So far, we have assumed that at lea

So far, we have assumed that at least potentially, the naming of
complex numbers involves combination operations, but in fact, in
the number literature, there has been significant debate about whether
two-digit numbers are represented compositionally (i.e., each digit
pair is processed as a decade digit and a unit digit separately; e.g.
“thirty-two” is the combination of the concept “thirty” and the concept
“two”) (Grossberg and Repin, 2003; McCloskey, 1992; McCloskey et al.,
1986; McCloskey et al., 1985; Nuerk et al., 2001; Verguts and De Moor,
2005) or holistically (i.e., each digit pair is processed as a single concept:
“thirty-two” is stored as a single mental representation) (Brysbaert,
1995; Dehaene et al., 1990; Dotan et al., 2014; Reynvoet and Brysbaert,
1999). Evidence in favor of holistic representations has included studies
reporting that priming effects are constant regardless of whether they involve
priming by a single or two-digit number (e.g., the priming effect of 7
on 9 is the same as the priming effect of 11 on 9; Reynvoet and Brysbaert,
1999), studies finding that reaction times for deciding whether a two digit
number is larger or smaller than 65 show no significant discontinuities
at decade boundaries (i.e., subjects respond “smaller” more slowly to
59 than to 51, although the 5 in the decades position already indicates
that both of these numbers are smaller than 65; Dehaene et al., 1990),
and studies showing that number magnitude, frequency of the number
and sometimes the syllable length of the number name (but not differences
in decade) influenced number reading times (Brysbaert, 1995).
The main argument in favor of decomposition has, however, been that
it is easier to judge whether a complex number is smaller than another
when both the units and the decade digit are smaller (e.g. 67 and 52)
than when only one of them is (e.g. 62 and 47) even if controlled for overall
numerical distance, which suggests that subjects pay attention to the
value of each digit, not thewhole number (Nuerk et al., 2001; for more recent
evidence see Verguts and De Moor, 2005; for a review see Grossberg
and Repin, 2003). Additionally Zhou et al. (2008) suggest that whether
complex numbers are processed holistically or compositionally depends
on the stage of processing. In sum, then, whether complex numbers involve
combinatory processing to begin with is an unsettled empirical
question, and one that our dataset should be able to shed novel light on.
It should be mentioned that even if the holistic vs decomposed dispute
emphases on magnitude judgment, the “triple-code model” assumes
that in addition to modality-specific symbolic codes in the visual Arabic
and auditory verbal domain, there is also a supermodal abstract “number
sense” that conveys semantic information (Dehaene, 1992). Thus, even if
the task itself does not explicitly require processing of numerical magnitude
this abstract “number sense” remains activated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อห่างไกล เราได้สันนิษฐานที่น้อยอาจ การตั้งชื่อของจำนวนเชิงซ้อนเกี่ยวข้องกับการดำเนินงานรวม แต่ในความเป็นจริง ในวรรณคดีหมายเลข ได้มีการอภิปรายอย่างมีนัยสำคัญว่าตัวเลขสองหลักแสดงถึง compositionally (เช่น แต่ละตำแหน่งคู่การประมวลผลเป็นตัวเลขทศวรรษและหลักหน่วยแยกต่างหาก เช่น"สามสิบสอง" คือ การรวมกันของแนวคิด "สามสิบ" และแนวคิด"สอง") (Grossberg และ Repin, 2003 McCloskey, 1992 McCloskey et al.,1986 McCloskey และ al., 1985 Nuerk และ al., 2001 Verguts และเดอมัวร์2005) หรือในแบบองค์รวม (เช่น การประมวลผลแต่ละคู่หลักเป็นแนวคิดเดียว:"สามสิบสอง" อยู่เป็นการแสดงจิตเดียว) (Brysbaert1995 Dehaene และ al., 1990 Dotan et al., 2014 Reynvoet และ Brysbaertปี 1999) หลักฐานที่สามารถนำเสนอแบบองค์รวมได้รวมการศึกษารายงานว่า ด้วยลักษณะคงที่ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับปั๊ม โดยเลขตัวเดียว หรือสองหลัก (เช่น ด้วยผล 79 มีเหมือนกับด้วยผล 11 9 Reynvoet และ Brysbaert1999), ศึกษาหาปฏิกิริยาที่เวลาสำหรับการตัดสินใจว่า ตัวเลขที่สองหมายเลขมีขนาดใหญ่ หรือขนาดเล็กกว่า 65 แสดง discontinuities ไม่สำคัญในทศวรรษขอบเขต (เช่น เรื่องตอบสนอง "เล็กลง" ช้าไป59 กว่าจะ 51 แม้ว่า 5 ในทศวรรษที่ผ่านมาวางแล้วบ่งชี้ทั้งนี้จำนวนน้อยกว่า 65 Dehaene และ al., 1990),และขนาด ความถี่ของหมายเลขหมายเลขแสดงที่ศึกษาและบางครั้งความยาวพยางค์ของชื่อเลข (แต่ไม่แตกต่างในทศวรรษที่ผ่านมา) เวลาอ่านเลขที่มีอิทธิพลต่อ (Brysbaert, 1995)อาร์กิวเมนต์สามารถแยกส่วนประกอบหลัก อย่างไรก็ตาม ได้ที่ง่ายต่อการตัดสินว่า จำนวนเชิงซ้อนมีขนาดเล็กกว่าอีกเมื่อหน่วยและตัวเลขของทศวรรษมีขนาดเล็ก (เช่น 67 และ 52)กว่าเมื่อเดียวเท่านั้นมาเช่น (62 47) แม้ว่าจะควบคุมสำหรับโดยรวมตัวเลข ระยะที่แนะนำว่า เรื่องใส่ตัวค่าของแต่ละตำแหน่ง ไม่หมายเลข thewhole (Nuerk และ al., 2001 เพิ่มเติมล่าสุดหลักฐานดู Verguts และเดอมัวร์ 2005 สำหรับความเห็นดู Grossbergและ Repin, 2003) แนะนำ additionally โจว et al. (2008) ที่ว่าจำนวนเชิงซ้อนในการประมวลผลในแบบองค์รวม หรือ compositionally ขึ้นในขั้นตอนของการประมวลผล ในผลรวม แล้ว ว่าซ้อนเกี่ยวข้องกับcombinatory การประมวลผลจะเริ่มต้นด้วยเป็นการยังผลคำถาม และหนึ่งว่า ชุดข้อมูลของเราควรจะสามารถหลั่งไฟนวนิยายบนควรจะกล่าวว่า ถ้าเทียบกับองค์รวมแยกข้อโต้แย้งemphases บนคำพิพากษาขนาด "ทริปเปิลรหัสรุ่น" สันนิษฐานที่นอกเหนือจากรหัสสัญลักษณ์เฉพาะ modality ในอาหรับภาพโด เมนหูวาจา และยังมีบทคัดย่อ supermodal "หมายเลขรู้สึก"ที่ต้องสื่อความหมายข้อมูล (Dehaene, 1992) ดังนั้น แม้งานตัวเองไม่ชัดเจนต้องการประมวลผลตัวเลขขนาด"ความหมายเลข" บทคัดย่อนี้ยังคงเปิดใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ทำให้เราได้สันนิษฐานว่าอย่างน้อยที่อาจเกิดขึ้นการตั้งชื่อของตัวเลขที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานรวมกันแต่ในความเป็นจริงในวรรณกรรมจำนวนที่มีได้รับอย่างมีนัยสำคัญการอภิปรายเกี่ยวกับว่าตัวเลขสองหลักจะแสดงส่วนประกอบ(เช่นหลักแต่ละคู่เป็นการประมวลผลเป็นหลักสิบหลักหน่วยแยกจากกันเช่น"สามสิบสอง" คือการรวมกันของแนวคิด "สามสิบ" และแนวคิด"สอง") (Grossberg และ Repin 2003; McCloskey 1992. McCloskey, et al, 1986 ; McCloskey et al, 1985; Nuerk et al, 2001; Verguts และเดอมัวร์.. 2005) หรือแบบองค์รวม (กล่าวคือคู่หลักแต่ละมีการประมวลผลเป็นแนวคิดเดียว: "สามสิบสอง" จะถูกเก็บไว้เป็นตัวแทนจิตเดี่ยว) (Brysbaert, 1995;. Dehaene, et al, 1990; Dotan et al, 2014;. Reynvoet และ Brysbaert, 1999) หลักฐานในความโปรดปรานของการแสดงแบบองค์รวมได้รวมการศึกษารายงานว่าผลกระทบรองพื้นมีค่าคงที่ไม่ว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับการรองพื้นด้วยเลขตัวเดียวหรือสองหลัก(เช่นผลรองพื้น 7 เมื่อวันที่ 9 เป็นเช่นเดียวกับผลรองพื้น 11 เมื่อวันที่ 9 ; Reynvoet และ Brysbaert, 1999) การศึกษาหาปฏิกิริยาครั้งที่สำหรับการตัดสินใจไม่ว่าจะเป็นสองหลักตัวเลขที่มีขนาดใหญ่หรือขนาดเล็กกว่า65 แสดงต่อเนื่องอย่างมีนัยสำคัญในขอบเขตทศวรรษที่ผ่านมา(เช่นวิชาที่ตอบสนอง "ขนาดเล็ก" ช้าไป59 กว่า 51 แม้ว่า 5 ในตำแหน่งมานานหลายทศวรรษแล้วแสดงให้เห็นว่าทั้งสองของตัวเลขเหล่านี้มีขนาดเล็กกว่า65. Dehaene, et al, 1990) และการศึกษาแสดงให้เห็นถึงความสำคัญตัวเลขที่ความถี่ของจำนวนและบางครั้งความยาวพยางค์ชื่อจำนวน (แต่ไม่แตกต่าง ในทศวรรษที่ผ่านมา) มีอิทธิพลต่อครั้งการอ่านตัวเลข (Brysbaert, 1995). เหตุผลหลักในความโปรดปรานของการย่อยสลายได้ แต่รับว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะตัดสินว่าจำนวนเชิงซ้อนมีขนาดเล็กกว่าอีกเมื่อทั้งสองหน่วยและหลักสิบปีที่มีขนาดเล็ก( เช่น 67 และ 52) กว่าเมื่อเพียงหนึ่งของพวกเขา (เช่น 62 และ 47) แม้ว่าการควบคุมโดยรวมระยะทางตัวเลขซึ่งแสดงให้เห็นว่าอาสาสมัครให้ความสนใจกับค่าของแต่ละหลักไม่ใช่จำนวนthewhole (Nuerk et al, 2001. เมื่อเร็ว ๆ นี้สำหรับหลักฐานที่เห็นVerguts และเดอมัวร์, 2005; เพื่อตรวจสอบดู Grossberg และ Repin, 2003) นอกจากนี้โจวเอตอัล (2008) แสดงให้เห็นว่าไม่ว่าจะเป็นตัวเลขที่ซับซ้อนมีการประมวลผลแบบองค์รวมหรือมีส่วนประกอบขึ้นอยู่บนเวทีของการประมวลผล โดยสรุปแล้วไม่ว่าจะเป็นตัวเลขที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการประมวลผล combinatory จะเริ่มต้นด้วยเป็นเชิงประจักษ์แน่นอนคำถามและหนึ่งที่ชุดของเราควรจะสามารถที่จะหลั่งน้ำตาแสงนิยายเกี่ยวกับ. มันควรจะกล่าวว่าแม้ว่าการแบบองค์รวมเทียบกับข้อพิพาทย่อยสลายเน้นในการตัดสินความสำคัญที่ "รูปแบบสามรหัส" สมมติว่านอกเหนือไปจากรหัสสัญลักษณ์กิริยาเฉพาะในภาษาอาหรับที่มองเห็นและการได้ยินโดเมนวาจายังมีsupermodal นามธรรม "จำนวนความรู้สึก" ที่บ่งบอกถึงข้อมูลความหมาย (Dehaene, 1992) ดังนั้นแม้ว่างานที่ตัวเองไม่ได้อย่างชัดเจนต้องใช้การประมวลผลของตัวเลขขนาดนี้นามธรรม"ความรู้สึกเชิงจำนวน" ยังคงเปิดใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นไกล เราได้ถือว่า อย่างน้อยอาจตั้งชื่อของตัวเลขที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงาน
รวมกัน แต่ในความเป็นจริงใน
หมายเลขวรรณคดี มีการอภิปรายที่สำคัญเกี่ยวกับว่า
ตัวเลขสองหลักจะแสดง compositionally ( เช่น แต่ละหลัก
คู่มีการประมวลผลเป็นหลักทศวรรษและหน่วยหลักแยก ; เช่น
" เจ้าค่ะ " คือการรวมกันของแนวคิด " สามสิบ " และแนวคิด
" สอง " ) ( grossberg และรีพิน , 2003 ; เมิ่กคลอสกี้ , 1992 ; เมิ่กคลอสกี้ et al . ,
1986 ; เมิ่กคลอสกี้ et al . , 1985 ; nuerk et al . , 2001 ; verguts และ เดอ มัวร์
แบบองค์รวม ( 2005 ) หรือ คือ แต่ละหลักคู่แปรรูปเป็นแนวคิดเดียว :
" 32 " จะถูกเก็บไว้อย่างเดียว จิตแทน ) ( brysbaert
, 1995 ; dehaene et al . , 1990 ;dotan et al . , 2014 reynvoet brysbaert
; และ , 1999 ) หลักฐานในการสนับสนุนของแนวทางแบบองค์รวมได้รวมการศึกษา
รายงานว่ารองพื้นผลคงที่ไม่ว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับ
รองพื้นโดยเดียวหรือสองตัวเลข ( เช่น รองพื้นผลของ 7
9 เป็นเหมือนรองพื้นต่อ 11 ใน reynvoet brysbaert
9 ; และ , 1999 )การศึกษาพบว่าเวลาในการเกิดปฏิกิริยาเพื่อตัดสินใจว่า เลขสองหลัก
มีขนาดใหญ่หรือขนาดเล็กกว่า 65 แสดงความสัมพันธ์ต่างๆ
ที่ทศวรรษขอบเขต ( เช่น วิชาตอบสนอง " เล็ก " ช้า

59 กว่า 51 , แม้ว่า 5 ในทศวรรษตำแหน่งแล้ว บ่งชี้ว่าทั้งสอง
ตัวเลขที่มีขนาดเล็กกว่า 65 ; dehaene et al . , 1990 ) และการศึกษาแสดงให้เห็นว่าตัวเลข
ขนาดความถี่ของหมายเลข
และบางครั้งพยางค์ความยาวของชื่อหมายเลข ( แต่ไม่ใช่ความแตกต่าง
ในทศวรรษ ) อิทธิพลเลขอ่านครั้ง ( brysbaert , 1995 ) .
อาร์กิวเมนต์หลักในความโปรดปรานของการย่อยสลายได้ แต่เคยเห็นว่า
มันเป็นเรื่องง่ายที่จะตัดสินว่าจำนวนเชิงซ้อนมีขนาดเล็กกว่าอีก
เมื่อทั้ง หน่วยและทศวรรษหลักมีขนาดเล็ก ( เช่น 67 และ 52 )
กว่าเมื่อมีเพียงหนึ่งของพวกเขา ( เช่น 62 47 ) แม้ว่าควบคุมระยะทางตัวเลขโดยรวม
ซึ่งแสดงให้เห็นว่าคนสนใจ
ค่าของแต่ละหลัก ไม่ใช่แล้วหมายเลข ( nuerk et al . , 2001 ; เพิ่มเติมล่าสุด
หลักฐานและดู verguts เดอมัวร์ , 2005 ; เพื่อทบทวนดู และ grossberg
รีพิน , 2003 ) นอกจากนี้โจว et al . ( 2008 ) ได้แนะนำว่า ไม่ว่า