Antibiotics or chemical therapeutic

Antibiotics or chemical therapeutics have been widely applied as feed additives for economic benefits in the swine industry. Tetracycline and penicillin are the most common antibiotics as veterinary medicines and feed additives due to their economical value (Boison 1995). However, indiscriminate use of antibiotics has led to an increasing number of antibiotic-resistant pathogens as well as public concern regarding their cross-transfer to humans. As a result, expanded use of antibiotics for growth promotion has led to a partial or total ban of antibiotic application to animal feeds in a number of European countries (Kim et al. 2005). One of the major roles of public health agencies is to quantify the residues of antibiotics in livestock products and allow safe products to consumers. Therefore, supplemental antibiotics have been limited in the swine industry because residual antibiotics in pork increase human bacterial resistance (Witte 2000; Janet et al. 2002), which is harmful to human health. Plant extracts and plant-originated compounds are of new interest as antiseptics and antimicrobial agents in dermatology (Augustin & Hoch 2004; Blaschek et al. 2004). Cox and Balick (1994) reported that although the active constituents may occur in low concentrations, plant extracts and plant-originated compounds Correspondence: Young Min Song, Department of Animal Resources Technology, Gyeongnam National University of Science and Technology, 150 Chilamdong, Jinju 660-758, Korea. (Email: [e-mail])
Received 22 February 2012; accepted for publication 12 April 2012.may be better s of anti-microbial agents than synthetic
drugs. Bamboo charcoal is an activated charcoal made from thick stems of bamboo by dry distillation and is then
powdered. Bamboo charcoal can bind to a variety of molecules and contains a complex network of pores with various shapes and sizes (Zhao et al. 2008). It is considered to possess a higher adsorption capacity due to the special structure of micro-pores in the bamboo stem (ChungPin et al. 2004). Due to its activity as an insoluble carrier that nonspecifically adsorbs molecules and prevents absorption, bamboo charcoal powder has been used as an oral antidote to reduce swallowed poisons in the gastrointestinal tract (Anjaneyulu et al. 1993). Adsorption therapy with activated charcoal as a non-digestible carrier is one of the important methods to prevent the effect of ingested toxicants or noxious substances formed in the gastrointestinal tract (Van et al. 2006). Some researchers explored charcoal and activated charcoal as animal feed additives. Dietary charcoal affected growth performance and carcass traits in fattening pigs (Hwang 1995), and it was used as a feed additive for production of highquality meat (Kim 1990). Dietary activated charcoal
affected microbe reproduction in sheep (Knutson et al. 2006) and meat quality and storage characteristics of pork (Lee et al. 2011). However, to our knowledge, dietary bamboo charcoal has not been studied as an
antibiotic alternative in pigs. Bamboo vinegar is a brown-red transparent liquid produced as a by-product during pyrolysis of bamboo charcoal during manufacturing (Mu et al. 2004). It includes more than 200 kinds of organic compounds,
such as acetic acid, phenolic compounds, alkane compounds, alcohol compounds, aldehyde compounds and others (Lin et al. 2008). Some researchers have studied the organic components of bamboo vinegar and their trace quantities as anti-germination agents (Yatagai et al. 2002) and termiticides (Mu et al. 2004). Little is known about the effects of bamboo vinegar as an alternative antibiotic on growth performance and populations of fecal bacteria in weaning pigs (Wang
et al. 2012). This study focused on bamboo charcoal and bamboo vinegar as feed additives and antibiotic alternatives in
fattening pigs. The effects of dietary bamboo charcoal or bamboo vinegar on growth performance, immune response, fecal microflora populations and noxious gas emissions were also investigated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาปฏิชีวนะหรือสารเคมี therapeutics ได้ถูกประยุกต์ใช้อย่างกว้างขวางเป็นผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในอุตสาหกรรมสุกรสาร เตตราไซคลีนและยาเพนนิซิลลินเป็นยาปฏิชีวนะทั่วไปเป็นยารักษาสัตว์ และดึงข้อมูลวัตถุเจือปนเนื่องจากมูลค่าของราคาประหยัด (Boison 1995) อย่างไรก็ตาม การใช้ยาปฏิชีวนะตามอำเภอใจได้นำไปสู่การเพิ่มจำนวนของเชื้อดื้อยาเป็นปัญหาสาธารณะเกี่ยวกับถ่ายโอนของพวกเขาข้ามกับมนุษย์ เป็นผล ส่งเสริมการเจริญเติบโตขยายใช้ยาปฏิชีวนะได้นำไปบ้านบางส่วน หรือทั้งหมดของยาปฏิชีวนะประยุกต์สัตว์ในหลายประเทศในยุโรป (Kim et al. 2005) หนึ่งในหน้าที่หลักของหน่วยงานสาธารณสุขจะกำหนดปริมาณตกค้างของยาปฏิชีวนะในผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์ และให้ผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัยต่อผู้บริโภค ดังนั้น เสริมยาปฏิชีวนะมีการจำกัดในอุตสาหกรรมสุกรเนื่องจากยาปฏิชีวนะตกค้างในเนื้อหมูเพิ่มต้านทานแบคทีเรียมนุษย์ (วิตต์ 2000 Janet et al. 2002), ซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์ สารสกัดจากพืชและสารกำเนิดพืชที่น่าสนใจใหม่เป็นสารระงับและตัวแทนยาต้านจุลชีพในผิวหนัง (Augustin และสนุกกับ 2004 Blaschek et al. 2004) ค็อกซ์และ Balick (1994) รายงานว่า แม้ว่าองค์ประกอบที่ใช้งานอยู่อาจเกิดขึ้นในความเข้มข้นต่ำ สารสกัดจากพืช และสารที่กำเนิดพืชติดต่อ: แผนก เทคโนโลยีทรัพยากรสัตว์ มหาวิทยาลัย วิทยาศาสตร์แห่งชาติ Gyeongnam และเทคโนโลยี หนุ่มนาทีเพลง 150 Chilamdong จินจู 660-758 เกาหลี (อีเมล์: [e-mail])22 2555 กุมภาพันธ์ ได้รับ รับประกาศ 12 เมษายน 2012.may ได้ดีกว่า s ของตัวแทนต่อต้านจุลินทรีย์กว่าสังเคราะห์ยาเสพติด ถ่านไม้ไผ่เป็นถ่านที่ทำจากลำต้นหนาของไม้ไผ่จากกลั่นแห้ง และจากนั้นผง ถ่านไม้ไผ่สามารถผูกกับความหลากหลายของโมเลกุล และประกอบด้วยเครือข่ายซับซ้อนของรูขุมขนมีรูปร่างต่าง ๆ และขนาด (Zhao et al. 2008) ถือว่ามีความจุการดูดซับสูงเนื่องจากโครงสร้างพิเศษของไมโครรูขุมขนในก้านไม้ไผ่ (ChungPin et al. 2004) เนื่องจากกิจกรรมการเป็นผู้ทำการละลายที่ nonspecifically adsorbs โมเลกุล และป้องกันการดูดซึม ผงถ่านไม้ไผ่ถูกใช้เป็นยาแก้พิษทางปากเพื่อลดการกลืนกินสารพิษในระบบทางเดินอาหาร (Anjaneyulu et al. 1993) รักษาการดูดซับด้วยการเรียกใช้ถ่านเป็นผู้ให้บริการไม่ใช่ย่อยเป็นหนึ่งในวิธีที่สำคัญเพื่อป้องกันผลของ toxicants ติดเครื่องหรือสารพิษที่เกิดขึ้นในระบบ (Van et al. 2006) นักวิจัยสำรวจถ่านและถ่านเป็นสัตว์บางสารเติมแต่งอาหาร อาหารถ่านผลเจริญเติบโตและลักษณะซากในสุกรขุนสุกร (Hwang 1995), และมันถูกใช้สารเติมแต่งสำหรับผลิตเนื้อยัง (Kim 1990) อาหารถ่านผลกระทบสร้างจุลชีพในแกะ (Knutson et al. 2006) และลักษณะคุณภาพและเก็บเนื้อหมู (Lee et al. 2011) อย่างไรก็ตาม ความรู้ของเรา ถ่านไม้ไผ่อาหารมีไม่ได้รับการศึกษาเป็นการเลือกยาปฏิชีวนะในสุกร น้ำส้มไม้ไผ่เป็นของเหลวสีน้ำตาล-แดงใสผลิตเป็นผลพลอยได้ระหว่างไพโรไลซิไผ่ถ่านในระหว่างการผลิต (Mu et al. 2004) มีมากกว่า 200 ชนิดสารประกอบอินทรีย์เช่นกรดอะซิติก สารฟีนอ สารประกอบอัลเคน สารประกอบแอลกอฮอล์ สารประกอบแอลดีไฮด์ และอื่น ๆ (Lin et al. 2008) นักวิจัยบางคนมีศึกษาส่วนประกอบอินทรีย์ของน้ำส้มสายชูไม้ไผ่ และติดตามปริมาณเป็นตัวแทนป้องกันการงอก (Yatagai et al. 2002) และ termiticides (หมู่ et al. 2004) น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับผลกระทบของน้ำส้มสายชูไม้ไผ่เป็นยาปฏิชีวนะทางเลือกในการเจริญเติบโตและประชากรของแบคทีเรียในอุจจาระในการหย่านมสุกร (วังet al. 2012) การศึกษานี้มุ่งเน้นในถ่านไม้ไผ่และไม้ไผ่น้ำส้มสายชูเป็นสารและยาปฏิชีวนะทางเลือกในสุกรขุนสุกร นอกจากนี้ยังมีการตรวจสอบลักษณะพิเศษของถ่านไม้ไผ่อาหารหรือน้ำส้มไม้ไผ่เจริญเติบโต การตอบสนองภูมิคุ้มกัน ประชากรจุลินทรีย์ในอุจจาระ และปล่อยก๊าซพิษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาปฏิชีวนะหรือการบำบัดสารเคมีที่มีการใช้อย่างกว้างขวางว่าเป็นสารอาหารสำหรับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในอุตสาหกรรมสุกร tetracycline และยาปฏิชีวนะเป็นยาปฏิชีวนะที่พบมากที่สุดเป็นยาและสารอาหารสัตวแพทย์เนื่องจากค่าประหยัดของพวกเขา (Boison 1995) อย่างไรก็ตามการใช้ยาปฏิชีวนะได้นำไปสู่การเพิ่มจำนวนของเชื้อโรคที่ทนต่อยาปฏิชีวนะเช่นเดียวกับความกังวลของประชาชนเกี่ยวกับการถ่ายโอนข้ามของพวกเขาให้กับมนุษย์ เป็นผลให้การขยายการใช้ยาปฏิชีวนะสำหรับการส่งเสริมการเจริญเติบโตได้นำไปสู่การห้ามบางส่วนหรือทั้งหมดของการประยุกต์ใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อสัตว์ในหลายประเทศในยุโรป (Kim et al. 2005) หนึ่งในบทบาทที่สำคัญของหน่วยงานสาธารณสุขคือการวัดปริมาณสารตกค้างของยาปฏิชีวนะในผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์และช่วยให้ผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัยให้กับผู้บริโภค ดังนั้นยาปฏิชีวนะเสริมได้ถูก จำกัด ในอุตสาหกรรมสุกรเพราะยาปฏิชีวนะตกค้างในเนื้อหมูเพิ่มขึ้นของมนุษย์ที่มีความต้านทานเชื้อแบคทีเรีย (วิตต์ 2000 เจเน็ต et al, 2002.) ซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์ สารสกัดจากพืชและสารจากพืชที่มีต้นกำเนิดมาเป็นที่สนใจของใหม่ที่อบอวลและยาต้านจุลชีพในการรักษาโรคผิวหนัง (Augustin & Hoch 2004; Blaschek et al, 2004). ค็อกซ์และ Balick (1994) รายงานว่าถึงแม้จะเป็นคนละเรื่องกับที่ใช้งานอาจเกิดขึ้นในความเข้มข้นต่ำ, สารสกัดจากพืชและพืชที่มีถิ่นกำเนิดสารประกอบสารบรรณ: Young เพลง Min กรมสัตว์ทรัพยากรเทคโนโลยี Gyeongnam แห่งชาติมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 150 Chilamdong, Jinju 660 -758 เกาหลี (อีเมล์: [e-mail])
ได้รับ 22 กุมภาพันธ์ 2012; ยอมรับให้ตีพิมพ์ 12 เมษายน 2012.may เป็นของที่ดีขึ้นของสารต้านจุลินทรีย์สังเคราะห์กว่า
ยาเสพติด ถ่านไม้ไผ่เป็นผงถ่านที่ทำจากลำต้นหนาจากไม้ไผ่โดยการกลั่นแห้งและหลังจากนั้นก็เป็น
ผง ถ่านไม้ไผ่สามารถผูกกับความหลากหลายของโมเลกุลและมีเครือข่ายที่ซับซ้อนของรูขุมขนที่มีรูปร่างและขนาดต่าง ๆ (Zhao et al. 2008) ก็ถือว่ามีความจุในการดูดซับสูงขึ้นอันเนื่องมาจากโครงสร้างพิเศษของไมโครรูขุมขนในก้านไม้ไผ่ (ChungPin et al. 2004) เนื่องจากกิจกรรมในฐานะที่เป็นผู้ให้บริการที่ไม่ละลายน้ำที่ nonspecifically ดูดซับโมเลกุลและป้องกันการดูดซึม, ผงถ่านไม้ไผ่ถูกนำมาใช้เป็นยาแก้พิษในช่องปากเพื่อลดสารพิษเมื่อกินเข้าไปในทางเดินอาหาร (Anjaneyulu et al. 1993) การรักษาด้วยการดูดซับด้วยถ่านกัมมันเป็นผู้ให้บริการที่ไม่ย่อยเป็นหนึ่งในวิธีการสำคัญในการป้องกันผลกระทบจากสารพิษกินหรือสารพิษที่เกิดขึ้นในระบบทางเดินอาหาร (Van et al. 2006) นักวิจัยบางคนสำรวจถ่านและถ่านกัมมันเป็นสารเติมแต่งอาหารสัตว์ อาหารถ่านประสิทธิภาพการทำงานและการเจริญเติบโตของซากได้รับผลกระทบลักษณะในสุกรขุน (Hwang 1995) และมันก็ถูกนำมาใช้เป็นอาหารเสริมสำหรับการผลิตเนื้อสัตว์ที่มีคุณภาพสูง (คิม 1990) อาหารถ่าน
ได้รับผลกระทบการทำสำเนาจุลินทรีย์ในแกะ (Knutson et al. 2006) และเนื้อสัตว์ที่มีคุณภาพและการเก็บรักษาลักษณะของเนื้อหมู (Lee et al. 2011) อย่างไรก็ตามเพื่อให้ความรู้ของเราถ่านไม้ไผ่อาหารยังไม่ได้รับการศึกษาในฐานะที่เป็น
ทางเลือกยาปฏิชีวนะในสุกร ไม้ไผ่น้ำส้มสายชูเป็นของเหลวใสสีน้ำตาลแดงผลิตเป็นผลิตภัณฑ์โดยในช่วงไพโรไลซิของถ่านไม้ไผ่ในช่วงการผลิต (MU et al. 2004) มันมีมากกว่า 200 ชนิดของสารประกอบอินทรีย์
เช่นกรดอะซิติก, สารประกอบฟีนอล, สารประกอบอัลเคน, สารประกอบของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์, สารประกอบลดีไฮด์และอื่น ๆ (Lin et al. 2008) นักวิจัยบางคนมีการศึกษาองค์ประกอบอินทรีย์ของน้ำส้มสายชูไม้ไผ่และปริมาณร่องรอยของพวกเขาเป็นสารต้านการงอก (Yatagai et al. 2002) และ termiticides (MU et al. 2004) ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับผลกระทบของน้ำส้มสายชูไม้ไผ่เป็นยาปฏิชีวนะทางเลือกต่อการเจริญเติบโตและประชากรของแบคทีเรียในอุจจาระสุกรหย่านม (Wang
et al. 2012) การศึกษาครั้งนี้มุ่งเน้นไปที่ถ่านไม้ไผ่และน้ำส้มสายชูไม้ไผ่เป็นวัตถุเจือปนอาหารและทางเลือกยาปฏิชีวนะใน
สุกรขุน ผลกระทบของการบริโภคอาหารถ่านไม้ไผ่หรือน้ำส้มสายชูไม้ไผ่ต่อการเจริญเติบโตการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันประชากรจุลินทรีย์ในอุจจาระและการปล่อยก๊าซพิษจากการตรวจสอบยัง