Wheat branWheat bran, a by-product

Wheat bran

Wheat bran, a by-product of wheat milling industries proved to be a good adsorbent for removal of many types of heavy metal ions such as Pb(II), Cu(II) and Cd(II). The application of a strong dehydrating agent like sulfuric acid (H2SO4) can have a significant effect on the surface area of the adsorbent, which eventually results in better efficiency of adsorption of copper ions as reported by Özer et al. (2004). It was found that upon treatment with sulfuric acid, wheat bran had a much higher surface area. The authors suggested that acid treatment caused changes in surface area by increasing the conversion of macropores to micropores. Maximum adsorption capacity for Cu(II) ions was reported as 51.5 mg g−1 (at pH 5) and equilibrium time of adsorption was achieved in 30 min. Özer and Pirinççi (2006) conducted a study on the removal of lead ions by sulfuric acid treated wheat bran. It was reported that maximum lead removal (82.8%) occurred at pH 6 after 2 h of contact time. Three isotherm models were analyzed for determining the maximum adsorption capacity of wheat bran particularly Langmuir, Freundlich and Redlich-Peterson. Based on the non-linear plots, it was found that adsorption fitted well to the Redlich-Peterson than Langmuir and Freundlich models. The Langmuir plots indicate that maximum adsorption capacities increased with an increase in temperature (79.37 mg g−1 at 60 °C and 55.56 mg g−1 at 25 °C). The decrease in the values of ΔG° suggests that adsorption was more favourable at higher temperatures and adsorption was endothermic in nature. The kinetic study showed that lead adsorption could be described well with nth-order kinetic model. Özer (2006) also examined the sulfuric acid treated wheat bran for cadmium ion removal from aqueous solution. After 4 h of contact time, the maximum adsorption capacity that could be achieved for cadmium was 101 mg g−1 at pH 5. Therefore, in general the order of maximum removal of the above three metals follows: Cd(II) > Pb(II) > Cu(II).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รำข้าวสาลีWheat bran, a by-product of wheat milling industries proved to be a good adsorbent for removal of many types of heavy metal ions such as Pb(II), Cu(II) and Cd(II). The application of a strong dehydrating agent like sulfuric acid (H2SO4) can have a significant effect on the surface area of the adsorbent, which eventually results in better efficiency of adsorption of copper ions as reported by Özer et al. (2004). It was found that upon treatment with sulfuric acid, wheat bran had a much higher surface area. The authors suggested that acid treatment caused changes in surface area by increasing the conversion of macropores to micropores. Maximum adsorption capacity for Cu(II) ions was reported as 51.5 mg g−1 (at pH 5) and equilibrium time of adsorption was achieved in 30 min. Özer and Pirinççi (2006) conducted a study on the removal of lead ions by sulfuric acid treated wheat bran. It was reported that maximum lead removal (82.8%) occurred at pH 6 after 2 h of contact time. Three isotherm models were analyzed for determining the maximum adsorption capacity of wheat bran particularly Langmuir, Freundlich and Redlich-Peterson. Based on the non-linear plots, it was found that adsorption fitted well to the Redlich-Peterson than Langmuir and Freundlich models. The Langmuir plots indicate that maximum adsorption capacities increased with an increase in temperature (79.37 mg g−1 at 60 °C and 55.56 mg g−1 at 25 °C). The decrease in the values of ΔG° suggests that adsorption was more favourable at higher temperatures and adsorption was endothermic in nature. The kinetic study showed that lead adsorption could be described well with nth-order kinetic model. Özer (2006) also examined the sulfuric acid treated wheat bran for cadmium ion removal from aqueous solution. After 4 h of contact time, the maximum adsorption capacity that could be achieved for cadmium was 101 mg g−1 at pH 5. Therefore, in general the order of maximum removal of the above three metals follows: Cd(II) > Pb(II) > Cu(II).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รำข้าวสาลีรำข้าวสาลีซึ่งเป็นผลพลอยได้จากอุตสาหกรรมการโม่ข้าวสาลีพิสูจน์แล้วว่าเป็นตัวดูดซับที่ดีสำหรับการกำจัดของหลายประเภทของไอออนโลหะหนักเช่นตะกั่ว (II), Cu (II) และ CD (II) แอพลิเคชันของตัวแทนเหือดแห้งที่แข็งแกร่งเช่นกรดกำมะถัน (H2SO4) สามารถมีผลกระทบต่อพื้นที่ผิวของตัวดูดซับซึ่งในที่สุดจะส่งผลในประสิทธิภาพที่ดีขึ้นของการดูดซับไอออนทองแดงขณะที่รายงานจากÖzer et al, (2004) นอกจากนี้ยังพบว่าเมื่อรักษาด้วยกรดซัลฟูริก, รำข้าวสาลีมีพื้นที่ผิวสูงมาก ผู้เขียนชี้ให้เห็นว่าการรักษากรดทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่ผิวโดยการเพิ่มการแปลงของ macropores เพื่อ micropores การดูดซับสูงสุด Cu (II) ไอออนได้รับรายงานว่า 51.5 มิลลิกรัม G-1 (ที่ pH 5) และเวลาสมดุลของการดูดซับก็ประสบความสำเร็จใน 30 นาที ÖzerและPirinççi (2006) ได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับการกำจัดของไอออนตะกั่วกรดซัลฟูริกได้รับการรักษารำข้าวสาลี มีรายงานว่ากำจัดตะกั่วสูงสุด (82.8%) ที่เกิดขึ้นที่ pH 6 หลังจาก 2 ชั่วโมงของเวลาติดต่อ สามรูปแบบไอโซเทอมถูกนำมาวิเคราะห์เพื่อกำหนดความสามารถในการดูดซับสูงสุดของรำข้าวสาลีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Langmuir, Freundlich และ Redlich-ปีเตอร์สัน ขึ้นอยู่กับแปลงที่ไม่ใช่เชิงเส้นมันก็พบว่าการดูดซับพอดีกันกับปีเตอร์สัน Redlich-กว่า Langmuir และ Freundlich รุ่น แปลง Langmuir ระบุว่าขีดความสามารถในการดูดซับสูงสุดเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ (79.37 มก. G-1 ที่ 60 องศาเซลเซียสและ 55.56 มิลลิกรัม G-1 ที่ 25 ° C) การลดลงของค่านิยมของΔG°แสดงให้เห็นว่าการดูดซับเป็นที่นิยมมากในอุณหภูมิที่สูงขึ้นและการดูดซับเป็นสัตว์เลือดอุ่นในธรรมชาติ การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวในการดูดซับสารตะกั่วอาจจะอธิบายได้ดีกับที่ n สั่งรูปแบบการเคลื่อนไหว Özer (2006) นอกจากนี้ยังมีการตรวจสอบได้รับการรักษากรดซัลฟูริกรำข้าวสาลีสำหรับการกำจัดแคดเมียมไอออนจากสารละลาย หลังจาก 4 ชั่วโมงของเวลาการติดต่อความจุการดูดซับสูงสุดที่จะประสบความสำเร็จสำหรับแคดเมียมเป็น 101 มิลลิกรัม G-1 ที่ pH 5 ดังนั้นในการสั่งซื้อทั่วไปของการกำจัดสูงสุดของข้างต้นสามโลหะดังนี้ CD (II)> Pb ( II)> Cu (II)