Knowing indifference only brings th

Knowing indifference only brings the realization of the non-existent, the futile rhetoric spewing forth from our deepened, unfulfilled souls, rendering us incapable of a shift in precedence of our existential thought and compassionate ideations of romanticism that lead us only to acknowledge the sublimity of the human experience that dwells in the microcosms of individuals un-living and wholly alive, our intrinsically independent and separate interminglings and mindful unions of existential being so unyielding in profundity, so imperceptibly incommunicable and unwieldy in purpose and direction, and ironically unfounded in logical reasoning, and the profane, perverse, dubiously ostensible insignificance of our well-recognized yet widely unacknowledged essence, the chaotic, infinitely intertwined fibers of our all-encompassing dharma-body, the weeping and unsatisfied ancient metaphysical precepts of humanity's morality, our Istigkeit, our unknowing, languor-fueled, blinded wandering through the epic that is our mundane rambling, Rimbaud's indomitable and prophetic drunken boat transcending through the sea of OUR illusionary time that we know all too well, the day dividing night and our night destroying our day, the days we madly live to witness under the void starry skies cemented in validity in the architecture of eternity, the days we strive, often in vain, to equivocally demonstrate our humanity to the ones we so adore in the solemn twilight of our pitiful, wondrous existence. That is our duality. That is our suicide. That is our living, inescapable and resolute. Unequivocally so, it is outwardly nothing more than the exposed contrivance of mankind's supposed Fall from the Grace of our very own self-evident Godhead, being conceived by our immemorial psyches for our often mistaken and misguided solicitous quiddities. There is no here nor there; only desolation, nowhere and everywhere. Our own, laid for us and blazed by us. Embrace the Void. Compassion resides in the deepest, darkest depths of our vast, unstoppered stream of conscious experience. Love.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียงรู้ปฏินำสำนึกของการไม่มีอยู่ สำนวนลม ๆ แล้ง ๆ ที่พ่นมาจากกราว บรรลุจิตวิญญาณของเรา ให้เราความสามารถในการเปลี่ยนแปลงในลำดับความสำคัญของความคิดของเราอัตถิภาวนิยมและ ideations จิตนิยมเห็นอกเห็นใจที่ทำให้เราเพียงรับทราบประเสริฐของประสบการณ์มนุษย์ที่สถิตอยู่ในนิเวศน์จำลองของบุคคลไม่อยู่ และมีชีวิต อยู่ทั้งหมด เรา interminglings ความเป็นอิสระ และแยกและสหภาพสติของอัตถิภาวนิยมจึงไม่ยอมในซึ้ง ดังนั้น incommunicable imperceptibly และเทอะทะในวัตถุประสงค์และทิศทาง และแดกดันโคมลอยในเหตุผลเชิงตรรกะ และมันหยาบคาย วิปริต dubiously ostensible ของเค้าของเรารู้จักกันดี แต่ไม่ถูกยอมรับกันอย่างแพร่หลาย วุ่นวาย อนันต์เกี่ยวพันเส้นใยทั้งธรรมร่างกาย ร้องไห้ และไม่พอใจโบราณเลื่อนลอยศีลของศีลธรรมของมนุษยชาติ Istigkeit ของเรา ของเราความ languor เป็นเชื้อเพลิง ตาบอดหลงผ่านมหากาพย์ที่จะ rambling โลกของเรา ของ Rimbaud ย่อท้อ และคำทำนายเมาเรือทำลายสถิติผ่านเวลาผลงานทะเลของเราที่เรารู้จักดี วันแบ่งกลางคืนและคืนของเราทำลายวันของเรา วันที่เราอาศัยอยู่เพื่อเป็นสักขีพยานภายใต้ท้องฟ้าดวงดาวเป็นโมฆะซีเมนต์ในอายุในสถาปัตยกรรมของนิรันดร์ วันของเรา นักมักเปล่า ๆ equivocally แสดงให้เห็นถึงการเป็นมนุษย์ของเราจะถูกคน เราให้รักในทไวไลท์เคร่งขรึมของเราน่าสงสาร มหัศจรรย์ดำรงอยู่ ที่จะเป็นคู่ของเรา นั่นคือการฆ่าตัวตายของเรา ที่อยู่อาศัย หลบหนีไม่พ้น ความเด็ดเดี่ยว Unequivocally จึง ภายนอกอะไรมากไปกว่าสิ่งประดิษฐ์สัมผัสของมนุษยชาติควรตกจากพระคุณของพระองค์ของเราชัดเจนในตัวเองของตัวเองมาก ถูกรู้สึก โดยเรา psyches นมนานสำหรับ quiddities ศรัทธาของเรามักจะเข้าใจผิดว่า และผิด ๆ ที่นี่ ไม่ มี ไม่มี เพียงไร้ผู้คน ไหน และทุกที่ ของเราเอง ไว้สำหรับเรา และสร้าง โดยเรา โอบกอดเป็นโมฆะ เมตตาอยู่ในส่วนลึกที่ลึกที่สุด ที่มืดที่สุดของเรากว้างใหญ่ unstoppered กระแสของจิตสำนึกประสบการณ์ รัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รู้ไม่แยแสเพียง แต่นำสำนึกของที่ไม่มีอยู่จริง, สำนวนที่ไร้ประโยชน์ที่พ่นออกมาจากลึกจิตวิญญาณไม่ได้ผลของเรา, การแสดงผลเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงในความสำคัญของความคิดการดำรงอยู่ของเราและ ideations ความเห็นอกเห็นใจของยวนใจที่นำเราเท่านั้นที่จะได้รับทราบประเสริฐของ ประสบการณ์ของมนุษย์ที่สถิตอยู่ในจุลภาคของบุคคลที่ยกเลิกการใช้ชีวิตและการมีชีวิตอยู่ในเครือ interminglings ภายในที่เป็นอิสระและแยกต่างหากของเราและยูเนี่ยนสติในการดำรงอยู่เป็นเพื่อการไม่ยอมในความลึกซึ้งเพื่อสื่อสารกันไม่ได้แทบและเทอะทะในวัตถุประสงค์และทิศทางและแดกดันไม่มีมูลความจริงในการให้เหตุผลเชิงตรรกะ และดูหมิ่นวิปลาสเล็กน้อยชัดเจนสงสัยของดีได้รับการยอมรับสาระสำคัญยังไม่ถูกยอมรับอย่างกว้างขวางของเราวุ่นวายเส้นใยพันอนันต์ของเราครอบคลุมทุกธรรมะร่างกายร้องไห้และไม่พอใจศีลเลื่อนลอยโบราณของความมีคุณธรรมของมนุษย์, Istigkeit ของเราของเรา ไม่รู้ความอ่อนเพลียเชื้อเพลิงตาบอดหลงทางผ่านมหากาพย์ที่ท่องเที่ยวทางโลกของเราไม่ย่อท้อและคำทำนายเรือเมาแรงโบด์ข้ามผ่านทะเลของเวลาของเราหลอกลวงที่เรารู้ว่าทั้งหมดเป็นอย่างดีวันคืนหารและกลางคืนของเราทำลายวันของเรา วันที่เราบ้าคลั่งมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นสักขีพยานภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวเป็นโมฆะยึดในความถูกต้องในสถาปัตยกรรมของนิรันดร์วันที่เรามุ่งมั่นที่มักจะอยู่ในไร้สาระที่จะมีเลศนัยแสดงให้เห็นถึงความเป็นมนุษย์ของเราเพื่อคนที่เราจึงรักใน The Twilight เคร่งขรึมน่าสงสารดำรงอยู่มหัศจรรย์ของเรา . นั่นคือคู่ของเรา นั่นคือการฆ่าตัวตายของเรา นั่นคือการใช้ชีวิตของเราหลีกเลี่ยงไม่ได้และมั่นคง อย่างแจ่มแจ้งเช่นนั้นก็ไม่มีอะไรข้างนอกมากกว่าประดิษฐ์สัมผัสของฤดูใบไม้ร่วงควรมนุษยชาติจากเกรซของตัวเองชัดเจนพระเจ้าของเราเองมากถูกจุติจากจิตใจของเราสำหรับนมนาน quiddities กระวนกระวายมักจะเข้าใจผิดและเข้าใจผิดของเรา ไม่มีที่นี่หรือที่นั่น รกร้างว่างเปล่าเท่านั้นไม่มีที่ไหนเลยและทุกที่ ของเราเองวางสำหรับเราและประกายโดยเรา โอบกอดความว่างเปล่า ความเห็นอกเห็นใจอาศัยอยู่ในที่ลึกที่สุดลึกมืดที่สุดของกว้างใหญ่กระแส unstoppered ของเรามีประสบการณ์ที่ใส่ใจ ความรัก.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่รู้ไม่สนใจเพียงนำการรับรู้ของไม่มี , ไร้ประโยชน์วาทศิลป์พ่นออกมาจากวิญญาณของเราลึก , ไม่ได้ผล , การแสดงผลเราสามารถเปลี่ยนลำดับความคิดที่มีอยู่ของเราและแผ่เมตตา ideations ของความโรแมนติกที่นำเราเท่านั้นที่จะรับรู้ความประเสริฐของมนุษย์ประสบการณ์ที่สถิตอยู่ใน microcosms ของบุคคลและชีวิตทั้งหมดและมีชีวิตอยู่ ของเราภายในอิสระ และแยก interminglings และมีสติ สหภาพแรงงาน ของที่มีอยู่ถึงความเด็ดเดี่ยวในความรู้ความสามารถ ดังนั้น imperceptibly ซึ่งไม่สามารถสื่อสารกับผู้อื่นและไม่น่าใช้ในจุดประสงค์และทิศทาง และแดกดันโคมลอยในการให้เหตุผลเชิงตรรกะและสามัญ ดื้อรั้น ขัดความสงสัยที่เห็นได้ชัดของได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางของเรายังน่า cknowledged สาระสําคัญ , ความยุ่งเหยิง , อนันต์พันเส้นใยของเราครอบคลุมทั้งหมด ธรรมกาย การร้องไห้และไม่พอใจโบราณเลื่อนลอยของมนุษยชาติคือศีลธรรมของเรา เราไม่รู้ istigkeit , เชื้อเพลิง , ความอ่อนเพลีย , มหากาพย์ที่ตาบอดเดินผ่านทางโลกของเรากระจายไปทุกทิศทาง rimbaud ก็ไม่ย่อท้อและ " เมาเรือผ่านทะเลของ transcending เวลา illusionary ของเราว่า เรารู้ดี วันคืน และคืนวันหารของเราทำลายเรา วันที่เราต้องอยู่เป็นพยานภายใต้ความว่างเปล่า starry skies ยึดในความถูกต้องในสถาปัตยกรรมของนิรันดร์ วันเรามุ่งมั่นมักจะไร้ประโยชน์ เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเป็นมนุษย์โยกโย้เพื่อคนที่เรารักในทไวไลท์เคร่งขรึมของของเรา มหัศจรรย์ existe น่าสงสาร nce . นั่นคือคู่ของเรา นั่นมันฆ่าตัวตายของเรา นั่นคือชีวิตของเราอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และเด็ดเดี่ยว ชัดเจนมันคือภายนอกไม่มีอะไรมากกว่าสัมผัสประดิษฐ์ของมนุษย์ควรตกจากพระคุณของพระเจ้าตนเองของเราเองมากถูก conceived โดยมาด้วยจิตวิญญาณ นมนานของเราของเรามักจะเข้าใจผิดและเข้าใจผิดมากเกินเหตุ quiddities . ไม่ที่นี่หรือมี แต่การไม่มีที่ไหนเลยและทุกที่ ของเราเอง ไว้ ให้ เรา และ เจิดจ้า โดยเรา โอบกอดความว่างเปล่า ความเมตตาอยู่ในความลึกมืดของสปิริตของเรากว้างใหญ่ สายน้ำ unstoppered ของประสบการณ์ . ความรัก