Personal Protective Equipment (PPE)

Personal Protective Equipment (PPE)
Properly fitted respirators with a HEPA filter may be effective at removing nanomaterials. Contrary to intuition, fibrous filters trap smaller and larger particles more effectively than mid-sized particles. Small particles (80 nm and < 2000 nm) can remain suspended in air for the longest time. (Bidleman, 1988; Preining, 1998; Spurny, 1998; Atkinson, 2000; UK Royal Society, 2004; Dennenkamp et al., 2002)
NIOSH certifies particulate respirators by challenging them with sodium chloride (NaCl) aerosols with a count median diameter 75 nm or dioctyl phthalate (DOP) aerosols with a count median diameter of 185 nm [42 CFR Part 84.181(g)], which have been found to be in the most penetrating particle size range (Stevens and Moyer, 1989). However, as with all respirators, the greatest factor in determining their effectiveness is not penetration through the filter, but rather the face-seal leakage bypassing the device. Due to size and mobility of nanomaterials in the air, leakage may be more prevalent although no more than expected for a gas (Aitken, 2004). Only limited data on face-seal leakage has been identified. Work done by researchers at the U.S. Army RDECOM on a headform showed that mask leakage (i.e., simulated respirator fit factor) measured using submicron aerosol challenges (0.72 μm polystyrene latex spheres) was representative of vapor challenges such as sulfur hexafluoride (SF6) and isoamyl acetate (IAA) (Gardner et al., 2004).
EPA Nanotechnology White Paper 49
PPE may not be as effective at mitigating dermal exposure. PPE is likely to be less effective against dermal exposure to nanomaterials than macro-sized particles from both human causes (e.g., touching face with contaminated fingers) and PPE penetration (Aitken, 2004). However, no studies were identified that discuss the efficiency of PPE at preventing direct penetration of nanomaterials through PPE or from failure due to human causes

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Personal Protective Equipment (PPE)
Properly fitted respirators with a HEPA filter may be effective at removing nanomaterials. Contrary to intuition, fibrous filters trap smaller and larger particles more effectively than mid-sized particles. Small particles (<100 nm) tend to make random Brownian motions due to their interaction with gas molecules. The increased motion causes the particle to “zig-zag around” and have a greater chance of hitting and sticking to the fiber filter (Luther, 2004). Intermediate-sized particles (>80 nm and < 2000 nm) can remain suspended in air for the longest time. (Bidleman, 1988; Preining, 1998; Spurny, 1998; Atkinson, 2000; UK Royal Society, 2004; Dennenkamp et al., 2002)
NIOSH certifies particulate respirators by challenging them with sodium chloride (NaCl) aerosols with a count median diameter 75 nm or dioctyl phthalate (DOP) aerosols with a count median diameter of 185 nm [42 CFR Part 84.181(g)], which have been found to be in the most penetrating particle size range (Stevens and Moyer, 1989). However, as with all respirators, the greatest factor in determining their effectiveness is not penetration through the filter, but rather the face-seal leakage bypassing the device. Due to size and mobility of nanomaterials in the air, leakage may be more prevalent although no more than expected for a gas (Aitken, 2004). Only limited data on face-seal leakage has been identified. Work done by researchers at the U.S. Army RDECOM on a headform showed that mask leakage (i.e., simulated respirator fit factor) measured using submicron aerosol challenges (0.72 μm polystyrene latex spheres) was representative of vapor challenges such as sulfur hexafluoride (SF6) and isoamyl acetate (IAA) (Gardner et al., 2004).
EPA Nanotechnology White Paper 49
PPE may not be as effective at mitigating dermal exposure. PPE is likely to be less effective against dermal exposure to nanomaterials than macro-sized particles from both human causes (e.g., touching face with contaminated fingers) and PPE penetration (Aitken, 2004). However, no studies were identified that discuss the efficiency of PPE at preventing direct penetration of nanomaterials through PPE or from failure due to human causes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล (PPE)
อย่างถูกต้องช่วยหายใจพอดีกับแผ่นกรอง HEPA อาจจะมีประสิทธิภาพในการกำจัดวัสดุนาโน ขัดกับสัญชาตญาณ, เส้นใยดักกรองอนุภาคขนาดเล็กและขนาดใหญ่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าอนุภาคขนาดกลาง อนุภาคขนาดเล็ก (<100 นาโนเมตร) มีแนวโน้มที่จะทำให้การเคลื่อนไหว Brownian สุ่มเนื่องจากการมีปฏิสัมพันธ์กับโมเลกุลของแก๊ส การเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้นทำให้เกิดอนุภาคที่ "ซิกแซรอบ" และมีโอกาสมากขึ้นในการยิงและการเกาะตัวกรองใยแก้ว (ลูเทอร์ 2004) อนุภาคขนาดกลาง (> 80 นาโนเมตรและ <2000 นาโนเมตร) จะยังคงลอยอยู่ในอากาศเป็นเวลานาน (Bidleman 1988; Preining 1998; Spurny 1998; แอตกินสัน 2000; สหราชอาณาจักร Royal Society 2004;. Dennenkamp และคณะ, 2002)
NIOSH รับรองช่วยหายใจฝุ่นละอองด้วยการท้าทายพวกเขาด้วยโซเดียมคลอไรด์ (NaCl) ละอองที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเฉลี่ยนับ 75 นาโนเมตรหรือ Dioctyl phthalate (DOP) ละอองที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเฉลี่ยนับจาก 185 นาโนเมตร [42 CFR ส่วนที่ 84.181 (G)] ซึ่งมีการตรวจพบจะอยู่ในช่วงขนาดอนุภาคแหลมมากที่สุด (สตีเวนส์และ Moyer, 1989) อย่างไรก็ตามเช่นเดียวกับช่วยหายใจทั้งหมดเป็นปัจจัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการกำหนดประสิทธิภาพของพวกเขาจะไม่ได้เจาะผ่านตัวกรอง แต่การรั่วไหลของใบหน้าประทับตราผ่านอุปกรณ์ เนื่องจากขนาดและความคล่องตัวของวัสดุนาโนในอากาศ, การรั่วไหลอาจจะแพร่หลายมากขึ้นแม้ว่าจะไม่มากขึ้นกว่าที่คาดไว้สำหรับก๊าซ (เอตเคน 2004) เฉพาะข้อมูลที่ จำกัด ในการรั่วไหลของใบหน้าตราได้รับการยืนยัน งานที่ทำโดยนักวิจัยที่กองทัพสหรัฐ RDECOM กับหุ่นทดสอบแสดงให้เห็นว่าการรั่วไหลของหน้ากาก (เช่นเครื่องช่วยหายใจจำลองปัจจัยพอดี) วัดโดยใช้ความท้าทาย Submicron ละออง (0.72 ไมโครเมตรทรงกลมน้ำยางสไตรีน) เป็นตัวแทนของความท้าทายไอเช่นซัลเฟอร์เฮกซะฟลูออไรด์ (SF6) และ isoamyl อะซิเตท (IAA) (การ์ดเนอร์ et al., 2004)
EPA นาโนเทคโนโลยีกระดาษสีขาว 49
การป้องกันส่วนบุคคลอาจจะไม่เป็นที่มีประสิทธิภาพในการลดการสัมผัสทางผิวหนัง การป้องกันส่วนบุคคลมีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพน้อยกับการสัมผัสทางผิวหนังกับวัสดุนาโนกว่าอนุภาคแมโครกลางจากทั้งสองสาเหตุของมนุษย์ (เช่นการสัมผัสใบหน้าด้วยนิ้วมือที่ปนเปื้อน) และการป้องกันส่วนบุคคลการเจาะ (เอตเคน 2004) อย่างไรก็ตามยังไม่มีการศึกษาที่ระบุว่าหารือเกี่ยวกับประสิทธิภาพของการป้องกันส่วนบุคคลในการป้องกันการเจาะโดยตรงของวัสดุนาโนผ่านการป้องกันส่วนบุคคลหรือจากความล้มเหลวเนื่องจากสาเหตุของมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุปกรณ์ป้องกันภัยส่วนบุคคล ( PPE )
อย่างถูกต้องติดตั้งเครื่องช่วยหายใจที่มีแผ่นกรอง HEPA มีประสิทธิภาพในการลบ nanomaterials . ขัดกับสัญชาตญาณ กรองดักจับอนุภาคที่มีขนาดเล็กและมีขนาดใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่ากลางขนาดอนุภาค อนุภาคขนาดเล็ก ( < 100 nm ) มีแนวโน้มที่จะทำให้การเคลื่อนที่แบบบราวเนียนเนื่องจากการปฏิสัมพันธ์กับโมเลกุลของก๊าซเมื่อเคลื่อนไหวทำให้อนุภาค " ซิกแซกรอบ " และมีโอกาสตีแล้วติดกรองไฟเบอร์ ( Luther , 2004 ) กลางขนาดอนุภาค ( > 80 nm และ < 2000 nm ) จะยังคงแขวนลอยในอากาศนานที่สุด ( bidleman , 1988 ; preining , 1998 ; spurny , 1998 ; Atkinson , 2000 ; UK Royal Society , 2004 ; dennenkamp et al . , 2002 )
เครื่องช่วยหายใจ NIOSH รับรองอนุภาคโดยท้าทายพวกเขาด้วยโซเดียมคลอไรด์ ( NaCl ) ละอองลอยด้วยนับเฉลี่ยเส้นผ่าศูนย์กลาง 75 นาโนเมตรหรือปกติของธุรกิจ ( DOP ) ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางของละอองลอย นับเฉลี่ย 185 nm [ 42 CFR Part 84.181 ( G ) ] ซึ่งได้ถูกพบอยู่ในช่วงขนาดอนุภาคส่วนใหญ่ทะลุ และมอยเออร์ ( สตีเฟนส์ , 1989 ) อย่างไรก็ตาม ด้วยเครื่องช่วยหายใจทั้งหมด ,ปัจจัยสำคัญที่สุดในการพิจารณาประสิทธิภาพของพวกเขาจะไม่ทะลุผ่านตัวกรอง แต่ใบหน้าประทับตราการรั่วไหลผ่านอุปกรณ์ เนื่องจากขนาดและการเคลื่อนไหวของ nanomaterials ในอากาศที่รั่วอาจจะแพร่หลายมากขึ้น แม้ว่าจะไม่มีมากขึ้นกว่าที่คาดไว้สำหรับก๊าซ ( ไอท์เคน , 2004 ) จำกัด เฉพาะข้อมูลรั่ว ซีลหน้าได้รับการระบุ งานที่ทำโดยนักวิจัยในสหรัฐอเมริกากองทัพ rdecom บน headform พบว่าหน้ากากรั่ว ( เช่น การใช้เครื่องช่วยหายใจปัจจัยพอดี ) วัดซับไมครอน ของความท้าทาย ( 0.72 μมโฟมยางทรงกลม ) คือตัวแทนของไอความท้าทาย เช่น ซัลเฟอร์เฮกซาฟลูออไรด์ ( SF6 ) และในปริมาณเทต ( IAA ) ( Gardner et al . , 2004 ) EPA นาโนเทคโนโลยีกระดาษสีขาว 49

PPE อาจไม่เป็นที่มีประสิทธิภาพในการบรรเทาผิวหนังที่สัมผัสอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลมีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพน้อยกับเนื้อแสง nanomaterials มากกว่ามาโครขนาดอนุภาคจากทั้งมนุษย์สาเหตุ ( เช่น สัมผัสใบหน้าด้วยมือที่ปนเปื้อน ) และการเจาะ PPE ( ไอท์เคน , 2004 ) อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการศึกษาที่ถูกระบุว่าหารือเกี่ยวกับประสิทธิภาพของอุปกรณ์ที่ป้องกันการซึมผ่านของ nanomaterials โดยตรงหรือจากการล้มเหลวเนื่องจากสาเหตุของมนุษย์