1960s – Sexual and Artistic Revolut

1960s – Sexual and Artistic Revolution
From the taking over of factories and universities to the sexual revolution and the hippie movement, the political rebellion took a broader meaning when the search of alternative family values and new forms of expression for women arose. Women’s clothing were a true reflection of such changes, as new ‘unisex’ clothes and miniskirts became a ubiquitous symbol of a sexuality freed from many of its rituals and taboos.
During the ‘60s, the Torcuato Di Tella Institute brought together all the artistic avant-garde trends in Buenos Aires and harboured controversial female artists who were getting noticed in the local scene. Under the influence of pop art, Marta Minujín, Dalila Puzzovio, Mary Tapia, and other artists articulated visual arts with fashion and design linked to the body and daily life.
1977 – International Women’s Day
The government of Maria Estela Martinez de Perón officially adhered to the International Women’s Day proclaimed by the United Nations.
1985 – Joint Parental Custody
In Argentina, joint custody had been established in 1949 by that year’s constitutional amendment. The repeal of this amendment by the military dictatorship in 1956 restored the inequality between women and men for several decades. In 1974, Congress re-established joint custody, but president Maria Estela Martinez de Perón vetoed the bill. The influential conservatives in Argentina argued that the family unit required that one of the parents had “the last word”, and that for cultural and traditional reasons this power should be attributed by law to the man.
In 1985, during the democratic government of Raúl Alfonsín, joint custody, a right claimed by women for years, was restored through law 23,234.
1987 – Divorce
In the midst of protests by powerful Catholic sectors, on 3rd June 1987 Congress voted for what went down in history as the “divorce law”. The very foundations of the Argentine state are rooted in the family model as defined by the Catholic paradigm, which devoted greater powers to the man over the family and imposed limits on women’s decision-making.
The law also attacked some forms of discrimination that limited women, who obtained, among other rights, equal conditions and the possibility to choose whether or not to use their husband’s surnames.
1991 – Quota Law
The quota law, adopted on 6th November 1991, established a minimum 30% female participation in the lists of candidates for legislative elections. Thus, Argentina became the first country in the region to implement a quota system to ensure the participation of women in national politics: for every two men, one woman.
1994 – A New Constitution, A New Step Forward
The constitutional reform of 1994 signified an important breakthrough in the recognition of women’s rights. The Constituent Assembly embodied in the new constitution the accomplishments so far consummated by women, and provided them with a legal framework and constitutional status. From the female vote, the Convention on the Elimination of all Forms of Discrimination against Women (CEDAW), the Quota Law, the law on Protection against Family Violence, to the Program “Victims against Violence” and the creation of the Office of Domestic Violence in the Supreme Court, the State began to return women their rights, complying with international human rights treaties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1960s – การปฏิวัติศิลปะ ทางเพศจากการผ่านของโรงงานและมหาวิทยาลัยการปฏิวัติทางเพศและการเคลื่อนไหวของฮิปปี้ กบฏเมืองเอาความหมายที่กว้างขึ้นเมื่อการเกิดขึ้นของครอบครัวค่าทดแทนและรูปแบบใหม่ของนิพจน์สำหรับผู้หญิง เสื้อผ้าสตรีได้สะท้อนความจริงของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว เป็นผ้าใหม่ 'unisex และ miniskirts กลายเป็น สัญลักษณ์ของเพศที่รอดจากพิธีกรรมและ taboos ความแพร่หลาย ระหว่าง ' ยุค 60s, Torcuato Di Tella สถาบันมากันทั้งหมดศิลปะโอ่โถงแนวโน้มในบัวโนสไอเรสและ harboured แย้งผู้หญิงศิลปินที่ได้รับการสังเกตเห็นในถิ่น ภายใต้อิทธิพลของศิลปะป๊อป มาร์ Minujín, Dalila Puzzovio แมรี่ Tapia และศิลปินอื่น ๆ พูดชัดแจ้งทัศนศิลป์กับแฟชั่นและการออกแบบที่เชื่อมโยงกับชีวิตประจำวันและร่างกาย 1977 – วันสตรีสากลรัฐบาลของมาเรีย Estela มาติเน่เด Perón ปฏิบัติตามวันผู้หญิงนานาชาติประกาศ โดยสหประชาชาติอย่างเป็นทางปี 1985 – ร่วมปกครองโดยผู้ปกครองIn Argentina, joint custody had been established in 1949 by that year’s constitutional amendment. The repeal of this amendment by the military dictatorship in 1956 restored the inequality between women and men for several decades. In 1974, Congress re-established joint custody, but president Maria Estela Martinez de Perón vetoed the bill. The influential conservatives in Argentina argued that the family unit required that one of the parents had “the last word”, and that for cultural and traditional reasons this power should be attributed by law to the man.In 1985, during the democratic government of Raúl Alfonsín, joint custody, a right claimed by women for years, was restored through law 23,234.1987 – DivorceIn the midst of protests by powerful Catholic sectors, on 3rd June 1987 Congress voted for what went down in history as the “divorce law”. The very foundations of the Argentine state are rooted in the family model as defined by the Catholic paradigm, which devoted greater powers to the man over the family and imposed limits on women’s decision-making.The law also attacked some forms of discrimination that limited women, who obtained, among other rights, equal conditions and the possibility to choose whether or not to use their husband’s surnames.1991 – Quota LawThe quota law, adopted on 6th November 1991, established a minimum 30% female participation in the lists of candidates for legislative elections. Thus, Argentina became the first country in the region to implement a quota system to ensure the participation of women in national politics: for every two men, one woman.1994 – A New Constitution, A New Step ForwardThe constitutional reform of 1994 signified an important breakthrough in the recognition of women’s rights. The Constituent Assembly embodied in the new constitution the accomplishments so far consummated by women, and provided them with a legal framework and constitutional status. From the female vote, the Convention on the Elimination of all Forms of Discrimination against Women (CEDAW), the Quota Law, the law on Protection against Family Violence, to the Program “Victims against Violence” and the creation of the Office of Domestic Violence in the Supreme Court, the State began to return women their rights, complying with international human rights treaties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1960 -
การปฏิวัติทางเพศและศิลปะจากการผ่านของโรงงานและมหาวิทยาลัยเพื่อการปฏิวัติทางเพศและการเคลื่อนไหวฮิปปี้, การจลาจลทางการเมืองที่เกิดในวงกว้างมีความหมายเมื่อค้นหาของครอบครัวที่มีคุณค่าทางเลือกและรูปแบบใหม่ของการแสดงออกสำหรับผู้หญิงที่เกิดขึ้น เสื้อผ้าสตรีเป็นภาพสะท้อนที่แท้จริงของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นเสื้อผ้าใหม่ 'unisex และ miniskirts กลายเป็นสัญลักษณ์ที่แพร่หลายของเพศอิสระจากพิธีกรรมของจำนวนมากและข้อห้าม.
ในช่วงยุค 60 ที่ Torcuato Di Tella สถาบันนำมารวมกันทั้งหมดเปรี้ยวศิลปะ แนวโน้มจี๊ดในบัวโนสไอเรสและเก็บงำความขัดแย้งศิลปินหญิงที่ได้รับการสังเกตในฉากท้องถิ่น ภายใต้อิทธิพลของศิลปะป๊อปมาร์Minujín, Dalila Puzzovio แมรี่เพียและศิลปินอื่น ๆ ก้องทัศนศิลป์กับแฟชั่นและการออกแบบที่เชื่อมโยงกับร่างกายและชีวิตประจำวัน.
1977 -
วันสตรีสากลรัฐบาลMaria Estela มาร์ติเนเดอPerónปฏิบัติตามอย่างเป็นทางการ วันสตรีสากลประกาศโดยสหประชาชาติ.
1985 - Custody
ร่วมของผู้ปกครองในอาร์เจนตินาร่วมกันดูแลได้รับการจัดตั้งขึ้นในปี1949 โดยการแก้ไขรัฐธรรมนูญปีนั้น ยกเลิกการแก้ไขนี้โดยเผด็จการทหารในปี 1956 เรียกคืนความไม่เท่าเทียมกันระหว่างผู้หญิงและผู้ชายสำหรับหลายทศวรรษ ในปี 1974 สภาคองเกรสจัดตั้งขึ้นใหม่ร่วมกันดูแล แต่ประธานมาเรียมาร์ติเน Estela de Perónคัดค้านการเรียกเก็บเงิน อนุรักษ์นิยมที่มีอิทธิพลในอาร์เจนตินาถกเถียงกันอยู่ว่าหน่วยครอบครัวต้องว่าหนึ่งในผู้ปกครองได้ "คำสุดท้าย" และด้วยเหตุผลทางวัฒนธรรมแบบดั้งเดิมและอำนาจนี้ควรนำมาประกอบตามกฎหมายที่ชายคนนั้น.
ในปี 1985 ในช่วงรัฐบาลประชาธิปไตยของRaúl Alfonsín, ร่วมกันดูแลขวาโดยอ้างว่าผู้หญิงปีที่ผ่านมาได้รับการบูรณะผ่านกฎหมาย 23,234.
1987 -
การหย่าร้างในท่ามกลางการประท้วงโดยภาคคาทอลิกที่มีประสิทธิภาพในวันที่3 มิถุนายน 1987 สภาคองเกรสลงมติสำหรับสิ่งที่ลงไปในประวัติศาสตร์เป็น "กฎหมายการหย่าร้าง" . รากฐานของรัฐอาร์เจนตินาจะหยั่งรากลึกในรูปแบบครอบครัวตามที่กำหนดโดยกระบวนทัศน์คาทอลิกซึ่งทุ่มเทให้อำนาจมากขึ้นกับคนมากกว่าครอบครัวและกำหนดข้อ จำกัด เกี่ยวกับการตัดสินใจของผู้หญิง.
กฎหมายยังโจมตีบางรูปแบบของการเลือกปฏิบัติที่ จำกัด ผู้หญิง ที่ได้รับในกลุ่มสิทธิมนุษยชนอื่น ๆ เงื่อนไขที่เท่าเทียมกันและเป็นไปได้ที่จะเลือกหรือไม่ที่จะใช้นามสกุลของสามี.
1991 -
กฎหมายโควต้ากฎหมายโควต้าที่นำมาใช้ใน6 พฤศจิกายน 1991 ที่จัดตั้งขึ้นมีส่วนร่วมไม่ต่ำกว่า 30% หญิงในรายชื่อของผู้สมัคร สำหรับการเลือกตั้งสภานิติบัญญัติ ดังนั้นอาร์เจนตินากลายเป็นประเทศแรกในภูมิภาคที่จะใช้ระบบโควต้าเพื่อให้แน่ใจว่าการมีส่วนร่วมของผู้หญิงในการเมืองระดับชาติ. ทุกผู้ชายสองคนผู้หญิงคนหนึ่ง
1994 -
รัฐธรรมนูญใหม่ขั้นตอนใหม่ไปข้างหน้าการปฏิรูปรัฐธรรมนูญปี1994 มีความหมาย ความก้าวหน้าที่สำคัญในการรับรู้สิทธิของผู้หญิง สภาร่างรัฐธรรมนูญเป็นตัวเป็นตนในรัฐธรรมนูญฉบับใหม่จะประสบความสำเร็จเพื่อให้บรรลุไกลโดยผู้หญิงและให้พวกเขาด้วยกรอบกฎหมายและสถานะตามรัฐธรรมนูญ จากการลงคะแนนเสียงหญิงอนุสัญญาว่าด้วยการขจัดการทุกรูปแบบเลือกปฏิบัติต่อสตรี (CEDAW), กฎหมายโควต้าที่กฎหมายว่าด้วยการป้องกันครอบครัวความรุนแรงเพื่อโครงการ "ช่วยเหลือผู้ประสบภัยกับความรุนแรง" และการสร้างของสำนักงานความรุนแรงในครอบครัว ในศาลฎีการัฐเริ่มกลับมาผู้หญิงสิทธิของพวกเขาปฏิบัติตามสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2010 –ทางเพศ
การปฏิวัติศิลปะจากควบคุมของโรงงานและมหาวิทยาลัยเพื่อการปฏิวัติทางเพศและขบวนการบุปผาชน , การจลาจลทางการเมืองเอาความหมายกว้างขึ้นเมื่อค้นหาคุณค่าของครอบครัวและทางเลือกรูปแบบใหม่ของการแสดงออกสำหรับผู้หญิงเพิ่มขึ้น เสื้อผ้าผู้หญิงเป็นภาพสะท้อนที่แท้จริงของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นเสื้อผ้าใหม่ ' unisex และกระโปรงสั้นเป็นสัญลักษณ์ของเพศที่ได้จากหลายที่แพร่หลายของพิธีกรรมและข้อห้าม .
ใน ' 60s , torcuato ดิ Tella สถาบันมารวมตัวกันทั้งหมดศิลปะเปรี้ยวจี๊ด - แนวโน้มในบัวโนสไอเรสและเก็บงำแย้งศิลปินหญิงที่ได้รับการสังเกตในฉากท้องถิ่น ภายใต้อิทธิพลของศิลปะป๊อป , มาร์ minuj í n puzzovio ดาลิล่า ,แมรี่ ทาเปีย และศิลปินอื่น ๆก้องทัศนศิลป์กับแฟชั่นและการออกแบบที่เชื่อมโยงกับร่างกายและชีวิต 2520 –สตรีสากลวัน

มาเรีย Estela Martinez de ต่อรัฐบาลของเลอองอย่างเป็นทางการตามวันสตรีสากลประกาศโดยองค์การสหประชาชาติ และผู้ปกครองร่วมดูแล

1985 ในอาร์เจนตินาคู่เอก ได้รับการก่อตั้งขึ้นในปี 1949 โดยในปีนั้นคือการแก้ไขรัฐธรรมนูญ . การยกเลิกการแก้ไขนี้โดยเผด็จการทหารในปี 1956 เรียกคืนความไม่เท่าเทียมกันระหว่างผู้หญิงและผู้ชาย สำหรับหลายทศวรรษ ในปี 1974 สภาคองเกรสอีกครั้งก่อตั้งขึ้นร่วมกันดูแล แต่ท่านประธานมาเรีย Estela Martinez de ต่อเลอองคัดค้านร่างพระราชบัญญัติอนุรักษ์นิยมมีอิทธิพลในอาร์เจนตินาที่ถกเถียงกันอยู่ว่าเป็นหน่วยครอบครัวที่พ่อแม่มี " คำสุดท้าย " และด้วยเหตุผลทางวัฒนธรรมดั้งเดิม พลังนี้จะประกอบโดยกฎหมายเพื่อคน .
ในปี 1985 ระหว่างรัฐบาลประชาธิปไตยของ ราúผม alfons í n , คู่เอก ที่ถูกอ้างโดยตรีปี ได้รับการบูรณะโดยผ่านกฎหมาย 23234 .

หย่า– 1987ท่ามกลางการประท้วงโดยภาคคาทอลิกที่มีประสิทธิภาพต่อรัฐสภา 3 มิถุนายน 1987 โหวตอะไรลงไปในประวัติศาสตร์เป็น " กฎหมาย " หย่า รากฐานของรัฐอาร์เจนตินามีรากในรูปแบบครอบครัวตามที่กำหนดไว้ตามกระบวนทัศน์คาทอลิก ซึ่งทุ่มเทพลังมากกว่ามนุษย์มากกว่าครอบครัว และกำหนดขอบเขตในการตัดสินใจของผู้หญิง
.กฎหมายยังโจมตี บางรูปแบบของการเลือกปฏิบัติที่ จำกัด ของผู้หญิงที่ได้รับระหว่างสิทธิอื่น ๆ , เงื่อนไขและความเป็นไปได้ในการเลือกหรือไม่ที่จะใช้นามสกุลของสามี และโควต้า

1991 กฎหมายกฎหมายโควต้า ประกาศใช้เมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน 2534 สร้างการมีส่วนร่วมของสตรีขั้นต่ำ 30 % ในรายชื่อผู้สมัคร สำหรับการเลือกตั้งสภานิติบัญญัติ . ดังนั้นอาร์เจนตินาเป็นประเทศแรกในภูมิภาคที่จะใช้ระบบโควต้า เพื่อให้แน่ใจว่า การมีส่วนร่วมของผู้หญิงในการเมืองระดับชาติ สำหรับทุก ผู้ชายสองคน ผู้หญิงหนึ่ง
1994 - รัฐธรรมนูญใหม่ ก้าวใหม่ข้างหน้า
การปฏิรูปรัฐธรรมนูญ 1994 signified การความก้าวหน้าที่สำคัญในการรับรู้สิทธิของผู้หญิงสภาร่างรัฐธรรมนูญ embodied ในรัฐธรรมนูญใหม่จะประสบความสำเร็จเพื่อให้ห่างไกลในรัฐ โดยผู้หญิง และให้พวกเขาด้วยกรอบทางกฎหมายและสถานะของรัฐธรรมนูญ จากการโหวตหญิง อนุสัญญาว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติต่อสตรีในทุกรูปแบบ ( ซีดอว์ ) กฎหมายโควต้า , กฎหมายป้องกันความรุนแรงในครอบครัวเหยื่อโปรแกรม " ต่อต้านความรุนแรง " และการสร้างสำนักงานของความรุนแรงในครอบครัวในศาลฎีกาของรัฐเริ่มที่จะคืนสิทธิผู้หญิงของพวกเขาปฏิบัติตามสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ