It has also been concluded thata co

It has also been concluded that
a combination of phosphates and NaCl increases moisture retention
in meat more than NaCl alone (Thorarinsdottir et al., 2004).
According to Schnee (2000) cooking losses for frozen shrimp are
usually 10–30%. In the present study, high drip loss (after thawing/
cooking)was observed on control samples (untreated samples), but
samples treated with phosphates showed lower losses. Phosphate
blend was more effective to prevent yield losses (retained more
moisture) compared to STPP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันมียังรับได้ที่ฟอสเฟตและ NaCl เพิ่มรักษาความชุ่มชื้นในเนื้อสัตว์มากขึ้นกว่า NaCl คนเดียว (Thorarinsdottir et al., 2004)ตาม Schnee (2000) ทำอาหารสูญเสียกุ้งแช่แข็งอยู่ปกติ 10-30% ในการศึกษาปัจจุบัน หยดสูงขาดทุน (หลัง thawing /ทำอาหาร) ที่พบในตัวอย่างควบคุม (ไม่ถูกรักษาตัวอย่าง), แต่ตัวอย่างที่ถือว่า มีฟอสเฟตที่พบว่าขาดทุนต่ำกว่า ฟอสเฟตผสมมีประสิทธิภาพเพื่อป้องกันการสูญเสียผลผลิต (สะสมมากขึ้นความชื้น) เปรียบเทียบกับ STPP

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก็ยังได้รับข้อสรุปว่าการรวมกันของฟอสเฟตและโซเดียมคลอไรด์เพิ่มการเก็บรักษาความชื้นในเนื้อสัตว์มากกว่าโซเดียมคลอไรด์เพียงอย่างเดียว(Thorarinsdottir et al., 2004). ตามที่หิมะ (2000) ผลขาดทุนจากการทำอาหารสำหรับกุ้งแช่แข็งที่มีมักจะ10-30% ในการศึกษาการสูญเสียน้ำหยดสูง (หลังจากละลาย / ปรุงอาหาร) พบว่ากลุ่มตัวอย่างในการควบคุม (ตัวอย่างได้รับการรักษา) แต่กลุ่มตัวอย่างได้รับการรักษาด้วยการแสดงให้เห็นว่าการสูญเสียฟอสเฟตต่ำ ฟอสเฟตผสมผสานมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการป้องกันการสูญเสียผลผลิต(สะสมมากขึ้นความชื้น) เมื่อเทียบกับ STPP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันนอกจากนี้ยังพบว่า การรวมกันของฟอสเฟต และเกลือ

เพิ่มความชื้นในเนื้อมากกว่าเกลือเพียงอย่างเดียว ( thorarinsdottir et al . , 2004 ) .
ตามชนี ( 2000 ) อาหารการสูญเสียสำหรับกุ้งแช่แข็งมี
โดยปกติ 10 – 30 % ในการศึกษาการสูญเสียน้ำสูง ( หลังจากละลาย /
ทำอาหาร ) พบในตัวอย่างควบคุม ( ตัวอย่าง แต่
รักษา )ตัวอย่างการรักษาด้วยฟอสเฟตพบความสูญเสียต่ำ ผสมฟอสเฟต
มีประสิทธิภาพเพื่อป้องกันการสูญเสียผลผลิต ( สะสมความชื้นมากกว่า

) เมื่อเทียบกับที่มี .