมอย่างเด่นชัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของมันซึ่งเกี่ยวข้องความคิดเคลื่อนจากหนึ่งใจอื่น ในการตัดสิน และวิธีปฏิบัติที่ถูกต้อง และ เพื่อแนะนำกิจการรัฐต้องการมากขึ้น ไม่แบ่งแยกหลักสามารถดึงวัฒนธรรมการวิจารณ์และการเขียนของหนังสือพิมพ์ editorials เหมือนว่าจะเป็นระหว่างจองทบทวน และวรรณกรรมวิจารณ์ ความแตกต่างทางสังคมหลักคือ ว่า คนที่บอกว่า พวกเขามีส่วนร่วมใน "ฟูวิจารณ์" มีแนวโน้มที่จะเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยกว่า op-ed นักเขียนและผู้ตรวจทานตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรมการวิจารณ์เป็นสิ่งที่ได้รับการฝึกฝนจากนักวิจารณ์วัฒนธรรมปัญญาชนเดิมเรียกว่าศีลธรรมและประชาสัมพันธ์ก่อนที่จะกลายเป็นผู้คำสกปรก นั่นคือจะบอกว่าพวกเขาเป็นผู้ที่ได้เอามันต่อตัวเองที่จะอธิบายพฤติกรรมของพลเมืองที่เป็นเพื่อนของพวกเขาให้กับประชาชนเพื่อนของพวกเขาการดำเนินการในความหมายที่กว้างมากรวมทั้งเด่นชัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของมันซึ่งความกังวลความคิดที่จะย้ายจากที่หนึ่งในใจไปอีก ; ที่จะตัดสินว่าการดำเนินการและวิธีการที่เป็นที่ต้องการ; และให้คำแนะนำในสหรัฐอเมริกาที่ต้องการมากขึ้นของกิจการ ไม่มีความแตกต่างจริยธรรมสามารถวาดระหว่างวัฒนธรรมการวิจารณ์และการเขียนบทบรรณาธิการหนั​​งสือพิมพ์เช่นเดียวกับที่ไม่มีใครระหว่างการตรวจสอบหนังสือและการวิจารณ์วรรณกรรม ความแตกต่างทางสังคมที่สำคัญคือคนที่กล่าวว่าพวกเขามีส่วนร่วมใน foo "วิจารณ์" อยู่ในขณะนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยกว่านักเขียนสหกรณ์ -ed และแสดงความคิดเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรมการวิจารณ์เป็นสิ่งที่ปฏิบัติโดยการวิจารณ์ทางวัฒนธรรม , ปัญญาชนเดิมเรียกว่าและ moralists นักข่าว ก่อนนั้นกลายเป็นคำสกปรก พูดได้ว่าพวกเขาเป็นผู้ที่ได้นำมันเมื่อตัวเองเพื่ออธิบายพฤติกรรมของประชาชนเพื่อประชาชนของพวกเขาจะดำเนินการในความรู้สึกที่กว้างมากรวมทั้งเด่นชัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของมันที่เกี่ยวข้องกับการย้ายความคิดจากความคิดหนึ่ง เพื่อตัดสินว่าและวิธีการที่ตามต้องการ และแนะนำ ถูกใจหลายรัฐของกิจการ ไม่มีหลักการความแตกต่างที่สามารถวาดระหว่างวัฒนธรรมการวิจารณ์และการเขียนบทบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ อย่างที่ไม่มีผู้ใดระหว่างหนังสือทบทวนและการวิจารณ์วรรณคดี ความแตกต่างทางสังคมหลักคือคนที่กล่าวว่าพวกเขามีส่วนร่วมในการ " วิจารณ์ " ฟูตอนนี้น่าจะเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยกว่า OP ED นักเขียนและผู้ตรวจทาน