The first documented account of the

The first documented account of the sliding rock phenomenon dates to 1915, when a prospector named Joseph Crook from Fallon, Nevada visited the Racetrack Playa site.[4] In the following years, the Racetrack sparked interest from geologists Jim McAllister and Allen Agnew, who mapped the bedrock of the area in 1948 and published the earliest report about the sliding rocks in a Geologic Society of America Bulletin. Their publication gave a brief description of the playa furrows and scrapers, stating that no exact measurements had been taken and suggesting that furrows were the remnants of scrapers propelled by strong gusts of wind – such as the variable winds that produce dust-devils – over a muddy playa floor.[4][5] Controversy over the origin of the furrows prompted the search for the occurrence of similar phenomena at other locations. Such a location was found at Little Bonnie Claire Playa in Nye County, Nevada, and the phenomenon was studied there as well.[1][6]

Naturalists from the National Park Service later wrote more detailed descriptions and Life magazine featured a set of photographs from the Racetrack. In 1952, a National Park Service Ranger named Louis G. Kirk recorded detailed observations of furrow length, width, and general course. He sought simply to investigate and record evidence of the moving rock phenomenon, not to hypothesize or create an extensive scientific report. Speculation about how the stones move started at this time. Various and sometimes idiosyncratic possible explanations have been put forward over the years that have ranged from the supernatural to the very complex. Most hypotheses favored by interested geologists posit that strong winds when the mud is wet are at least in part responsible. Some stones weigh as much as a human, which some researchers, such as geologist George M. Stanley, who published a paper on the topic in 1955, feel is too heavy for the area's wind to move. After extensive track mapping and research on rotation of the tracks in relation to ice floe rotation, Stanley maintained that ice sheets around the stones either help to catch the wind or that ice floes initiate rock movement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรกจัดทำเอกสารบัญชีวันปรากฏการณ์หินเลื่อนไป 1915 เมื่อ prospector ชื่อโจเซฟคนจากฟอลลอน เนวาดาเข้าเยี่ยมชมไซต์สนามแข่งญ่า[4] ในปีต่อไปนี้ สนามแข่งจุดประกายสนใจธรณี Jim McAllister และอัลเลน Agnew ที่แมปข้อเท็จจริงของพื้นที่ในค.ศ. 1948 และเผยแพร่รายงานเกี่ยวกับหินเลื่อนเร็วที่สุดในสังคมธรณีวิทยาของอเมริกาแถลงการณ์ ประกาศของพวกเขาให้คำอธิบายโดยย่อของ furrows ญ่า scrapers ระบุว่า มีการนำมาวัดไม่แน่นอน และแนะนำว่า furrows มีเศษของ scrapers จาก โดยให้แรงของลม – เช่นลมตัวแปรที่ทำให้เกิดฝุ่นปีศาจ – เหนือชั้นโคลนญ่า[4][5] ถกเถียงผ่านจุดเริ่มต้นของ furrows ที่ให้ค้นหาการเกิดขึ้นของปรากฏการณ์ที่คล้ายคลึงกันในสถานอื่น ๆ ตำแหน่งที่พบที่ญ่าแคลร์บอนนี่น้อยในเขต Nye เนวาดา และปรากฏการณ์ที่ศึกษามีทั้ง[1][6]

นักธรรมชาติวิทยาจากบริการอุทยานแห่งชาติต่อมาเขียนคำอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมและชีวิตนิตยสารห้องชุดของภาพจากสนามแข่ง ใน 1952 เจ้าหน้าที่บริการอุทยานแห่งชาติชื่อ Louis G. โบสถ์บันทึกสังเกตรายละเอียดของ furrow ความยาว ความกว้าง และหลักสูตรทั่วไป เขาขอเพียงเพื่อตรวจสอบ และบันทึกหลักฐานของปรากฏการณ์หินเคลื่อนไหว ไม่ให้ hypothesize หรือสร้างรายงานทางวิทยาศาสตร์อย่างละเอียด เก็งกำไรเกี่ยวกับวิธีย้ายหินเริ่มต้นในขณะนี้ ต่าง ๆ และได้ย้าย idiosyncratic บางคำอธิบายที่เป็นไปได้ว่าปีที่มีอยู่ในช่วงจากเหนือจะซับซ้อนมาก ขึ้น สมมุติฐานส่วนใหญ่ชื่นชอบ โดยนักธรณีวิทยาสนใจ posit ลมแรงเมื่อโคลนเปียกน้อยในส่วนรับผิดชอบ หินบางน้ำหนักมากเป็นมนุษย์ ซึ่งนักวิจัยบาง เช่นธรณีจอร์จ M. Stanley ผู้เผยแพร่เอกสารในหัวข้อใน 1955 รู้สึกจะหนักเกินไปสำหรับลมพื้นที่ของการย้าย หลังจากติดตามอ่านรีวิวแม็ปและวิจัยหมุนของเพลงเกี่ยวกับน้ำแข็ง floe หมุน สแตนลีย์รักษาแผ่นรอบ ๆ หินช่วยจับลมหรือการเคลื่อนย้ายหิน initiate floes น้ำแข็งที่แข็งที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกที่บันทึกบัญชีของปรากฏการณ์หินเลื่อนวันที่ 1915 เมื่อแร่ชื่อ โจเซฟ ข้อพับ จากฟาลลอนเนวาดาเข้าชมเว็บไซต์ Playa แข่ง [ 4 ] ในปีต่อไปนี้ สนามม้า จุดประกายความสนใจจากนักธรณีวิทยา จิม แม็คอัลลิสเตอร์ และ แอกนิวอัลเลน ,ที่แมปหินของพื้นที่ในปี 1948 และได้รับการตีพิมพ์รายงานเกี่ยวกับการเลื่อนหินเก่าในสังคมทางธรณีวิทยาของอเมริกาประกาศ . สิ่งพิมพ์ของพวกเขาให้คำอธิบายสั้น ๆของ Playa ใน และขูดระบุว่าไม่มีวัดแน่นอนถูกและบอกว่า " มีเศษของ scrapers ขับเคลื่อนโดยแรงแรงลม–เช่นตัวแปรลมที่ฝุ่นปีศาจ–มากกว่าพื้น Playa โคลน [ 4 ] [ 5 ] การถกเถียงเรื่องที่มาของ " แจ้งการเกิดปรากฏการณ์ที่คล้ายกันในสถานที่ อื่น ๆเป็นสถานที่ที่น้อยบอนนี่แคลร์ Playa ในมณฑลไนย์เนวาดา และปรากฏการณ์นี้ก็เช่นกัน [ 1 ] [ 6 ]

สัตว์จากการบริการของอุทยานแห่งชาติ ต่อมาเขียนรายละเอียดเพิ่มเติมและชีวิตที่โดดเด่นชุดของภาพจากสนามแข่ง ในนิตยสาร ในปี 1952 , บริการอุทยานแห่งชาติชื่อ หลุยส์ จี. เคิร์กเรนเจอร์บันทึกรายละเอียดการสังเกตของความยาวร่องกว้างและหลักสูตรทั่วไป เขาขอเพียงให้ตรวจสอบ และบันทึกหลักฐานการย้ายหินปรากฏการณ์ที่ไม่พบหรือสร้างรายงานทางวิทยาศาสตร์อย่างละเอียด ข่าวเกี่ยวกับวิธีการที่ก้อนหินไปเริ่มในเวลานี้ ต่าง ๆและบางครั้งคำอธิบายที่เป็นไปได้มีได้ใส่ไปข้างหน้ามากกว่าปีที่ ranged จากเหนือธรรมชาติจะยุ่งยากซับซ้อนส่วนใหญ่ชอบและสนใจนักธรณีวิทยาวางตัวว่าลมแรงเมื่อโคลนเปียกเป็นอย่างน้อยในส่วนที่รับผิดชอบ เอาหินหนักมากที่สุดเท่าที่มนุษย์ ซึ่งนักวิจัยบางเช่นนักธรณีวิทยาจอร์จเมตร Stanley , ที่เผยแพร่กระดาษในหัวข้อในปี 1955 รู้สึกหนักเกินไปสำหรับพื้นที่ของลมที่จะย้ายแผนที่เส้นทางอย่างละเอียด หลังจากการวิจัยและการหมุนของแทร็คในความสัมพันธ์กับน้ำแข็งน้ำแข็งน้ำแข็งหมุน , สแตนลี่ย์ รักษาแผ่นรอบหินให้ช่วยจับลม หรือก้อนน้ำแข็งเริ่มเคลื่อนไหว ร็อค