In particular we argue that claims

In particular we argue that claims that Bourne and Hollingworth closed simply because it was old-fashioned and out-of-touch with the new metropolitan shopping cultures and identities of the 60s and 70s both underplay the complex, multi-stranded nature of urban shopping cultures (as other relatively conservative stores were able to survive and develop),but also underplay the interactions and tensions between large shops as spaces of consumption ,as particular kinds of firm, and as distinctive forms of property asset.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เรายืนยันว่าอ้างว่าบอร์นและ Hollingworth ปิดเพียงเพราะมันเป็นล้าสมัยและออกจากการติดต่อกับวัฒนธรรมการช้อปปิ้งเมืองใหม่และตัวตนของ 60s และยุค 70 ทั้ง underplay ซับซ้อนธรรมชาติหลายติดของวัฒนธรรมการช้อปปิ้งในเมือง (ในขณะที่ร้านค้าที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยมอื่น ๆ ก็สามารถที่จะอยู่รอดและพัฒนา)แต่ยัง underplay ปฏิสัมพันธ์และความตึงเครียดระหว่างร้านค้าขนาดใหญ่เป็นช่องว่างของการบริโภคเป็นชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งของ บริษัท และรูปแบบที่โดดเด่นของสถ​​านที่ให้บริการสินทรัพย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราโต้แย้งที่อ้างว่า บอร์นและ Hollingworth ปิดเพียงวัฒนธรรมการ เพราะมันไมออกของสัมผัสวัฒนธรรมศูนย์การค้านครหลวงใหม่และข้อมูลเฉพาะตัวของยุค 60s และ 70s ทั้ง underplay ซับซ้อน ธรรมชาติตกค้างหลายแหล่งช็อปปิ้งเมืองปลูก (เป็นร้านค่อนข้างหัวเก่าก็สามารถอยู่รอด และพัฒนา),แต่ยัง underplay โต้ตอบและความตึงเครียดระหว่างร้านค้าขนาดใหญ่ เป็นช่องว่างของปริมาณการใช้ ชนิดเฉพาะของบริษัท และ เป็นรูปแบบโดดเด่นคุณสมบัติสินทรัพย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเฉพาะเราให้เหตุผลว่าการกล่าวอ้างว่าเขตแดนและ hollingworth ปิดเพียงเพราะมันเป็นแบบเก่าและแบบใหม่ที่พร้อมด้วยแหล่งช้อปปิ้งเมืองวัฒนธรรมและเอกลักษณ์ของ 60 s และ 70 s underplay ทั้งคอมเพล็กซ์, multi - สายตีเกลียวธรรมชาติวัฒนธรรมแหล่งช้อปปิ้งของเมือง(เหมือนคนอื่นๆเป็นร้านค้าก็สามารถมีความระมัดระวังเพื่อความอยู่รอดและพัฒนา)แต่ยัง underplay ความตึงเครียดและการปฏิสัมพันธ์ระหว่างร้านค้าขนาดใหญ่เนื่องจากเป็นพื้นที่ของการ บริโภค เป็น ประเภท หนึ่งในบริษัทและเป็นรูปแบบที่โดดเด่นของสินทรัพย์ที่พัก