Jemma Simmons tightly grips her acc

Jemma Simmons tightly grips her acceptance letter in her fist, a bright smile fighting its way across her face.
"Be cool," She thinks to herself, "Don't want to embarrass yourself on the first day…"
The steps to the school are a bleak grey, and in her mind, the red-brick building seems to tower over her, diminishing her tiny frame. She straightens up, drawing herself up to her full, nineteen-year-old height, and takes the first step.
When nothing implodes, and she doesn't self-combust, she releases her breath and walks up the rest of the steps more confidently. She swings her bag forward, stuffing her letter into her bag. She tucks her hair behind her ear nervously, and she plasters on a confident grin, marching into the building.
She doesn't know why she's so nervous, she did this the first time around with earning her first and second PhD, she doesn't know why she gets butterflies her third time around.
She's not earning a PhD this time, maybe that's why she's so nervous. She hoped to get an actual MD, and perhaps teach at an university or become a doctor. Or maybe work in a crime lab, that's always been a fantasy of hers.
A long, wide hallway greets her, and many women and men, older women and men, are rushing back and forth. She stumbles a bit as she makes her way through the hallway.
"The second right then a left," her dorm floor supervisor had said.
Jemma followed the directions, and soon found herself at her destination.
She pushed open the door hesitantly, grinning when the room was only half-full. She'd have hated if everybody had turned to stare at her because she was late.
She sat down at the front, eager and ready to learn.
The teacher, (Mr. Helm, tall, thin, and white) is followed by a man wearing a black suit and glasses.
"Students," Mr. Helm begins, "I know you wouldn't like to start off your first semester with an evaluation, but it will not count on your grade and is just to see where you are in the class."
He hands out thick packets of paper to each of the students, and Jemma dives into her bag for a pencil.
She's the first to finish.
She hands in her test, and the teacher raises an eyebrow but dismisses her, citing that she could leave and hands off the test to the man in the suit.
She nods, and shuts the door quietly behind her.
She thinks nothing of it, until she gets a call three days later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซิมมอนส์ Jemma แน่นสุญญากาศจดหมายยอมรับเธอในกำปั้นของเธอ รอยยิ้มสดใสที่ต่อสู้ทางผ่านใบหน้าของเธอ"อยู่เย็น เธอคิดไปเอง "ไม่ต้องการถ่างขาตัวเองในวันแรก..."ขั้นตอนการโรงเรียนเทาเยือกเย็น และในใจเธอ อาคารอิฐสีแดงดูเหมือน ทาวเวอร์กว่าเธอ กรอบเล็ก ๆ ของเธอลดลง เธอควบคุม การวาดตัวเองถึงความสูงของเธอเต็ม nineteen ปี และใช้ขั้นตอนแรกเมื่อไม่มีอะไร implodes และเธอไม่ได้ตนเอง combust เธอปล่อยลมหายใจของเธอ และเดินขึ้นขั้นตอนเหลืออย่างมั่นใจมาก เธอแปรปรวนกระเป๋าของเธอไปข้างหน้า บรรจุจดหมายของเธอลงในกระเป๋าของเธอ เธอ tucks ผมหลังหูอย่างกังวล และเธอ plasters ในเวลามั่นใจ สวนสนามเข้าอาคารเธอไม่รู้ว่าทำไมเธอเป็นประสาทดังนั้น เธอทำอย่างนี้ครั้งแรกรอบรับเธอครั้งแรก และสองปริญญา เธอไม่รู้ทำไมเธอได้รับผีเสื้อสามเธอเวลาใกล้เคียงกันเธอจะไม่ได้รับปริญญาเอกนี้เวลา อาจจะเป็นเหตุผลที่เธอเป็นกังวลดังนั้น เธอหวังที่จะได้รับ MD ตัวจริง อาจจะสอนที่มหาวิทยาลัย หรือกลายเป็น หมอ หรืออาจจะทำงานในห้องแล็บอาชญากรรม ที่เคยจินตนาการของเธอห้องโถงยาว กว้างทักทาย เธอ และหลายผู้หญิง และผู้ชาย ผู้หญิงอายุ และผู้ชาย มีการวิ่งไปมา เธอเริ่มสะดุดบิตเป็นเธอที่ทำให้ทางของเธอผ่านห้องโถง"สองขวาแล้วซ้าย หัวหน้างานชั้นหอพักของเธอได้กล่าวว่าJemma ตามคำแนะนำ และเร็ว ๆ นี้ พบตัวเองที่ปลายทางของเธอเธอผลักเปิดประตู hesitantly ยิ้มเมื่อห้อง เต็ม ครึ่งเท่านั้น เธอจะได้เกลียดถ้าทุกคนได้หันไปมองที่เธอ เพราะเธอเป็นสายเธอนั่งลงที่ด้านหน้า ความกระตือรือร้น และพร้อมที่จะเรียนรู้(นายหมวก สูง บาง และสีขาว) ครูตามคนใส่สูทสีดำและแว่นตา"นักเรียน นายหมวกเริ่มต้น "ผมรู้คุณจะไม่ชอบการเริ่มต้นของภาคแรกพร้อมการประเมิน แต่มันจะไม่นับอยู่ในเกรดของคุณ และเพื่อ ดูว่าคุณอยู่ในระดับ"เขามือออกแพคเก็ตหนาของกระดาษของนักเรียน และ Jemma ดำลงไปในกระเป๋าของเธอสำหรับดินสอเธอเป็นคนแรกที่จบเธอมือในการทดสอบของเธอ และครูยกคิ้วการเลิกเธอ อ้างอิงที่เธอสามารถปล่อย และมือออกทดสอบชายในชุดเธอ nods และปิดประตูหลังเธออย่างเงียบ ๆเธอคิดอะไรของมัน จนเธอได้รับการเรียกสามวันต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Jemma ซิมมอนส์แน่นจับจดหมายตอบรับของเธอในกำปั้นของเธอรอยยิ้มที่สดใสต่อสู้ทางทั่วใบหน้าของเธอ.
"จะเย็น" เธอคิดกับตัวเอง "ไม่ต้องการที่จะอึดอัดใจตัวเองในวันแรก ... "
ขั้นตอนในโรงเรียน เป็นสีเทาเยือกเย็นและในใจของเธออาคารอิฐแดงดูเหมือนจะมากกว่าหอของเธอลดน้อยลงกรอบเล็ก ๆ ของเธอ เธอยืดขึ้น, การวาดภาพตัวเองเต็มที่ความสูงเก้าปีของเธอและใช้เวลาขั้นตอนแรก.
เมื่อไม่มีอะไร implodes และเธอก็ไม่ได้ด้วยตนเอง combust เธอปล่อยลมหายใจของเธอและเดินขึ้นขั้นตอนที่เหลือมากขึ้น มั่นใจ เธอชิงช้ากระเป๋าของเธอไปข้างหน้าบรรจุจดหมายของเธอเข้าไปในกระเป๋าของเธอ เธอ tucks ผมของเธอหลังใบหูของเธอประหม่าและเธอน้ำพลาสติกบนรอยยิ้มมั่นใจเดินเข้าไปในอาคาร.
เธอไม่ทราบว่าทำไมเธอประสาทเช่นนั้นเธอนี้ไม่ได้เป็นครั้งแรกในรอบกับได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตครั้งแรกและครั้งที่สองของเธอเธอ doesn ' t ทราบว่าทำไมเธอถึงได้รับผีเสื้อครั้งที่สามของเธอรอบ.
เธอไม่ได้รับปริญญาเอกในครั้งนี้อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอตื่นเต้นมาก เธอหวังว่าจะได้รับการ MD ที่เกิดขึ้นจริงและบางทีอาจจะสอนในมหาวิทยาลัยหรือเป็นหมอ หรืออาจจะทำงานในห้องปฏิบัติการอาชญากรรมที่ได้รับเสมอจินตนาการของเธอ.
ยาว, ห้องโถงกว้างทักทายเธอและผู้หญิงหลายคนและผู้ชายผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าและผู้ชายกำลังวิ่งไปมา เธอสะดุดเล็กน้อยขณะที่เธอทำให้เธอผ่านทางห้องโถง.
"การที่สองจากขวาแล้วซ้าย" ผู้บังคับบัญชาชั้นหอพักของเธอได้กล่าวว่า.
Jemma ตามทิศทางและเร็ว ๆ นี้พบว่าตัวเองที่ปลายทางของเธอ.
เธอผลักเปิดประตูลังเลยิ้ม เมื่อห้องพักเป็นเพียงครึ่งเต็ม เธอต้องการได้เกลียดถ้าทุกคนได้หันไปจ้องมองเธอเพราะเธอก็สาย.
เธอนั่งลงที่ด้านหน้ากระตือรือร้นและพร้อมที่จะเรียนรู้.
ครู (นายพวงมาลัยสูงบางและสีขาว) ตามด้วย ชายคนหนึ่งสวมชุดสูทสีดำและแว่นตา.
"นักศึกษา" นาย Helm เริ่มต้น "ฉันรู้ว่าคุณไม่ต้องการที่จะเริ่มต้นปิดภาคการศึกษาแรกของคุณด้วยการประเมินผล แต่มันจะไม่นับรวมกับเกรดของคุณและเป็นเพียงเพื่อดูว่าคุณ อยู่ในชั้นเรียน. "
มือของเขาออกแพ็คเก็ตหนาของกระดาษแต่ละของนักเรียนและ Jemma กระโจนลงไปในกระเป๋าของเธอสำหรับดินสอ.
เธอเป็นคนแรกที่จะเสร็จสิ้น.
มือเธอในการทดสอบของเธอและครูยกคิ้ว แต่ห้ามเธอ อ้างว่าเธอจะสามารถออกไปและมือปิดการทดสอบกับผู้ชายคนหนึ่งในชุดสูทได้.
เธอพยักหน้าและปิดประตูอย่างเงียบ ๆ ด้านหลังของเธอ.
เธอคิดอะไรของมันจนเธอได้รับการเรียกร้องสามวันต่อมา