Symptom Rating ScalesPsychotic symp

Symptom Rating Scales
Psychotic symptoms, as measured by the PANSS over the study period, are shown in Figure 3. Baseline scores on the PANSS and the CGI severity measure and their changes over time are presented in Tables 1 and 3. There were no significant differences at baseline among the three groups in the total score or subscores of the PANSS or the CGI severity rating. By the end of the study, changes in the PANSS total score and the scores on its subscales for positive symptoms, negative symptoms, and excitement-hostility became significant (p≤0.05). Table 3 also presents the outcomes of the patients in the three groups at the end of the study. There were more improved and stable patients in the no-dose-reduction group (82.2%) than in the 4-week group (68.8%) or the 26-week group (76.6%). The difference in outcomes among the three groups reached a significant level (χ2=15.84, df=6, p=0.02).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดับการประเมินอาการอาการ psychotic วัด โดย PANSS ที่ระยะเวลาการศึกษา มีแสดงในรูปที่ 3 คะแนนพื้นฐาน PANSS และวัดความรุนแรง CGI และเปลี่ยนแปลงช่วงเวลาจะแสดงในตารางที่ 1 และ 3 ยังมีไม่แตกต่างกันในพื้นฐานระหว่างกลุ่มสามคะแนนรวมหรือคะแนน PANSS หรือจัดอันดับความรุนแรงของ CGI โดยตอนท้ายของการศึกษา การเปลี่ยนแปลงใน PANSS การรวมคะแนนและคะแนนในการ subscales สำหรับบวกอาการ อาการลบ และความตื่นเต้นเป็นศัตรูเป็น สำคัญ (p≤0.05) ตาราง 3 แสดงผลของผู้ป่วยในกลุ่มสามจบการศึกษายัง มีการลดยาไม่ได้ (82.2%) มากกว่าในกลุ่ม 4 สัปดาห์ (68.8%) หรือกลุ่ม 26 สัปดาห์ (76.6%) ผู้ป่วยดีขึ้น และมีเสถียรภาพมากขึ้น ความแตกต่างของผลที่ได้จากสามกลุ่มจนถึงระดับความสำคัญ (χ2 = 15.84, df = 6, p = 0.02)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบบประเมินอาการ
โรคจิตอาการเป็นวัดโดย PANSS กว่าระยะเวลาการศึกษาที่จะแสดงในรูปที่ 3 คะแนนพื้นฐานใน PANSS และวัดความรุนแรง CGI และการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาในช่วงเวลาที่ถูกแสดงไว้ในตารางที่ 1 และ 3 มีไม่แตกต่างกันได้ ที่ baseline ในสามกลุ่มในคะแนนรวมหรือคะแนนย่อยของ PANSS หรือการประเมินความรุนแรง CGI ในตอนท้ายของการศึกษาการเปลี่ยนแปลงใน PANSS คะแนนรวมและคะแนนใน subscales สำหรับอาการบวกอาการทางลบและความตื่นเต้นเป็นศัตรูกลายเป็นอย่างมีนัยสำคัญ (p≤0.05) ตารางที่ 3 ยังนำเสนอผลของผู้ป่วยในกลุ่มที่สามในตอนท้ายของการศึกษา มีมากขึ้นผู้ป่วยที่ดีขึ้นและมีเสถียรภาพในกลุ่มไม่มียาลด (82.2%) มากกว่าในกลุ่ม 4 สัปดาห์ (68.8%) หรือกลุ่ม 26 สัปดาห์ (76.6%) ความแตกต่างในผลในสามกลุ่มถึงระดับที่มีนัยสำคัญ (χ2 = 15.84, DF = 6, p = 0.02)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาการประเมินค่า
อาการทางจิต เป็นวัดโดยการศึกษาตลอดระยะเวลาศึกษาจะแสดงในรูปที่ 3 ฐานคะแนนในการศึกษาและ CGI ความรุนแรงวัดและการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาในช่วงเวลาที่แสดงในตารางที่ 1 และ 3 ไม่แตกต่างกันในผู้ป่วยทั้ง 3 กลุ่มในคะแนนรวม หรือ subscores ของการศึกษาหรือ CGI ความรุนแรงระดับโดยการสิ้นสุดของการศึกษา การศึกษาการเปลี่ยนแปลงในคะแนนรวมและคะแนนของอาการนั้น บวกอาการทางลบ และความตื่นเต้น ปรปักษ์ได้อย่างมีนัยสำคัญ ( p ≤ 0.05 ) ตารางที่ 3 ก็ยังแสดงผลของผู้ป่วยในกลุ่มที่จบการศึกษา มีการปรับปรุงและผู้ป่วยที่มีความเสถียรในการลดขนาดยาไม่กลุ่ม ( 82.2% % ) มากกว่าในกลุ่มโรงพยาบาล ( 688 % ) หรือกลุ่ม ( 26 สัปดาห์ 76.6 % ) ความแตกต่างในผลของทั้งสามกลุ่มถึงระดับ ( χ 2 = 15.84 , df = 6 , p = 0.02 ) .