In Buddhism, the term parinirvana (

In Buddhism, the term parinirvana (Sanskrit: parinirvāṇa; Pali: parinibbāna) is commonly used to refer to nirvana-after-death, which occurs upon the death of the body of someone who has attained nirvana during his or her lifetime. It implies a release from the Saṃsāra, karma and rebirth as well as the dissolution of the skandhas.

In some Mahāyāna scriptures, notably the Mahāyāna Mahāparinirvāṇa Sūtra, Parinirvāṇa is described as the realm of the eternal true Self of the Buddha.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในพระพุทธศาสนา ปรินิพพานระยะ (สันสกฤต: parinirvāṇa บาลี: parinibbāna) เป็นที่นิยมใช้ในการอ้างถึงนิพพานหลังตาย ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อการตายของร่างกายของคนที่ได้บรรลุนิพพานในช่วงชีวิตของเขา หรือเธอ มันหมายถึงการปลดปล่อยจากวัฏสงสารการ กรรม และวิญญาณ ตลอดจนการสลายตัวของ skandhasในบางคัมภีร์มหายานมีร่วมกัน สะดุดตาในมหายานมีร่วมกัน Mahāparinirvāṇa Sūtra, Parinirvāṇa ได้อธิบายไว้เป็นขอบเขตของตัวเองจริงนิรันดร์ของพระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในพระพุทธศาสนาที่ parinirvana สั้น (ภาษาสันสกฤต: parinirvāṇa; บาลี: parinibbāna) เป็นที่นิยมใช้ในการอ้างถึงนิพพานหลังความตายที่เกิดขึ้นกับการตายของร่างกายของคนที่ได้บรรลุนิพพานในช่วงชีวิตของเขาหรือเธอ มันหมายถึงการเปิดตัวจากสังสารวัฏกรรมและการเกิดใหม่เช่นเดียวกับการสลายตัวของ skandhas ได้.

ในบางคัมภีร์มหายานสะดุดตามหายาน Mahaparinirvana พระสูตร parinirvana อธิบายว่าเป็นดินแดนของตัวตนที่แท้จริงนิรันดร์ของพระพุทธเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในพระพุทธศาสนาคำว่าสมัยกลาง ( สันสกฤต : parinirv āṇ ; Pali : parinibb อุบาสก na ) มักใช้อ้างถึงสวรรค์หลังความตาย ซึ่งเกิดขึ้นบนความตายของร่างกายของคนที่บรรลุนิพพานในช่วงชีวิตของเขาหรือเธอ มันแสดงถึงการปลดปล่อยจากกฎอัยการศึก กรรมและการเกิดใหม่ เช่นเดียวกับการสลายตัวของ skandhas .ในบาง mAh อุบาสกอุบาสก Y นาพระคัมภีร์โดยเฉพาะอุบาสกอุบาสกอุบาสก Y Mah na mAh parinirv āṇ S tra parinirv ยู , āṇเป็นอธิบายเป็นอาณาจักรของตนเองเป็นจริงนิรันดร์ ของพระพุทธเจ้า