To provide protection againstmodel

To provide protection against
model overfitting, the number of parameters in
the model for comparison of cause-specific mortality
due to CNS injury was reduced because of
the small number of events. To avoid an increased
type 1 error rate from multiple testing, we provide
only descriptive estimates for proportionate
mortality; we did not adjust for multiple comparisons
of cause-specific mortality. We compared
the time to death among the three periods with the
Kaplan–Meier method and used the Wilcoxon test,
because this test applies more weight to early
deaths than does the log-rank test. We considered
a two-sided P value of less than 0.05 to indicate
statistical significance.
Results

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อป้องกันoverfitting จำนวนของพารามิเตอร์ในแบบจำลองแบบจำลองสำหรับการเปรียบเทียบเฉพาะสาเหตุการตายจาก CNS บาดเจ็บถูกลดลงเนื่องจากหมายเลขขนาดเล็กของเหตุการณ์ เพื่อหลีกเลี่ยงการเพิ่มขึ้นเรามีอัตราข้อผิดพลาด 1 ชนิดจากทดสอบหลายเฉพาะ ประเมินอธิบายสำหรับปฏิภาคการตาย เราไม่ได้ปรับการเปรียบเทียบหลายของเฉพาะสาเหตุการตาย เราเปรียบเทียบเวลาตายระหว่างรอบสามกับการวิธี Kaplan – มุนเช่น และใช้ทดสอบ Wilcoxonเนื่องจากการทดสอบนี้ใช้น้ำหนักมากขึ้นกับต้นเสียชีวิตกว่าทดสอบไม่ล็อกลำดับ เราถือว่าค่า P แบบสองหน้าของน้อยกว่า 0.05 เพื่อบ่งชี้นัยสำคัญทางสถิติผลลัพธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อให้การป้องกันอิงรุ่นจำนวนของพารามิเตอร์ในแบบจำลองสำหรับการเปรียบเทียบการตายจากสาเหตุเฉพาะเนื่องจากการระบบประสาทส่วนกลางได้รับบาดเจ็บก็ลดลงเพราะจำนวนเล็กๆ ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อหลีกเลี่ยงการเพิ่มขึ้นประเภท 1 อัตราความผิดพลาดจากการทดสอบหลาย ๆ ที่เรามีให้ประมาณการการอธิบายเท่านั้นสำหรับสัดส่วนการตาย; เราไม่ได้ปรับสำหรับการเปรียบเทียบหลายของการตายจากสาเหตุที่เฉพาะเจาะจง เราเมื่อเทียบกับเวลาที่จะตายในสามช่วงเวลากับที่Kaplan-Meier method และใช้การทดสอบ Wilcoxon, เพราะการทดสอบนี้ใช้น้ำหนักมากขึ้นในช่วงต้นของการเสียชีวิตกว่าการทดสอบเข้าสู่ระบบยศ เราได้พิจารณาค่า P สองด้านน้อยกว่า 0.05 เพื่อแสดงให้เห็นนัยสำคัญทางสถิติ. ผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อให้การป้องกัน
รูปแบบ overfitting จำนวนของค่าพารามิเตอร์ในแบบจำลองสำหรับการเปรียบเทียบ

เนื่องจากสาเหตุที่เฉพาะเจาะจงของ CNS การบาดเจ็บลดลงเพราะ
จำนวนเล็ก ๆของเหตุการณ์ เพื่อหลีกเลี่ยงการเพิ่มขึ้น
ความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 ได้คะแนนจากการทดสอบหลายเราให้

เพียงประมาณการเชิงพรรณนาสำหรับสัดส่วนการตาย เราไม่ได้ปรับ
เปรียบเทียบพหุคูณสาเหตุการตายที่เฉพาะเจาะจง เราเทียบ
เวลาจะตายใน 3 ช่วงเวลากับ
วิธีแคป–ไมเออร์ และใช้สถิติทดสอบที่ใช้ทดสอบนี้ , เพราะน้ำหนักมากขึ้น

กว่าจะตายก่อนเข้าสู่ระบบตำแหน่งทดสอบ เราถือว่า
เป็นสองค่า P น้อยกว่า 0.05 บ่งชี้


ผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ