From morning to night I stayed out

From morning to night I stayed out of sight
Ditn't recognise I'd become
No more than alive I'd barely survive
In a word...overrun

Won't hear a sound
From my mouth
I've spent too long
On the inside out
My skin is could
To the human touch
This bleeding heart's
Not beating much

I murmured a vow of silence and now
I don't even hear when I think aloud
Extinguished by light I turn on the night
Wear its darkness with an empty smile

I'm creeping back to life
my nervous system all awry
I'm wearing the inside out

Look at him now
He's paler somehow
But he's coming round
he's starting to choke
It's been so long since he spoke
Well he can have the words right from my mouth

And with these words I can see
Clear trough the clouds that covered me
Just give it time then speak my name
Now we can hear ourselves again

I'm holding out
For the day
When all the clouds
Have blown away
I'm with you now
Can speak your name
Now we can hear
Ourselves again
...อ้างอิง http://sz4m.com/l64565

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่เช้าเพื่อคืน น้ำตาDitn't รู้ฉันจะเป็นไม่มีชีวิตมากกว่าผมจะแทบไม่รอดใน word...เกินไม่ได้ยินเสียงจากปากของฉันผมได้ใช้เวลานานเกินไปในภายในออกผิวของฉันจะสามารถการสัมผัสมนุษย์หัวใจ bleeding นี้ไม่ตีมากฉัน murmured คำปฏิญาณความเงียบแล้วไม่ได้ฟังเมื่อคิดออกเสียงยกเลิก โดยไฟที่เปิดเวลากลางคืนใส่ความมืดกับรอยยิ้มว่างเปล่าฉันกำลังหนีกลับไปยังชีวิตระบบประสาทของฉันทั้งหมด awryฉันสวมภายในออกดูเขาตอนนี้เขาจะจางอย่างใดแต่เขามาตลอดเขาเริ่มที่จะหายใจติดขัดแล้วนาน ตั้งแต่เขาพูดดีมีขวาคำจากปากของฉันและกับคำเหล่านี้ สามารถเห็นล้างรางเมฆที่ปกคลุมผมเพียงแค่กำหนดเวลา แล้วพูดชื่อของฉันตอนนี้เราสามารถได้ยินตนเองอีกครั้งฉันกำลังถือออกวันเมื่อก้อนเมฆทั้งหมดมีพัดไปผมกับคุณตอนนี้สามารถพูดชื่อของคุณตอนนี้เราได้ยินตนเองอีกครั้ง... อ้างอิงที่ http://sz4m.com/l64565

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากเช้าถึงกลางคืนผมอยู่ออกจากสายตา
ditn ไม่ได้รับผมจะกลายเป็น
ไม่เกินยังมีชีวิตอยู่ฉันก็แทบจะไม่รอด
ในคำพูด . . . บุกรุก

จะไม่ได้ยินเสียงจากปากของฉัน

ผมใช้เวลานาน

ที่ภายในผิวของฉันคือสามารถที่จะสัมผัส

มนุษย์ นี้เลือดหัวใจไม่เต้นมาก


ผมพึมพำพูดไม่ได้และตอนนี้
ฉันไม่ได้ยินตอนที่ฉันคิดดัง
ดับแสงเปิดทั้งคืน
ใส่ของความมืดกับว่างเปล่า รอยยิ้ม

ผมคลานกลับไปชีวิตของฉันระบบประสาททั้งหมดเบี้ยว

ผมใส่ข้างใน

ดูเขาตอนนี้สิ

แต่อย่างใดเขาซีดลงเขามาแล้ว เขาเริ่มสำลักรอบ

มันนานแล้ว ตั้งแต่เขาพูด
เขาสามารถ มีคำพูดจากปากของฉัน

และกับคำพูดเหล่านี้ที่ฉันสามารถมองเห็น
ชัดเจนรางเมฆที่ปกคลุมฉันแค่ต้องให้เวลากับมันแล้ว

พูดชื่อของฉันตอนนี้เราได้ยินตัวเราอีกครั้ง

ผมถือออกสำหรับวัน

เมื่อเมฆมีปลิว

ตอนนี้ฉันอยู่กับคุณแล้ว

ตอนนี้สามารถพูดชื่อเราได้ยินตัวเราอีกครั้ง

. . . . . . . อ้างอิง http://sz4m.com/l64565