อาเซียน มีชื่อเต็มว่า สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Association of Southeast Asian Nations) ประกอบด้วยประเทศสมาชิก 10 ประเทศ ได้แก่ 1) บรูไนดารุสซาลาม 2) ราชอาณาจักรกัมพูชา 3) สาธารณรัฐอินโดนีเซีย 4) สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 5) มาเลเซีย 6) สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียน-มาร์ 7) สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ 8) สาธารณรัฐสิงคโปร์ 9) ราชอาณาจักรไทย และ 10) สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม โดยการจัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือสมาชิกทั้ง 10 ประเทศ ให้สามารถทำงานร่วมกัน และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เพื่อให้อาเซียนของเรามีความร่วมมือระหว่างกันในด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม วิทยาศาสตร์ การเกษตร อุตสาหกรรม การคมนาคม รวมทั้งการช่วยเหลือให้ประชาชนมีรายได้เพิ่มมากขึ้น มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี เพื่อสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้กับอาเซียนของเรา เพราะฉะนั้นการรวมตัวกันเป็นประชาคมอาเซียน จะทำให้สภาพสังคมไทยในอนาคตเปลี่ยนแปลงไปจากอดีต สังคมไทยจะประกอบไปด้วยผู้คนจากประเทศเพื่อนบ้านมากกว่ายุคปัจจุบันมากมาย เพราะเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปว่าประเทศไทยเป็นประเทศน่าอยู่ สภาพการค้า การลงทุน สภาพเศรษฐกิจจะมีความใกล้ชิดกันมากขึ้นกับประเทศเพื่อนบ้าน การคมนาคมจากประเทศหนึ่งสู่ประเทศหนึ่งจะมีความสะดวกสบายมากขึ้น จะมีการติดต่อสื่อสารระหว่างประชาชนในภูมิภาคอาเซียนมากขึ้น สังคม ไทยจะเป็นสังคมหลากวัฒนธรรม ภาษาที่ใช้เป็นเป็นภาษากลางของประชาคมอาเซียน คือ ภาษาอังกฤษ ความในร่วมมือทางการศึกษาของประชาคมอาเซียนจะมีความใกล้ชิดกันมากขึ้น การทำกิจกรรมร่วมกันของประชาชนในประชาคมอาเซียนจะเพิ่มขึ้น ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดมากขึ้นของประชาชนในภูมิภาคอาเซียน จะนำไปสู่การมีวัฒนธรรมที่หลากหลายในสังคม เกิดการตั้งถิ่นฐาน การย้ายแรงงานข้ามชาติจะเพิ่มมากขึ้น นี้เป็นเพียงบางส่วนของการเปลี่ยนแปลงที่กระทบต่อวิถีชีวิตของนักศึกษาในอีกไม่นานนัก ดังนั้นเราจึงต้องมีการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ในอนาคต สิ่งแรกที่เราควรจะเปลี่ยนคือการใช้ชีวิต โดยปกติเราจะใช้ชีวิตแบบไม่มีการวางแผน เพราะขาดการรับรู้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์อนาคต อาจจะพอรู้ความเคลื่อนไหวบ้างแต่ไม่รู้ว่าสถานการณ์อนาคตมีความเกี่ยวข้องกับตนเองอย่างไร บางส่วนที่พอจะทราบบ้างก็พบว่ายังขาดการเตรียมการ ส่วนใหญ่มองว่าไว้ถึงเวลาค่อยปรับตัว เราควรจะต้องมีการวางแผนอนาคตของตนเอง เนื่องจากในอนาคตมีการแข่งขันมากมาย หากไม่มีการวางแผนชีวิตก็จะวุ่นวาย สอง คือ ด้านการศึกษา สังคมของไทยของเรา มีคติในการเรียน คือ การเรียนเพื่อปริญญา ไม่ได้เรียนเพื่อพัฒนาศักยภาพของตนเอง หวังเรียนแค่ให้จบ เราควรที่จะเปลี่ยนความคิดให้เรียนเพื่อพัฒนาศักยภาพ เนื่องจากประเทศต่างๆในอาเซียนต่างให้ความสำคัญกับการเรียนมาก ถ้าหากเรายังซึมซับค่านิยมใหม่ ๆ ที่ไม่เอื้อต่อการพัฒนาศักยภาพด้านการเรียนรู้ของตนเอง ไม่เอื้อต่อการอยู่ร่วมกันที่ดีในสังคม เช่น รักเสรีภาพ เรียนเพื่อรวย ขาดความรับผิดชอบในตนเองที่มากพอและอื่นๆอีกมาย ซึ่งเป็นอุปสรรคอย่างมากต่อการใช้ชีวิตในอนาคต สามด้านของการภาษา ซึ่งเป็นด้านที่สำคัญมาก เมื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียนภาษาอังกฤษจะเป็นภาษากลางในการสื่อสาร แต่ด้านภาษาเรายังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่ว่าจะเป็นด้านของการสนทนา การฟัง การอ่าน และการเขียน เราควรจะมีการศึกษาเพิ่มเติมจากที่เรียนอยู่ หัดฝึกเขียนอ่านพูด ท่องคำศัพท์ เรียนรู้จากเทคโนโลยี เช่น แอพพิเคชั่นการสอนภาษาต่างๆ ถือเป็นการใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีด้วย และด้านสุดท้ายคือ ด้านวัฒนธรรม เราจะได้พบความหลากหลายของวัฒนธรรมจากหลายๆประเทศ เราควรจะต้องเปิดใจให้กว้าง เพื่อยอมรับสิ่งใหม่ๆที่จะเข้ามา คือ พร้อมเรียนรู้ที่จะยอมรับความแตกต่างของคนในสังคม และเข้าใจในวัฒนธรรมที่หลากหลายจากประเทศเพื่อนบ้าน แลกเปลี่ยนสิ่งดีๆซึ่งกันและกัน เช่น ฉันสอนภาษาฉันให้เธอ เธอสอนภาษาเธอให้ฉัน แถมได้เพื่อนๆต่างชาติเพิ่มขึ้นมาอีกด้วย เราก็จะใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข