Interaction with ghosts[edit]Mae Na

Interaction with ghosts[edit]

Mae Nak shrine, Bangkok. Offerings of lotus buds and releasing of live fishes at the Phra Khanong canal
Ghosts in Thai culture may be benevolent. Certain ghosts have their own shrines and among these there are some, such as the Mae Nak Phra Khanong shrine in Bangkok, that are quite important. Usually though, humbler tutelary spirits live in little dwellings known as San Phra Phum (Thai: ศาลพระภูมิ), small ghost shrines that provide a home for these household or tree spirits. These shrines are common near trees and groves and in urban areas, close to buildings. It is considered a bad omen to neglect these spots and offerings are regularly made by people living nearby.[18] Usually offerings to tree spirits are small things such as small food items, drinks, incense sticks or fruits, but when important favors are requested it is common to offer the head of a pig. After the ceremony is over the pig head is brought home and eaten.[5]

The Mo Phi or witch doctor (หมอผี) may invoke spirits of the dead. In this ritual usually four sticks are planted at equal distance from each other on the ground near the burial or cremation place. A thread is tied around the sticks forming a protective square and a mat is spread in the middle. The Mo Phi sits down within this enclosure, often along with other people present at the ritual. In front of him, outside of the square there is a Mo Khao terracotta jar containing ashes or bones of the dead person with a yantra painted on the outside. Beside the jar there is also a plate of rice as offering and a stick or switch to keep the spirits at bay.[5]

On the other hand, there are spirits that are considered dangerous and need to be disposed of. In these cases the Mo Phi may conduct a ritual in order to confine the dangerous ghost to an earthen jar, which may be sealed and thrown into a deep canal, river of lake.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โต้ตอบกับผี [แก้]ศาลเจ้านาค กรุงเทพมหานคร ของตาบัวและปล่อยของปลาที่อาศัยอยู่ในคลองพระโขนงผีในวัฒนธรรมไทยอาจจะอัน ผีบางมีศาลของตนเอง และกลุ่มคนเหล่านี้ มีบาง เช่นศาลแม่นาคพระโขนงกรุงเทพฯ ที่ค่อนข้างสำคัญ โดยปกติแม้ว่า humbler tutelary วิญญาณที่อาศัยอยู่ในบ้านเล็ก ๆ ที่เรียกว่า San พระ Phum (ไทย: ศาลพระภูมิ), เล็กผีศาลการบ้านต้นไม้หรือบ้านวิญญาณเหล่านี้ ศาลเหล่านี้มีทั่วไป ใกล้ต้นไม้และสวน และ ใน พื้นที่เขตเมือง ใกล้อาคาร ก็ถือว่าเป็นลางร้ายละเลยจุดเหล่านี้ และเสนอเป็นประจำทำจากคนที่อยู่ใกล้เคียง [18] โดยปกติเพื่อวิญญาณต้นไม้เล็ก ๆ เช่นรายการอาหารขนาดเล็ก เครื่องดื่ม ธูป หรือผลไม้ แต่เมื่อมีการร้องขอของชำร่วยที่สำคัญ คือทั่วไปมีหัวหมู หลังจากพิธีผ่าน หัวหมูจะนำกลับบ้าน และรับประทาน [5]Mo พีพีหรือหมอแม่มด (หมอผี) อาจเรียกวิญญาณของคนตาย ในพิธีกรรมนี้ มักไม้สี่จะปลูกที่ระยะห่างเท่ากันบนพื้นดินใกล้กับสถานที่ฝังศพหรือเผาศพ เธรดคือผูกรอบแท่งรูปสี่เหลี่ยมป้องกัน และเสื่อมีตรงกลาง เกาะหม้ออยู่ลงภายในกรงนี้ บ่อยกับคนอื่น ๆ ในงานพิธีกรรม หน้าเขา นอกสี่เหลี่ยม มีการ Mo เขากระปุกดินเผาที่ประกอบด้วยขี้เถ้ากระดูกของคนตายกับ yantra ทาสีด้านนอก ข้างขวด ยังมีจานข้าวให้ และติด หรือสวิตช์เพื่อให้วิญญาณที่อ่าว [5]บนมืออื่น ๆ มีวิญญาณที่เป็นอันตราย และต้องถูกกำจัด ในกรณีนี้ พีพี Mo อาจดำเนินพิธีกรรมเพื่อจำกัดผีอันตรายไปเป็นโถดินเผา ซึ่งอาจเป็นการปิดผนึก และโยนลงไปในคลองลึก แม่น้ำของทะเลสาบ [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การมีปฏิสัมพันธ์กับผี [แก้ไข] แม่นาคศาลกรุงเทพมหานคร ข้อเสนอของตาบัวและปล่อยปลาอยู่ที่คลองพระโขนงผีในวัฒนธรรมไทยอาจจะใจดี ผีบางแห่งมีศาลเพียงตาของตัวเองและกลุ่มคนเหล่านี้มีบางอย่างเช่นศาลแม่นาคพระโขนงในกรุงเทพฯที่มีความสำคัญมากทีเดียว โดยปกติแม้ว่าวิญญาณอนุบาล humbler อาศัยอยู่ในอาคารบ้านเรือนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่รู้จักกันในศาลพระพุ่ม (ไทย: ศาลพระภูมิ) ศาลเจ้าผีเล็ก ๆ ที่ให้การบ้านเหล่านี้ใช้ในครัวเรือนหรือต้นไม้วิญญาณ ศาลเจ้าเหล่านี้อยู่ใกล้ต้นไม้ที่พบบ่อยและสวนผลไม้และในพื้นที่เขตเมืองใกล้กับอาคาร ก็ถือว่าเป็นลางร้ายจะละเลยจุดเหล่านี้และข้อเสนอที่ทำอย่างสม่ำเสมอโดยคนที่อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียง. [18] โดยปกติเซ่นวิญญาณต้นไม้เป็นสิ่งเล็ก ๆ เช่นชิ้นเล็ก ๆ อาหารเครื่องดื่มธูปหรือผลไม้ แต่เมื่อบุญที่สำคัญได้รับการร้องขอ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะนำเสนอหัวของหมู หลังจากพิธีอยู่เหนือศีรษะของหมูจะถูกนำมาที่บ้านและกิน. [5] โมพีหรือแพทย์แม่มด (หมอผี) อาจเรียกวิญญาณของคนตาย ในพิธีกรรมนี้ปกติจะมีสี่แท่งที่มีการปลูกในระยะทางที่เท่ากันจากแต่ละอื่น ๆ บนพื้นดินที่อยู่ใกล้ที่ฝังศพหรือฌาปนกิจสถานที่ ด้ายผูกติดอยู่รอบแท่งรูปสี่เหลี่ยมป้องกันและเสื่อจะถูกกระจายไปอยู่ตรงกลาง โมพีนั่งลงภายในกรงนี้มักจะมาพร้อมกับคนอื่น ๆ ในปัจจุบันที่พิธีกรรม ในด้านหน้าของเขานอกของตารางมีไหดินเผาโมเขามีเถ้าถ่านหรือกระดูกของผู้ตายกับ Yantra ทาสีด้านนอก ข้างขวดนอกจากนี้ยังมีจานข้าวบูชาและติดหรือสลับไปให้วิญญาณที่อ่าว. [5] บนมืออื่น ๆ ที่มีจิตวิญญาณที่มีการพิจารณาที่เป็นอันตรายและต้องถูกกำจัด ในกรณีเหล่านี้โมพีอาจดำเนินการพิธีทางศาสนาเพื่อ จำกัด ผีอันตรายต่อขวดดินซึ่งอาจจะปิดผนึกและโยนลงไปในคลองลึกของทะเลสาบแม่น้ำ. [5]