This study also illustrates the mos

This study also illustrates the most frequent negative reinforcement approaches practiced by teachers in dealing with disruptive behaviours in classroom are demonstrating and explaining to the students of the appropriate behaviours to be displayed whenever any of the students misbehaves with a mean score of 4.571 which confirmed the findings of Cameron (1998) and Leung and Lam (2003). This is followed by ordering the students to clean the classroom or asking them to help the teachers (M=3.067) and the approach of looking at the students who display disruptive behaviours with frustration and anger with a mean score of 2.983. These findings demonstrate that the approaches practised by teachers are more likely to be on diplomatic basis (Miller, 2006). Teachers are more tolerant by taking actions which are aligned with human rights and qualities as well as nature of parents (Sheppard, 2009). In addition, this study further renders in which teachers as classroom managers should know when exactly to punish their students to avoid unnecessary or disparaging punishment. Teachers who are good in disciplining their students believe that punishment is suitable for repeated misbehaviour. However, if the students show some improvements in behaviours, the punishment should be discontinued. This finding corresponds with Robertson (1996) and Charles (2005) that posits punishment should be the last option in dealing with students’ disruptive behaviours.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ยังแสดงให้เห็นถึงวิธีการเสริมแรงเชิงลบที่พบบ่อยที่สุดปฏิบัติโดยครูผู้สอนในการจัดการกับพฤติกรรมก่อกวนในห้องเรียนกำลังแสดงให้เห็นและอธิบายให้กับนักเรียนของพฤติกรรมที่เหมาะสมที่จะแสดงเมื่อใดของนักเรียน misbehaves ที่มีคะแนนเฉลี่ย 4.571 ซึ่งได้รับการยืนยันผลการวิจัย คาเมรอน (1998) และเหลียงและลำ (2003) นี้จะตามด้วยการสั่งให้นักเรียนในการทำความสะอาดห้​​องเรียนหรือขอให้พวกเขาที่จะช่วยให้ครู (M = 3.067) และวิธีการในการมองนักเรียนที่แสดงพฤติกรรมก่อกวนกับแห้วและความโกรธที่มีคะแนนเฉลี่ย 2.983 การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าแนวทางปฏิบัติโดยครูผู้สอนที่มีแนวโน้มที่จะเป็นบนพื้นฐานทางการทูต (มิลเลอร์, 2006) ครูมีความอดทนมากขึ้นโดยการดำเนินการที่มีความสอดคล้องกับสิทธิมนุษยชนและคุณภาพเช่นเดียวกับลักษณะของพ่อแม่ (เชพพาร์ด 2009) นอกจากนี้การศึกษานี้ต่อไปแสดงผลในการที่ครูเป็นผู้จัดการห้องเรียนควรรู้เมื่อว่าจะลงโทษนักเรียนของพวกเขาที่จะหลีกเลี่ยงการลงโทษที่ไม่จำเป็นหรือดูถูก ครูที่ดีในการฝึกหัดนักเรียนของพวกเขาเชื่อว่าการลงโทษเป็นที่เหมาะสมสำหรับการกระทำผิดกฎหมายซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ถ้านักเรียนแสดงการปรับปรุงบางอย่างในพฤติกรรมการลงโทษควรจะยกเลิก การค้นพบนี้สอดคล้องกับโรเบิร์ต (1996) และชาร์ลส์ (2005) ที่วางลงโทษควรจะเป็นตัวเลือกสุดท้ายในการจัดการกับนักเรียนที่มีพฤติกรรมก่อกวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นถึงการเสริมแรงทางลบบ่อยที่สุดวิธีปฏิบัติโดยครูในการจัดการกับพฤติกรรมก่อกวนในชั้นเรียนจะแสดงและอธิบายให้นักเรียนแสดงพฤติกรรมเหมาะสมที่จะเป็น เมื่อใดที่นักเรียนรังแกกับค่าเฉลี่ยของคะแนน 4.571 ที่ยืนยันผลของคาเมรอน ( 1998 ) และ เหลียง และ แลม ( 2003 )นี้ตามด้วยการสั่งให้นักเรียนทำความสะอาดห้องเรียน หรือขอให้พวกเขาช่วยครู ( M = 3.067 ) และวิธีการมองนักเรียนที่แสดงพฤติกรรมก้าวร้าวกับแห้วและความโกรธที่มีค่าเฉลี่ยของคะแนน 2.983 . การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่า วิธีการฝึกโดยครูมีแนวโน้มที่จะเป็นทูตพื้นฐาน ( มิลเลอร์ , 2006 )ครูจะใจกว้างมากขึ้นโดยการกระทำซึ่งจะสอดคล้องกับสิทธิมนุษยชนและคุณภาพเช่นเดียวกับธรรมชาติของพ่อแม่ ( Sheppard , 2009 ) นอกจากนี้การศึกษานี้เพิ่มเติมให้ ซึ่งครูเป็นผู้จัดการห้องเรียนควรรู้ว่าเมื่อไหร่ที่จะลงโทษนักเรียนของพวกเขาที่จะหลีกเลี่ยงไม่จำเป็นหรือดูหมิ่นการลงโทษครูที่ดีในการลงโทษนักเรียน เชื่อว่า การลงโทษซ้ำ เหมาะสำหรับการประพฤติตนไม่สมควร อย่างไรก็ตาม ถ้านักเรียนแสดงการปรับปรุงพฤติกรรมการลงโทษควรหยุด . การค้นพบนี้สอดคล้องกับ โรเบิร์ตสัน ( 1996 ) และ ชาร์ล ( 2005 ) ที่ posits ลงโทษควรเป็นทางเลือกสุดท้ายในการจัดการกับพฤติกรรมก้าวร้าวของนักเรียน