After customs inspectors found resp

After customs inspectors found respondent and his family preparing to board an international flight carrying $357,144, he was charged with, inter alia, attempting to leave the United States without reporting, as required by 31 U.S.C. § 5316(a)(1)(A), that he was transporting more than $10,000 in currency. The Government also sought forfeiture of the $357,144 under 18 U.S.C. § 982(a)(1), which provides that a person convicted of willfully violating §5316 shall forfeit “any property … involved in such an offense.” Respondent pleaded guilty to the failure to report and elected to have a bench trial on the forfeiture. The District Court found, among other things, that the entire $357,144 was subject to forfeiture because it was “involved in” the offense, that the funds were not connected to any other crime, and that respondent was transporting the money to repay a lawful debt. Concluding that full forfeiture would be grossly disproportional to the offense in question and would therefore violate the Excessive Fines Clause of the Eighth Amendment, the court ordered forfeiture of $15,000, in addition to three years’ probation and the maximum fine of $5,000 under the Sentencing Guidelines. The Ninth Circuit affirmed, holding that a forfeiture must fulfill two conditions to satisfy the Clause: The property forfeited must be an “instrumentality” of the crime committed, and the property’s value must be proportional to its owner’s culpability. The court determined that respondent’s currency was not an “instrumentality” of the crime of failure to report, which involves the withholding of information rather than the possession or transportation of money; that, therefore, §982(a)(1) could never satisfy the Clause in a currency forfeiture case; that it was unnecessary to apply the “proportionality” prong of the test; and that the Clause did not permit forfeiture of any of the unreported currency, but that the court lacked jurisdiction to set the $15,000 forfeiture aside because respondent had not cross-appealed to challenge it.

Held: Full forfeiture of respondent’s $357,144 would violate the Excessive Fines Clause. Pp. 5—21.

(a) The forfeiture at issue is a “fine” within the meaning of the Clause, which provides that “excessive fines [shall not be] imposed.” The Clause limits the Government’s power to extract payments, whether in cash or in kind, as punishment for some offense. Austin v. United States, 509 U.S. 602, 609—610. Forfeitures——payments in kind——are thus “fines” if they constitute punishment for an offense. Section §982(a)(1) currency forfeitures do so. The statute directs a court to order forfeiture as an additional sanction when “imposing sentence on a person convicted of” a willful violation of §5316’s reporting requirement. The forfeiture is thus imposed at the culmination of a criminal proceeding and requires conviction of an underlying felony, and it cannot be imposed upon an innocent owner of unreported currency. Cf. id., at 619. The Court rejects the Government’s argument that such forfeitures serve important remedial purposes–by deterring illicit movements of cash and giving the Government valuable information to investigate and detect criminal activities associated with that cash–because the asserted loss of information here would not be remedied by confiscation of respondent’s $357,144. The Government’s argument that the §982(a)(1) forfeiture is constitutional because it falls within a class of historic forfeitures of property tainted by crime is also rejected. In so arguing, the Government relies upon a series of cases involving traditional civil in rem forfeitures that are inapposite because such forfeitures were historically considered nonpunitive. See, e.g., The Palmyra, 12 Wheat. 1, 14—15. Section 982(a)(1) descends from a different historical tradition: that of in personam, criminal forfeitures. Similarly, the Court declines to accept the Government’s contention that the forfeiture here is constitutional because it involves an “instrumentality” of respondent’s crime. Because instrumentalities historically have been treated as a form of “guilty property” forfeitable in civil in rem proceedings, it is irrelevant whether respondent’s currency is an instrumentality; the forfeiture is punitive, and the test for its excessiveness involves solely a proportionality determination. Pp. 5—11.

(b) A punitive forfeiture violates the Excessive Fines Clause if it is grossly disproportional to the gravity of the offense that it is designed to punish. Although the proportionality principle has always been the touchstone of the inquiry, see, e.g., Austin, supra, at 622—623, the Clause’s text and history provide little guidance as to how disproportional a forfeiture must be to be “excessive.” Until today, the Court has not articulated a governing standard. In deriving the standard, the Court finds two considerations particularly relevant. The first, previously emphasized in cases interpreting the Cruel and Unusual Punishments Clause, is that judgments about the appropriate punishment belong in the first instance to the legislature. See, e.g., Solem v. Helm, 463 U.S. 277, 290. The second is that any judicial determination regarding the gravity of a particular criminal offense will be inherently imprecise. Because both considerations counsel against requiring strict proportionality, the Court adopts the gross disproportionality standard articulated in, e.g., id., at 288. Pp. 11—14.

(c) The forfeiture of respondent’s entire $357,144 would be grossly disproportional to the gravity of his offense. His crime was solely a reporting offense. It was permissible to transport the currency out of the country so long as he reported it. And because §982(a)(1) orders currency forfeited for a “willful” reporting violation, the essence of the crime is a willful failure to report. Furthermore, the District Court found his violation to be unrelated to any other illegal activities. Whatever his other vices, respondent does not fit into the class of persons for whom the statute was principally designed: money launderers, drug traffickers, and tax evaders. And the maximum penalties that could have been imposed under the Sentencing Guidelines, a 6-month sentence and a $5,000 fine, confirm a minimal level of culpability and are dwarfed by the $357,144 forfeiture sought by the Government. The harm that respondent caused was also minimal. The failure to report affected only the Government, and in a relatively minor way. There was no fraud on the Government and no loss to the public fisc. Had his crime gone undetected, the Government would have been deprived only of the information that $357,144 had left the country. Thus, there is no articulable correlation between the $357,144 and any Government injury. Pp. 14—17.

(d) The Court rejects the contention that the proportionality of full forfeiture is demonstrated by the fact that the First Congress, at roughly the same time the Eighth Amendment was ratified, enacted statutes requiring full forfeiture of goods involved in customs offenses or the payment of monetary penalties proportioned to the goods’ value. The early customs statutes do not support the Government’s assertion because, unlike §982(a)(1), the type of forfeiture they imposed was not considered punishment for a criminal offense, but rather was civil in rem forfeiture, in which the Government proceeded against the “guilty” property itself. See, e.g., Harford v. United States, 8 Cranch 109. Similarly, the early statutes imposing monetary “forfeitures” proportioned to the value of the goods involved were considered not as punishment for an offense, but rather as serving the remedial purpose of reimbursing the Government for the losses accruing from evasion of customs duties. See, e.g., Stockwell v. United States, 13 Wall. 531, 546—547. Pp. 17—21.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากผู้ตรวจศุลกากรพบผู้ตอบ และครอบครัวเตรียมรีดเป็นเที่ยวบินระหว่างประเทศที่ถือครอง $357,144 เขาถูกโดน อินเตอร์อเลีย พยายามปล่อยให้สหรัฐอเมริกาไม่ มีการรายงาน ตามความจำเป็นโดย 5316(a)(1)(A) แท้ U.S.C. 31 ที่เขาขนมากกว่า $10000 ในสกุลเงิน รัฐบาลยังขอ forfeiture 357,144 $ ภายใต้ 18 U.S.C. แท้ 982(a)(1) ซึ่งแสดงว่า บุคคลผู้ถูกละเมิดจงใจ §5316 จะลูกจ้าง "คุณสมบัติ...เกี่ยวข้องกับการกระทำผิดดังกล่าว" ตอบ pleaded ผิดกับความล้มเหลวในการรายงาน และเลือกที่จะมีคดีผู้พิพากษา forfeiture ศาลชั้นต้นที่พบ ต่าง ๆ ว่า ที่ทั้งหมด $357,144 ต้อง forfeiture เพราะมัน "เกี่ยวข้องกับ" รุก เงินไม่ได้เชื่อมต่อกับอาชญากรรมใด ๆ และผู้ตอบที่ขนเงินชำระหนี้ที่ถูกกฎหมาย สรุปว่า forfeiture เต็มจะ disproportional grossly รุกสอบถาม และจะดังนั้นละเมิดส่วนสินไหมเกินแก้ไขแปด ศาลสั่ง forfeiture $15000 ทดลองงาน 3 ปีและปรับสูงสุดของ $5000 ภายใต้คำแนะนำโทษประหาร ไนน์วงจรยืนยัน ถือว่า forfeiture ที่ต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขสองเงื่อนไขเพื่ออนุประโยค: forfeited คุณสมบัติต้องการ "instrumentality" อาชญากรรมที่มุ่งมั่น และค่าของคุณสมบัติต้องเป็นสัดส่วนกับ culpability ของเจ้าของ ศาลระบุว่า สกุลเงินของผู้ตอบไม่มี "instrumentality" อาชญากรรมล้มเหลวรายงาน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการหักณที่จ่ายของข้อมูลแทนที่ครอบครอง หรือขนส่งเงิน ว่า ดังนั้น §982(a)(1) อาจไม่ตอบสนองส่วนในกรณี forfeiture สกุล ก็ไม่จำเป็นจะใช้ง่าม "สัดส่วน" ของการทดสอบ และว่า อนุประโยคไม่อนุญาต forfeiture ของสกุลเงินที่ไม่ถูกรายงานใด ๆ แต่ว่า ศาลขาดอำนาจดอง forfeiture $15000 เพราะผู้ตอบไม่มีขนร้องท้ามันจัด: forfeiture เต็มของตอบของ $357,144 จะละเมิดส่วนสินไหมมากเกินไป นำ 5 – 21(a) The forfeiture at issue is a “fine” within the meaning of the Clause, which provides that “excessive fines [shall not be] imposed.” The Clause limits the Government’s power to extract payments, whether in cash or in kind, as punishment for some offense. Austin v. United States, 509 U.S. 602, 609—610. Forfeitures——payments in kind——are thus “fines” if they constitute punishment for an offense. Section §982(a)(1) currency forfeitures do so. The statute directs a court to order forfeiture as an additional sanction when “imposing sentence on a person convicted of” a willful violation of §5316’s reporting requirement. The forfeiture is thus imposed at the culmination of a criminal proceeding and requires conviction of an underlying felony, and it cannot be imposed upon an innocent owner of unreported currency. Cf. id., at 619. The Court rejects the Government’s argument that such forfeitures serve important remedial purposes–by deterring illicit movements of cash and giving the Government valuable information to investigate and detect criminal activities associated with that cash–because the asserted loss of information here would not be remedied by confiscation of respondent’s $357,144. The Government’s argument that the §982(a)(1) forfeiture is constitutional because it falls within a class of historic forfeitures of property tainted by crime is also rejected. In so arguing, the Government relies upon a series of cases involving traditional civil in rem forfeitures that are inapposite because such forfeitures were historically considered nonpunitive. See, e.g., The Palmyra, 12 Wheat. 1, 14—15. Section 982(a)(1) descends from a different historical tradition: that of in personam, criminal forfeitures. Similarly, the Court declines to accept the Government’s contention that the forfeiture here is constitutional because it involves an “instrumentality” of respondent’s crime. Because instrumentalities historically have been treated as a form of “guilty property” forfeitable in civil in rem proceedings, it is irrelevant whether respondent’s currency is an instrumentality; the forfeiture is punitive, and the test for its excessiveness involves solely a proportionality determination. Pp. 5—11.(ข) forfeiture การลงโทษละเมิดส่วนสินไหมเกินถ้า disproportional grossly กับแรงโน้มถ่วงของการกระทำความผิดที่จะถูกลงโทษ แม้ว่าหลักสัดส่วนจะได้เกิดประโยชน์สอบถาม ดู เช่น Austin, supra ที่ 622-623 ประวัติและข้อความของอนุประโยคให้คำแนะนำเล็กน้อยวิธี disproportional forfeiture ต้องได้ต้อง "เกินไป" วันนี้ ศาลมีไม่พูดชัดแจ้งคณะกรรมการมาตรฐานการ ในบริษัทฯ มาตรฐาน ศาลพบสองข้อพิจารณาที่เกี่ยวข้อง ครั้งแรก ก่อนหน้านี้ เน้นในกรณีทำนาย Cruel และส่วนคำสั่งลงโทษผิดปกติ เป็นที่ตัดสินเกี่ยวกับการลงโทษที่เหมาะสมอยู่ในอินสแตนซ์แรกจะทูลเกล้าทูลกระหม่อม ดู เช่น Solem v. พวง 463 สหรัฐฯ 277, 290 ที่สองคือ ว่า การยุติธรรมกำหนดเกี่ยวกับแรงโน้มถ่วงที่อาญาเฉพาะจะมีความ imprecise เนื่องจากทั้งสองพิจารณาแนะนำกับต้องการสัดส่วนเข้มงวด ศาล adopts มาตรฐานรวม disproportionality การพูดชัดแจ้ง เช่น รหัส ที่ 288 นำ 11 – 14(c) forfeiture ของผู้ตอบทั้งหมด $357,144 จะ disproportional grossly กับแรงโน้มถ่วงของกระทำความผิดของเขา ประหารผู้กระทำผิดเป็นรายงานได้ อนุญาตให้ขนส่งสกุลเงินจากประเทศตราบใดที่เขารายงานได้ และเนื่องจาก §982(a)(1) สั่งสกุล forfeited สำหรับการ "ฆาตกรรม" รายงานการละเมิด สาระสำคัญของอาชญากรรมเป็นรายงานผิดดื้อรั้น นอกจากนี้ ศาลอำเภอพบการละเมิดของเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมผิดกฎหมายอื่น ๆ สิ่งของอื่น ๆ vices, respondent ไม่เหมาะชั้นของบุคคลที่กฎหมายถูกหลักการออกแบบ: launderers เงิน ยาลวง และภาษี evaders และโทษสูงสุดที่ไม่ได้ถูกกำหนดภายใต้แนวทางโทษประหาร ประโยค 6 เดือนและปรับ 5000 ยืนยันในระดับน้อยที่สุดของ culpability และ dwarfed โดย forfeiture $357,144 ค้นหา โดยรัฐบาล อันตรายที่ respondent ที่เกิดยังมีน้อย ล้มเหลวในการรายงานผลเฉพาะรัฐบาล และวิธีการค่อนข้างน้อย มีไม่ทุจริตในรัฐบาลและไม่สูญเสียไป fisc สาธารณะ อาชญากรรมของเขาหายไปไหนหาย รัฐบาลจะมีการเปลื้องเท่ารายละเอียดที่ 357,144 $ มีเหลือประเทศ ดังนั้น มีความสัมพันธ์ไม่ articulable ระหว่าง 357,144 $ และการบาดเจ็บใด ๆ รัฐบาล นำ 14 – 17(งศาล)ปฏิเสธการโต้เถียงว่า สัดส่วนของ forfeiture เต็มจะแสดงความจริงที่ว่า สภาแรก เวลาประมาณเดียวกันแก้ไขแปดที่สำคัญ บัญญัติคดีต้อง forfeiture เต็มของสินค้าที่เกี่ยวข้องกับการศุลกากรความผิดด้านหรือชำระโทษเงินลานค่าของสินค้า คดีศุลกากรช่วงสนับสนุนของรัฐบาลยืนยัน เพราะ ซึ่งแตกต่างจาก §982(a)(1) ชนิดของ forfeiture จะบังคับถูกพิจารณาลงโทษอาญา แต่ค่อนข้าง ถูก forfeiture rem ในแพ่ง รัฐบาลครอบครัวทรัพย์ "ผิด" เอง ดู เช่น Harford v. สหรัฐอเมริกา 8 Cranch 109 ในทำนองเดียวกัน คดีช่วงที่สถานะทางการเงิน "forfeitures" ลานกับมูลค่าของสินค้าที่เกี่ยวข้องได้ถือว่าไม่ เป็นการลงโทษสำหรับการกระทำความผิด แต่แทนที่จะ เป็นบริการวัตถุประสงค์โครงการของรัฐบาลสำหรับการขาดทุนที่รับรู้จากการหลบหลีกของศุลกากรชำระ ดู เช่น Stockwell v. สหรัฐอเมริกา ผนัง 13 531, 546-547 นำ 17 – 21

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ตรวจสอบศุลกากรพบกล่าวหาและครอบครัวของเขาเตรียมความพร้อมให้ผู้โดยสารเที่ยวบินระหว่างประเทศถือ $ 357,144 เขาถูกตั้งข้อหาอนึ่งความพยายามที่จะออกจากประเทศสหรัฐอเมริกาโดยไม่ต้องรายงานตามที่กำหนดไว้วันที่ 31 USC § 5316 () (1) (A) ที่เขาได้รับการขนส่งมากกว่า $ 10,000 ในสกุลเงิน รัฐบาลก็พยายามริบ $ 357,144 ต่ำกว่า 18 USC § 982 () (1) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเป็นคนที่ตัดสินจากการจงใจละเมิด§5316จะสูญเสีย "ทรัพย์สิน ... มีส่วนร่วมในการกระทำผิดกฎหมายดังกล่าว." จำเลยสารภาพกับความล้มเหลว เพื่อรายงานและได้รับการเลือกตั้งที่จะมีการพิจารณาคดีม้านั่งบนริบ ศาลแขวงพบในสิ่งอื่น ๆ ที่ทั้ง $ 357,144 เป็นเรื่องที่ริบเพราะมันเป็น "มีส่วนร่วมใน" การกระทำผิดกฎหมายว่าเงินทุนที่ไม่ได้เชื่อมต่อกับอาชญากรรมอื่น ๆ และผู้ตอบแบบสอบถามที่ได้รับการยืนยันการชำระเงินเพื่อชำระหนี้ตามกฎหมาย . สรุปว่าริบเต็มจะไม่มีการลดสัดส่วนการกระทำผิดกฎหมายในคำถามและดังนั้นจึงจะละเมิดค่าปรับมากเกินไปข้อที่แปดการแก้ไขศาลมีคำสั่งให้ริบ 15,000 ดอลลาร์นอกเหนือไปจากสามปีที่ผ่านการทดลองและปรับสูงสุด 5,000 ดอลลาร์ภายใต้การพิจารณาแนวทาง . รอบเก้ายืนยันการถือครองที่ริบจะต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขที่สองเพื่อตอบสนองข้อ: อสังหาริมทรัพย์ริบจะต้องเป็น "การใช้เป็นเครื่องมือ" ของอาชญากรรมที่มุ่งมั่นและความคุ้มค่าของทรัพย์สินที่จะต้องเป็นสัดส่วนกับกฎหมายของเจ้าของ ศาลระบุว่าสกุลเงินของผู้ตอบแบบสอบถามไม่ได้ "การใช้เป็นเครื่องมือ" ของอาชญากรรมของความล้มเหลวในการรายงานที่เกี่ยวข้องกับการหัก ณ ที่จ่ายของข้อมูลที่มากกว่าการมีไว้ในครอบครองหรือการขนส่งของเงิน; ที่จึง§982 () (1) ไม่สามารถตอบสนองข้อในกรณีริบสกุลเงิน; ว่ามันไม่จำเป็นที่จะใช้ "สัดส่วน" ง่ามของการทดสอบ; และที่ข้อไม่อนุญาตให้ริบใด ๆ ของสกุลเงินรายงาน แต่ที่ศาลไม่มีเขตอำนาจที่จะตั้ง $ 15,000 ริบกันเพราะตอบไม่ได้ข้ามหันไปท้าทายมัน. ที่ถือริบเต็มของผู้ตอบแบบสอบถามของ $ 357,144 จะละเมิดค่าปรับมากเกินไป ประโยค pp 5-21. (ก) ริบที่เป็นปัญหาคือ "ดี" ในความหมายของข้อซึ่งแสดงให้เห็นว่า "ค่าปรับมากเกินไป [จะไม่ถูก] กำหนด." ข้อ จำกัด อำนาจของรัฐบาลที่จะสกัดการชำระเงินไม่ว่าจะเป็นในรูปของเงินสด หรือในลักษณะเป็นการลงโทษสำหรับความผิดบางอย่าง ออสติน v. United States, 509 สหรัฐอเมริกา 602, 609-610 ยึดทรัพย์สิน - การชำระเงินในชนิด - จึง "ค่าปรับ" ถ้าพวกเขาเป็นการลงโทษสำหรับความผิด มาตรา§982 () (1) forfeitures สกุลเงินทำเช่นนั้น พระราชบัญญัติชี้นำศาลจะสั่งริบเป็นอนุมัติเพิ่มเติมเมื่อ "การจัดเก็บภาษีประโยคในบุคคลที่ถูกตัดสินของ" การละเมิดจงใจที่ต้องรายงาน§5316ของ ริบจึงจะเรียกเก็บที่จุดสุดยอดของการดำเนินการทางอาญาและต้องใช้ความเชื่อมั่นของความผิดทางอาญาพื้นฐานและมันก็ไม่สามารถบังคับให้เจ้าของผู้บริสุทธิ์ของสกุลเงินรายงาน cf เลย id. ที่ 619 ศาลปฏิเสธข้อโต้แย้งของรัฐบาลที่ forfeitures ดังกล่าวเพื่อให้บริการโดยแก้ไขที่สำคัญสกัดกั้นการเคลื่อนไหวที่ผิดกฎหมายของเงินสดและให้รัฐบาลข้อมูลที่มีค่าในการสืบสวนและตรวจสอบกิจกรรมทางอาญาที่เกี่ยวข้องกับการที่เงินสดเพราะการสูญเสียของข้อมูลที่ถูกกล่าวหาที่นี่ จะไม่ได้รับการแก้ไขโดยยึดของผู้ตอบแบบสอบถามของ $ 357,144 ข้อโต้แย้งของรัฐบาลที่§982 () (1) ริบเป็นรัฐธรรมนูญเพราะมันอยู่ในชั้นเรียนของ forfeitures ประวัติศาสตร์ของสถานที่ให้บริการที่ปนเปื้อนโดยอาชญากรรมถูกปฏิเสธยัง ดังนั้นในการโต้เถียงรัฐบาลอิงอยู่กับชุดของกรณีที่เกี่ยวข้องกับพลเรือนแบบดั้งเดิมใน forfeitures REM ที่ไม่เกี่ยวข้องเพราะ forfeitures ดังกล่าวได้รับการพิจารณาในอดีต nonpunitive ดูเช่น Palmyra, 12 ข้าวสาลี 1, 14-15 มาตรา 982 () (1) ลงมาจากประวัติศาสตร์ประเพณีที่แตกต่างกันว่าใน personam, forfeitures ความผิดทางอาญา ในทำนองเดียวกันศาลปฏิเสธที่จะยอมรับการต่อสู้ของรัฐบาลที่ริบนี่เป็นรัฐธรรมนูญเพราะมันเกี่ยวข้องกับ "การใช้เป็นเครื่องมือ" ของอาชญากรรมของผู้ตอบแบบสอบถาม เพราะ instrumentalities ในอดีตได้รับการปฏิบัติในฐานะที่เป็นรูปแบบของ "ทรัพย์สินผิด" forfeitable ในทางแพ่งในการดำเนิน REM มันเป็นที่ไม่เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นสกุลเงินของผู้ตอบแบบสอบถามเป็นเครื่องมือ; ริบคือการลงโทษและการทดสอบสำหรับเหลือล้นของตน แต่เพียงผู้เดียวที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดสัดส่วน pp 5-11. (ข) ริบลงโทษละเมิดค่าปรับมากเกินไปข้อถ้ามันเป็นอย่างไม่มีการลดสัดส่วนแรงโน้มถ่วงของการกระทำผิดที่ว่ามันถูกออกแบบมาเพื่อลงโทษ แม้ว่าหลักการสัดส่วนได้เสมอมาตรฐานของสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมโปรดดูเช่นออสติน, ประชาชน, ที่ 622-623 ข้อความข้อและประวัติความเป็นมาให้คำแนะนำเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นวิธีสัดส่วนริบจะต้องเป็น "มากเกินไป." จนถึงวันนี้ ศาลยังไม่ได้ก้องปกครองมาตรฐาน ในที่ได้รับมาตรฐานศาลพบว่าสองพิจารณาที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ครั้งแรกที่เน้นก่อนหน้านี้ในกรณีการตีความที่โหดร้ายและผิดปกติข้อลงโทษคือการตัดสินใจเกี่ยวกับการลงโทษที่เหมาะสมอยู่ในตัวอย่างแรกที่จะเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติ ดูเช่น Solem v. หางเสือ 463 สหรัฐอเมริกา 277, 290 ที่สองคือความมุ่งมั่นของการพิจารณาคดีใด ๆ เกี่ยวกับแรงโน้มถ่วงของความผิดทางอาญาโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะไม่แน่ชัดโดยเนื้อแท้ เพราะทั้งให้คำปรึกษากับการพิจารณาต้องได้สัดส่วนที่เข้มงวดศาล adopts มาตรฐานขั้นต้น disproportionality ก้องอยู่ในเช่น id. ที่ 288 พีพี 11-14. (ค) การริบของผู้ตอบแบบสอบถามทั้งหมด $ 357,144 จะไม่มีการลดสัดส่วนแรงโน้มถ่วงของการกระทำผิดของเขา อาชญากรรมของเขาเป็นเพียงการกระทำผิดกฎหมายการรายงาน มันเป็นที่อนุญาตในการขนส่งสกุลเงินออกนอกประเทศตราบเท่าที่เขารายงาน และเนื่องจาก§982 () (1) คำสั่งซื้อสกุลเงินกินเปล่าสำหรับ "จงใจ" ละเมิดรายงานสาระสำคัญของความผิดทางอาญาเป็นความล้มเหลวโดยจงใจที่จะรายงาน นอกจากนี้ศาลแขวงพบการละเมิดของเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่ผิดกฎหมายอื่น ๆ สิ่งชั่วร้ายอื่น ๆ ของเขาตอบไม่พอดีกับระดับของบุคคลซึ่งมาตราได้รับการออกแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่ง: launderers เงินค้ายาเสพติดและเลี่ยงภาษี และบทลงโทษสูงสุดที่จะได้รับการจัดเก็บภายใต้พิจารณาแนวทางประโยค 6 เดือนและปรับ 5,000 ดอลลาร์ยืนยันระดับที่น้อยที่สุดของกฎหมายและแคระโดยริบ $ 357,144 ขอจากรัฐบาล อันตรายที่เกิดจากการที่ผู้ถูกกล่าวหาก็ยังน้อย ความล้มเหลวที่จะรายงานได้รับผลกระทบเพียงรัฐบาลและในทางที่ค่อนข้างน้อย มีการทุจริตไม่อยู่ในรัฐบาลและการสูญเสียที่จะ Fisc สาธารณะ มีความผิดทางอาญาของเขาไปตรวจไม่พบที่รัฐบาลจะได้รับการลิดรอนเพียงของข้อมูลที่ $ 357,144 ได้ออกจากประเทศ ดังนั้นไม่มีความสัมพันธ์ articulable ระหว่าง $ 357,144 และได้รับบาดเจ็บใด ๆ รัฐบาล pp 14-17. (ง) ศาลปฏิเสธการต่อสู้ที่สัดส่วนของริบเต็มรูปแบบที่มีการแสดงให้เห็นถึงความจริงที่ว่าสภาคองเกรสครั้งแรกในเวลาเดียวกันแปดการแก้ไขเป็นที่ยอมรับ, กฎเกณฑ์ตราต้องริบเต็มรูปแบบของสินค้าที่มีส่วนร่วมในการกระทำผิดศุลกากร หรือการชำระเงินของการลงโทษทางการเงินสัดส่วนกับมูลค่าสินค้า ' กฎเกณฑ์ศุลกากรต้นไม่สนับสนุนการยืนยันของรัฐบาลเพราะไม่เหมือน§982 () (1) ประเภทของริบที่พวกเขากำหนดก็ไม่ถือว่าการลงโทษสำหรับความผิดทางอาญา แต่เป็นพลเรือนในริบ REM ซึ่งรัฐบาลดำเนินการ กับทรัพย์สิน "ผิด" ตัวเอง ดูเช่นฮาร์ฟ v. United States, 8 Cranch 109 ในทำนองเดียวกันกฎเกณฑ์ต้นการจัดเก็บภาษีทางการเงิน "forfeitures" สัดส่วนมูลค่าของสินค้าที่เกี่ยวข้องกับการได้รับการพิจารณาไม่เป็นโทษสำหรับความผิด แต่เป็นที่ให้บริการแก้ไขวัตถุประสงค์ของ reimbursing รัฐบาลสำหรับความเสียหายที่เกิดจากการหลีกเลี่ยงภาษีศุลกากร ดูเช่นสต็อคเวล v. United States, 13 กำแพง 531, 546-547 pp 17-21

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากตรวจสอบศุลกากรพบผู้ถูกกล่าวหาและครอบครัวของเขาได้เตรียมเรือเที่ยวบินระหว่างประเทศถือ $ 357144 เขาถูกตั้งข้อหากับ inter alia พยายามที่จะออกจากประเทศสหรัฐอเมริกาโดยไม่ได้รายงานตามที่ 31 U.S.C . § 5316 ( ) ( 1 ) ( 1 ) ที่เขาส่งมากกว่า $ 10 , 000 ในสกุลเงิน รัฐบาลยังได้พยายามริบ $ 357144 ภายใต้ 18 U.S.C . § 982 ( ) ( 1 )ซึ่งมีคนข้อหาจงใจฝ่าฝืนจะถูกปรับ§ 5316 " คุณสมบัติใด ๆที่เกี่ยวข้อง เช่น ความผิด . . . . . . . . " เลยสารภาพกับความล้มเหลวในการรายงานการเลือกตั้งที่จะมีการลดลงในส่วนและ ที่ศาลแขวงพบในสิ่งอื่น ๆ ที่ทั้ง $ 357144 คือเรื่องยาเสพติด เพราะมันคือ " ที่เกี่ยวข้องกับ " ผิดว่าเงินไม่ได้เชื่อมต่อใด ๆอื่น ๆอาชญากรรม และผู้ตอบขนเงินไปชดใช้หนี้ตามกฎหมาย สรุปว่าเต็มยาเสพติดจะไม่มีการลด disproportional กับการกระทำผิดในคำถามจึงละเมิดมาตราค่าปรับมากเกินไปของการแก้ไขที่แปด ศาลสั่งริบของ $ 15 , 000 ,นอกจากสามปีของการคุมประพฤติและปรับสูงสุด 5 , 000 บาท ภายใต้การพิจารณาแนวทาง วงจรที่เก้ายืนยัน ถือว่า การทำโทษต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขตามข้อ 2 : โรงแรมริบต้องเป็น " วิธีการ " ของการก่ออาชญากรรม และมูลค่าของทรัพย์สินจะต้องได้สัดส่วนกับความผิดของเจ้าของของมันศาลระบุว่า ผู้ตอบก็แลกไม่ได้เป็น " วิธีการ " ของอาชญากรรมของความล้มเหลวในการรายงานที่เกี่ยวข้องกับการหัก ณที่จ่ายข้อมูลมากกว่านั้นหรือการขนส่งของเงิน มันจึง§ 982 ( ) ( 1 ) ไม่อาจตอบสนองข้อคดียาเสพติดในสกุลเงิน ; มันไม่จำเป็นต้องใช้ " สัดส่วน " ปรองดองของทดสอบและประโยคที่ไม่ได้อนุญาตให้ริบของสกุลเงิน แต่ แต่ ว่า ศาลไม่มีเขตอำนาจที่จะตั้ง 15 , 000 ดอลลาร์ริบไว้ เพราะตอบไม่ได้ข้ามหันไปท้าทายมัน

จัด : คนขายของเต็มเลย $ 357144 จะฝ่าฝืนปรับมากเกินไปข้อ 5-21 . .

( A ) ส่วนที่เป็นปัญหาคือ " ดี " ในความหมายของข้อ ,ซึ่งมี " ค่าปรับมากเกินไป [ จะ ] กำหนด " ข้อ จำกัด อำนาจของรัฐบาล เพื่อสกัดเงิน ไม่ว่าจะเป็นเงินสดหรือในประเภท เพื่อเป็นการลงโทษสำหรับความผิด ออสตินสหรัฐอเมริกาโวลต์ , 509 สหรัฐอเมริกา 602 609-610 . forfeitures -- การชำระเงินในประเภท . . . ดังนั้น " ค่าปรับ " ถ้ามันเป็นโทษสำหรับความผิด ส่วน§ 982 ( ) ( 1 ) forfeitures แลกเลยระเบียบชี้นำศาลจะสั่งริบเป็น " การลงโทษเพิ่มเติมเมื่อประโยคที่คนข้อหา " ละเมิดโดยจงใจของ§ 5316 การรายงานความต้องการ ส่วน จึงกำหนดที่จุดสูงสุดของการดำเนินการทางอาญาและต้องมีความเชื่อมั่นของอาชญากรรมพื้นฐาน และไม่สามารถบังคับให้เจ้าของบริสุทธิ์ของสกุลเงิน unreported . CF . ID ที่คุณ .ศาลปฏิเสธข้อโต้แย้งของรัฐบาลที่สำคัญเช่น forfeitures บริการซ่อม–มีการเคลื่อนไหวโดย deterring ผิดกฎหมายของเงินสดและให้รัฐบาลข้อมูลที่มีคุณค่าเพื่อศึกษาและตรวจสอบกิจกรรมทางอาญาที่เกี่ยวข้องกับเงินสด–เพราะอ้างการสูญเสียข้อมูลที่นี่จะไม่สามารถแก้ไขได้โดยยึดจากผู้ตอบ $ 357144 .ของรัฐบาลในการโต้แย้งว่า§ 982 ( ) ( 1 ) ส่วนรัฐธรรมนูญเพราะมันอยู่ในคลาสของประวัติศาสตร์ forfeitures คุณสมบัติบริสุทธิ์ด้วยอาชญากรรมยังปฏิเสธ ดังนั้นในเรื่องรัฐบาลอาศัยชุดของคดีที่เกี่ยวข้องกับแบบดั้งเดิมของพลเรือนในเรม forfeitures ที่ซึ่งอยู่นอกประเด็น เพราะเช่น forfeitures ในอดีตถือว่าเป็น nonpunitive . เห็น เช่น ตาล12 แป้ง 1 , 14 . ส่วนตัว ( 1 ) ( 1 ) ลงมาจากประเพณีทางประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกันที่ปัญญาทึบ คนร้าย forfeitures . ในทํานองเดียวกัน ศาลปฏิเสธที่จะยอมรับของรัฐบาล การต่อสู้ที่ส่วนที่นี่คือรัฐธรรมนูญเพราะมันเกี่ยวข้องกับ " วิธีการ " ของอาชญากรรมเลยนะ