I’m Benjaporn Namyotee, all friends

I’m Benjaporn Namyotee, all friends call me Noei but my parents call me Ben. My home town is suburb, Waengyai . I came to study in Khaennakhorn wittayalai shool because i think opportunistic of education more than the school in my suburb. That moment in high school is jubilant and precious. My friend, learning and activities taught me many thing such as working with many people parallel with studying for admission to university. I passed to faculty of medicine of Khonkaen university by ODOD scholarship. Goal of the scholarship was the same with my dream because i have to come back working at Waengyai hospital in my hometown for 12 years. In academic medical school has a lot of general practitioner and specialist but the community hospital has three GP, somewhere just only one GP. The doctor is deficiency for many patients
I’m medical student of 5th year, that year of clinic learning. There are fun, tried, and concentrated. Sometime, i got discouraged because i fall some parts when i think to backwards the teaching of my parents coming to my idea, it’s powerful of me to step forward for make my dream successful. The studying of clinic,I’m the student of khonkaen hospital, the secondary and tertiary care of khonkaen province, that I practice to treat the patients. It received patients from every hospital of districts in khonkaen and surround’s province. From that, quantity of patients are overload and several of class of financial to visit. A group of low financial is the most, they are so pity. Someone so poor,even though he sole personal effects for pay the car fare to visit his son just 3 hours. Someone have to sole the land for hemodialysis. I have to study carefully for my patients,who lay one’ s hope from the doctor. And then, I will be a doctor at community hospital.
When I was pre- clinic medical student, l love to make the campus especially community campus,it made a profit for urban area such as build the playground, paint the wall of school. My main role was cooking for all people in the campus, rice was made from the stove,can not from electric rice cooker, it was hard to make them. Other activities such a check up health, learning the living life and culture, competition sports with villager. Teaching’ s campus, it was the campus to teach student of high school for preparing to admission. I taught chemical subject, I tried to teach them the best. When they understood, by the time, I feel , I can make a benefit to community and proud of me. This campus had to go with the dentistry student, It made me to learn about working with many people. Every evening, we had activities for entertain them from the hard studying.
That moment can not learn from the textbook in library.
By the same, learning is endless. I determine to elect for my new experience. I think, when we try to do the best although, I will be disappointed but I had to try it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน Namyotee เบญจพรนิติ เพื่อนทั้งหมดติดต่อ Noei แต่พ่อแม่ของฉันเรียกฉันเบน เมืองบ้านของฉันเป็นปริมณฑล Waengyai ผมมาเรียน Khaennakhorn วิทยาลัย shool เนื่องจากคิดว่า ยกการศึกษามากกว่าโรงเรียนของฉันใน ขณะที่ในโรงเรียนมัธยมเป็น jubilant และล้ำค่า เพื่อนของฉัน เรียนรู้ และกิจกรรมสอนฉันหลายสิ่งเช่นทำงานกับหลายคนที่คู่ขนานกับการเรียนเข้ามหาวิทยาลัย ผมผ่านไปคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยทุน ODOD เป้าหมายการศึกษาที่เป็นเหมือนกับความฝันของฉัน เพราะฉันต้องมาทำงานที่โรงพยาบาล Waengyai ในบ้านเกิดของฉันปี 12 หลัง ในโรงเรียนวิชาการทางการแพทย์มีจำนวนมากของผู้ประกอบการทั่วไปและผู้เชี่ยวชาญ แต่โรงพยาบาลชุมชนมี 3 GP บางเพียงหนึ่ง GP หมอจะขาดสำหรับผู้ป่วย ผมนักศึกษาแพทย์ปี 5 ปีเรียนรู้คลินิก มีความสนุกสนาน พยายาม และเข้มข้น บางครั้ง ผมท้อ เพราะตกบางส่วนเมื่อคิดจะย้อนหลังสอนของพ่อที่มาความคิดของฉัน ไม่มีประสิทธิภาพของเราก้าวไปข้างหน้าสำหรับทำความฝันของฉันประสบความสำเร็จ การศึกษาของคลินิก ฉันเป็นนักเรียนของโรงพยาบาลขอนแก่น ศึกษา และตติยดูแลจังหวัดขอนแก่น ที่ฝึกเพื่อรักษาผู้ป่วย ได้รับผู้ป่วยจากโรงพยาบาลทุกย่านในขอนแก่นและจังหวัดรอบทิศทางของ จาก จำนวนผู้ป่วยเกินพิกัดและหลายระดับการเงินไป เป็นกลุ่มทางการเงินต่ำที่สุด จะให้สงสาร คนอับจน ถึงแม้ว่าค่าโดยสารเขาแต่เพียงผู้เดียวส่วนบุคคลลักษณะพิเศษสำหรับค่าจ้างรถไปบุตรเพียง 3 ชั่วโมง คนต้องการแต่เพียงผู้เดียวที่ดินไต มีการศึกษาอย่างระมัดระวังของฉัน ผู้ป่วยวางหนึ่ง ' s หวังจากหมอ แล้ว ฉันจะเป็นหมอที่โรงพยาบาลชุมชน เมื่อก่อนคลินิกแพทย์นักเรียน รัก l ให้มหาวิทยาลัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งชุมชนวิทยาเขต มันทำกำไรในเมืองเช่นสร้างที่สนามเด็กเล่น สีผนังของโรงเรียน บทบาทหลักของฉันได้ทำอาหารสำหรับทุกคนในมหาวิทยาลัย ข้าวที่ทำจากเตา สามารถไม่จากหม้อหุงข้าวไฟฟ้า มันยากที่จะทำให้พวกเขา กิจกรรมอื่น ๆ เช่นการตรวจสุขภาพ เรียนรู้ชีวิตชีวิต และวัฒนธรรม การแข่งขันกีฬากับชาวบ้าน สอน ' s วิทยาเขต มันเป็นมหาวิทยาลัยสอนนักเรียนของโรงเรียนเตรียมศึกษาต่อในระดับสูง ผมสอนเรื่องสารเคมี พยายามที่จะสอนให้ดีสุด เมื่อพวกเขาเข้าใจ เวลา รู้สึก ทำสวัสดิการชุมชน และความภาคภูมิใจของฉัน วิทยาเขตนี้มีไปเรียนทันตกรรม มันทำให้ฉันเรียนรู้เกี่ยวกับการทำงานกับคนจำนวนมาก เย็น เรามีกิจกรรมสำหรับให้ความบันเทิงจากการเรียนหนัก ก็สามารถเรียนรู้จากหนังสือในห้องสมุด โดยตรง เรียนรู้ไม่สิ้นสุด ฉันกำหนดเลือกตั้งในประสบการณ์ของฉันใหม่ ผมคิดว่า เมื่อเราพยายามทำดีสุดแม้ว่า ฉันจะไม่ผิดหวัง แต่ผมจะลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเบญจพร Namyotee, เพื่อน ๆ ทุกคนโทรหาฉัน Noei แต่พ่อแม่ของฉันโทรหาฉันเบน เมืองบ้านเกิดของฉันคือชานเมือง Waengyai ผมมาเรียนในวิทยาลัย Khaennakhorn Shool เพราะผมคิดว่าโอกาสของการศึกษามากกว่าโรงเรียนในย่านชานเมืองของฉัน ช่วงเวลาที่อยู่ในโรงเรียนมัธยมที่มีความปีติยินดีและมีค่า เพื่อนของฉันในการเรียนรู้และกิจกรรมที่สอนให้ฉันสิ่งหลายอย่างเช่นการทำงานกับคนหลายขนานกับการศึกษาสำหรับเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัย ฉันส่งผ่านไปยังคณะแพทยศาสตร์ของมหาวิทยาลัยขอนแก่นโดย ODOD ทุนการศึกษา เป้าหมายของทุนการศึกษาเป็นเช่นเดียวกับความฝันของฉันเพราะฉันต้องกลับมาทำงานที่โรงพยาบาล Waengyai ในบ้านเกิดของฉันเป็นเวลา 12 ปี ในโรงเรียนแพทย์ทางวิชาการมีจำนวนมากของผู้ประกอบการทั่วไปและผู้เชี่ยวชาญ แต่โรงพยาบาลชุมชนที่มีสาม GP, บางเพียงหนึ่ง GP แพทย์คือการขาดสำหรับผู้ป่วยจำนวนมากฉันนักศึกษาแพทย์ปี 5 ปีของการเรียนรู้ที่คลินิก
มีความสนุกสนานมีความพยายามและความเข้มข้น บางครั้งฉันได้ท้อแท้เพราะผมตกอยู่บางส่วนเมื่อฉันคิดว่าจะย้อนกลับการเรียนการสอนของพ่อแม่ของฉันมากับความคิดของฉันก็มีประสิทธิภาพของผมที่จะก้าวไปข้างหน้าในการทำให้ความฝันของฉันที่ประสบความสำเร็จ ศึกษาคลินิกผมนักเรียนของโรงพยาบาล khonkaen ที่ดูแลมัธยมศึกษาและอุดมศึกษาของจังหวัดขอนแก่นที่ผมปฏิบัติในการรักษาผู้ป่วย มันได้รับผู้ป่วยจากโรงพยาบาลอำเภอทุกคนในจังหวัดขอนแก่นและเซอร์ราวด์ของ จากที่ปริมาณของผู้ป่วยเกินและหลายชั้นทางการเงินที่จะเยี่ยมชม กลุ่มทางการเงินที่ต่ำเป็นส่วนใหญ่พวกเขาจึงสงสาร ใครบางคนที่ไม่ดีดังนั้นแม้เขาส่วนตัว แต่เพียงผู้เดียวในการจ่ายค่าโดยสารรถไปเยี่ยมลูกชายของเขาเพียงแค่ 3 ชั่วโมง บางคนต้อง แต่เพียงผู้เดียวที่ดินเพื่อการฟอกเลือด ผมต้องศึกษาอย่างรอบคอบสำหรับผู้ป่วยของฉันที่วางความหวังหนึ่งของจากแพทย์ แล้วฉันจะเป็นหมอที่โรงพยาบาลชุมชน.
เมื่อก่อนผมเป็นนักเรียนแพทย์ที่คลินิกรักลิตรเพื่อให้มหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัยกับชุมชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันทำให้กำไรสำหรับเขตเมืองเช่นการสร้างสนามเด็กเล่น, สีผนังของโรงเรียน บทบาทหลักของฉันได้รับการทำอาหารสำหรับทุกคนในมหาวิทยาลัยข้าวทำจากเตาที่ไม่สามารถออกจากหม้อหุงข้าวไฟฟ้ามันก็ยากที่จะทำให้พวกเขา กิจกรรมอื่น ๆ เช่นการตรวจสุขภาพการเรียนรู้ชีวิตและวัฒนธรรมกีฬาการแข่งขันกับชาวบ้าน การเรียนการสอนในมหาวิทยาลัย 's มันเป็นมหาวิทยาลัยที่จะสอนนักเรียนของโรงเรียนมัธยมสำหรับการรับสมัครการเตรียมการ ผมสอนเรื่องสารเคมีที่ผมพยายามที่จะสอนให้พวกเขาที่ดีที่สุด เมื่อพวกเขาเข้าใจตามเวลาที่ผมรู้สึกว่าผมสามารถทำประโยชน์ให้กับชุมชนและความภาคภูมิใจของฉัน วิทยาเขตนี้ได้ไปกับนักเรียนทันตกรรมที่มันทำให้ฉันเรียนรู้เกี่ยวกับการทำงานร่วมกับคนจำนวนมาก ทุกเย็นเรามีกิจกรรมเพื่อความบันเทิงได้จากการเรียนอย่างหนัก.
ที่ช่วงเวลาที่ไม่สามารถเรียนรู้จากตำราในห้องสมุด.
โดยเดียวกันการเรียนรู้เป็นที่สิ้นสุด ผมตรวจสอบการเลือกตั้งเพื่อประสบการณ์ใหม่ของฉัน ผมคิดว่าเมื่อเราพยายามที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุดถึงแม้ว่าผมจะผิดหวัง แต่ผมจะลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผม เบญจพร namyotee เพื่อนเรียก เนย แต่พ่อแม่ของฉันเรียกฉัน เบน เมืองบ้านอยู่ชานเมือง waengyai . ฉันมาเพื่อเรียนในวิทยาลัย khaennakhorn shool เพราะคิดว่าโอกาสของการศึกษามากกว่าโรงเรียนในเขตของฉัน ในช่วงเวลาที่โรงเรียนก็ครึกครื้น และมีค่า เพื่อนของฉันการเรียนรู้และกิจกรรมสอนฉันเรื่องต่างๆ มากมาย เช่น ทำงานกับคนมากขนานกับการเรียนเพื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ผมผ่าน คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดย odod ทุนการศึกษา เป้าหมายของทุนการศึกษาก็เหมือนกันกับความฝันของผม เพราะผมต้องกลับมาทำงานที่ waengyai โรงพยาบาลในบ้านเกิดของฉันเป็นเวลา 12 ปีวิชาการในโรงเรียนแพทย์มีแพทย์ทั่วไปและผู้เชี่ยวชาญ แต่โรงพยาบาลชุมชนมี 3 GP , บางเพียงหนึ่งจีพี หมอขาดหลายผู้ป่วย
ฉันเป็นนักศึกษาแพทย์ปี 5 ปี ที่คลีนิค การเรียนรู้ มีความสนุกสนาน พยายาม และเข้มข้น บางครั้งผมก็ท้อ เพราะผมตกบางส่วนเมื่อฉันคิดที่จะถอยหลังตามพ่อแม่มา ความคิดของฉัน มันเป็นพลังของข้าจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อให้ความฝันที่ประสบความสำเร็จ ศึกษาที่คลินิก ฉันเป็นนักเรียนของ รพ. ขอนแก่น ทุติยภูมิและตติยภูมิในจังหวัดขอนแก่น ที่ผมฝึกรักษาผู้ป่วยมันรับผู้ป่วยจากโรงพยาบาลทุกแห่งในจังหวัดขอนแก่นและล้อมรอบเขต จากปริมาณของผู้ป่วยที่เกินพิกัดและหลายชั้นเรียนของทางการเงินที่จะเยี่ยมชม กลุ่มทางการเงินต่ำที่สุด พวกเขาช่างน่าสงสาร บางคนก็ยากจน แม้ว่าเขาเพียงผู้เดียวผลกระทบส่วนบุคคลสำหรับการจ่ายรถค่าโดยสารไปเยี่ยมลูกชายของเขาเพียง 3 ชั่วโมง ใครมีเพียงที่ดินสำหรับการฟอกเลือดด้วยเครื่องไตเทียมผมต้องศึกษาอย่างรอบคอบ เพื่อรักษาผู้ป่วย ที่วางหนึ่ง ' s หวังจากหมอ แล้วผมจะได้เป็นหมอในโรงพยาบาลชุมชน .
เมื่อฉันก่อน นศ . แพทย์ คลินิก ฉันชอบที่จะให้มหาวิทยาลัยโดยเฉพาะมหาวิทยาลัยชุมชน ทำให้กำไรในเขตเมือง เช่น สร้างสนามเด็กเล่น ทาสีผนังของโรงเรียน บทบาทหลักของฉันคือการทำอาหารสำหรับทุกคนในวิทยาเขตข้าวที่ผลิตจากเตาไม่ได้จากหม้อหุงข้าวไฟฟ้า มันก็ยากที่จะให้พวกเขา กิจกรรมอื่น ๆ เช่น ตรวจสุขภาพ เรียนรู้วัฒนธรรมการใช้ชีวิตและแข่งขันกีฬากับพวกชาวบ้าน การสอนของมหาวิทยาลัย คือ มหาวิทยาลัยสอนนักเรียนของโรงเรียนเตรียมเข้าชม ผมสอนวิชา เคมี , ฉันพยายามที่จะสอนให้พวกเขาที่ดีที่สุด เมื่อพวกเขาเข้าใจ โดยเวลาผมรู้สึกว่า ผมสามารถสร้างประโยชน์ให้กับชุมชน และภูมิใจในตัวผม วิทยาเขตนี้ได้ไปกับทันตกรรมนักเรียน มันทำให้ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับการทำงานกับหลาย ๆคน ทุกเย็น เราจะมีกิจกรรมบันเทิงจากยากเรียน
ช่วงเวลานั้นไม่สามารถเรียนรู้ได้จากตำราในห้องสมุด
โดยเดียวกัน การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด ฉันตัดสินใจที่จะเลือกสำหรับประสบการณ์ใหม่ ฉันคิดว่าเมื่อเราพยายามที่จะทำให้ดีที่สุดแม้ผมจะผิดหวัง แต่ฉันต้องลองดู