After a long-held reluctance by the

After a long-held reluctance by the economics discipline to embrace subjective wellbeing as a
legitimate measure of economic outcomes, the past ten to 15 years have seen a burgeoning number
of studies based on such measures. This ‘happiness literature’ has challenged orthodox economics
on a number of fronts, starting from the very foundations of microeconomics. (Reviews can be
found in Dockery 2003 and Frey & Stutzer 2002.) In microeconomics, individual wellbeing is seen
as being derived from the ‘utility’ received through the consumption of goods and services. Utility
is not measured directly; rather, economists use revealed preference to place different consumption
possibilities into rank order. That is, consumers are assumed to be rational and utility-maximising.
If a consumer chooses consumption Set A over Set B, then it follows axiomatically that Set A
offers higher utility than Set B. Higher wealth expands the consumption set available to consumers,
and thus increases in wealth directly increase utility and wellbeing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ไม่เต็มใจถือยาวโดยวินัยเศรษฐศาสตร์ที่จะโอบกอดคุณภาพชีวิตส่วนตัวเป็น
วัดที่ถูกต้องตามกฎหมายของผลทางเศรษฐกิจที่ผ่านมาสิบถึง 15 ปีได้เห็นตัวเลขที่กำลังขยายตัว
ของการศึกษาบนพื้นฐานของมาตรการดังกล่าว นี้ 'วรรณกรรมความสุข' ได้ท้าทายเศรษฐศาสตร์ดั้งเดิม
อยู่กับจำนวนของเสื้อผ้าที่เริ่มต้นจากรากฐานของเศรษฐศาสตร์จุลภาค (ความคิดเห็นสามารถ
พบได้ใน Dockery 2003 และเฟรย์และ Stutzer 2002) ในเศรษฐศาสตร์จุลภาค, คุณภาพชีวิตของแต่ละบุคคลจะเห็น
ว่าเป็นมาจาก 'ยูทิลิตี้' ได้รับผ่านการบริโภคสินค้าและบริการ ยูทิลิตี้
ไม่ได้วัดโดยตรง มากกว่าที่นักเศรษฐศาสตร์ใช้เปิดเผยการตั้งค่าที่จะวางการบริโภคที่แตกต่างกัน
เป็นไปได้ที่เข้ามาในลำดับ นั่นคือผู้บริโภคจะถือว่าเป็นเหตุผลและยูทิลิตี้การเพิ่ม.
หากผู้บริโภคเลือกบริโภคชุดมากกว่าชุด B จากนั้นได้เป็นไปตามที่ตั้ง axiomatically
มียูทิลิตี้สูงกว่าชุดบีมั่งคั่งที่สูงขึ้นการบริโภคขยายตัวตั้งที่มีอยู่ให้กับผู้บริโภค
และ จึงเพิ่มความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นโดยตรงยูทิลิตี้และสุขภาพที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากที่ยาวขึ้นต่อต้านโดยเศรษฐศาสตร์วินัยที่จะโอบกอดอัตนัยคุณภาพชีวิตเป็น
วัดที่ถูกต้องตามกฎหมายของผลทางเศรษฐกิจ ที่ผ่านมา สิบถึง 15 ปีได้เห็นการ burgeoning หมายเลข
ของการศึกษาตามมาตรการดังกล่าว ' วรรณกรรม ' ความสุขได้ท้าทาย
เศรษฐศาสตร์ดั้งเดิมเกี่ยวกับจำนวนของ fronts , เริ่มต้นจากรากฐานของเศรษฐศาสตร์จุลภาค ( รีวิวสามารถ
พบใน 2003 และเฟรย์& Dockery stutzer 2002 ) เศรษฐศาสตร์จุลภาค , wellbeing บุคคลเห็น
เป็นสาธารณูปโภคที่ได้มาจาก ' ' ได้รับจากการบริโภคสินค้าและบริการ ยูทิลิตี้
ไม่ได้วัดโดยตรง แต่นักเศรษฐศาสตร์ใช้เปิดเผยความชอบที่แตกต่างกันในโอกาสการบริโภค
เพื่อตำแหน่ง นั่นคือ ผู้บริโภคจะถือว่ามีเหตุผลและประโยชน์สูงสุด .
ถ้าผู้บริโภคเลือกบริโภคตั้งกว่าชุดบี แล้วมันเป็นไปตามที่กำหนด axiomatically
มีอรรถประโยชน์สูงกว่าชุด B สูงกว่าความมั่งคั่งขยายการตั้งค่าของผู้บริโภค และดังนั้นจึง เพิ่มความมั่งคั่งโดยตรงใน
เพิ่มสาธารณูปโภคและคุณภาพชีวิต