I walked home from school happy, fo

I walked home from school happy, forgetting my troubles for a few moments. A large group of my school friends had decided secretly to follow me home and give me a surprise celebration party. Five minutes after I entered the house, the doorbell rang. The servant answered the door to a group of laughing girls, all asking to see me. The servant took the girls into the living room and climbed the stairs to my room. There was a frightened look on her face as she whispered to me, "A crowd of your friends has come from school to see you. They've asked for you"Is Niang home?' I asked. "I'm afraid so. And your father too." As I went quietly down the stairs to greet my friends, I could hear twelve ten-year-old girls laughing loudly through the whole house.

My school friends were too happy and excited to notice my white-faced silence. They surrounded me, shouting out their congratulations. My stomach turned over. "I'm only ten years old, I thought. "Surely Niang can't kill me for this The servant reappeared in the doorway. "Your mother wants to see you now. I excused myself and went upstairs. I knew this was going to be terrible. As I stood in front of my parents, we could hear the girls laughing from downstairs. Who are those people, and who invited them here?' Niang demanded loudly. They are my friends. No one invited them. They came to celebrate with me because I've become class president. "Is this party your idea No, Niang. I had no idea. Come here!" she screamed. She hit my face so hard that I was knocked over. "You're lying! You planned it, to show off our house to your penniless schoolfriends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเดินหน้าแรกจากโรงเรียนสุข ลืมปัญหาของฉันสำหรับครู่ เพื่อนโรงเรียนกลุ่มใหญ่ได้ตัดสินใจแอบไปตามบ้านฉัน และให้ฉันประหลาดใจเฉลิมฉลองงานเลี้ยง ห้านาทีหลังจากที่ฉันเข้าไปในบ้าน กริ่งบ้านรัง คนรับใช้ตอบประตูกลุ่มของหญิง ทั้งหมดที่ถามหาผมหัวเราะ คนรับใช้เอาสาวในห้องนั่งเล่น และปีนขึ้นบันไดไปที่ห้องของฉัน มีแบบกลัวบนใบหน้าของเธอเธอกระซิบกับผม "ฝูงชนของเพื่อนมาจากโรงเรียนเห็นคุณ พวกเขาได้ถามคุณ "คือเนียงบ้าน?' ถาม "ฉันกลัวดังนั้น และพ่อของคุณไป " ตามฉันไปเงียบ ๆ ลงบันไดทักทายเพื่อนของฉัน ฉันสามารถได้ยินหญิงสิบปีสิบสองหัวเราะดังผ่านทั้งบ้านเพื่อนโรงเรียนของฉันมีความสุขเกินไป และจะสังเกตเห็นความเงียบของฉัน white-faced พวกเขาล้อมรอบฉัน ตะโกนออกขอแสดงความยินดีของพวกเขา ท้องของฉันเปิดมากกว่า "ฉันเป็นเพียงสิบปี คิด" ย่อม เนียงไม่ฆ่าฉันสำหรับคนใช้ reappeared ในการเข้าประตูได้ "แม่อยากให้คุณตอนนี้ รับตัวเอง และไปชั้นบน รู้นี้ไปได้น่ากลัว ขณะยืนอยู่หน้าพ่อ เราอาจได้ยินผู้หญิงหัวเราะจากชั้นล่าง ที่มีผู้คน และผู้เชิญที่นี่? " เนียงแค่ดัง พวกเขาเป็นเพื่อนของฉัน ไม่มีใครเชิญพวกเขา พวกเขามาร่วมฉลองกับฉัน เพราะฉันได้กลายเป็นประธาน "เป็นความคิดของพรรคนี้ไม่ เนียง ผมมีความคิด มานี่"เธอกรีดร้องขึ้น เธอตีหน้าฉันจึงยากที่ฉันถูกโบว์ลิ่งผ่าน "คุณกำลังโกหก คุณแผนมัน เพื่อบ้านเพื่อคุณ schoolfriends ยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเดินกลับจากโรงเรียนมีความสุขลืมปัญหาของฉันสักครู่ กลุ่มใหญ่ของเพื่อนที่โรงเรียนของฉันได้ตัดสินใจที่แอบตามฉันกลับบ้านและให้ฉันแปลกใจที่งานปาร์ตี้เฉลิมฉลอง ห้านาทีหลังจากที่ผมเข้าบ้านออดดังขึ้น คนรับใช้ตอบประตูในกลุ่มของสาวหัวเราะทั้งหมดขอให้เห็นฉัน คนรับใช้เอาสาวเข้าไปในห้องนั่งเล่นและปีนขึ้นบันไดไปที่ห้องของฉัน มีรูปลักษณ์ที่กลัวบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอกระซิบกับผมก็คือ "กลุ่มเพื่อนของคุณได้มาจากโรงเรียนที่จะเห็นคุณ. พวกเขาได้ขอให้คุณ" เป็นบ้านเนียง? ฉันถาม. "ฉันกลัว. และคุณพ่อของคุณมากเกินไป." ขณะที่ผมเดินไปอย่างเงียบ ๆ ลงบันไดไปทักทายเพื่อนของฉันฉันสามารถได้ยินเสียงสิบสองสาวสิบปีหัวเราะเสียงดังผ่านบ้านทั้ง. เพื่อนที่โรงเรียนของฉันมีความสุขมากเกินไปและตื่นเต้นที่จะสังเกตเห็นความเงียบขาวเผือดของฉัน พวกเขาล้อมรอบฉันตะโกนออกมาแสดงความยินดีของพวกเขา ท้องของฉันหันไป "ผมเพียงสิบปีผมคิดว่า." แน่นอนเนียงไม่สามารถฆ่าฉันสำหรับนี้คนใช้นั้นกลับมาในทางเข้าประตู "แม่ของคุณต้องการที่จะเห็นคุณในขณะนี้. ฉันขอตัวเองและเดินขึ้นบันได. ฉันรู้ว่าเรื่องนี้เป็นไปได้ที่น่ากลัว. ขณะที่ผมยืนอยู่ตรงหน้าของพ่อแม่ของฉันเราสามารถได้ยินเสียงสาวหัวเราะจากชั้นล่าง. ใครคือคนเหล่านั้นและผู้ที่ เชิญได้ที่นี่? เนียงเรียกร้องเสียงดัง. พวกเขาเป็นเพื่อนของฉัน. ไม่มีใครเชิญให้พวกเขา. พวกเขามาเพื่อเฉลิมฉลองกับผมเพราะผมเคยเป็นประธานระดับ. "เป็นพรรคนี้ความคิดของคุณไม่เนียง ฉันไม่มีความคิดเห็น. มาที่นี่! "เธอกรีดร้อง. เธอตีใบหน้าของฉันอย่างหนักเพื่อที่ผมเคาะ." คุณกำลังโกหก! คุณวางแผนไว้ที่จะแสดงปิดบ้านของเราที่จะหมดตัว schoolfriends ของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเดินกลับบ้านจากโรงเรียน มีความสุข ลืมปัญหาสักครู่ . กลุ่มใหญ่ของเพื่อนที่โรงเรียนของฉันได้ตัดสินใจแอบตามฉันมาที่บ้านและให้ฉันเซอร์ไพรส์ฉลองปาร์ตี้ ห้านาทีหลังจากที่ฉันเข้าไปในบ้าน เสียงออดก็ดังขึ้น คนรับใช้เปิดประตูไปยังกลุ่มสาว ๆหัวเราะ ทั้งหมด ขอ ดู ฉันคนใช้นำผู้หญิงเข้ามาในห้องนั่งเล่น แล้วปีนบันไดไปที่ห้องของผม มีตกใจ สีหน้าของเธอเมื่อเธอกระซิบที่ข้างหูฉัน " ฝูงชนของเพื่อนของคุณได้มาจากโรงเรียนเพื่อมาหาคุณ พวกเขาได้ถามนาย " เนียงบ้าน ? " ฉันถาม เกรงว่าจะเป็นเช่นนั้น และพ่อของเธอด้วย เมื่อฉันไปเงียบ ๆ ลงบันไดไปทักทายเพื่อน ๆ ของฉันฉันได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะ สิบสองขวบทั่วทั้งบ้าน

เพื่อนที่โรงเรียนของผมก็มีความสุขและตื่นเต้นที่จะเห็นผมสีขาวต้องเผชิญกับความเงียบ พวกเขาล้อมฉัน ตะโกนแสดงความยินดี . ท้องของฉันเปิด” ผมอายุแค่ 10 ขวบเอง ฉันคิดว่า . " ย่อมเนียงไม่ฆ่าฉันให้คนใช้ก็อยู่ในช่องประตู " แม่ของคุณต้องการที่จะพบคุณตอนนี้ผมขอลาหยุดตัวเองและขึ้นไปข้างบน ผมรู้ว่ามันกำลังจะแย่ ขณะที่ผมยืนอยู่ในด้านหน้าของพ่อแม่ เราได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะจากข้างล่าง คนพวกนั้นเป็นใคร และ ใครเชิญพวกเค้ามาที่นี่ ? เนียงถามเสียงดัง พวกเขาเป็นเพื่อนผม ไม่มีใครเชิญเขา พวกเขามาเพื่อฉลองกับผม เพราะผมเป็นประธานนักเรียน " พรรคนี้ความคิดของคุณไม่ เนียง . ฉันมีความคิดที่ไม่มีมาที่นี่ ! เธอร้องลั่น เธอต่อยหน้าผมอย่างแรงจนผมล้ม . คุณโกหก ! คุณวางแผนที่จะแสดงปิดบ้านให้ schoolfriends เงินของคุณ