Born Herbert F. (Herb) Lubalin Marc

Born Herbert F. (Herb) Lubalin March 17, 1918

Died May 24, 1981

Occupation Type designer, graphic designer

Herbert F. (Herb) Lubalin (pron. "loob-a'-len"; March 17, 1918 – May 24, 1981) was an American graphic designer. He collaborated with Ralph Ginzburg on three of Ginzburg's magazines: Eros, Fact, and Avant Garde, and was responsible for the creative visual beauty of these publications. He designed a typeface, ITC Avant Garde, for the last of these; this font could be described as a reproduction of art-deco, and is seen in logos created in the 1990s and 2000s.

Herb Lubalin entered Cooper Union at the age of seventeen, and quickly became entranced by the possibilities presented by typography as a communicative implement. Gertrude Snyder notes that during this period Lubalin was particularly struck by the differences in interpretation one could impose by changing from one typeface to another, always “fascinated by the look and sound of words (as he) expanded their message with typographic impact.” [1] After graduating in 1939, Lubalin had a difficult time finding work; he was fired from his job at a display firm after requesting a two dollar raise on his weekly salary, up from a paltry eight (around USD100 in 2006 currency). [2] Lubalin would eventually land at Reiss Advertising, and later worked for Sudler & Hennessey, where he practiced his considerable skills and attracted an array of design, typographic and photographic talent that included George Lois, Art Kane and John Pistilli. He served with Sudler for twenty years before leaving to start his own firm, Herb Lubalin, Inc., in 1964 . [3]

Eros Magazine and Fact Magazine

Lubalin’s private studio gave him the freedom to take on any number of wide-ranging projects, from poster and magazine design to packaging and identity solutions. It was here that the designer became best known, particularly for his work with a succession of magazines published by Ralph Ginzburg: Eros, Fact, and Avant Garde. [4] Eros, (Spring 1962 to issue four 1963) which devoted itself to the beauty of the rising sense of sexuality and experimentation, particularly in the burgeoning counterculture, it was a quality production with no advertising and the large format (13 by 10 inches) made it look like a book rather than a quarterly magazine. It was printed on different papers and the editorial design was some the greatest that Lubalin ever did. It quickly folded after an obscenity case brought by the US Postal Service. Ginzburg and Lubalin followed with Fact, which the former largely founded in response to the treatment Eros received. This magazine’s inherent anti-establishment sentiment lent itself to outsider writers who could not be published in mainstream media; Fact managing editor Warren Boroson noted that “most American magazine, emulating the Reader's Digest, wallow in sugar and everything nice; Fact has had the spice all to itself.” [4] Rather than follow with a shocking design template for the publication, Lubalin chose an elegant minimalist palette consisting of dynamic serifed typography balanced by high-quality illustrations. The magazine was printed on a budget, so Lubalin stuck with black and white printing on uncoated paper, as well as limiting himself to one or two typefaces and paying a single artist to handle all illustrations at bulk rate rather than dealing with multiple creators. The end result was one of dynamic minimalism that emphasized the underlying sentiment of the magazine better than “the scruffy homemade look of the underground press (or the) screaming typography of sensationalist tabloids” ever could. [4] Fact itself folded in controversy as Eros before it, after being sued for several years by Barry Goldwater, the Republican presidential candidate about whom Fact wrote an article entitled “The Unconscious of a Conservative: A special Issue on the Mind of Barry Goldwater.” Goldwater was awarded a total of $90,000, effectively putting Fact out of business. [4]

Avant Garde

Logo

Lubalin and Ginzburg again turned one magazine’s demise into the creation of another, releasing Avant Garde six months later. The creation of the magazine’s logogram proved difficult, largely due to the inherent difficulties presented by the incompatible letterform combinations in the title. Lubalin’s solution, one which sought to meet Ginzburg’s hope for an expression of “the advanced, the innovative, the creative,” consisted of tight-fitting letterform combinations to create a futuristic, instantly recognizable identity. [4] The demand for a complete typesetting of the logo was extreme in the design community, so Lubalin released ITC Avant Garde from his International Typeface Corporation in 1970. Unfortunately, Lubalin quickly realized that Avant Garde was widely misunderstood and misused in poorly thought-out solutions, eventually becoming a stereotypical 1970s font due to overuse. Steven Heller, one of Lubalin’s fellow AIGA medalists, notes that the “excessive number of ligatures [ . . . ] were misused by designers who had no understanding of how to employ these typographic forms,” further commenting that “Avant Garde was Lubalin’s signature, and in his hands it had character; in others’ it was a flawed Futura-esque face.” [5] Regardless of ITC Avant Garde’s future uses, Lubalin’s original magazine logo was and remains highly influential in typographic design.

Page design

Avant Garde (January 1968 to issue 14 summer 1971) also provided Lubalin with a large format of wide typographic experimentation; the page format was an almost square 11.25 by 10.75 inches bound in a carboard cover, a physical quality that, coupled with Lubalin’s layouts, caught the attention of many in the New York design scene. [4] Often, the magazine would employ full-page typographic titles, which at the time was a largely new idea; in recent times, Rolling Stone art director Fred Woodward has used this method widely in his publication. Ginzburg, who held some experience as a photographer, gave Lubalin total control over the magazine’s look: “Herb brought a graphic impact. I never tried to overrule him, and almost never disagreed with him.” [4] Other issues included a portfolio of Picasso’s oft-neglected erotic engravings, which Lubalin willingly combined with his own aesthetic, printing them in a variety of colors, in reverse, or on disconcerting backgrounds. Unfortunately, Avant Garde again caught the eye of censors after an issue featuring an alphabet spelled out by nude models; Ralph Ginzburg was sent to prison, and publication ceased with a still-growing circulation of 250,000.

U&lc magazine

Lubalin spent the last ten years of his life working on a variety of projects, notably his typographic journal U&lc and the newly founded International Typographic Corporation. U&lc (short for Upper and lower case) served as both an advertisement for Lubalin’s designs and a further plane of typographic experimentation; Steven Heller argues that U&lc was the first Emigre, or at least the template for its later successes, for this very combination of promotion and revolutionary change in type design. Heller further notes, “In U&lc, he tested just how far smashed and expressive lettering might be taken. Under Lubalin’s tutelage, eclectic typography was firmly entrenched.” [5] Lubalin enjoyed the freedom his magazine provided him; he was quoted as saying “Right now, I have what every designer wants and few have the good fortune to achieve. I’m my own client. Nobody tells me what to do.” [6]

1. Snyder, Gertrude. “Herb Lubalin: Art Director, Graphic Designer and Typographer.” Graphis: International Journal for Graphic and Applied Art ISSN 0017-3452 41 (Jan-Feb 1985): 56-67. 2. “Pioneers: Herb Lubalin,” Communication Arts Magazine

41 (Mar-Apr 1999):

ISSN 0010-3519

159. 3. "ADC Hall of Fame Biography"

Directors Club. Retrieved March 14, 2011. 4. Meggs, Philip B. “Two Magazines of the Turbulent ‘60s: a ‘90s Perspective.” Print 48 (Mar-Apr 1994): 68-77 OCLC 201042699 . 5. Heller, Steven. “Herb Lubalin: Rule Basher.” U & lc ISSN 0362-6245

(Summer 1998): 8-11. 6. David R. Brown, “Herb Lubalin,” AIGA (1981), http://www.aiga.org (accessed August 15, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lubalin เกิดเฮอร์เบิร์ต F. (สมุนไพร) วันที่ 17 มีนาคม 1918ตาย 24 may, 1981ชนิดอาชีพนักออกแบบ นักออกแบบกราฟิกเฮอร์เบิร์ต F. (สมุนไพร) Lubalin (pron. " loob a'-เลน"; 17 มีนาคม 1918 – 24 may, 1981) เป็นนักออกแบบกราฟิกเป็นอเมริกัน เขาร่วมมือกับ Ralph Ginzburg ใน 3 นิตยสารของ Ginzburg: อีรอส ความจริง และ Avant Garde และรับผิดชอบในความสวยงามภาพสร้างสรรค์สิ่งเหล่านี้ เขาออกแบบมาเป็นแบบตัวพิมพ์ ซี Avant Garde สำหรับเหล่านี้ แบบอักษรนี้ไม่สามารถอธิบายเป็นการทำงานศิลปะ และเห็นในโลโก้ที่สร้างขึ้นในปี 1990 และ 2000sLubalin สมุนไพรป้อนคูเปอร์ยูเนียนอายุ seventeen และอย่างรวดเร็วกลายเป็น entranced โดยไปนำเสนอ โดยพิมพ์เป็นปฏิบัติการสื่อสาร Gertrude Snyder บันทึกว่า ช่วงนี้ Lubalin โดยเฉพาะหลง โดยความแตกต่างในการตีความ หนึ่งสามารถกำหนด โดยการเปลี่ยนจากแบบตัวพิมพ์ที่หนึ่งไปยังอีก เสมอ "หลงใหลรูปลักษณ์และเสียงของคำ (ตามเขา) ขยายข้อความการพิมพ์ผล" [1] หลังจากจบการศึกษาในปีพ.ศ. 2482, Lubalin มีเวลายากค้นหางาน เขาถูกยิงจากงานของเขาที่บริษัทแสดงหลังจากการร้องขอเพิ่มสองดอลลาร์ในเงินเดือนของเขาทุกสัปดาห์ ขึ้นจากแปดเล็ก ๆ น้อย ๆ (สถาน USD100 ในสกุล 2006) [2] Lubalin จะในที่สุดที่ดินที่โฆษณารีสส์ และทำงานในภายหลัง Sudler และ Hennessey ที่เขาฝึกฝนทักษะของเขามาก และดึงดูดของการออกแบบ ความสามารถพิมพ์ และถ่ายภาพที่รวม กฎหมายจอร์จ เคน Art และจอห์น Pistilli เขาเสิร์ฟกับ Sudler สำหรับยี่สิบปีก่อนเริ่มต้นบริษัทของเขาเอง สมุนไพร Lubalin, Inc., 1964 [3]นิตยสารอีรอสและนิตยสารข้อเท็จจริงสตูดิโอส่วนตัวของ Lubalin ให้เขาอิสระที่จะใช้บนโครงการไพศาล จากนิตยสารและโปสเตอร์การออกแบบบรรจุภัณฑ์และตัวตน มันเป็นที่นี่ที่แบบเป็นที่รู้จักกันดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผลงานสืบทอดของนิตยสารที่เผยแพร่ โดย Ralph Ginzburg: อีรอส ความจริง และ Avant Garde [4] อีรอส, (ฤดูใบไม้ผลิค.ศ. 1962 ออกสี่ 1963) ที่ทุ่มเทตัวเองเพื่อความสวยงามของความรู้สึกเพิ่มขึ้นของเพศและทดลอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัฒนธรรมต่อต้านลัทธิ มีคุณภาพการผลิตขนาดใหญ่ (13 โดย 10 นิ้ว) และไม่มีการโฆษณาทำเหมือนหนังสือมากกว่านิตยสารรายไตรมาส จะถูกพิมพ์บนเอกสารต่าง ๆ และการออกแบบบรรณาธิการถูกบาง Lubalin ที่เคยไม่ อย่างรวดเร็วพับหลังจากกรณี obscenity นำเข้ามาโดยเราบริการไปรษณีย์ Ginzburg และ Lubalin ตามความจริง ซึ่งเดิมเป็นส่วนใหญ่ก่อตั้งขึ้นเพื่อรักษาอีรอสได้รับตอบสนอง ขบวนการของนิตยสารนี้โดยธรรมชาติความเชื่อมั่นให้ยืมตัวเองเขียนบุคคลภายนอกที่ไม่สามารถเผยแพร่ในสื่อหลัก ความจริงบรรณาธิการวอร์เรน Boroson กล่าวว่า "อเมริกันสุดนิตยสาร emulating ไดเจสท์ แหล่งน้ำน้ำตาลและทุกอย่างที่ดี ข้อเท็จจริงได้มีเครื่องเทศทั้งหมดกับตัวเอง" [4] แทนตามแบบออกแบบตะลึงสำหรับงานพิมพ์ Lubalin เลือกสีมินิมัลลิสต์สง่างามประกอบด้วยแบบพิมพ์ serifed จากภาพประกอบคุณภาพสูง นิตยสารถูกพิมพ์บนงบประมาณ ดังนั้น Lubalin ติดอยู่ กับขาวดำพิมพ์บนกระดาษอาร์ตด้าน จำกัดตัวเองกับ typefaces หนึ่ง หรือสอง และจ่ายศิลปินเดี่ยวเพื่อจัดการภาพประกอบทั้งหมดที่อัตราจำนวนมาก แทนที่จัดการกับผู้สร้างหลาย ผลลัพธ์สุดท้ายถูกหนึ่งเรียบง่ายแบบไดนามิกที่เน้นย้ำความเชื่อมั่นพื้นฐานของนิตยสารดีกว่า "ดูโฮมเม scruffy กดใต้ดิน (หรือ) กรีดร้องพิมพ์ของ sensationalist tabloids " ไม่เคยได้ [4] ความจริงตัวเองพับในถกเถียงเป็นอีรอสก่อนที่จะ หลังจากถูกฟ้องหลายปี โดย Barry Goldwater ผู้สมัครประธานาธิบดีสาธารณรัฐไอร์แลนด์ซึ่งเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่เขียนบทความได้รับการ "อสัญของแบบอนุรักษนิยม: ฉบับพิเศษในใจของ Barry Goldwater" Goldwater ได้รับทั้งหมด $90,000 ใส่ข้อเท็จจริงจากธุรกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพ [4]Avant Gardeโลโก้Lubalin และ Ginzburg อีกเปิดนิตยสารหนึ่งลูกในการสร้างอีก ปล่อย Avant Garde หกเดือน การสร้างของนิตยสาร logogram พิสูจน์ยาก ส่วนใหญ่เนื่องจากปัญหาโดยธรรมชาติที่นำเสนอ โดยชุด letterform เข้าในชื่อ โซลูชันของ Lubalin ที่พยายามที่จะตอบสนองความหวังของ Ginzburg นิพจน์ "ที่ขั้นสูง นวัตกรรม สร้าง สรรค์ ประกอบด้วยชุด letterform แน่นกระชับการสร้างตัวมากมาย จำได้ทันที [4] ตามความต้องการความสมบูรณ์ typesetting ของโลโก้มีมากในชุมชนการออกแบบ เพื่อให้ Lubalin ออกซี Avant Garde จาก บริษัทของเขาแบบตัวพิมพ์นานาชาติในปี 1970 อับ Lubalin อย่างรวดเร็วตระหนักว่า Avant Garde อย่างกว้างขวาง misunderstood และผิดในโซลูชั่น thought-out ไม่ดี ในที่สุดเป็น แบบอักษรของทศวรรษ 1970 stereotypical ครบกำหนดการ overuse Steven Heller หนึ่งของ Lubalin เพื่อน AIGA medalists บันทึกที่ "มากเกินไปจำนวนอักษรควบ [...] ถูกผิด โดยนักออกแบบที่มีความไม่เข้าใจวิธีการจ้างแบบฟอร์มเหล่านี้พิมพ์ เพิ่มเติม ให้ข้อคิดเห็นว่า "Avant Garde ลายเซ็นของ Lubalin และในมือของเขา จะมีอักขระ ของคนอื่นได้หน้า Futura esque flawed" [5] ไม่ว่าจะใช้ในอนาคตซี Avant Garde โลโก้นิตยสารต้นฉบับของ Lubalin ได้ และยังคงมีอิทธิพลสูงในการออกแบบพิมพ์ออกแบบหน้าAvant Garde (1968 มกราคมออกร้อน 14 1971) ให้ Lubalin ยัง มีรูปแบบขนาดใหญ่ของทดลองพิมพ์กว้าง รูปหน้ามีตารางเกือบ 11.25 โดย 10.75 นิ้วถูกผูกในครอบ carboard คุณภาพทางกายภาพที่ ควบคู่ไปกับโครงร่างของ Lubalin จับความสนใจของชาวนิวยอร์คออกแบบฉาก [4] มัก วารสารจะใช้ชื่อพิมพ์เต็มหน้า ซึ่งเมื่อมีความคิดใหญ่ใหม่ ในครั้งล่าสุด กรรมการศิลปะหินกลิ้งวูดวาร์ด Fred ได้ใช้วิธีนี้กันอย่างแพร่หลายในสิ่งพิมพ์ของเขา Ginzburg ผู้จัดประสบการณ์เป็นการถ่ายภาพ ให้ควบคุมทั้งหมด Lubalin ลักษณะของนิตยสาร: "สมุนไพรนำผลกราฟิก ฉันไม่เคยพยายามยกเลิกเขา และ disagreed เกือบจะไม่ มีเขา" [4] ปัญหาอื่น ๆ รวมผลงานของปิกัสโซของ oft-ที่ไม่มีกิจกรรมกามสลักลายบน Lubalin อาศัยผสมกับความงามของเขาเอง พิมพ์หลายสี พื้นหลัง ในการย้อนกลับ หรือ disconcerting อับ Avant Garde อีกจับตา censors หลังจากปัญหาแห่งตัวอักษรที่สะกดออก โดยรุ่นเปลือย Ralph Ginzburg ถูกส่งไปจำคุก และประกาศเพิ่ม มีการหมุนเวียนยังคงเจริญเติบโตของ 250000U และ lc นิตยสารLubalin เวลา 10 ปีสุดท้ายของชีวิตที่ทำงานบนความหลากหลายของโครงการ ยวดสมุดของเขาพิมพ์ U และ lc และ บริษัทการพิมพ์นานาชาติที่ก่อตั้งขึ้นใหม่ U และ lc (บนตัวสั้นและเล็ก) ทำหน้าที่เป็นทั้งโฆษณาการออกแบบของ Lubalin และเครื่องบินเพิ่มเติมของทดลองพิมพ์ Steven Heller จนว่า U และ lc คือ Emigre แรก หรือน้อยแม่แบบสำหรับของความสำเร็จในภายหลัง สำหรับชุดของโปรโมชั่นและการเปลี่ยนแปลงปฏิวัติในการออกแบบชนิดนี้มากขึ้น Heller เพิ่มเติมบันทึก "U และ lc เขาทดสอบเพียงเท่าใดซึ่งได้ถูกทุบ และฟอกขาวแสดงออกอาจจะใช้ ภายใต้ tutelage ของ Lubalin พิมพ์ eclectic แน่นหนามั่นคงแห่งรัฐ" [5] เสรีภาพให้นิตยสารของเขา เขาชอบ Lubalin เขาถูกอ้างอิงว่า "ตอนนี้ มีอะไรที่ต้องออกทุก และไม่กี่มีโชคดีที่จะให้บรรลุ ผมลูกค้าของตัวเอง ไม่มีใครบอกฉันจะทำอย่างไร" [6]1. Snyder, Gertrude " Lubalin สมุนไพร: ผู้อำนวยการ ฝ่ายศิลปะ ออกแบบกราฟิก และ Typographer " Graphis: สมุดรายวันระหว่างประเทศศิลปะกราฟิก และใช้นอก 0017-3452 41 (มกราคมกุมภาพันธ์ปี 1985): 56-67 2. "ผู้บุกเบิก: สมุนไพร Lubalin, " นิตยสารศิลปะการสื่อสาร 41 (มี.ค. 1999 เม.ย.): นอก 0010-3519 159. 3 "ประวัติหอเกียรติยศ ADC"กรรมการสโมสร ดึงข้อมูล 14 มีนาคม 2011 4. Meggs ฟิลิป B. "นิตยสารสองของเพ ' ยุค 60s: มุมมอง ' 90s" พิมพ์ 48 (มี.ค. 1994 เม.ย.): 68-77 OCLC 201042699 5. heller, Steven " Lubalin สมุนไพร: กฎ Basher " U และ lc นอก 0362-6245(ฤดูร้อนปี 1998): 8-11 6. David R. Brown "สมุนไพร Lubalin," AIGA (1981), http://www.aiga.org (เข้าถึง 15 สิงหาคม 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกิด Herbert F. (สมุนไพร) Lubalin 17 มีนาคม 1918 เสียชีวิต 24 พฤษภาคม 1981 อาชีพนักออกแบบประเภท, นักออกแบบกราฟิกHerbert F. (สมุนไพร) Lubalin (คำสรรพนาม "loob-a'-len";. 17 มีนาคม 1918 - 24 พฤษภาคม 1981) เป็นนักออกแบบกราฟิกอเมริกัน เขาร่วมมือกับราล์ฟ Ginzburg สามของนิตยสาร Ginzburg: ความรักความจริงและเปรี้ยวจี๊ดและเป็นผู้รับผิดชอบต่อความงามความคิดสร้างสรรค์ภาพของสิ่งพิมพ์เหล่านี้ เขาออกแบบตัวอักษร, เปรี้ยวจี๊ด ITC สำหรับสุดท้ายของเหล่านี้ อักษรนี้สามารถอธิบายได้ว่าการสืบพันธุ์ของอาร์ตเดคโคและมีให้เห็นในโลโก้ที่สร้างขึ้นในปี 1990 และ 2000. สมุนไพร Lubalin ป้อนสหภาพคูเปอร์ที่อายุสิบเจ็ดและอย่างรวดเร็วกลายเป็นตะลึงกับความเป็นไปได้ที่นำเสนอโดยการพิมพ์เช่นการสื่อสารดำเนินการ . เกอร์ทรูดเดอร์ตั้งข้อสังเกตว่าในช่วงเวลานี้ Lubalin หลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากความแตกต่างในการตีความใครสามารถกำหนดโดยการเปลี่ยนจากแบบอักษรหนึ่งไปยังอีกเสมอ "หลงใหลรูปลักษณ์และเสียงของคำ (เขา) ขยายข้อความของพวกเขาที่มีผลกระทบต่อการพิมพ์." [ 1] หลังจากจบการศึกษาในปี 1939, Lubalin มีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการหางาน; เขาถูกไล่ออกจากงานของเขาที่ บริษัท แสดงผลหลังจากที่ขอเพิ่มค่าเงินดอลลาร์ที่สองบนเงินเดือนประจำสัปดาห์ของเขาเพิ่มขึ้นจากเล็ก ๆ น้อย ๆ แปด (ประมาณ USD100 ในปี 2006 เงิน) [2] Lubalin ในที่สุดก็จะจอดที่ไดอานาโฆษณาและต่อมาทำงานให้กับ Sudler & Hennessey ซึ่งเขาได้รับการฝึกฝนทักษะของเขามากและดึงดูดอาร์เรย์ของการออกแบบความสามารถการพิมพ์และถ่ายภาพรวมถึงจอร์จลัวส์, ศิลปะและจอห์นเทอรีเคน Pistilli เขาเสิร์ฟกับ Sudler ยี่สิบปีก่อนที่จะออกที่จะเริ่มต้น บริษัท ของตัวเองสมุนไพร Lubalin, Inc. ในปี 1964 [3] นิตยสารรักและความจริงนิตยสารสตูดิโอส่วนตัวของ Lubalin ให้เขามีอิสระที่จะใช้ในจำนวนโครงการที่หลากหลายใด ๆ จากโปสเตอร์และการออกแบบนิตยสารกับบรรจุภัณฑ์และการแก้ปัญหาความเป็นตัวตน ที่นี่เป็นที่ที่นักออกแบบได้กลายเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทำงานของเขากับความสำเร็จของนิตยสารที่ตีพิมพ์โดยราล์ฟ Ginzburg: ความรักความจริงและเปรี้ยวจี๊ด [4] Eros (ฤดูใบไม้ผลิ 1962 ที่จะออกสี่ 1963) ซึ่งอุทิศตัวเพื่อความงามของความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของความสัมพันธ์ทางเพศและการทดลองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัฒนธรรมที่กำลังขยายตัวมันก็ไม่กับการผลิตที่มีคุณภาพการโฆษณาและรูปแบบขนาดใหญ่ (13 10 นิ้ว) ทำให้มันมีลักษณะเหมือนหนังสือมากกว่านิตยสารรายไตรมาส มันถูกพิมพ์ลงบนกระดาษที่แตกต่างกันและการออกแบบบรรณาธิการบางที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยได้ Lubalin มันพับเก็บได้อย่างรวดเร็วหลังจากกรณีลามกนำโดยสหรัฐอเมริกาบริการไปรษณีย์ Ginzburg และ Lubalin ตามมาด้วยความเป็นจริงซึ่งก่อตั้งขึ้นในอดีตส่วนใหญ่ในการตอบสนองต่อการรักษาความรักที่ได้รับ นิตยสารโดยธรรมชาติความรู้สึกต่อต้านการจัดตั้งนี้ยืมตัวเองไปยังนักเขียนภายนอกที่ไม่สามารถได้รับการตีพิมพ์ในสื่อกระแสหลัก; ความเป็นจริงบรรณาธิการบริหารวอร์เรน Boroson ตั้งข้อสังเกตว่า "มากที่สุดนิตยสารอเมริกันลอกเลียนแบบ Reader 's Digest, หลงระเริงในน้ำตาลและทุกอย่างมีความสุข; ความเป็นจริงมีเครื่องเทศทั้งหมดเพื่อตัวเอง. "[4] แทนที่จะตามด้วยแม่แบบการออกแบบที่น่าตกใจสำหรับการตีพิมพ์, Lubalin เลือกจานสีที่เรียบง่ายสง่างามที่ประกอบด้วยตัวอักษร serifed แบบไดนามิกจากภาพประกอบที่มีคุณภาพสูง นิตยสารตีพิมพ์ในงบประมาณดังนั้น Lubalin ติดอยู่กับการพิมพ์สีดำและสีขาวบนกระดาษเคลือบผิวเช่นเดียวกับการ จำกัด ตัวเองไปหนึ่งหรือสองรูปแบบอักษรและการจ่ายเงินเป็นศิลปินเดี่ยวในการจัดการภาพด้วยอัตราของกลุ่มมากกว่าการจัดการกับผู้สร้างหลาย ผลลัพธ์ที่ได้เป็นหนึ่งในศิลปะแบบไดนามิกที่เน้นความสำคัญของความเชื่อมั่นพื้นฐานของนิตยสารดีกว่า "ดูโฮมเมดยู่ยี่ของสื่อมวลชนใต้ดิน (หรือ) พิมพ์กรีดร้องของเกร็ดข่าวอื้อฉาว" เคยได้ [4] ความจริงตัวเองพับเก็บในความขัดแย้งเป็นความรักก่อนที่จะหลังจากที่ถูกฟ้องเป็นเวลาหลายปีโดยแบร์รี่น้ำทอง, สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของพรรครีพับเกี่ยวกับความเป็นจริงผู้เขียนบทความชื่อ "สติของอนุรักษ์: ฉบับพิเศษในใจของแบร์รี่น้ำทอง . "น้ำทองได้รับรางวัลรวม $ 90,000 ได้อย่างมีประสิทธิภาพการวางความจริงออกจากธุรกิจ [4] เปรี้ยวจี๊ดLogo Lubalin และ Ginzburg อีกครั้งหันตายหนึ่งของนิตยสารในการสร้างของผู้อื่นปล่อยเปรี้ยวจี๊ดหกเดือนต่อมา สร้าง logogram นิตยสารพิสูจน์ยากส่วนใหญ่เนื่องจากความยากลำบากโดยธรรมชาติที่นำเสนอโดยการรวม letterform เข้ากันไม่ได้ในชื่อ วิธีการแก้ปัญหา Lubalin คนหนึ่งซึ่งพยายามที่จะตอบสนองความหวัง Ginzburg สำหรับการแสดงออกของ "ขั้นสูงนวัตกรรมความคิดสร้างสรรค์" ประกอบด้วยกระชับแน่นรวมกัน letterform เพื่อสร้างอนาคตตัวตนจำได้ทันที [4] ความต้องการสำหรับการเรียงพิมพ์ที่สมบูรณ์ของโลโก้ที่เป็นมากในชุมชนการออกแบบเพื่อให้ Lubalin ปล่อยออกเปรี้ยวจี๊ด ITC จากนานาชาติอักษรคอร์ปอเรชั่นของเขาในปี 1970 แต่น่าเสียดายที่ Lubalin ได้อย่างรวดเร็วตระหนักว่าเปรี้ยวจี๊ดก็เข้าใจผิดกันอย่างแพร่หลายและนำไปใช้ใน thought- ไม่ดี ตอบออกในที่สุดกลายเป็นตัวอักษร 1970 โปรเฟสเซอร์เนื่องจากการใช้มากเกินไป สตีเฟนเฮลเลอร์ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ชนะเลิศ AIGA Lubalin ของเพื่อนตั้งข้อสังเกตว่า "จำนวนที่มากเกินไปของหนังสติ๊ก [ . . ] ถูกนำไปใช้โดยนักออกแบบที่มีความเข้าใจในการที่จะใช้รูปแบบการพิมพ์เหล่านี้ไม่มี "ต่อไปแสดงความคิดเห็นว่า" เปรี้ยวจี๊ดเป็นลายเซ็น Lubalin และในมือของเขามันมีตัวละคร; ในคนอื่น ๆ 'มันเป็นข้อบกพร่องใบหน้า Futura ฟีเจอร์. "[5] โดยไม่คำนึงถึง ITC เปรี้ยวใช้ในอนาคตจี๊ดโลโก้นิตยสารเดิม Lubalin เป็นและยังคงมีอิทธิพลอย่างมากในการออกแบบการพิมพ์. หน้าออกแบบเปรี้ยวจี๊ด (มกราคม 1968 ที่จะออก 14 ฤดูร้อน 1971) นอกจากนี้ยังมี Lubalin ที่มีขนาดใหญ่รูปแบบของการทดลองการพิมพ์กว้าง รูปแบบหน้าเป็นตารางเกือบ 11.25 10.75 นิ้วโดยผูกไว้ในปก Carboard ที่มีคุณภาพทางกายภาพที่ควบคู่ไปกับรูปแบบ Lubalin ของเบนความสนใจของหลาย ๆ คนในที่เกิดเหตุการออกแบบนิวยอร์ก [4] บ่อยครั้งที่นิตยสารจะจ้างชื่อเต็มหน้าพิมพ์ซึ่งในเวลานั้นเป็นความคิดใหม่ส่วนใหญ่; ในครั้งล่าสุด, โรลลิงสโตนผู้กำกับศิลป์เฟร็ดวู้ดเวิร์ดได้ใช้วิธีนี้กันอย่างแพร่หลายในสิ่งพิมพ์ของเขา Ginzburg ที่จัดประสบการณ์ในฐานะช่างภาพบางส่วนให้การควบคุมทั้งหมด Lubalin ลักษณะของนิตยสาร "สมุนไพรที่นำมาส่งผลกระทบต่อกราฟิก ฉันไม่เคยพยายามที่จะลบล้างเขาและแทบจะไม่เคยเห็นด้วยกับเขา. "[4] ปัญหาอื่น ๆ รวมถึงผลงานของปิกัสโซผู้ทรงละเลยสลักกามซึ่ง Lubalin เต็มใจรวมกับความงามของตัวเองการพิมพ์พวกเขาในความหลากหลายของสีในสิ่งที่ตรงกันข้าม หรือบนพื้นอึกอัก แต่น่าเสียดายที่เปรี้ยวจี๊ดอีกครั้งสบตากับเซ็นเซอร์หลังจากปัญหาที่มีตัวอักษรสะกดออกมาโดยนางแบบเปลือย; ราล์ฟ Ginzburg ถูกส่งไปยังคุกและหยุดพิมพ์ที่มีการไหลเวียนยังคงเติบโตของ 250,000. U & นิตยสาร LC Lubalin ใช้เวลาสิบปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขาที่ทำงานเกี่ยวกับความหลากหลายของโครงการสะดุดตาวารสารการพิมพ์ของเขา U & lc เครื่องจักรและเพิ่งก่อตั้งอักษรศิลป์นานาชาติคอร์ปอเรชั่น U & LC (สั้นสำหรับบนและกรณีที่ต่ำกว่า) ทำหน้าที่เป็นทั้งการโฆษณาสำหรับการออกแบบ Lubalin และเครื่องบินต่อไปของการทดลองการพิมพ์; สตีเฟนเฮลเลอร์ระบุว่า U & LC เป็นครั้งแรกที่อพยพหรืออย่างน้อยแม่แบบสำหรับความสำเร็จต่อมาในการนี้รวมกันมากในการส่งเสริมการขายและการปฏิวัติเปลี่ยนแปลงในการออกแบบชนิด เฮลเลอร์บันทึกเพิ่มเติมว่า "ใน U & LC, เขาทดสอบได้ไกลแค่ไหนถูกทุบและตัวอักษรแสดงออกอาจจะมีการดำเนินการ ภายใต้การปกครองของ Lubalin ตัวอักษรผสมผสานคือยึดมั่น "[5] Lubalin ความสุขเสรีภาพนิตยสารของเขาให้เขา. เขาอ้างว่า "ตอนนี้ผมมีสิ่งที่นักออกแบบทุกคนต้องการและเพียงไม่กี่คนโชคดีที่จะประสบความสำเร็จ ฉันลูกค้าของตัวเอง ไม่มีใครบอกฉันว่าจะทำอย่างไร. "[6] 1 สไนเดอเกอร์ทรูด "สมุนไพร Lubalin: Art Director, Graphic Designer และ Typographer." Graphis: วารสารนานาชาติสำหรับกราฟิกและศิลปะประยุกต์ ISSN 0017-3452 41 (ม.ค. ก.พ. 1985): 56-67 2. "ผู้บุกเบิก: สมุนไพร Lubalin" นิตยสารนิเทศศาสตร์(41 มี.ค. เม.ย. 1999): ISSN 0010-3519 159 3. "ADC ฮอลล์ออฟเฟมชีวประวัติ" กรรมการคลับ รับข้อมูลที่ 14 มีนาคม 2011 4. Meggs ฟิลิปบี "สองของนิตยสารปั่นป่วน '60s:' 90s มุมมอง." พิมพ์ 48 (มี.ค. เม.ย. 1994): 68-77 OCLC 201042699 5. เฮลเลอร์, สตีเว่น "สมุนไพร Lubalin. กฎ Basher" ISSN U & LC 0362-6245 (ฤดูร้อน 1998): 8-11 6. เดวิดอาร์บราวน์ "สมุนไพร Lubalin" AIGA (1981), http://www.aiga.org (เข้าถึง 15 สิงหาคม 2006)