มาเลเซียนับเป็นประเทศหนึ่งที่มีระบบ

มาเลเซียนับเป็นประเทศหนึ่งที่มีระบบสาธารณูปโภคดีที่สุดของเอเชีย และมีผลอย่างสำคัญต่อความสำเร็จของการพัฒนาเศรษฐกิจในช่วงที่ผ่านมา โครงสร้างพื้นฐานสำคัญของมาเลเซีย สรุปได้ดังนี้
1.ท่าเรือ
รัฐบาลมาเลเซียมีการพัฒนาท่าเรือเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการขนส่งสินค้าทางเรือ โครงการพัฒนาท่าเรือของมาเลเซียส่วนใหญ่แล้วเสร็จตั้งแต่ปี 2543 ซึ่งช่วยยกระดับประสิทธิภาพการให้บริการขนส่งทางทะเลได้มากขึ้น ทำให้ท่าเรือของมาเลเซียสามารถรองรับการขนส่งสินค้าทางเรือได้มากถึง 280 ล้านตัน เมื่อเทียบกับช่วงปี 2538 ซึ่งขนส่งได้เพียง 174 ล้านตัน และยังมีโครงการขยายท่าเรืออีกในอนาคต ปัจจุบันมาเลเซียมีท่าเรือนานาชาติทั้งสิ้น 7 แห่งได้แก่
-Port Klang
-Port of Tanjung Pelepas
-Kuantan Port
-Penang Port
-Johor Port
-Kemaman Port
-Bintulu Port
ท่าเรือ 6 แห่งแรกอยู่ที่แหลมมลายู มีเพียง Bintulu Port เท่านั้นที่อยู่บนเกาะบอร์เนียว ทั้งนี้ Port Klang และ Port of Tanjung Pelepas ได้รับการยอมรับว่าเป็น 1 ใน 10 ของท่าเรือที่ดีที่สุดในเอเชีย สำหรับรายละเอียดของท่าเรือที่สำคัญมีดังนี้
- Port Klang เป็นท่าเรือสำคัญของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่กึ่งกลางชายฝั่งทางตะวันตกของคาบสมุทรมลายู ปริมาณสินค้าที่ขนส่งผ่านท่าเรือแห่งนี้ประมาณ 4.5 ล้านตัน (TEUs) ต่อปี สูงเป็นอันดับ 11 ของโลก มีท่าเรือน้ำลึกที่สามารถรองรับเรือขนส่งสินค้า ขนาดใหญ่ได้ และเป็นจุดยุทธศาสตร์ในการขนส่งทางทะเล เนื่องจากเป็นท่าเรือที่อยู่ระหว่างช่องแคบมะละกา (Malacca Straits) นอกจากนี้ ยังมี Free Commercial Zone (FCZ) ซึ่งเป็นเขตพิเศษสำหรับการลดหย่อนภาษีและค่าธรรมเนียมต่างๆ ในการขนถ่ายสินค้า ด้วยปัจจัยด้านภูมิศาสตร์เพราะเป็นท่าเรือที่เป็นทางผ่านสำหรับการเดินเรือข้ามจากมหาสมุทรอินเดียไปยังมหาสมุทรแอตแลนติก รัฐบาลจึงพยายามผลักดันให้ Port Klang เป็นศูนย์กลางขนถ่ายสินค้าของประเทศและของภูมิภาค (Hub Port) และคาดว่าในปี 2553 ท่าเรือจะสามารถรองรับปริมาณสินค้าได้ถึง 8.4 ล้าน TEUs โดยมีความยาวของท่าเทียบเรือ (Berth Length) รวม 16 กิโลเมตร และมีเครือข่ายเชื่อมโยงกับท่าเรือปีนัง (Penang Port) สำหรับสินค้าจากภาคใต้ของไทยใช้บริการท่าเรือแห่งนี้ปีละมากกว่า 3 แสน TEUs
- Port of Tanjung Pelepas (PTP) อยู่ทางตอนใต้ของประเทศติดกับสิงคโปร์ ห่างจากกรุงกัวลาลัมเปอร์เพียง 40 กิโลเมตร เริ่มก่อสร้างเมื่อปี 2542 ปัจจุบันมีท่าเทียบเรือทั้งหมด 12 ท่า สามารถรองรับการขนส่งสินค้าได้ 2.5 ล้าน TEUs ต่อปี เป็นท่าเรือขนาดใหญ่อันดับที่ 16 ของโลก รัฐบาลมีเป้าหมายส่งเสริมให้เป็นศูนย์กลางการขนส่งทางทะเลในระดับภูมิภาคและระดับโลก โดยมีสายการเดินเรือ เช่น Mearsk Sealand และ Evergreen Marine Corporation เข้ามาเป็นหุ้นส่วนและย้ายฐานจากท่าเรือสิงคโปร์มาใช้บริการของท่าเรือแห่งนี้ Port of Tanjung Pelepas มีจุดเด่นเพราะตั้งอยู่ในชุมนุมของเส้นทางการเดินเรือหลักที่สำคัญ และจัดสรรพื้นที่เป็นเขตอุตสาหกรรมและกระจายสินค้า โดยมีระบบการเชื่อมต่อกับถนน ทางรถไฟ ท่าอากาศยาน และการขนส่งทางน้ำที่มีประสิทธิภาพ
1)Kuantan Port มีอีกชื่อหนึ่งว่า Kertih-Gebeng Corridor เป็นท่าเรือด้านชายฝั่งตะวันออกของแหลมมลายู ใช้สำหรับการขนส่งในอุตสาหกรรมปิโตรเคมี
2)Bintulu Port เป็นท่าเรือนานาชาติแห่งเดียวบนเกาะบอร์เนียว และเป็นท่าเรือสำหรับขนส่งก๊าซธรรมชาติเหลวแห่งแรกของประเทศ
2.ท่าอากาศยาน
มาเลเซียมีท่าอากาศยานนานาชาติทั้งหมด 5 แห่ง ได้แก่
1)Kuala Lumpur International Airport อยู่ในรัฐสลังงอ บนแหลมมลายู
2)Penang International Airport อยู่บนเกาะปีนัง
3)Langkawi International Airport อยู่บนเกาะลังกาวี
4)Kota Kinabalu International Airport อยู่ในรัฐซาบาห์ บนเกาะบอร์เนียว
5)Kuching International Airport อยู่ในรัฐซาราวัค บนเกาะบอร์เนียว
สำหรับท่าอากาศยาน Kuala Lumpur International Airport (KLIA) มีพื้นที่ 25,000 เอเคอร์ (6.25 หมื่นไร่) เป็นท่าอากาศยานแห่งชาติที่ใหญ่ที่สุดของมาเลเซีย อยู่บริเวณเซปังในรัฐสลังงอ ห่างจากกัวลาลัมเปอร์ไปทางใต้ประมาณ 55 กิโลเมตร สามารถเดินทางด้วยรถยนต์บนทางหลวงพิเศษใช้เวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางการบินในประเทศ มีสายการบินในประเทศรองรับ เช่น Air Asia, Pelangi Air, Berjaya Air, Mofaz Air เริ่มเปิดดำเนินการเมื่อปี 2541 รัฐบาลมีแผนให้ท่าอากาศยานแห่งนี้สามารถขนส่งผู้โดยสารได้ปีละ 60 ล้านคน และขนส่งสินค้าได้ 3 ล้านตันภายในปี 2563 และมีแผนจะขยายการขนส่งผู้โดยสารให้ได้ปีละ 100 ล้านคน และขนส่งสินค้าได้ 6 ล้านตันในอนาคต นอกจากท่าอากาศยานนานาชาติแล้ว ยังมีท่าอากาศยานภายในประเทศอีก 16 แห่ง และสนามบินทางวิ่งสั้น (STOL Ports) อีก 18 แห่ง
3.ถนน
มาเลเซียมีระบบขนส่งทางถนนที่พัฒนาเป็นอย่างมาก เป็นหนึ่งในประเทศที่มีระบบโครงข่ายถนนก้าวหน้าที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีระยะทางทั้งสิ้น 66,000 กม. ถนนสายหลักได้แก่ North-South Expressway, East-West Highway, Lebuhraya Damansara-Puchong (LDP), New Klang Valley Expressway (NKVE) และ Federal Highway Route 2 ถนนในมาเลเซียสามารถใช้เป็นเครือข่ายเชื่อมโยงภาคเศรษฐกิจชนบทกับเมืองได้เป็นอย่างดี ในช่วงระหว่างปี 2528-38 มาเลเซียมีการก่อสร้างถนนเพิ่มขึ้นจาก 0.12 ก.ม./พื้นที่ 1 ตร.กม. เป็น 0.2 ก.ม./พื้นที่ 1 ตร.กม. หรือเพิ่มขึ้นกว่าร้อยละ 67 ครอบคลุมทั่วประเทศ และเมื่อถึงปี 2543 มาเลเซียมีการก่อสร้างถนนยาว 0.25 ก.ม./พื้นที่ 1 ตร.กม.
4.รถไฟ
Keretapi Tanah Melayu Bhd. (KTMB) เป็นบริษัทเอกชนที่ดำเนินการขนส่งระบบรางในมาเลเซีย โดยรัฐบาลเป็นผู้ลงทุนในด้านโครงสร้างพื้นฐานกับตัวรถทั้งหมด และ KTMB ทำหน้าที่บริหารการเดินรถ รางรถไฟทั่วประเทศรวมระยะทาง 1,658 กิโลเมตร นอกจากนี้ยังมีรถไฟชานเมืองจากเมือง Rasa - Seremban และเมือง Klang - Sentul และกำลังขยายเส้นทางเพิ่มเติมจากเมือง Rasa - Ipoh อีก 150 กิโลเมตร สำหรับรถไฟฟ้าในเมือง มีทั้งระบบรางคู่และรางเดี่ยว (โมโนเรล) ส่วนใหญ่รางรถไฟเป็นแบบ Meter Gauge ยกเว้นเส้นทางเชื่อมสนามบินจากกรุงกัวลาลัมเปอร์ถึง ท่าอากาศยานกัวลาลัมเปอร์ (Airport Rail Link) เส้นทางเชื่อมสนามบินดังกล่าว ให้บริการ 2 รูปแบบ คือ Express Line ระยะทางจากต้นทาง-ปลายทาง ความเร็วสูงสุด 175 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ใช้เวลาเดินทาง 28 นาที และวิ่งทุก 10 นาที ให้บริการตั้งแต่ 05.00-24.00 น. รองรับผู้โดยสารราว 2.1 หมื่นคนต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาเลเซียนับเป็นประเทศหนึ่งที่มีระบบสาธารณูปโภคดีที่สุดของเอเชียและมีผลอย่างสำคัญต่อความสำเร็จของการพัฒนาเศรษฐกิจในช่วงที่ผ่านมาโครงสร้างพื้นฐานสำคัญของมาเลเซียสรุปได้ดังนี้ 1.ท่าเรือ รัฐบาลมาเลเซียมีการพัฒนาท่าเรือเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการขนส่งสินค้าทางเรือโครงการพัฒนาท่าเรือของมาเลเซียส่วนใหญ่แล้วเสร็จตั้งแต่ปี 2543 ซึ่งช่วยยกระดับประสิทธิภาพการให้บริการขนส่งทางทะเลได้มากขึ้นทำให้ท่าเรือของมาเลเซียสามารถรองรับการขนส่งสินค้าทางเรือได้มากถึง 280 ล้านตันเมื่อเทียบกับช่วงปี 2538 ซึ่งขนส่งได้เพียง 174 ล้านตันและยังมีโครงการขยายท่าเรืออีกในอนาคตปัจจุบันมาเลเซียมีท่าเรือนานาชาติทั้งสิ้น 7 แห่งได้แก่ -ท่าเรือกลัง -พอร์ตของ Tanjung Pelepas -กีฬาเยาวชน -ปีนัง พอร์ต - ยะโฮร์ พอร์ต - ตื่น พอร์ต - บินตูลู ท่าเรือ 6 แห่งแรกอยู่ที่แหลมมลายูมีเพียงทั้งนี้เท่านั้นที่อยู่บนเกาะบอร์เนียวบินตูลูพอร์ตพอร์ตกลังและพอร์ตของ Tanjung Pelepas ได้รับการยอมรับว่าเป็น 1 ใน 10 ของท่าเรือที่ดีที่สุดในเอเชียสำหรับรายละเอียดของท่าเรือที่สำคัญมีดังนี้ -พอร์ตกลังเป็นท่าเรือสำคัญของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตั้งอยู่กึ่งกลางชายฝั่งทางตะวันตกของคาบสมุทรมลายูปริมาณสินค้าที่ขนส่งผ่านท่าเรือแห่งนี้ประมาณ 4.5 (TEUs) ล้านตันต่อปีสูงเป็นอันดับ 11 ของโลกมีท่าเรือน้ำลึกที่สามารถรองรับเรือขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ได้และเป็นจุดยุทธศาสตร์ในการขนส่งทางทะเลเนื่องจากเป็นท่าเรือที่อยู่ระหว่างช่องแคบมะละกา (ช่องแคบมะละกา) นอกจากนี้ยังมีอาคารพาณิชย์ฟรี (FCZ) ซึ่งเป็นเขตพิเศษสำหรับการลดหย่อนภาษีและค่าธรรมเนียมต่าง ๆ ในการขนถ่ายสินค้าด้วยปัจจัยด้านภูมิศาสตร์เพราะเป็นท่าเรือที่เป็นทางผ่านสำหรับการเดินเรือข้ามจากมหาสมุทรอินเดียไปยังมหาสมุทรแอตแลนติกรัฐบาลจึงพยายามผลักดันให้พอร์ตกลังเป็นศูนย์กลางขนถ่ายสินค้าของประเทศและของภูมิภาค (พอร์ตฮับ) และคาดว่าในปี 2553 ท่าเรือจะสามารถรองรับปริมาณสินค้าได้ถึง 8.4 ล้าน TEUs โดยมีความยาวของท่าเทียบเรือ (นอนยาว) รวม 16 กิโลเมตรและมีเครือข่ายเชื่อมโยงกับท่าเรือปีนัง (ปีนัง) สำหรับสินค้าจากภาคใต้ของไทยใช้บริการท่าเรือแห่งนี้ปีละมากกว่า 3 แสน TEUs -ท่าเรือ Tanjung Pelepas (PTP) อยู่ทางตอนใต้ของประเทศติดกับสิงคโปร์ห่างจากกรุงกัวลาลัมเปอร์เพียง 40 กิโลเมตรเริ่มก่อสร้างเมื่อปี 2542 ปัจจุบันมีท่าเทียบเรือทั้งหมด 12 ท่าสามารถรองรับการขนส่งสินค้าได้ 2.5 ล้าน TEUs ต่อปีเป็นท่าเรือขนาดใหญ่อันดับที่ 16 ของโลกรัฐบาลมีเป้าหมายส่งเสริมให้เป็นศูนย์กลางการขนส่งทางทะเลในระดับภูมิภาคและระดับโลกโดยมีสายการเดินเรือเช่น Mearsk Sealand และบริษัทเอเวอร์กรีนทะเลเข้ามาเป็นหุ้นส่วนและย้ายฐานจากท่าเรือสิงคโปร์มาใช้บริการของท่าเรือแห่งนี้พอร์ตของ Tanjung Pelepas มีจุดเด่นเพราะตั้งอยู่ในชุมนุมของเส้นทางการเดินเรือหลักที่สำคัญและจัดสรรพื้นที่เป็นเขตอุตสาหกรรมและกระจายสินค้าโดยมีระบบการเชื่อมต่อกับถนนทางรถไฟท่าอากาศยานและการขนส่งทางน้ำที่มีประสิทธิภาพ 1) ท่าเรือควนตานมีอีกชื่อหนึ่งว่า Kertih-Gebeng ใช้สำหรับการขนส่งในอุตสาหกรรมปิโตรเคมีเป็นท่าเรือด้านชายฝั่งตะวันออกของแหลมมลายูทางเดิน และเป็นท่าเรือสำหรับขนส่งก๊าซธรรมชาติเหลวแห่งแรกของประเทศเป็นท่าเรือนานาชาติแห่งเดียวบนเกาะบอร์เนียวบินตูลูพอร์ต 2) 2.ท่าอากาศยาน มาเลเซียมีท่าอากาศยานนานาชาติทั้งหมด 5 แห่งได้แก่ 1) สนามบินนานาชาติกัวลาลัมเปอร์อยู่ในรัฐสลังงอบนแหลมมลายู อยู่บนเกาะปีนังสนามบิน 2) อยู่บนเกาะลังกาวีสนามบินลังกาวี 3) 4) สนามบินโกตาคินาบาลูอยู่ในรัฐซาบาห์บนเกาะบอร์เนียว 5) ท่าอากาศยานนานาชาติกูชิงอยู่ในรัฐซาราวัคบนเกาะบอร์เนียว สำหรับท่าอากาศยาน Kuala Lumpur International Airport (KLIA) มีพื้นที่ 25,000 เอเคอร์ (6.25 หมื่นไร่) เป็นท่าอากาศยานแห่งชาติที่ใหญ่ที่สุดของมาเลเซีย อยู่บริเวณเซปังในรัฐสลังงอ ห่างจากกัวลาลัมเปอร์ไปทางใต้ประมาณ 55 กิโลเมตร สามารถเดินทางด้วยรถยนต์บนทางหลวงพิเศษใช้เวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางการบินในประเทศ มีสายการบินในประเทศรองรับ เช่น Air Asia, Pelangi Air, Berjaya Air, Mofaz Air เริ่มเปิดดำเนินการเมื่อปี 2541 รัฐบาลมีแผนให้ท่าอากาศยานแห่งนี้สามารถขนส่งผู้โดยสารได้ปีละ 60 ล้านคน และขนส่งสินค้าได้ 3 ล้านตันภายในปี 2563 และมีแผนจะขยายการขนส่งผู้โดยสารให้ได้ปีละ 100 ล้านคน และขนส่งสินค้าได้ 6 ล้านตันในอนาคต นอกจากท่าอากาศยานนานาชาติแล้ว ยังมีท่าอากาศยานภายในประเทศอีก 16 แห่ง และสนามบินทางวิ่งสั้น (STOL Ports) อีก 18 แห่ง 3.ถนน มาเลเซียมีระบบขนส่งทางถนนที่พัฒนาเป็นอย่างมากเป็นหนึ่งในประเทศที่มีระบบโครงข่ายถนนก้าวหน้าที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีระยะทางทั้งสิ้น 66,000 กม ทางด่วนเหนือ-ใต้ถนนสายหลักได้แก่ Lebuhraya ดามันซาราพูชอง (LDP) ทางหลวงตะวันออกตะวันตก ใหม่หุบเขากลางทางด่วน (NKVE) และรัฐบาลกลางทางหลวงเส้นทาง 2 ถนนในมาเลเซียสามารถใช้เป็นเครือข่ายเชื่อมโยงภาคเศรษฐกิจชนบทกับเมืองได้เป็นอย่างดีในช่วงระหว่างปี 2528-38 มาเลเซียมีการก่อสร้างถนนเพิ่มขึ้นจาก 0.12 ก.ม./พื้นที่ 1 ตร.กม ความ 0.2 ตร.กมก.ม./พื้นที่ 1 หรือเพิ่มขึ้นกว่าร้อยละ 67 ครอบคลุมทั่วประเทศและเมื่อถึงปี 2543 มาเลเซียมีการก่อสร้างถนนยาว 0.25 ก.ม./พื้นที่ 1 ตร.กม 4.รถไฟ Keretapi Tanah Melayu Bhd. (KTMB) เป็นบริษัทเอกชนที่ดำเนินการขนส่งระบบรางในมาเลเซีย โดยรัฐบาลเป็นผู้ลงทุนในด้านโครงสร้างพื้นฐานกับตัวรถทั้งหมด และ KTMB ทำหน้าที่บริหารการเดินรถ รางรถไฟทั่วประเทศรวมระยะทาง 1,658 กิโลเมตร นอกจากนี้ยังมีรถไฟชานเมืองจากเมือง Rasa - Seremban และเมือง Klang - Sentul และกำลังขยายเส้นทางเพิ่มเติมจากเมือง Rasa - Ipoh อีก 150 กิโลเมตร สำหรับรถไฟฟ้าในเมือง มีทั้งระบบรางคู่และรางเดี่ยว (โมโนเรล) ส่วนใหญ่รางรถไฟเป็นแบบ Meter Gauge ยกเว้นเส้นทางเชื่อมสนามบินจากกรุงกัวลาลัมเปอร์ถึง ท่าอากาศยานกัวลาลัมเปอร์ (Airport Rail Link) เส้นทางเชื่อมสนามบินดังกล่าว ให้บริการ 2 รูปแบบ คือ Express Line ระยะทางจากต้นทาง-ปลายทาง ความเร็วสูงสุด 175 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ใช้เวลาเดินทาง 28 นาที และวิ่งทุก 10 นาที ให้บริการตั้งแต่ 05.00-24.00 น. รองรับผู้โดยสารราว 2.1 หมื่นคนต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงสร้างพื้นฐานสำคัญของมาเลเซีย 2543 280 ล้านตันเมื่อเทียบกับช่วงปี 2538 ซึ่งขนส่งได้เพียง 174 ล้านตัน 7 แห่ง ได้แก่-port กลาง-port ของ Tanjung Pelepas -Kuantan พอร์ต-Penang พอร์ต-Johor พอร์ต-Kemaman พอร์ต-Bintulu ท่าเรือท่าเรือ 6 แห่งแรกอยู่ที่แหลมมลายูมีเพียง Bintulu พอร์ตเท่านั้นที่อยู่บนเกาะบอร์เนียวทั้งนี้ท่าเรือแกลงและท่าเรือ Tanjung Pelepas ได้รับการยอมรับว่าเป็น 1 ใน 10 ของท่าเรือที่ดีที่สุดในเอเชีย ท่าเรือแกลง 4.5 ล้านตัน (TEUs) ต่อปีสูงเป็นอันดับ 11 ของโลก ขนาดใหญ่ได้ (ช่องแคบมะละกา) นอกจากนี้ยังมีฟรีโซนพาณิชย์ (FCZ) ในการขนถ่ายสินค้า รัฐบาลจึงพยายามผลักดันให้ท่าเรือแกลง (Hub port) และคาดว่าในปี 2553 8.4 ล้าน TEUs โดยมีความยาวของท่าเทียบเรือ (ท่าเทียบเรือยาว) รวม 16 กิโลเมตร (ปีนัง port) 3 แสน TEUs - ท่าเรือ Tanjung Pelepas (PTP) ห่างจากกรุงกัวลาลัมเปอร์เพียง 40 กิโลเมตรเริ่มก่อสร้างเมื่อปี 2542 ปัจจุบันมีท่าเทียบเรือทั้งหมด 12 ท่าสามารถรองรับการขนส่งสินค้าได้ 2.5 ล้าน TEUs ต่อปีเป็นท่าเรือขนาดใหญ่อันดับที่ 16 ของโลก โดยมีสายการเดินเรือเช่น Mearsk ซีแลนด์และเอเวอร์กรีนมารีนคอร์ปอเรชั่น ท่าเรือ Tanjung Pelepas โดยมีระบบการเชื่อมต่อกับถนน ทางรถไฟท่าอากาศยาน พอร์ตมีอีกชื่อหนึ่งว่า Kertih-Gebeng เดิน ท่าเรือ 5 แห่ง ได้แก่1) สนามบินนานาชาติกัวลาลัมเปอร์อยู่ในรัฐสลังงอบน แหลมมลายู 2) สนามบินนานาชาติปีนังอยู่บนเกาะปีนัง3) ลังกาวีสนามบินนานาชาติอยู่บนเกาะลังกาวี4) Kota Kinabalu สนามบินนานาชาติอยู่ในรัฐซาบาห์ บนเกาะบอร์เนียว5) สนามบินนานาชาติกูชิงในห้างหุ้นส่วนจำกัดรัฐขณะนี้ซาราวัคบนเกาะบอร์เนียวสำหรับท่าอากาศยานสนามบินนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ (KLIA) มีพื้นที่ 25,000 เอเคอร์ (6.25 หมื่นไร่) อยู่บริเวณเซปังในรัฐสลัง งอ 55 กิโลเมตร 1 ชั่วโมง มีสายการบินในประเทศรองรับเช่นแอร์เอเชีย Pelangi ปรับอากาศ, Berjaya อากาศ Mofaz อากาศเริ่มเปิดดำเนินการเมื่อปี 2541 60 ล้านคนและขนส่งสินค้าได้ 3 ล้านตันภายในปี 2563 100 ล้านคนและขนส่งสินค้าได้ 6 ล้านตันในอนาคตนอกจากท่าอากาศยานนานาชาติแล้ว ยังมีท่าอากาศยานภายในประเทศอีก 16 แห่งและสนามบินทางวิ่งสั้น (พอร์ต STOL) อีก 18 มีระยะทางทั้งสิ้น 66,000 กม ถนนสายหลัก ได้แก่ ทิศตะวันตกเฉียงใต้ทางด่วน East-West ทางหลวง Lebuhraya Damansara-ภุชงค์ (LDP) กลางหุบเขาใหม่ทางด่วน (NKVE) และรัฐบาลกลางทางหลวงหมายเลข 2 ในช่วงระหว่างปี 2528-38 0.12 ก.ม. / พื้นที่ 1 ตร.กม. เป็น 0.2 ก.ม. / พื้นที่ 1 ตร.กม. หรือเพิ่มขึ้นกว่าร้อยละ 67 ครอบคลุมทั่วประเทศและเมื่อถึงปี 2543 มาเลเซียมีการก่อสร้างถนนยาว 0.25 ก.ม. / พื้นที่ 1 ตร.กม. 4. รถไฟKeretapi Tanah Melayu Bhd. (KTMB) และ KTMB ทำหน้าที่บริหารการเดินรถรางรถไฟทั่ว ประเทศรวมระยะทาง 1,658 กิโลเมตร รสา - เซเรมบันและเมืองแกลง - กระท้อน รสา - อีโปห์อีก 150 กิโลเมตรสำหรับรถไฟฟ้าในเมืองมีทั้งระบบ รางคู่และรางเดี่ยว (โมโนเรล) ส่วนใหญ่รางรถไฟเป็นแบบ Meter Gauge ท่าอากาศยานกัวลาลัมเปอร์ (รถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ) เส้นทางเชื่อมสนามบินดังกล่าวให้บริการ 2 รูปแบบคือสายด่วนระยะทางจากต้นทาง - ปลายทางความเร็วสูงสุด 175 กิโลเมตรต่อชั่วโมงใช้เวลาเดินทาง 28 นาทีและวิ่งทุก 10 นาทีให้บริการตั้งแต่ 05.00-24.00 น . รองรับผู้โดยสารราว 2.1 หมื่นคนต่อ