Morgan and Hunt (1994) defined cust

Morgan and Hunt (1994) defined customer commitment as lasting or enduring intention to build and maintain an ongoing relationship. This definition is closely related to the definition of customer loyalty. In fact, academics hold inconsistent views on the relationship between commitment and loyalty (especially the attitudinal component). Whereas some academics argued that the two concepts are same and should be used interchangeably (see Assael, 1987), others argued that commitment is a precursor of loyalty (Izogo and Ogba, 2015 and Pritchard et al., 1999). Yet, some academics argued that loyalty is an antecedent of commitment (Ogba and Tan, 2009). However, given that Beatty and Kahle (1988) reiterated that commitment is an emotional attachment to a brand which evolves before the customer even thinks of becoming loyal; whereas Pritchard and Howard (1997) argued that loyalty is made up of two components (attitude and behaviour) clearly demonstrate that the two constructs (loyalty and commitment) are distinct. This viewpoint was reinforced by Pritchard et al. (1999) and Morgan and Hunt (1994) when they argued that commitment differs from loyalty because it is usually considered in purely cognitive terms which measure consumer attitudinal attachment to a brand. Further, given that customers׳ emotional attachment to a brand need to be established before the customer thinks of exhibiting loyalty is a clear indication that the commitment–loyalty link is more justifiable than the reverse link.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มอร์แกนและล่าลูกค้า (1994) กำหนดมั่นยาวนาน หรือความตั้งใจที่จะสร้าง และรักษาความสัมพันธ์ที่ต่อเนื่องยั่งยืน คำนิยามนี้สัมพันธ์กับข้อกำหนดของลูกค้าสมาชิก ในความเป็นจริง นักวิชาการเก็บมุมมองสอดคล้องกันในความสัมพันธ์ระหว่างความมุ่งมั่นและความจงรักภักดี (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง attitudinal ส่วนประกอบ) ในขณะที่นักวิชาการบางโต้เถียงว่า สองแนวความคิดเดียวกัน และควรใช้สลับกัน (ดู Assael, 1987), คนโต้เถียงว่า ความมุ่งมั่นคือ สารตั้งต้นของสมาชิก (Izogo และ Ogba, 2015 และ Pritchard et al., 1999) ยัง นักวิชาการบางโต้เถียงว่า สมาชิกเป็น antecedent มั่น (Ogba และตาล 2009) อย่างไรก็ตาม กำหนดว่า เบต์ตีและ Kahle (1988) ย้ำว่า มั่นสิ่งที่แนบมาเป็นแบรนด์ที่วิวัฒนาการก่อนลูกค้าแม้คิดภักดี กลายเป็น อารมณ์ โดย Pritchard และ Howard (1997) โต้เถียงว่า สมาชิกประกอบส่วนที่สอง (ทัศนคติและพฤติกรรม) ชัดเจน แสดงให้เห็นว่า โครงสร้างสอง (สมาชิกและความมุ่งมั่น) จะแตกต่าง มุมนี้ถูกเสริม โดย Pritchard et al. (1999) และมอร์แกน และล่า (1994) เมื่อพวกเขาโต้เถียงว่า มั่นการแตกต่างจากสมาชิกเนื่องจากมักจะถือว่าละหมดจดรับรู้ซึ่งวัดแนบ attitudinal ผู้บริโภคกับแบรนด์ เพิ่มเติม ที่ customers׳ อารมณ์แนบกับแบรนด์จำเป็นต้องสร้างก่อนลูกค้าคิดของ สมาชิกอย่างมีระดับได้บ่งชี้ชัดเจนที่ว่าเชื่อมโยงมั่นสะสมแข่งขันมากขึ้นกว่าการเชื่อมโยงย้อนกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มอร์แกนและฮันท์ (1994) กำหนดความมุ่งมั่นของลูกค้าเป็นความตั้งใจที่ยั่งยืนหรือที่ยั่งยืนเพื่อสร้างและรักษาความสัมพันธ์ต่อเนื่อง คำนิยามนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับความหมายของความจงรักภักดีของลูกค้า ในความเป็นจริงนักวิชาการถือมุมมองที่ไม่สอดคล้องกันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างความมุ่งมั่นและความจงรักภักดี (โดยเฉพาะองค์ประกอบทัศนคติ) ขณะที่นักวิชาการบางคนแย้งว่าทั้งสองแนวคิดที่เหมือนกันและควรจะใช้แทนกันได้ (ดู Assael, 1987), อื่น ๆ แย้งว่าความมุ่งมั่นเป็นสารตั้งต้นของความจงรักภักดี (Izogo และ Ogba 2015 และ Pritchard et al., 1999) แต่นักวิชาการบางคนแย้งว่าความจงรักภักดีเป็นมาก่อนของความมุ่งมั่น (Ogba และสีน้ำตาล 2009) แต่ให้ที่เบ็ตตี้และ Kahle (1988) ย้ำว่าความมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่แนบมาทางอารมณ์ให้กับแบรนด์ซึ่งวิวัฒนาการก่อนที่ลูกค้าแม้แต่คิดที่จะกลายเป็นภักดี; ขณะ Pritchard และโฮเวิร์ด (1997) แย้งว่าความจงรักภักดีถูกสร้างขึ้นจากสองส่วน (ทัศนคติและพฤติกรรม) อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าทั้งสองโครงสร้าง (ความจงรักภักดีและความมุ่งมั่น) มีความแตกต่าง มุมมองนี้ได้รับการเสริมด้วย Pritchard et al, (1999) และมอร์แกนและฮันท์ (1994) เมื่อพวกเขาแย้งว่าความมุ่งมั่นที่แตกต่างจากความจงรักภักดีเพราะมันมักจะคิดในแง่ความรู้ความเข้าใจอย่างหมดจดซึ่งสิ่งที่แนบมาวัดทัศนคติของผู้บริโภคในแบรนด์ นอกจากนี้สิ่งที่แนบมาให้ที่อารมณ์ของลูกค้าในการเป็นแบรนด์ที่จะต้องมีการจัดตั้งขึ้นก่อนที่ลูกค้าคิดว่าการแสดงความจงรักภักดีเป็นข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนว่าการเชื่อมโยงความมุ่งมั่นความจงรักภักดีเป็นธรรมมากกว่าการเชื่อมโยงย้อนกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มอร์แกนและล่า ( 1994 ) กำหนดลูกค้าความมุ่งมั่นยั่งยืนหรือเจาะเป็นเจตนาในการสร้าง และรักษาความสัมพันธ์อย่างต่อเนื่อง คำนิยามนี้จะเกี่ยวข้องกับความหมายของความภักดีของลูกค้า ในความเป็นจริง , นักวิชาการถือมุมมองที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันและความจงรักภักดี ( โดยเฉพาะและส่วนประกอบ )ในขณะที่นักวิชาการบางคนเสนอว่าสองแนวคิดเดียวกัน และควรใช้สลับ ( เห็นแอ ซล , 1987 ) คนอื่นแย้งว่า ความผูกพัน เป็นสารตั้งต้นของความจงรักภักดี ( izogo และ ogba 2015 และ พริทชาร์ด et al . , 1999 ) แต่นักวิชาการบางคนเสนอว่าความภักดีเป็นบุพปัจจัยของความผูกพัน ( ogba และ tan , 2009 ) อย่างไรก็ตามระบุว่า บีทตี้ และ คาห์ล ( 2531 ) กล่าวว่า ความมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่แนบทางอารมณ์เป็นแบรนด์ที่พัฒนาขึ้นก่อนลูกค้าแม้คิดเป็น ซื่อสัตย์ และ พริตชาร์ด ฮาวเวิร์ด ( 1997 ) แย้งว่า ความจงรักภักดีถูกสร้างขึ้นจากสององค์ประกอบ ( ทัศนคติ และพฤติกรรม ) แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสองโครงสร้าง ( ความจงรักภักดีและความมุ่งมั่น ) ที่แตกต่างกันมุมมองนี้ถูกเสริมโดย Pritchard et al . ( 1999 ) และ มอร์แกน และ ล่า ( 1994 ) เมื่อพวกเขาโต้เถียงว่า ความมุ่งมั่นจะแตกต่างจากความจงรักภักดี เพราะมันมักจะพิจารณาในแง่หมดจดทางปัญญาซึ่งวัดทัศนคติผู้บริโภคยึดติดกับแบรนด์ เพิ่มเติมระบุว่าลูกค้า׳ความผูกพันกับแบรนด์ต้องสร้างก่อนลูกค้าคิดว่าแสดงความจงรักภักดีเป็นข้อบ่งชี้ชัดเจนว่า ความผูกพัน และความจงรักภักดีที่ลิงค์นั้นถูกต้องกว่ากลับลิงค์