diverged in a yellow wood,And sorry

diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แยกออกในไม้สีเหลืองและขออภัยที่ผมไม่สามารถเดินทางทั้งสองและเป็นหนึ่งนัก ยาวผมยืนและมองลงหนึ่งเท่าที่เคยทำการที่มันงอในชิมแล้ว เอาอีก เป็นเพียงเป็นธรรมและมีบางทีเรียกร้องดีกว่าเพราะหญ้า และต้องสวมแม้ว่าส่วนที่ผ่านมีได้สวมใส่พวกเขาจริง ๆ เกี่ยวกับเดียวกันและเช้าวันนั้นทั้งสองเท่า ๆ กันใบ ขั้นตอนไม่มี trodden สีดำโอ้ ฉันเก็บแรกสำหรับวันอื่นยังได้ รู้ว่าวิธีไปสู่บนทางผมสงสัยว่า จะเคยมาฉันจะได้บอกเรื่องนี้กับการถอนหายใจตำแหน่งอายุ และทุกเพศทุกวัยดังนั้น:ถนนสองสายแยกออกในไม้ และฉัน —ผมเอาตัวน้อยเดินทาง โดยและที่ทำให้ความแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แยกในไม้สีเหลือง
และขอโทษฉันไม่สามารถเดินทางทั้งสอง
และเป็นหนึ่งในผู้เดินทางนานผมยืนอยู่
และมองลงหนึ่งเท่าที่ผมสามารถ
เพื่อที่จะก้มในพุ่ม;

แล้วเอาที่อื่น ๆ เป็นเพียงเป็นธรรม
และมี อาจจะเป็นข้อเรียกร้องที่ดีกว่า
เพราะมันเป็นหญ้าและต้องการสวมใส่
แต่เป็นสำหรับว่าที่ผ่านมีการ
สวมใส่พวกเขามากเกี่ยวกับการเดียวกัน

และทั้งสองเช้าวันอย่างเท่าเทียมกันวาง
. ในใบขั้นตอนที่ไม่ได้เหยียบสีดำ
โอ้ฉันเก็บไว้เป็นครั้งแรกอีก ! วัน
แต่รู้วิธีวิธีที่นำไปสู่การทาง
ผมสงสัยว่าถ้าฉันเคยควรจะกลับมา.

ฉันจะบอกเรื่องนี้กับถอนหายใจ
Somewhere ทุกวัยและทุกเพศทุกวัยด้วยเหตุ:
ถนนสองสายแยกในไม้และ I-
ผมเอาหนึ่งที่ไม่ได้เดินทาง โดย
และที่ได้ทำทุกความแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างในไม้สีเหลืองฉันเสียใจที่ไม่อาจเดินทางทั้งและเป็นนักเดินทาง นาน ฉัน ยืนและมองลงหนึ่งเท่าที่ผมสามารถที่ไหนมันงอในพื้น ;แล้วเอาอื่น เช่นเดียวกับที่ยุติธรรมและมีบางทีเรียกร้องดีกว่าเพราะมันคือหญ้าและต้องการสวมแม้ว่าที่ผ่านมีได้สวมใส่พวกเขาเหมือนกันจริง ๆและทั้งเช้านั้นเท่าเทียมกัน วางในใบไม่ก้าวก็เหยียบสีดำโอ้ ฉันเก็บไว้ก่อนอีกวัน !แต่รู้วิธีเดินทางต่อไปบนทางฉันสงสัยว่าฉันควรได้กลับมาผมจะบอกเรื่องนี้กับถอนหายใจที่อายุ และวัยดังนั้น :ถนนสองสายแยกออกในไม้ และฉันผมเอาหนึ่งน้อยเดินทางโดยและที่ทำให้ทุกความแตกต่าง