a minute and then slowly sat down o

a minute and then slowly sat down on the ground .
“Are you here, boss?”
Powell and Donovan jumped off the rock. "What's been happening, Dave?' Powell asked.
The robot shook his head. "I don't know. One moment I was working on a difficult rock in Tunnel 17, and the next moment I was aware of humans near me.”
"Where are the subsidiaries now?’
Back at Tunnel 17, of course. How much time has been lost?
"Not much," Powell replied. "Mike, stay with him for the rest of the day."
Three hours later Donovan returned. "Nothing goes wrong when you watch them," he said tiredly.
Powell pushed his chair back and put his feet on the desk.
“Listen, Mike. I've got an idea," he began. "Dave never goes wrong when a human is near him. When he is wrong, the arrival of a human solves the problem.”
"I told you that I feel uneasy about that."
"Be quiet. How is a robot different when humans are absent? The answer is obvious. The robot needs to use more personal initiative.”
Donovan sat up straight. "There isn't just one part of the body which controls personal initiative. Look, I'm a specialist in robot circuits, as you know, and I can tell you all the circuits are involved. We need to find out what particular condition sends him wrong, and then start looking at the circuits.'
Powell said cautiously,” Suppose we interview a subsidiary?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาทีแล้ว ค่อย ๆ นั่งลงบนพื้นดิน"ท่านที่นี่ บอส"พาวเวลและโดโนแวนกระโดดออกร็อค "อะไรเกิดขึ้น เดฟ?' พาวเวลล์ถามหุ่นยนต์ส่ายหัวของเขา "ฉันไม่ทราบ ช่วงเวลาหนึ่งที่ผมทำงานบนหินยากในอุโมงค์ 17 และช่วงเวลาต่อไปได้ทราบถึงมนุษย์ที่อยู่ใกล้ฉัน""บริษัทตอนนี้?'กลับไปที่อุโมงค์ 17 แน่นอน ระยะเวลาที่หายไป ไม่ว่า พาวเวลล์ตอบกลับ "ไมค์ อยู่กับเขาที่เหลือของวัน"สามชั่วโมงส่งกลับภายหลังโดโนแวน "ไม่มีอะไรผิดปกติเมื่อรับชม เขากล่าวว่า tiredlyพาวเวลล์ผลักเก้าอี้ของเขากลับ และวางเท้าของเขาบนโต๊ะListen ไมค์ เขาเริ่มต้นผมมีความคิด "เดฟไม่เคยผิดปกติเมื่อมนุษย์อยู่ใกล้เขา เมื่อเขาไม่ถูกต้อง การมาถึงของมนุษย์แก้ปัญหา""ฉันบอกคุณว่า ผมรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับที่""จะเงียบ เป็นหุ่นยนต์ต่าง ๆ เมื่อมนุษย์ขาดอย่างไร คำตอบคือเห็นได้ชัด หุ่นยนต์ต้องใช้ความคิดริเริ่มส่วนตัว"โดโนแวนที่นั่งขึ้นตรง "ไม่เพียงส่วนหนึ่งของร่างกายซึ่งควบคุมความคิดริเริ่มส่วนบุคคล ดู ฉันผู้เชี่ยวชาญในวงจรหุ่นยนต์ คุณรู้ และฉันบอกคุณทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับวงจร เราต้องหาสิ่งที่สภาพเฉพาะส่งเขาไม่ถูกต้อง และเริ่มต้นวงจร.'พาวเวลกล่าวด้วยความระมัดระวัง สมมติว่า เราสัมภาษณ์บริษัท"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาทีแล้วค่อยๆนั่งลงบนพื้นดิน.
"คุณอยู่ที่นี่เจ้านาย?"
พาวเวลและโดโนแวนกระโดดลงมาจากก้อนหิน "สิ่งที่ได้เกิดขึ้นเดฟ? พาวเวลถาม.
หุ่นยนต์ส่ายหัว. "ผมไม่ทราบว่า ช่วงเวลาหนึ่งที่ผมกำลังทำงานอยู่บนก้อนหินที่ยากลำบากในอุโมงค์ที่ 17 และช่วงเวลาถัดไปผมก็ตระหนักถึงมนุษย์ที่อยู่ใกล้ฉัน. "
" ที่ไหนมี บริษัท ย่อยตอนนี้หรือไม่ '
กลับไปที่อุโมงค์ 17 ของหลักสูตร. เวลาเท่าไหร่ได้รับหายไป?
" ไม่มาก "พาวเวลตอบว่า." ไมค์อยู่กับเขาสำหรับส่วนที่เหลือของวัน. "
สามชั่วโมงต่อมาโดโนแวนกลับ." ไม่มีอะไรผิดพลาดเมื่อคุณดูพวกเขา "เขากล่าวอย่างเหน็ดเหนื่อย.
พาวเวลผลักเก้าอี้ของเขากลับมาและวางเท้าของเขา บนโต๊ะ.
"ฟังไมค์. ฉันมีความคิด" เขาเริ่ม "เดฟไม่เคยไปผิดเมื่อมนุษย์อยู่ใกล้กับเขา. เมื่อเขาผิดมาถึงของมนุษย์แก้ปัญหาที่เกิดขึ้น."
"ฉันบอกคุณว่าฉันรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับว่า."
"เป็นที่เงียบสงบ วิธีการคือหุ่นยนต์ที่แตกต่างกันเมื่อมนุษย์จะไม่อยู่? คำตอบคือชัดเจน หุ่นยนต์ที่จำเป็นต้องใช้ความคิดริเริ่มส่วนบุคคลมากขึ้น. "
โดโนแวนนั่งตัวตรง "มีไม่ได้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของร่างกายที่ควบคุมความคิดริเริ่มส่วนบุคคล. มองผมผู้เชี่ยวชาญในวงจรหุ่นยนต์ที่คุณรู้และผมสามารถบอกคุณได้วงจรทั้งหมดที่มีส่วนร่วม. เราต้องไปหาสิ่งที่สภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ส่งเขาผิดแล้วเริ่มมองหาที่วงจร.
พาวเวลกล่าวระมัดระวัง "สมมติว่าเราสัมภาษณ์ บริษัท ย่อยหรือไม่?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาที และค่อยๆ นั่งลงบนพื้น" คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ ? "พาวเวลล์ และโดโนแวน กระโดดลงมาจากหิน” เกิดอะไรขึ้น เดฟ ? เพาเวลล์ถามหุ่นยนต์ส่ายหัว " ฉันไม่รู้ ตอนนี้ฉันกำลังทำงานบนหินยากในอุโมงค์ 17 และต่อมาผมทราบว่ามนุษย์ที่อยู่ใกล้ฉัน" ที่เป็น บริษัท ย่อยในตอนนี้ ? "กลับไปที่อุโมงค์ 17 แน่นอน เวลาเสียเลือดไปเท่าไหร่แล้ว ?" ไม่มาก " พาวเวลล์ " ตอบ ไมค์ อยู่กับเขาสำหรับส่วนที่เหลือของวัน " .สามชั่วโมงต่อมา โดโนแวนกลับมา " ไม่มีอะไรผิดพลาดเมื่อคุณดูพวกเขา " เขากล่าวว่ากระรอก .พาวเวลล์ผลักเก้าอี้ของเขา กลับวางเท้าของเขาบนโต๊ะ" ฟังนะ ไมค์ ฉันมีความคิด เขาเริ่ม " . เดฟไม่เคยผิดพลาด เมื่อมนุษย์ที่อยู่ใกล้เขา เมื่อเขาเป็นฝ่ายผิด การมาถึงของมนุษย์ แก้ปัญหา "" ผมบอกคุณว่าผมรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับ ." เงียบไปเลย ว่าเป็นหุ่นยนต์ที่แตกต่างกันเมื่อมนุษย์ไม่อยู่ ? คำตอบที่ชัดเจน หุ่นยนต์ต้องใช้ความคิดริเริ่มส่วนบุคคลมากขึ้น "โดโนแวน นั่งตัวตรง " ไม่ใช่แค่ส่วนหนึ่งของร่างกายที่ควบคุมการริเริ่มส่วนบุคคล ฟังนะ ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญในวงจรหุ่นยนต์ อย่างที่คุณรู้ และผมสามารถบอกคุณวงจรทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง เราต้องการหาสิ่งที่เงื่อนไขเฉพาะส่งเขาผิด แล้วเริ่มมองหาที่วงจร .พาวเวลล์กล่าวอย่างระมัดระวัง " สมมติว่าเราสัมภาษณ์ย่อย ? "