WThe Gift of the Magi – O. Henry On

WThe Gift of the Magi – O. Henry


One dollar and eighty-seven cents. That was all. And sixty cents of it was in pennies. Pennies saved
one and two at a time by bulldozing the grocer and the vegetable man and the butcher until one's
cheeks burned with the silent imputation of parsimony that such close dealing implied. Three times
Della counted it. One dollar and eighty-seven cents. And the next day would be Christmas.

There was clearly nothing to do but flop down on the shabby little couch and howl. So Della did it.
Which instigates the moral reflection that life is made up of sobs, sniffles, and smiles, with sniffles
predominating.

While the mistress of the home is gradually subsiding from the first stage to the second, take a look
at the home. A furnished flat at $8 per week. It did not exactly beggar description, but it certainly
had that word on the lookout for the mendicancy squad.

In the vestibule below was a letter-box into which no letter would go, and an electric button from
which no mortal finger could coax a ring. Also appertaining thereunto was a card bearing the name
"Mr. James Dillingham Young."

The "Dillingham" had been flung to the breeze during a former period of prosperity when its
possessor was being paid $30 per week. Now, when the income was shrunk to $20, though, they
were thinking seriously of contracting to a modest and unassuming D. But whenever Mr. James
Dillingham Young came home and reached his flat above he was called "Jim" and greatly hugged
by Mrs. James Dillingham Young, already introduced to you as Della. Which is all very good.

Della finished her cry and attended to her cheeks with the powder rag. She stood by the window and
looked out dully at a gray cat walking a gray fence in a gray backyard. Tomorrow would be
Christmas Day, and she had only $1.87 with which to buy Jim a present. She had been saving every
penny she could for months, with this result. Twenty dollars a week doesn't go far. Expenses had
been greater than she had calculated. They always are. Only $1.87 to buy a present for Jim. Her
Jim. Many a happy hour she had spent planning for something nice for him. Something fine and
rare and sterling - something just a little bit near to being worthy of the honor of being owned by
Jim.

There was a pier-glass between the windows of the room. Perhaps you have seen a pier-glass in an
$8 flat. A very thin and very agile person may, by observing his reflection in a rapid sequence of
longitudinal strips, obtain a fairly accurate conception of his looks. Della, being slender, had
mastered the art.

Suddenly she whirled from the window and stood before the glass. Her eyes were shining
brilliantly, but her face had lost its color within twenty seconds. Rapidly she pulled down her hair
and let it fall to its full length.

Now, there were two possessions of the James Dillingham Youngs in which they both took a mighty
pride. One was Jim's gold watch that had been his father's and his grandfather's. The other was
Della's hair. Had the queen of Sheba lived in the flat across the airshaft, Della would have let her
hair hang out the window some day to dry just to depreciate Her Majesty's jewels and gifts. Had
King Solomon been the janitor, with all his treasures piled up in the basement, Jim would have
pulled out his watch every time he passed, just to see him pluck at his beard from envy.

www.ajarnjohn.com


So now Della's beautiful hair fell about her rippling and shining like a cascade of brown waters. It
reached below her knee and made itself almost a garment for her. And then she did it up again
nervously and quickly. Once she faltered for a minute and stood still while a tear or two splashed on
the worn red carpet.

On went her old brown jacket; on went her old brown hat. With a whirl of skirts and with the
brilliant sparkle still in her eyes, she fluttered out the door and down the stairs to the street.

Where she stopped the sign read: "Mne. Sofronie. Hair Goods of All Kinds." One flight up Della
ran, and collected herself, panting. Madame, large, too white, chilly, hardly looked the "Sofronie."

"Will you buy my hair?" asked Della.

"I buy hair," said Madame. "Take yer hat off and let's have a sight at the looks of it."

Down rippled the brown cascade.

"Twenty dollars," said Madame, lifting the mass with a practised hand.

"Give it to me quick," said Della.

Oh, and the next two hours tripped by on rosy wings. Forget the hashed metaphor. She was
ransacking the stores for Jim's present.

She found it at last. It surely had been made for Jim and no one else. There was no other like it in
any of the stores, and she had turned all of them inside out. It was a platinum fob chain simple and
chaste in design, properly proclaiming its value by substance alone and not by meretricious
ornamentation - as all good things should do. It was even worthy of The Watch. As soon as she saw
it she knew that it must be Jim's. It was like him. Quietness and value - the description applied to
both. Twenty-one dollars they took from her for it, and she hurried home with the 87 cents. With
that chain on his watch Jim might be properly anxious about the time in any company. Grand as the
watch was, he sometimes looked at it on the sly on account of the old leather strap that he used in
place of a chain.

When Della reached home her intoxication gave way a little to prudence and reason. She got out her
curling irons and lighted the gas and went to work repairing the ravages made by generosity added
to love. Which is always a tremendous task, dear friends - a mammoth task.

Within forty minutes her head was covered with tiny, close-lying curls that made her look
wonderfully like a truant schoolboy. She looked at her reflection in the mirror long, carefully, and
critically.

"If Jim doesn't kill me," she said to herself, "before he takes a second look at me, he'll say I look
like a Coney Island chorus girl. But what could I do - oh! what could I do with a dollar and eighty-
seven cents?"

At 7 o'clock the coffee was made and the frying-pan was on the back of the stove hot and ready to
cook the chops.

Jim was never late. Della doubled the fob chain in her hand and sat on the corner of the table near
the door that he always entered. Then she heard his step on the stair away down on the first flight,

www.ajarnjohn.com



and she turned white for just a moment. She had a habit for saying little silent prayer about the
simplest everyday things, and now she whispered: "Please God, make him think I am still pretty."

The door opened and Jim stepped in and closed it. He looked thin and very serious. Poor fellow, he
was only twenty-two - and to be burdened with a family! He needed a new overcoat and he was
without gloves.

Jim stopped inside the door, as immovable as a setter at the scent of quail. His eyes were fixed upon
Della, and there was an expression in them that she could not read, and it terrified her. It was not
anger, nor surprise, nor disapproval, nor horror, nor any of the sentiments that she had been
prepared for. He simply stared at her fixedly with that peculiar expression on his face.

Della wriggled off the table and went for him.

"Jim, darling," she cried, "don't look at me that way. I had my hair cut off and sold because I
couldn't have lived through Christmas without giving you a present. It'll grow out again - you won't
mind, will you? I just had to do it. My hair grows awfully fast. Say `Merry Christmas!' Jim, and let's
be happy. You don't know what a nice - what a beautiful, nice gift I've got for you."

"You've cut off your hair?" asked Jim, laboriously, as if he had not arrived at that patent fact yet
even after the hardest mental labor.

"Cut it off and sold it," said Della. "Don't you like me just as well, anyhow? I'm me without my
hair, ain't I?"

Jim looked about the room curiously.

"You say your hair is gone?" he said, with an air almost of idiocy.

"You needn't look for it," said Della. "It's sold, I tell you - sold and gone, too. It's Christmas Eve,
boy. Be good to me, for it went for you. Maybe the hairs of my head were numbered," she went on
with sudden serious sweetness, "but nobody could ever count my love for you. Shall I put the chops
on, Jim?"

Out of his trance Jim seemed quickly to wake. He enfolded his Della. For ten seconds let us regard
with discreet scrutiny some inconsequential object in the other direction. Eight dollars a week or a
million a year - what is the difference? A mathematician or a wit would give you the wrong answer.
The magi brought valuable gifts, but that was not among them. This dark assertion will be
illuminated later on.

Jim drew a package from his overcoat pocket and threw it upon the table.

"Don't make any mistake, Dell," he said, "about me. I don't think there's anything in the way of a
haircut or a shave or a shampoo that could make me like my girl any less. But if you'll unwrap that
package you may see why you had me going a while at first."

White fingers and nimble tore at the string and paper. And then an ecstatic scream of joy; and then,
alas! a quick feminine change to hysterical tears and wails, necessitating the immediate employment
of all the comforting powers of the lord of the flat.

For there lay The Combs - the set of combs, side and back, that Della had worshipped long in a

www.ajarnjohn.com



Broadway window. Beautiful combs, pure tortoise shell, with jewelled rims - just the shade to wear
in the beautiful vanished hair. They were expensive combs, she knew, and her heart had simply
craved and yearned over them without the least hope of possession. And now, they were hers, but
the tresses that should have adorned the coveted adornments were gone.

But she hugged them to her bosom, and at length she was able to look up with dim eyes and a smile
and say: "My hair grows so fast, Jim!"

And them

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

WThe ของขวัญของโหราจารย์ – โอเฮนรี หนึ่งดอลลาร์ และเอ้เซเว่นเซนต์ ที่ได้ทั้งหมด และหกสิบเซนต์ของมันอยู่ใน pennies บันทึก pennies หนึ่งและสองครั้งโดย bulldozing ชำ และมนุษย์ผัก และเขียงที่จนสุด แก้มเขียน ด้วย imputation เงียบของ parsimony เช่นปิดจัดการโดยนัย ครั้งที่สาม เดลลานับได้ หนึ่งดอลลาร์ และเอ้เซเว่นเซนต์ และในวันถัดไปจะเป็นวันคริสต์มาส มีได้ชัดเจนไม่มีอะไรจะทำ แต่ชาติลงบนโซฟาน้อย shabby และ howl ดังนั้น เดลลาไม่ได้ ซึ่ง instigates สะท้อนคุณธรรมที่ชีวิตถูกสร้างขึ้นจาก sobs, sniffles และรอย ยิ้ม มี sniffles predominating ในขณะที่เล็กในบ้านจะค่อย ๆ subsiding จากระยะแรกที่สอง มาดู ที่บ้าน A ตกแต่งแบนที่ $8 ต่อสัปดาห์ มันไม่ได้ไม่ว่าขอทานอธิบาย แต่แน่นอน มีคำนั้นในระวังสำหรับทีม mendicancy ใน vestibule ด้านล่างมีตัวอักษรเป็นกล่องที่จดหมายไม่ต้องไป มีปุ่มไฟฟ้าจาก นิ้วที่มนุษย์ไม่สามารถ coax แหวน Appertaining thereunto เป็นแต่ละบัตร "นาย James Dillingham ยัง" "Dillingham" มีส่วนใหญ่ไปสายลมในช่วงเวลาเดิมของความเจริญรุ่งเรืองเมื่อนั้น possessor ถูกถูกจ่าย $30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้ เมื่อรายได้ถูก shrunk ให้ $20 แม้ว่า พวกเขา มีความคิดอย่างจริงจังของการทำสัญญากับ D. เจียมเนื้อเจียมตัว และน่า แต่เมื่อใดก็ตามนาย James Dillingham Young came home and reached his flat above he was called "Jim" and greatly hugged by Mrs. James Dillingham Young, already introduced to you as Della. Which is all very good. Della finished her cry and attended to her cheeks with the powder rag. She stood by the window and looked out dully at a gray cat walking a gray fence in a gray backyard. Tomorrow would be Christmas Day, and she had only $1.87 with which to buy Jim a present. She had been saving every penny she could for months, with this result. Twenty dollars a week doesn't go far. Expenses had been greater than she had calculated. They always are. Only $1.87 to buy a present for Jim. Her Jim. Many a happy hour she had spent planning for something nice for him. Something fine and rare and sterling - something just a little bit near to being worthy of the honor of being owned by Jim. There was a pier-glass between the windows of the room. Perhaps you have seen a pier-glass in an $8 flat. A very thin and very agile person may, by observing his reflection in a rapid sequence of longitudinal strips, obtain a fairly accurate conception of his looks. Della, being slender, had mastered the art. Suddenly she whirled from the window and stood before the glass. Her eyes were shining brilliantly, but her face had lost its color within twenty seconds. Rapidly she pulled down her hair and let it fall to its full length. Now, there were two possessions of the James Dillingham Youngs in which they both took a mighty pride. One was Jim's gold watch that had been his father's and his grandfather's. The other was Della's hair. Had the queen of Sheba lived in the flat across the airshaft, Della would have let her hair hang out the window some day to dry just to depreciate Her Majesty's jewels and gifts. Had King Solomon been the janitor, with all his treasures piled up in the basement, Jim would have pulled out his watch every time he passed, just to see him pluck at his beard from envy. www.ajarnjohn.com So now Della's beautiful hair fell about her rippling and shining like a cascade of brown waters. It reached below her knee and made itself almost a garment for her. And then she did it up again nervously and quickly. Once she faltered for a minute and stood still while a tear or two splashed on the worn red carpet. On went her old brown jacket; on went her old brown hat. With a whirl of skirts and with the brilliant sparkle still in her eyes, she fluttered out the door and down the stairs to the street. Where she stopped the sign read: "Mne. Sofronie. Hair Goods of All Kinds." One flight up Della ran, and collected herself, panting. Madame, large, too white, chilly, hardly looked the "Sofronie." "Will you buy my hair?" asked Della. "I buy hair," said Madame. "Take yer hat off and let's have a sight at the looks of it." Down rippled the brown cascade. "Twenty dollars," said Madame, lifting the mass with a practised hand. "Give it to me quick," said Della. Oh, and the next two hours tripped by on rosy wings. Forget the hashed metaphor. She was ransacking the stores for Jim's present. She found it at last. It surely had been made for Jim and no one else. There was no other like it in any of the stores, and she had turned all of them inside out. It was a platinum fob chain simple and chaste in design, properly proclaiming its value by substance alone and not by meretricious ornamentation - as all good things should do. It was even worthy of The Watch. As soon as she saw it she knew that it must be Jim's. It was like him. Quietness and value - the description applied to both. Twenty-one dollars they took from her for it, and she hurried home with the 87 cents. With that chain on his watch Jim might be properly anxious about the time in any company. Grand as the watch was, he sometimes looked at it on the sly on account of the old leather strap that he used in place of a chain. When Della reached home her intoxication gave way a little to prudence and reason. She got out her curling irons and lighted the gas and went to work repairing the ravages made by generosity added to love. Which is always a tremendous task, dear friends - a mammoth task. Within forty minutes her head was covered with tiny, close-lying curls that made her look wonderfully like a truant schoolboy. She looked at her reflection in the mirror long, carefully, and critically. "If Jim doesn't kill me," she said to herself, "before he takes a second look at me, he'll say I look like a Coney Island chorus girl. But what could I do - oh! what could I do with a dollar and eighty-seven cents?" At 7 o'clock the coffee was made and the frying-pan was on the back of the stove hot and ready to cook the chops. Jim was never late. Della doubled the fob chain in her hand and sat on the corner of the table near the door that he always entered. Then she heard his step on the stair away down on the first flight, www.ajarnjohn.com and she turned white for just a moment. She had a habit for saying little silent prayer about the simplest everyday things, and now she whispered: "Please God, make him think I am still pretty." The door opened and Jim stepped in and closed it. He looked thin and very serious. Poor fellow, he was only twenty-two - and to be burdened with a family! He needed a new overcoat and he was without gloves. Jim stopped inside the door, as immovable as a setter at the scent of quail. His eyes were fixed upon Della, and there was an expression in them that she could not read, and it terrified her. It was not anger, nor surprise, nor disapproval, nor horror, nor any of the sentiments that she had been prepared for. He simply stared at her fixedly with that peculiar expression on his face. Della wriggled off the table and went for him. "Jim, darling," she cried, "don't look at me that way. I had my hair cut off and sold because I couldn't have lived through Christmas without giving you a present. It'll grow out again - you won't
mind, will you? I just had to do it. My hair grows awfully fast. Say `Merry Christmas!' Jim, and let's
be happy. You don't know what a nice - what a beautiful, nice gift I've got for you."

"You've cut off your hair?" asked Jim, laboriously, as if he had not arrived at that patent fact yet
even after the hardest mental labor.

"Cut it off and sold it," said Della. "Don't you like me just as well, anyhow? I'm me without my
hair, ain't I?"

Jim looked about the room curiously.

"You say your hair is gone?" he said, with an air almost of idiocy.

"You needn't look for it," said Della. "It's sold, I tell you - sold and gone, too. It's Christmas Eve,
boy. Be good to me, for it went for you. Maybe the hairs of my head were numbered," she went on
with sudden serious sweetness, "but nobody could ever count my love for you. Shall I put the chops
on, Jim?"

Out of his trance Jim seemed quickly to wake. He enfolded his Della. For ten seconds let us regard
with discreet scrutiny some inconsequential object in the other direction. Eight dollars a week or a
million a year - what is the difference? A mathematician or a wit would give you the wrong answer.
The magi brought valuable gifts, but that was not among them. This dark assertion will be
illuminated later on.

Jim drew a package from his overcoat pocket and threw it upon the table.

"Don't make any mistake, Dell," he said, "about me. I don't think there's anything in the way of a
haircut or a shave or a shampoo that could make me like my girl any less. But if you'll unwrap that
package you may see why you had me going a while at first."

White fingers and nimble tore at the string and paper. And then an ecstatic scream of joy; and then,
alas! a quick feminine change to hysterical tears and wails, necessitating the immediate employment
of all the comforting powers of the lord of the flat.

For there lay The Combs - the set of combs, side and back, that Della had worshipped long in a

www.ajarnjohn.com



Broadway window. Beautiful combs, pure tortoise shell, with jewelled rims - just the shade to wear
in the beautiful vanished hair. They were expensive combs, she knew, and her heart had simply
craved and yearned over them without the least hope of possession. And now, they were hers, but
the tresses that should have adorned the coveted adornments were gone.

But she hugged them to her bosom, and at length she was able to look up with dim eyes and a smile
and say: "My hair grows so fast, Jim!"

And them

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของขวัญ wthe ของเมไจ - O. Henry หนึ่งดอลลาร์และ 87 เซ็นต์ ทั้งหมดนั่น. หกสิบเซ็นต์ของมันอยู่ในเพนนี เพนนีบันทึกหนึ่งและสองในเวลาโดย bulldozing ขายของชำและมนุษย์ผักและเนื้อจนของแก้มเผากับการใส่ร้ายเงียบประหยัดที่ใกล้ชิดเช่นการจัดการโดยนัย สามครั้งDella นับว่าเป็น หนึ่งดอลลาร์และ 87 เซ็นต์ และในวันถัดไปจะเป็นคริสมาสต์. มีอย่างชัดเจนก็ไม่มีอะไรที่จะทำ แต่ล้มเหลวลงบนที่นอนเล็ก ๆ น้อย ๆ โทรมและเห่าหอน ดังนั้น Della ไม่ได้. ซึ่ง instigates สะท้อนศีลธรรมว่าชีวิตถูกสร้างขึ้นจากสะอื้นจามและรอยยิ้มที่มี sniffles ประกอบ. ในขณะที่นายหญิงของบ้านจะค่อยๆทรุดจากขั้นตอนแรกที่สองมาดูที่บ้าน. ตกแต่งแบนที่ $ 8 ต่อสัปดาห์ มันไม่ได้ว่าคำอธิบายขอทานแต่แน่นอนมีคำว่ามองหาทีม mendicancy ได้. ในห้องโถงด้านล่างเป็นตัวอักษรกล่องเป็นที่จดหมายจะไม่ไปและปุ่มไฟฟ้าจากที่ไม่มีลายนิ้วมือมนุษย์สามารถเกลี้ยกล่อมแหวน. นอกจากนี้ appertaining ทรงเป็นบัตรแบกชื่อ"นายเจมส์ Dillingham หนุ่ม." "การ Dillingham" ได้ถูกโยนไปสายลมในช่วงระยะเวลาของความเจริญรุ่งเรืองในอดีตเมื่อมันครอบครองถูกจ่าย$ 30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้เมื่อรายได้หดได้ถึง $ 20 แม้ว่าพวกเขามีความคิดอย่างจริงจังของการทำสัญญาที่จะเจียมเนื้อเจียมตัวและถ่อมตัวดีแต่เมื่อใดก็ตามที่นายเจมส์Dillingham หนุ่มมาที่บ้านและมาถึงดังกล่าวข้างต้นแฟลตที่เขาถูกเรียกว่า "จิม" และกอดอย่างมากโดยนาง. เจมส์ Dillingham หนุ่มแนะนำแล้วให้คุณเป็นเดลลา ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก. Della เสร็จเธอร้องไห้และเข้าเรียนที่แก้มของเธอกับเศษผง เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างและมองออกไปนอกไม่เป็นเรื่องที่แมวสีเทาเดินรั้วสีเทาในสนามหลังบ้านสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาสและเธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิมปัจจุบัน เธอได้รับการบันทึกทุกเพนนีที่เธอสามารถทำได้สำหรับเดือนที่มีผลนี้ ยี่สิบดอลลาร์ต่อสัปดาห์ไม่ได้ไปไกล ค่าใช้จ่ายที่ได้รับมากขึ้นเกินกว่าที่เธอคำนวณ พวกเขามักจะมี เพียง $ 1.87 ที่จะซื้อของขวัญสำหรับจิม เธอจิม หลายชั่วโมงแห่งความสุขที่เธอได้ใช้เวลาวางแผนสำหรับสิ่งที่ดีสำหรับเขา บางสิ่งบางอย่างที่ดีและหายากและสเตอร์ลิง - เพียงสิ่งเล็กน้อยใกล้ที่จะเป็นสมควรได้รับเกียรติของการเป็นเจ้าของโดย. จิมมีท่าเรือแก้วระหว่างหน้าต่างของห้องพัก บางทีคุณอาจจะได้เห็นการท่าเรือแก้วใน$ 8 แบน คนบางมากและเปรียวมากอาจโดยการสังเกตการสะท้อนของเขาในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบยาวได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของรูปลักษณ์ของเขา เดลลาเป็นเรียวได้เข้าใจศิลปะ. ทันใดนั้นเธอหมุนจากหน้าต่างมายืนอยู่หน้ากระจก ดวงตาของเธอได้รับการส่องแสงเรืองรอง แต่ใบหน้าของเธอได้สูญเสียสีของมันภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอและปล่อยให้มันตกอยู่กับความยาวเต็มรูปแบบ. ตอนนี้มีสองดินแดนของเจมส์ Dillingham Youngs ที่พวกเขาทั้งสองเอาอันยิ่งใหญ่ที่มีความภาคภูมิใจ หนึ่งคือนาฬิกาทองของจิมที่ได้รับของพ่อและปู่ของเขา อีกคนหนึ่งคือผม Della ของ มีสมเด็จพระราชินีแห่งเชบาอาศัยอยู่ในแฟลตทั่ว airshaft ที่ Della จะต้องปล่อยให้เธอผมแขวนออกไปนอกหน้าต่างบางวันให้แห้งเพียงเพื่อลดอัญมณีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและของขวัญ ได้กษัตริย์ซาโลมอนรับการภารโรงที่มีสมบัติทั้งหมดของเขาซ้อนขึ้นในชั้นใต้ดินที่จิมจะมีการดึงออกมาจากนาฬิกาของเขาทุกครั้งที่เขาผ่านไปเพียงเพื่อดูเขากล้าหาญที่เคราของเขาจากความอิจฉา. www.ajarnjohn.com ดังนั้นตอนนี้ผมสวยของเดลลา ลดลงประมาณ rippling เธอและส่องแสงเหมือนน้ำตกของน้ำทะเลสีน้ำตาล มันถึงใต้เข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบตัดเย็บเสื้อผ้าสำหรับเธอ และแล้วเธอก็ทำมันขึ้นมาอีกครั้งประหม่าและรวดเร็ว เมื่อเธอสะดุดนาทีและยังคงยืนอยู่ในขณะที่การฉีกขาดหรือสองสาดบนสวมใส่พรมแดง. ในแจ็คเก็ตสีน้ำตาลไปเก่าของเธอ; ไปบนหมวกสีน้ำตาลเก่าของเธอ ด้วยการวนของกระโปรงและมีประกายสดใสยังคงอยู่ในดวงตาของเธอเธอเบาโผบินออกจากประตูและลงบันไดไปที่ถนน. ที่ไหนเธอหยุดเครื่องหมายอ่าน: "... Mne Sofronie ผมของสินค้าทุกชนิด" หนึ่งเที่ยวบินขึ้น Della วิ่งและเก็บรวบรวมตัวเองหอบ มาดามขนาดใหญ่สีขาวเกินไปที่อากาศหนาวเย็นแทบจะไม่มอง "Sofronie." "คุณจะซื้อผม?" ถาม Della. "ผมซื้อผม" มาดามกล่าวว่า "เอาหมวกกะออกและปล่อยให้มีสายตาที่รูปลักษณ์ของมัน." ลงเป็นระลอกคลื่นน้ำตกสีน้ำตาล. "ยี่สิบดอลลาร์" กล่าวว่ามาดามยกมวลด้วยมือปฏิบัติ. "ให้มันมาให้ฉันอย่างรวดเร็ว" เดลลากล่าวว่าอ้อและอีกสองชั่วโมงสะดุดบนปีกเป็นสีดอกกุหลาบ ลืมอุปมาถก เธอได้รับการransacking ร้านค้าสำหรับปัจจุบันของจิม. เธอพบว่ามันในที่สุด มันก็ถูกสร้างขึ้นสำหรับจิมและไม่มีใคร ไม่มีอื่น ๆ เช่นมันอยู่ในใดๆ ของร้านค้าและเธอได้หันทั้งหมดของพวกเขาภายในออก มันเป็นห่วงโซ่โกงทองคำขาวเรียบง่ายและบริสุทธิ์ในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศความคุ้มค่าโดยสารเพียงอย่างเดียวและไม่ได้โดยโข่งประดับ- เป็นสิ่งที่ดีที่ควรทำ มันก็ยิ่งคุ้มค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็นมันเธอรู้ว่ามันจะต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ความเงียบสงบและความคุ้มค่า - คำอธิบายที่ใช้กับทั้งสอง ดอลลาร์ยี่สิบหนึ่งที่พวกเขาเอามาจากเธอมันและเธอรีบบ้านกับ 87 เซ็นต์ ด้วยห่วงโซ่ในนาฬิกาของเขาจิมที่อาจจะต้องกังวลเกี่ยวกับเวลาใน บริษัท ใด ๆ แกรนด์เป็นนาฬิกาเป็นบางครั้งเขามองมันที่กลับกลอกในบัญชีของสายหนังเก่าที่เขาใช้ในสถานที่ของห่วงโซ่. เมื่อ Della ถึงบ้านของเธอทำให้มึนเมาวิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อความรอบคอบและเหตุผล เธอได้ออกจากเธอดัดผมเตารีดและจุดก๊าซและไปทำงานซ่อมแซมความเสียหายที่เกิดขึ้นจากความเอื้ออาทรเพิ่มที่จะรัก ซึ่งมักจะเป็นงานที่ยิ่งใหญ่เพื่อนรัก -. เป็นงานช้างภายในสี่สิบนาทีหัวของเธอถูกปกคลุมด้วยเล็กๆ หยิกใกล้โกหกที่ทำให้เธอดูน่าพิศวงเหมือนเด็กนักเรียนเหลวไหล เธอมองที่เธอสะท้อนในกระจกยาวอย่างระมัดระวังและวิกฤต. "ถ้าจิมไม่ได้ฆ่าฉัน" เธอกล่าวกับตัวเอง "ก่อนที่เขาจะมีลักษณะที่สองที่ฉันเขาจะบอกว่าผมมองเหมือนเกาะโคนีย์นักร้องสาว แต่สิ่งที่ฉันจะทำ -. โอ้สิ่งที่ฉันสามารถทำกับดอลลาร์และแปดสิบ! เจ็ดเซ็นต์ "ที่07:00 เครื่องชงกาแฟที่ถูกสร้างขึ้นและทอดกระทะอยู่บนด้านหลังของเตาร้อนและพร้อมที่จะปรุงอาหารสับ. จิมไม่สาย Della สองเท่าโซ่โกงในมือของเธอและนั่งอยู่บนมุมของตารางที่อยู่ใกล้ประตูที่เขาเข้ามาเสมอ จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของเขาในขั้นตอนบันไดลงไปในเที่ยวบินแรกwww.ajarnjohn.com และเธอกลายเป็นสีขาวเพื่อรอสักครู่ เธอมีนิสัยพูดอธิษฐานเงียบเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่ง่ายในชีวิตประจำวันและตอนนี้เธอกระซิบ: ". โปรดพระเจ้าทำให้เขาคิดว่าฉันยังคงสวย" ประตูเปิดและจิมก้าวเข้ามาและปิดมัน เขามองบางและที่ร้ายแรงมาก เพื่อนที่ไม่ดีเขาเป็นเพียงยี่สิบสอง - และที่จะเป็นภาระกับครอบครัว! เขาจำเป็นต้องมีเสื้อใหม่และเขาก็เป็นได้โดยไม่ต้องสวมถุงมือ. จิมหยุดภายในประตูที่เป็นอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นหมาที่กลิ่นหอมของนกกระทา ดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขเมื่อเดลลาและมีการแสดงออกในพวกเขาที่เธอไม่สามารถอ่านและมันกลัวของเธอ มันไม่ได้โกรธและไม่แปลกใจหรือไม่พอใจหรือสยองขวัญหรือใด ๆ ของความรู้สึกที่เธอได้รับการจัดเตรียมไว้สำหรับ เขาก็จ้องมองมาที่เธอเพ่งกับว่าการแสดงออกเฉพาะบนใบหน้าของเขา. Della wriggled ออกจากตารางและไปสำหรับเขา. "จิมที่รัก" เธอร้องไห้ "ไม่ได้ดูที่วิธีการที่ฉัน. ฉันได้ผมตัดออกและ ขายเพราะผมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องผ่านคริสมาสต์ให้คุณในปัจจุบันมันจะงอกออกมาอีกครั้ง-. คุณจะไม่? ใจคุณจะฉันเพิ่งมีการทำผมของฉันเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วชะมัดกล่าวว่า `สุขสันต์วันคริสต์มาส..! ' จิมและขอให้มีความสุขที่คุณไม่ทราบว่าสิ่งที่ดี -.. สิ่งที่สวยงามของขวัญที่ดีฉันมีให้คุณ "" คุณได้ตัดเส้นผมของคุณ? " ถามจิมหนักเช่นถ้าเขาไม่ได้มาถึงความเป็นจริงที่ยังสิทธิบัตรแม้หลังจากที่แรงงานจิตที่ยากที่สุด. "ตัดออกและขายมัน" เดลลากล่าวว่า "คุณไม่ชอบผมก็เช่นกัน แต่อย่างใด? ฉันฉันฉันโดยไม่มีผมไม่ได้เป็นฉัน?" จิมมองเกี่ยวกับห้องพักอยากรู้อยากเห็น. "คุณบอกว่าผมของคุณจะหายไป?" เขากล่าวว่ามีอากาศเกือบโง่เขลา. "คุณไม่จำเป็นต้องมองหามัน" เดลลากล่าวว่า "มันขายผมบอกคุณ -. ขายและหายไปมากเกินไปมันเป็นคริสมาสต์อีฟ.. เด็กจะดีกับฉันเพราะมันไปคุณอาจจะขนของหัวของฉันถูกเลข" เธอเดินไปกับความหวานที่รุนแรงฉับพลัน" แต่ไม่มีใครเคยได้นับความรักของฉันสำหรับคุณ. ฉันจะใส่สับในจิม"ออกจากภวังค์ของเขาจิมได้อย่างรวดเร็วดูเหมือนจะตื่น เขา enfolded Della ของเขา สำหรับสิบวินาทีให้เราเห็นว่ามีการตรวจสอบข้อเท็จจริงรอบคอบวัตถุบางอย่างไม่สมเหตุผลในทิศทางอื่น ๆ แปดดอลลาร์ต่อสัปดาห์หรือล้านปี - สิ่งที่เป็นความแตกต่าง? นักคณิตศาสตร์หรือปัญญาจะให้คำตอบที่ผิด. เมไจนำของขวัญที่มีคุณค่า แต่ที่ไม่ได้ในหมู่พวกเขา นี้ยืนยันมืดจะสว่างในภายหลัง. จิมดึงแพคเกจจากกระเป๋าเสื้อคลุมของเขาและโยนมันบนโต๊ะ. "อย่าทำผิดพลาดใด ๆ , Dell," เขากล่าวว่า "เกี่ยวกับฉัน. ฉันไม่คิดว่ามีอะไรใน วิธีการที่ตัดผมหรือโกนหนวดหรือแชมพูที่จะทำให้ฉันเหมือนสาวของฉันน้อยๆ . แต่ถ้าคุณจะแกะที่แพคเกจที่คุณอาจจะเห็นว่าทำไมคุณจะมีฉันในขณะที่ในตอนแรก. "นิ้วสีขาวและว่องไวฉีกที่ สตริงและกระดาษ แล้วกรีดร้องของความสุขความชื่นบาน แล้วอนิจจา! มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของผู้หญิงจะร้องไห้และร้องไห้ตีโพยตีพายทั้งนี้การจ้างงานได้ทันทีทุกอำนาจปลอบโยนของเจ้านายของแบน. เพราะมีวางหวี - ชุดหวีด้านและด้านหลังที่เดลลาได้บูชายาวในwww ajarnjohn.com หน้าต่างบรอดเวย์ หวีสวยกระดองเต่าบริสุทธิ์กับขอบประดับด้วยเพชรพลอย - เพียงแค่สีที่จะสวมใส่ในผมหายที่สวยงาม พวกเขามีราคาแพงหวีเธอรู้และหัวใจของเธอก็โหยหาและปรารถนาเหนือพวกเขาโดยไม่ต้องหวังว่าอย่างน้อยในการครอบครอง และตอนนี้พวกเขาเธอ แต่ปอยผมที่ควรจะมีการประดับตกแต่งโลภก็หายไป. แต่เธอกอดพวกเขาไปที่อกของเธอและที่มีความยาวเธอก็สามารถที่จะมองขึ้นด้วยตามซำและมีรอยยิ้มและพูดว่า "ผมของฉันเติบโตขึ้น อย่างรวดเร็ว, จิม! "และพวกเขา






































































































































































ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

wthe ของขวัญของ Magi –โอ. เฮนรี


หนึ่งดอลลาร์และ 87 เซนต์ นั่นคือทั้งหมด หกสิบเซนต์มันอยู่ในเหรียญ เหรียญปลอดภัย
หนึ่งและสองที่ เวลา โดย bulldozing คนขายของชำและผักและเนื้อ จนกระทั่งคนหนึ่ง
แก้มเผาด้วยการใส่ความเงียบของตระหนี่เช่นปิดการซื้อขายโดยนัย สามครั้ง
เดลลานับมัน หนึ่งดอลลาร์ และ 87 เซนต์และในวันถัดไปจะเป็นคริสต์มาส

มีชัดเจน ไม่มีอะไรทำ แต่ล้มลงบนที่นอนโทรมเล็กน้อย และเสียงหอน ดังนั้น เดลล่าทำ
ซึ่ง instigates การสะท้อนชีวิตทางศีลธรรมที่ถูกสร้างขึ้นจากการร่ำไห้สะอึกสะอื้น สะอื้น และยิ้มด้วยจัง
predominating .

เมื่อคุณผู้หญิงของบ้านก็ค่อยๆ ลดลง จากขั้นตอนแรกไปที่สองดู
ที่บ้านตกแต่งแฟลตที่ 8 $ ต่อสัปดาห์ มันไม่เหมือนขอทานคําอธิบาย แต่อย่างแน่นอน
มีคำนี้ในระวังสำหรับคนขอทานหมู่

ในด้นล่างคือ กล่องจดหมายเข้า จดหมายที่ไม่ต้องไป และมีไฟฟ้า ปุ่มจาก
ซึ่งไม่มีมนุษย์นิ้วสามารถเกลี้ยกล่อมให้แหวน ยัง appertaining ทรงเป็นการ์ดที่มีชื่อ " นายเจมส์ ดิลลิงแฮมยอง

"" ดิลลิงแฮม " ถูกเหวี่ยงให้สายลมในช่วงเวลาอดีตของความเจริญรุ่งเรืองเมื่อ
ครอบครองถูกจ่าย $ 30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้ เมื่อรายได้หดไป $ 20 , แม้ว่า พวกเขา
คิดอย่างจริงจังของสัญญาที่จะเจียมเนื้อเจียมตัวและนอบน้อมดี แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณเจมส์
ดิลลิงแฮมยองกลับมาถึงแฟลตข้างบนเขาถูกเรียกว่า " จิม " และยิ่งกอด
โดยคุณนายเจมส์ ดิลลิงแฮมยอง แล้ว แนะนำให้คุณเป็นเดลลา . ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก

เดลลาเสร็จเธอร้องไห้และเข้าร่วมกับเธอ แก้มกับแป้ง ผ้าขี้ริ้ว เธอยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปที่เร็วและ
แมวสีเทาเดินในสวนหลังบ้านรั้วสีเทาสีเทา พรุ่งนี้คง
วันคริสต์มาส เธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิม ขวัญ เธอได้รับการบันทึกทุก
เพนนี เธออาจเป็นเดือนที่มีผลนี้ ยี่สิบดอลลาร์สัปดาห์ไม่ไปไกล ค่าใช้จ่ายมี
ถูกมากขึ้นกว่าที่เธอมีคํานวณ พวกเขาเป็นอย่างนั้นเสมอ เพียง $ 1.87 เพื่อซื้อของขวัญให้จิม เธอ
จิม หลายชั่วโมงของความสุขที่เธอได้ใช้เวลาวางแผนทำอะไรดีๆ ให้เขา สิ่งที่ดีและหายาก - -
อะไรนิดหน่อย ใกล้จะคู่ควรกับเกียรติของการเป็นเจ้าของโดย
จิม

มีท่าเรือกระจกระหว่างหน้าต่างของห้อง บางทีคุณอาจจะได้เห็นสะพานแก้วใน
8 $ แบน เป็นคนผอมและว่องไวมากคนอาจจะโดยการสังเกตการสะท้อนของเขาในลำดับอย่างรวดเร็ว
แถบตามยาว ได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของหน้าตา เดลลาถูกเรียวได้
เข้าใจศิลปะ

เพิ่ง Whirled จากหน้าต่างและยืนอยู่หน้ากระจกตาของเธอส่องประกาย
เก่ง แต่ใบหน้าเธอได้สูญเสียสีภายใน 20 วินาที อย่างรวดเร็ว เธอดึงลง
ผมของเธอและปล่อยให้มันตกไปเต็มความยาวของมัน

ตอนนี้ มี สอง ข้าวของของเจมส์ ดิลลิงแฮม ( ซึ่งพวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่

หนึ่งคือจิมนาฬิกาเรือนทองที่ถูกพ่อและปู่ของเขา อื่น ๆคือ
เดลลา ทรงผมของมีราชินีแห่งชีบา อาศัยอยู่ในแฟลตผ่าน airshaft เดลลา , จะปล่อยผมของเธอ
ออกไปข้างนอกหน้าต่างบางวันแห้งก็เสื่อม พลอย พระมเหสีและของขวัญ มี
กษัตริย์ซาโลมอนเป็นภารโรงด้วยสมบัติทั้งหมดของเขาที่ถูกทับถมในดิน จิมคง
ดึงออกมาดูเขาทุกครั้งที่เขาเดินผ่าน แค่เห็นเขาดึงเคราของเขาด้วยความอิจฉา




www.ajarnjohn.com ดังนั้นตอนนี้ เดลลา สวยงาม ผมตกลงกับเธอกระเพื่อมและส่องแสงเหมือนน้ำตก น้ำสีน้ำตาล มัน
ถึงด้านล่างเข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบจะเป็นเสื้อผ้าให้เธอ แล้วเธอทำมันขึ้นมาอีกครั้ง
กระสับกระส่ายและรวดเร็ว เมื่อเธอสะดุดสำหรับนาทีและยืนนิ่งในขณะที่น้ำตาหรือสองกระเด็น
ใส่สีแดงพรม

ไว้ไปเสื้อสีน้ำตาลแก่เธอ เมื่อเธอเดินหมวกสีน้ำตาลแก่กับการหมุนของกระโปรงและกับ
สดใสแวววาวอยู่ในดวงตา เธอสะบัดปีกออกประตูลงบันไดไปยังถนน

ที่เธอหยุดเครื่องหมายอ่าน " MMORPG . sofronie . ผมสินค้าทุกชนิด " หนึ่งเที่ยวบินขึ้นเดลลา
วิ่งและเก็บเอง . . . มาดาม , ขนาดใหญ่ , ขาว , ด้วยเย็นแทบจะมอง " sofronie "

" คุณจะซื้อผมของฉัน " ถาม เดลลา .

" ผมซื้อผม" มาดาม " เอาหมวกออก และให้เจ้ามีสายตาที่ดูแล้ว "

ลงระลอกคลื่นน้ำตกสีน้ำตาล

" ดอลล่าร์ " มาดาม ยกมวลด้วยฝึกมือ

" เอามาเร็ว " บอกว่า เดลลา .

อ้อ สองชั่วโมงต่อมา สะดุด โดย ปีกสีชมพู . ลืมแฮชที่อุปมา เธอ
พังร้านค้าสำหรับของขวัญของจิม

เธอพบมันในที่สุดมันต้องได้รับการทำสำหรับจิมและไม่มีใครอื่นอีก ไม่มีอื่น ๆเช่นใน
ใด ๆของร้านค้า และเขาได้ทำให้พวกเขาทั้งหมดภายใน มันเป็นแพลทตินั่ม FOB ห่วงโซ่ที่เรียบง่ายและ
บริสุทธิ์ในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศค่าโดยสารเพียงอย่างเดียว และไม่ได้หลอกลวง
ประดับ - เป็นสิ่งที่ดี ควรทำ มันควรค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็น
มัน เธอรู้ว่ามันต้องเป็น Jim มันเหมือนเขา ความเงียบและค่า - รายละเอียดสมัคร
ทั้งคู่ ยี่สิบหนึ่งดอลลาร์ที่พวกเขาเอาไปจากเธอเลย เธอรีบกลับบ้านกับ 87 เซนต์ กับ
โซ่นั้นบนนาฬิกาของเขา จิม อาจจะถูกต้องกังวลเกี่ยวกับเวลาใน บริษัท ใด ๆ แกรนด์เป็น
ดูอยู่บางครั้งเขาก็มองมันกับคนอื่น เพราะสายหนังเก่าที่เขาใช้ใน
สถานที่ของโซ่

เมื่อ เดลลา มาถึงบ้าน มึนเมาของเธอให้วิธีเพื่อความรอบคอบและมีเหตุผลเล็ก ๆน้อย ๆ เธอออกไปเธอ
เตารีดดัดผมและก๊าซติดไฟและไปทำงานซ่อมแซม ravages โดยความเอื้อเฟื้อเพิ่ม
ความรัก ซึ่งมักจะเป็นงานมหาศาล เพื่อนเรียน - งาน แมมมอท

ภายในสี่สิบนาที หัวของเธอถูกปกคลุมด้วยผมหยิกนิด ปิดนอน ที่ทำให้เธอดู
ยิ่งยวดราวกับเด็กๆที่ชอบโดดเรียน เธอมองภาพสะท้อนในกระจกยาว รอบคอบ และ
อย่างยิ่ง

" ถ้าจิมไม่ได้จะฆ่าฉัน " เธอพูดกับตัวเอง " ก่อนที่เขาจะใช้เวลามองที่สองที่ฉัน เขาจะบอกว่าดู
ชอบ Coney Island สาวนักร้อง แต่ผมจะทำอะไร - โอ้ !ผมจะทำอะไรกับเงินดอลลาร์ ( -
7 เซนต์ ?

ตอน 7 โมง กาแฟ และ กระทะเป็นด้านหลังของเตาร้อนและพร้อมที่จะ
ปรุงอาหารสับ .

จิมไม่เคยสาย เดลลาสองเท่า FOB โซ่ในมือของเธอและนั่งบนมุมโต๊ะใกล้
ประตูที่เขามักจะใส่ แล้วเธอได้ยินขั้นตอนของเขาบนบันไดทิ้งลงบนเที่ยวบินแรก


www.ajarnjohn.com


 และเธอกลายเป็นสีขาวสำหรับสักครู่ เธอมีนิสัยพูดอธิษฐานเงียบเล็กน้อยเกี่ยวกับ
ง่ายทุกวัน และตอนนี้ เธอกระซิบว่า " พระเจ้าโปรดให้เขาคิดว่าฉันยังสวย "

ประตูเปิด และ จิม ได้ก้าวเข้ามา และปิดมัน เขาดูผอมและร้ายแรงมาก น่าสงสารจัง เขา
แค่ยี่สิบสอง - และเป็นภาระให้กับครอบครัว เขาต้องการเสื้อกันหนาวใหม่และเขา
ไม่มีถุงมือ

จิมหยุดที่ประตูด้านใน เป็นอสังหาริมทรัพย์เป็น setter ที่กลิ่นของนกกระทา ตาเขาจับจ้องอยู่
เดลลา และมีการแสดงออกในพวกเขาที่เธอไม่สามารถอ่าน และมันทำให้เธอกลัว มันไม่ได้
โกรธหรือตกใจ หรือ ไม่เห็นด้วย หรือสยองขวัญ หรือใด ๆของความรู้สึกที่เธอได้รับ
เตรียมตัวเขาก็จ้องเธออย่างจดจ่อกับเฉพาะการแสดงออกบนใบหน้าของเขา

เดลลา wriggled ออกจากโต๊ะไปให้เขา

" จิม ที่รัก " เธอร้องไห้ " อย่ามองผมแบบนั้น ฉันตัดผมแล้วขายเพราะผม
ไม่ได้อาศัยอยู่ผ่านคริสต์มาสโดยไม่ต้องให้ของขวัญเธอ มันจะงอกออกมาอีก เธอคงไม่จิต คุณจะ ฉันแค่ต้องทำมัน ผมเติบโตเร็วชะมัด