Bodaghi and Zainab (2012) establish

Bodaghi and Zainab (2012) established that, there is lack of assistive
technologies to convert print to Braille and suitable audio recorders to
create audio corrections.Majinge (2014) established that there are usually
no assistive technologies suitable for students living with visual impairments
in most academic libraries. Seyama (2009) noted that, the
University of KwaZulu-Natal library did not have a JAWS programme,
therefore the students living with visual impairments have to walk to
the LAN rooms each time they need information from database.
Bagandanshwa (2006) claimed that assistive technologies were neither
available in Tanzania nor were they manufactured in the country
making their procurement costly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bodaghi และวน (2012) ก่อตั้งขึ้น ว่ามีขาดเหลือเทคโนโลยีการแปลงพิมพ์อักษรเบรลล์และเครื่องบันทึกเสียงเหมาะกับสร้างการแก้ไขเสียง Majinge (2014) ก่อตั้งที่มีไม่มีเทคโนโลยีช่วยเหลือที่เหมาะสมสำหรับนักเรียนที่ มีความบกพร่องในไลบรารีศึกษามากที่สุด Seyama (2009) ตั้งข้อสังเกตว่า การห้องสมุดมหาวิทยาลัยของทาลไม่มีขากรรไกรในโปรแกรมดังนั้น นักเรียนที่ มีความบกพร่องต้องเดินไปห้อง LAN แต่ละครั้งที่พวกเขาต้องการข้อมูลจากฐานข้อมูลBagandanshwa (2006) อ้างว่า เทคโนโลยีช่วยเหลือมีไม่ในแทนซาเนีย หรือพวกเขาผลิตในประเทศทำให้ผู้จัดหาค่าใช้จ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

bodaghi และไซแนป ( 2012 ) ขึ้นว่า มีการขาดสิ่งอำนวยความสะดวกเทคโนโลยีการแปลงพิมพ์อักษรเบรลล์และบันทึกเสียงที่เหมาะสมสร้างการแก้ไขเสียง majinge ( 2014 ) ที่มักจะมีตั้งขึ้นไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก เทคโนโลยี เหมาะสำหรับนักเรียนที่อาศัยอยู่กับตาพร่ามัวห้องสมุดสถาบันอุดมศึกษาส่วนใหญ่ seyama ( 2009 ) กล่าวไว้ว่าห้องสมุดมหาวิทยาลัย Natal kwazulu ไม่ได้มีโปรแกรมออกดังนั้น นักเรียนที่อาศัยอยู่กับ ตาพร่ามัว ต้องเดินไปLAN บุหรี่ทุกครั้งที่พวกเขาต้องการข้อมูลจากฐานข้อมูลbagandanshwa ( 2006 ) อ้างว่าเทคโนโลยีสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งใช้ได้ในแทนซาเนียและพวกเขาผลิตในประเทศการจัดหาค่าใช้จ่าย