SummaryBackgroundThe impact of hip

Summary
Background
The impact of hip fracture because of a fall on health-related quality of life (HRQoL) and activities of daily living (ADL) have not been well established.

Aim
To evaluate changes in HRQoL and the ability to conduct ADL among patients with hip fracture because of a fall and to compare these changes with patients who did not fall and break a hip, adjusting by gender and age.

Methods
Adults aged 65 or more who attended the emergency departments of seven public hospitals were recruited in a prospective double-cohort study (fracture cohort, n = 776; non-fracture cohort, n = 115). ADL and HRQoL were assessed at baseline (during the postfall hospitalisation or by telephone afterwards) and 6 months later using the Barthel Index and the Lawton Brody Index for ADL, and the Short Form Health Survey (SF-12) and Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index short form (WOMAC-SF) for HRQoL.

Results
Adjusting by gender, age and baseline status, a hip fracture was a strong predictor of decline in all outcomes measured except for mental quality of life among men (measured by SF-12). Hip fracture patients younger than 74 years reported significantly more pain (measured by WOMAC-SF) than the comparison group (p = 0.02), but this difference was not observed among older patients (p = 0.19 for 75–84 years; p = 0.39 for ≥ 85 years).

Discussion
Hip fractures have profound effects on HRQoL and ADL in both men and women, regardless of age. This indicates the need for special follow-up care of elderly hip fracture patients in the immediate and late postfracture periods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปพื้นหลังผลกระทบของกระดูกสะโพกหักเนื่องจากตกหล่นด้านสุขภาพคุณภาพชีวิต (HRQoL) และกิจกรรมในชีวิตประจำวัน (ADL) ไม่ได้ดีขึ้นจุดมุ่งหมายการประเมินการเปลี่ยนแปลงใน HRQoL และความสามารถใน การดำเนิน ADL ในผู้ป่วยที่มีกระดูกสะโพกหักเนื่องจากการตก และ การเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้กับผู้ป่วยที่ไม่ตก และทำลายสะโพก ปรับตามเพศและอายุวิธีผู้ใหญ่อายุ 65 หรืออื่น ๆ ที่เข้าร่วมแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลเจ็ดผ่านการคัดเลือกในสองงานศึกษาอนาคต (ศึกษากระดูก n = 776; cohort ไม่แตกหัก n = 115) ADL และ HRQoL ถูกประเมินพื้นฐาน (ระหว่างพยาบาล postfall หรือ ทางโทรศัพท์หลังจากนั้น) และ 6 เดือนหลังโดยใช้ Barthel ดัชนี และ ดัชนีโบรดีลอว์ตันสำหรับ ADL และ สำรวจสุขภาพแบบฟอร์มสั้น (SF-12) และเวสเทิร์นออนตาริโอและดัชนีโรคข้อเข่าเสื่อมมหาวิทยาลัย McMaster สั้นฟอร์ม (WOMAC SF) สำหรับ HRQoLผลลัพธ์การปรับสถานะเพศ อายุ และพื้นฐาน ภาวะถูกทำนายแข็งแกร่งของการลดลงในผลลัพธ์ทั้งหมดที่วัดยกเว้นจิตใจคุณภาพชีวิตของผู้ชาย (วัด โดย SF-12) ฮิกระดูกผู้ป่วยอายุน้อยกว่า 74 ปีรายงานอาการปวดอย่างมาก (วัด โดย WOMAC SF) กว่ากลุ่มเปรียบเทียบ (p = 0.02), แต่ความแตกต่างนี้ไม่พบว่า ผู้ป่วยสูงอายุ (p = 0.19 75 – 84 ปี p = 0.39 สำหรับ≥ 85 ปี)อภิปรายกระดูกสะโพกหักมีผลลึกซึ้งบน HRQoL และ ADL ในทั้งผู้ชายและผู้หญิง โดยไม่คำนึงถึงอายุ บ่งชี้ความต้องการพิเศษติดตามดูแลผู้ป่วยภาวะผู้สูงอายุในงวด postfracture ทันที และล่าช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
ความเป็นมา
ผลกระทบของภาวะกระดูกสะโพกหักเพราะของฤดูใบไม้ร่วงกับคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของชีวิต (HRQoL) และกิจกรรมในชีวิตประจำวัน (ADL) ยังไม่ได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นอย่างดี. มีจุดมุ่งหมายเพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลงใน HRQoL และความสามารถที่จะดำเนินการ ADL ของผู้ป่วย กระดูกสะโพกหักเพราะของฤดูใบไม้ร่วงและเพื่อเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้กับผู้ป่วยที่ไม่ได้ตกอยู่และทำลายสะโพกปรับตามเพศและอายุ. วิธีผู้ใหญ่อายุ 65 ปีขึ้นไปที่เข้าร่วมการแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลของรัฐเจ็ดได้รับคัดเลือกในสองครั้งในอนาคต การศึกษาการศึกษา (แตกหักหมู่, n = 776; การศึกษาที่ไม่แตกหัก n = 115) ADL และ HRQoL ได้รับการประเมินที่ baseline (ในระหว่างการรักษาในโรงพยาบาล postfall หรือทางโทรศัพท์หลังจากนั้น) และ 6 เดือนต่อมาโดยใช้ดัชนี Barthel และโบรดี้ดัชนีลอว์ตันสำหรับ ADL และสำรวจสุขภาพแบบสั้น (SF-12) และเวสเทิร์นแทรีโอและมหาวิทยาลัย McMaster ดัชนีโรคข้อเข่าเสื่อมแบบสั้น (WOMAC-SF) สำหรับ HRQoL. ผลการปรับตามเพศอายุและสถานะพื้นฐานกระดูกสะโพกหักเป็นปัจจัยบ่งชี้การลดลงของผลทุกวัดยกเว้นคุณภาพจิตของชีวิตของผู้ชาย (วัดจาก SF-12) . ผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักที่อายุน้อยกว่า 74 ปีรายงานความเจ็บปวดอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้น (วัดจาก WOMAC-SF) มากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ (p = 0.02) แต่ความแตกต่างนี้ก็ไม่ได้สังเกตในผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่า (p = 0.19 สำหรับ 75-84 ปี; p = 0.39 สำหรับ≥ 85 ปี). การอภิปรายกระดูกสะโพกหักมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อ HRQoL และ ADL ในทั้งชายและหญิงไม่คำนึงถึงอายุ นี้แสดงให้เห็นความจำเป็นในการดูแลติดตามพิเศษของผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักในผู้สูงอายุงวด postfracture ทันทีและปลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปพื้นหลังผลกระทบของกระดูกสะโพกหักเพราะตกต่อคุณภาพชีวิต ( คุณภาพชีวิต ) และกิจกรรมของชีวิตประจำวัน ( ADL ) ได้ถูกก่อตั้งขึ้นด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตและความสามารถที่จะดำเนินการเก็บข้อมูลในผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักเพราะตกและเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้กับผู้ป่วยที่ไม่ได้ล้มสะโพกหัก ปรับตามเพศและอายุวิธีการผู้ใหญ่อายุ 65 หรือมากกว่าที่เข้าร่วมแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลของรัฐทั้งเจ็ดได้คัดเลือกในการศึกษาติดตามคู่ในอนาคต ( หักตั้งแต่ , N = 776 ; ไม่แตกหักไปข้างหน้า , n = 7 ) ADL มีครั้งที่ 4 ระหว่าง postfall เข้าโรงพยาบาล หรือ ทางโทรศัพท์ภายหลัง ) และ 6 เดือนต่อมาโดยใช้ดัชนีและลอว์ตันโบรดี้ดัชนี ADL และสั้นแบบสํารวจสุขภาพ sf-12 ) และแคนาดาตะวันตกและมหาวิทยาลัย McMaster ดัชนีโรคข้อเข่าเสื่อมรูปแบบสั้น ๆ ( womac-sf ) มี .ผลลัพธ์ปรับตาม เพศ อายุ และพื้นฐาน สถานภาพการเป็นกระดูกสะโพกหักได้ ) แข็งแรง การลดลงของผลวัดยกเว้นจิตใจ คุณภาพชีวิตของมนุษย์ ( วัดโดย sf-12 ) ผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักที่อ่อนกว่า 74 ปี รายงานอย่างเจ็บปวด ( วัดโดย womac-sf ) สูงกว่า กลุ่มเปรียบเทียบ ( P = 0.02 ) แต่ความแตกต่างนี้ไม่พบในผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่า ( P = 0.19 75 – 84 ปี ; P = 0.39 สำหรับ≥ 85 ปี )การอภิปรายกระดูกหักสะโพกมีลักษณะพิเศษที่ลึกซึ้งและมีการประเมินในทั้งชายและหญิงโดยไม่คำนึงถึงอายุ นี้บ่งชี้ว่า ความต้องการการดูแลติดตามผลพิเศษของผู้สูงอายุกระดูกสะโพกหัก ผู้ป่วย ในช่วงสาย postfracture ทันทีและ