High-heeled shoes are associated wi

High-heeled shoes are associated with instability and falling, leading to injuries such as fracture and ankle sprain. This study investigated the effects of habitual wearing of high-heeled shoes on the body's center of mass (COM) motion relative to the center of pressure (COP) during gait. Fifteen female experienced wearers and 15 matched controls walked with high-heeled shoes (7.3 cm) while kinematic and ground reaction force data were measured and used to calculate temporal-distance parameters, joint moments, COM–COP inclination angles (IA) and the rate of IA changes (RCIA). Compared with inexperienced wearers, experienced subjects showed significantly reduced frontal IA with increased ankle pronator moments during single-limb support (p < 0.05). During double-limb support (DLS), they showed significantly increased magnitudes of the frontal RCIA at toe-off and contralateral heel-strike, and reduced DLS time (p < 0.05) but unaltered mean RCIA over DLS. In the sagittal plane experienced wearers showed significantly increased mean RCIA (p < 0.05) and significant differences in the RCIA at toe-off and contralateral heel-strike (p < 0.05). Significantly increased hip flexor moments and knee extensor moments at toe-off (p < 0.05) were needed for forward motion of the trailing limb. The current results identified the change in the balance control in females after long-term use of high-heeled shoes, providing a basis for future design of strategies to minimize the risk of falling during high-heeled gait.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รองเท้าส้นสูงจะเกี่ยวข้องกับความไม่มีเสถียรภาพและตก การนำไปสู่การบาดเจ็บเช่นกระดูกหักและข้อเท้าแพลง การศึกษานี้ตรวจสอบผลของการเคยสวมใส่รองเท้าส้นสูงในการเคลื่อนไหวของศูนย์กลางมวล (COM) ของร่างกายสัมพันธ์กับศูนย์กลางของความดัน (ตำรวจ) ระหว่างเดิน เพศหญิง 15 ประสบการณ์ wearers และควบคุมการจับคู่ 15 เดิน ด้วยรองเท้าส้นสูง (7.3 ซม.) ในขณะที่ปฏิกิริยาจลน์ และพื้นบังคับข้อมูลถูกวัด และร่วมใช้ในการคำนวณพารามิเตอร์ระยะกาล ช่วงเวลา COM – ตำรวจความเอียงมุม (IA) และอัตราการเปลี่ยนแปลง IA (RCIA) เมื่อเทียบกับ wearers ไม่มีประสบการณ์ IA ลดหน้าผากกับช่วงเวลาที่โปรเนเตอร์ข้อเท้าเพิ่มขึ้นระหว่างขาเดียวสนับสนุน (p < 0.05) แสดงให้เห็นว่าเรื่องประสบการณ์ ในระหว่างคู่ขาสนับสนุน (DLS), พวกเขาแสดง magnitudes เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของ RCIA หน้าผากที่เท้าออก และ contralateral ส้นตี และลดเวลา DLS (p < 0.05) แต่หมายความว่า unaltered RCIA กว่า DLS ในระนาบ sagittal wearers มีประสบการณ์พบ RCIA เฉลี่ยเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) และแตกต่างกัน RCIA ที่เท้าออก และ contralateral ส้นตี (p < 0.05) อย่างมีนัยสำคัญเนื้อเฟลกเซอร์สะโพกเพิ่มช่วงเวลาและช่วงเวลาเอกซ์เข่าที่เท้าออก (p < 0.05) จำเป็นสำหรับการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าของขาต่อท้าย ผลลัพธ์ปัจจุบันระบุการเปลี่ยนแปลงในการควบคุมยอดดุลในหญิงหลังจากการใช้ระยะยาวของรองเท้าส้นสูง ให้ข้อมูลพื้นฐานสำหรับการออกแบบในอนาคตของกลยุทธ์เพื่อลดความเสี่ยงจากการล้มระหว่างเดินส้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รองเท้าส้นสูงที่เกี่ยวข้องกับความไม่แน่นอนและลดลงนำไปสู่​​การบาดเจ็บเช่นกระดูกหักและข้อเท้าแพลง การศึกษานี้เป็นการศึกษาผลกระทบของนิสัยการสวมใส่รองเท้าส้นสูงที่ศูนย์ของร่างกายของมวล (COM) การเคลื่อนไหวที่สัมพันธ์กับศูนย์กลางของความดัน (COP) ในระหว่างการเดิน สิบห้าผู้สวมใส่ที่มีประสบการณ์หญิงและการควบคุมการจับคู่ 15 เดินกับรองเท้าส้นสูง (7.3 ซม.) ในขณะที่จลนศาสตร์และปฏิกิริยาของพื้นดินข้อมูลกำลังถูกวัดและใช้ในการคำนวณค่าพารามิเตอร์ชั่วระยะเวลาร่วมกันมุม COM-COP เอียง (IA) และอัตราการ ของ IA เปลี่ยนแปลง (RCIA) เมื่อเทียบกับผู้สวมใส่ที่ไม่มีประสบการณ์อาสาสมัครที่มีประสบการณ์แสดงให้เห็นว่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญหน้า IA กับที่เพิ่มขึ้นในช่วงเวลาที่ข้อเท้าในระหว่างการ pronator สนับสนุนขาเดียว (p <0.05) ในระหว่างการสนับสนุนสองขา (DLS) พวกเขาแสดงให้เห็นว่าขนาดของหน้า RCIA เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่นิ้วเท้าออกและ contralateral ส้นนัดหยุดงานและลดเวลา DLS (p <0.05) แต่ไม่เปลี่ยนแปลงค่าเฉลี่ย RCIA กว่า DLS ในระนาบทัผู้สวมใส่มีประสบการณ์แสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเฉลี่ย RCIA (p <0.05) และความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใน RCIA ที่นิ้วเท้าออกและ contralateral ส้นตี (p <0.05) ที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลาที่ข้อต่อสะโพกและช่วงเวลาที่ยืดหัวเข่าที่นิ้วเท้าออก (p <0.05) มีความจำเป็นสำหรับการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าของขาต่อท้าย ผลปัจจุบันระบุการเปลี่ยนแปลงในการควบคุมความสมดุลในเพศหญิงหลังจากที่ในระยะยาวการใช้งานของรองเท้าส้นสูงที่ให้พื้นฐานสำหรับการออกแบบในอนาคตของกลยุทธ์ในการลดความเสี่ยงของการลดลงในระหว่างการเดินส้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รองเท้าส้นสูงมีความเกี่ยวข้องกับเสถียรภาพและลดลง ทำให้เกิดการบาดเจ็บ เช่น หัก และข้อเท้าแพลงได้ การศึกษานี้เป็นการศึกษาผลของนิสัยสวมรองเท้าส้นสูงในศูนย์ของร่างกายของมวล ( COM ) สัมพัทธ์กับศูนย์ของความดัน ( ตำรวจ ) ในการเดิน 15 หญิง 15 ตรงกับการควบคุมและประสบการณ์ผู้สวมใส่เดินด้วยรองเท้าส้นสูง ( 73 ซม. ) ในขณะที่ข้อมูลเชิงพื้นแรงปฏิกิริยาและวัดและใช้เพื่อคำนวณค่าระยะทางและช่วงเวลาร่วมดอทคอม–ตำรวจเอียงมุม ( IA ) และอัตราของการเปลี่ยนแปลง ( IA rcia ) เมื่อเทียบกับผู้สวมใส่มือใหม่ วิชาประสบการณ์พบลดลงจาก IA กับการเพิ่มช่วงเวลาในการสนับสนุนข้อเท้ากล้ามเนื้อโปรเนเตอร์แขนเดียวอย่างมีนัยสำคัญ ( P < 0.05 )ในการสนับสนุนรยางค์คู่ ( dls ) พวกเขาพบเพิ่มขึ้นขนาดของ rcia หน้าผากที่เท้าออกและรูปขนาดย่อส้นตี และลดเวลา dls อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) แต่ไม่แตกต่างหมายถึง rcia กว่า dls . ในเครื่องบินที่มีผู้ศึกษาพบเพิ่มขึ้นหมายถึง rcia อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) และมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน rcia ที่นิ้วเท้าและส้นเท้าฟาดออกรูปขนาดย่อ ( P < 0.05 )เพิ่มขึ้นสะโพก ขณะช่วงเวลาและช่วงเวลาที่ปิดนิ้วเท้าเหยียดข้อเข่า ( P < 0.05 ) ที่จำเป็นสำหรับการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าของตามแขนขา ปัจจุบันผลลัพธ์ระบุการเปลี่ยนแปลงในการควบคุมความสมดุลในหญิงหลังการใช้งานระยะยาวของการใส่รองเท้าส้นสูงให้พื้นฐานสำหรับการออกแบบในอนาคตของกลยุทธ์ในการลดความเสี่ยงของการล้มในระหว่างด้วย .