In the present study, we have usedN

In the present study, we have usedNBD1–NBD2 heterodimer of
human CFTR as an example to present a protein–protein docking
approach formodeling dimeric structures based on the monomeric
structures without a prioristructural knowledge about homo-logous protein dimers. It also avoids the problem of severe
backbone clashes at the interface, another potential disadvantage
of the conventional overlying method.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาปัจจุบัน เรามี heterodimer usedNBD1 – NBD2 ของ
CFTR มนุษย์เป็นตัวอย่างนำเสนอเป็นโปรตีน – โปรตีนเทียบ
วิธี formodeling dimeric โครงสร้างตามแบบ monomeric
โครงสร้างโดยไม่ prioristructural ความรู้เกี่ยวกับโปรตีนตุ๊ด logous dimers มันยังหลีกเลี่ยงปัญหารุนแรง
clashes แกนหลักที่อินเทอร์เฟซ ข้อเสียอาจเกิดขึ้นอีก
วิธีอยู่เหนือกว่าธรรมดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาปัจจุบันเรามี heterodimer usedNBD1-NBD2 ของ
CFTR มนุษย์เป็นตัวอย่างที่จะนำเสนอต่อโปรตีน
วิธี formodeling โครงสร้าง dimeric ตาม monomeric
โครงสร้างโดยไม่ต้องมีความรู้เกี่ยวกับ prioristructural dimers โปรตีนตุ๊ด logous นอกจากนี้ยังหลีกเลี่ยงปัญหาที่เกิดจากความรุนแรง
ปะทะกันกระดูกสันหลังที่อินเตอร์เฟซอีกข้อเสียที่อาจเกิดขึ้น
ของวิธีการวางแบบเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษา เราได้ usednbd1 – nbd2 heterodimer ของ
cftr มนุษย์เป็นตัวอย่างการเสนอโปรตีน–โปรตีน docking
วิธีการ formodeling ท้องเฟ้อโครงสร้างตามโครงสร้างโดยไม่ต้องมีความรู้เกี่ยวกับวิธี
prioristructural โฮโม logous โปรตีนสาย . มันก็หลีกเลี่ยงปัญหาของกระดูกสันหลังอย่างรุนแรง ในการปะทะกัน

ส่วนข้อเสียอื่นที่มีศักยภาพของเดิมวางวิธีการ