The findings of the study indicate

The findings of the study indicate that the mean prevalence of
circovirus was quite high with 190 samples identified as positive
from a total of 421 samples. Among the different species tested,
African Grey Parrots (58.33%) showed high prevalence followed by
Cockatoos (34.42%), Macaws (25.53%) and Parakeets (16.6%). The
high prevalence in African Grey Parrots could be due to the large
number of samples of these birds submitted for analysis (Table 1).
Unfortunately,tracing the origin ofthe infected birds and the origin
of the infection proved to be difficult. It was therefore not possible
to indicate if the birds were infected on arrival or got infected in
the bird markets where hygiene standards are questionable.
Captivebreedingprograms carriedoutinAustralian wildspecies
of parrots have shown that the disease has the potential to spread
rapidly among captive birds (http://www.environment.gov.au).
Based on our categorization of imported and captive birds, we tried
to see if this holds true with our results. In 2011, a high proportion
of captive birds (69 birds) were tested, of which 43 (41.4%)
were found to be positive for circovirus (Table 2). Whether these
birds get infected with the newly added imported birds that are
carriers of the disease or whether they are naturally infected is not
known. Though an assumption can be made in concurrence with
the Australian study that this high positivity may be due to the
rapid spread of infection in the farm, it needs to be supported by
more such observations and data on captive birds. Unfortunately,
enough samples were not received from captive birds during the
other years to get significant ratios.
The number of imported birds received for testing seemed to
steadily increase over the years with the highest number (128
birds) being tested in 2014. Of these, 66 (51.56%) birds were positive.
The other years also showed a good number of circovirus
positive birds.
Combined statistical results (T-test) suggest that there is no significant
difference in the incidence of circovirus between imported
and captive birds (Table 2). This, however, could be affected by lack
of clear differentiation of the two groups.
Sequencing of circovirus isolates from three different psittacine
species was performed to see if there were any significant differences
in the PBFD virus that could point to the high positive
viral sequence obtained from the other four African Grey Parrots is
similar to the sequences obtained from Macaw and Cockatoo samples,
the difference seen may be attributed to the origin of the virus
and not the species. More work needs to be done to elucidate this.
The study warrants thoroughscreening of all birds before import
and only circovirus free birds should be allowed to enter the UAE
with extra vigilance on birds coming from countries where the
disease is endemic.
It is worth mentioning that it is imperative not only to test
psittacine birds for PBFD when they are sick, but also when they are
purchased. Awareness about the severity and spread of the disease
should also be created among private owners and farm managers
so they can manage small outbreaks. A more extensive surveillance
approach should be adopted to prevent any major outbreak of this
debilitating disease in the future. Also, as a future goal, additional
screening needs to be done in species other than psittacine birds
to provide conclusive results about the actual prevalence of the
disease in the region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าความชุกเฉลี่ยของ
circovirus ค่อนข้างสูง 190 ตัวอย่างระบุว่าเป็นบวก
จากทั้งหมด 421 ตัวอย่าง ท่ามกลางสายพันธุ์ที่แตกต่างกันการทดสอบ
แอฟริกันสีเทานกแก้ว (58.33%) พบว่าความชุกสูงตามด้วย
คักคาทู (34.42%) Macaws (25.53%) และหนูเผือก (16.6%)
ความชุกสูงในแอฟริกันนกแก้วสีเทาอาจเป็นเพราะขนาดใหญ่
จำนวนตัวอย่างของนกเหล่านี้ส่งสำหรับการวิเคราะห์ (ตารางที่ 1).
แต่น่าเสียดายที่การติดตามกำเนิด ofthe นกที่ติดเชื้อและต้นกำเนิด
ของการติดเชื้อพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นเรื่องยาก มันจึงเป็นไปไม่ได้
ที่จะระบุว่านกมีการติดเชื้อเมื่อเดินทางมาถึงหรือมีการติดเชื้อใน
ตลาดนกที่มีมาตรฐานด้านสุขอนามัยมีปัญหา.
wildspecies Captivebreedingprograms carriedoutinAustralian
นกแก้วได้แสดงให้เห็นว่าโรคนี้มีศักยภาพที่จะแพร่กระจาย
อย่างรวดเร็วในหมู่นกเชลย (http: / /www.environment.gov.au).
ขึ้นอยู่กับการจัดหมวดหมู่ของนกที่นำเข้าและเชลยของเราเราพยายาม
ที่จะดูว่านี้ถือเป็นจริงกับผลของเรา ในปี 2011 มีสัดส่วนที่สูง
ของนกเชลย (69 นก) ได้มีการทดสอบซึ่งที่ 43 (41.4%)
พบว่าในเชิงบวกสำหรับ circovirus (ตารางที่ 2) ไม่ว่าจะเป็นเหล่า
นกรับการติดเชื้อกับนกที่เพิ่มใหม่นำเข้าที่มี
พาหะของโรคหรือว่าพวกเขามีการติดเชื้อตามธรรมชาติไม่ได้เป็น
ที่รู้จักกัน แม้ว่าสมมติฐานสามารถทำในความเห็นชอบกับ
การศึกษาของออสเตรเลียที่นี้ positivity สูงอาจจะเกิดจาก
การแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของการติดเชื้อในฟาร์มจะต้องได้รับการสนับสนุนโดย
การสังเกตดังกล่าวมากขึ้นและข้อมูลเกี่ยวกับนกเชลย แต่น่าเสียดายที่
ตัวอย่างพอไม่ได้ที่ได้รับจากนกเชลยในช่วง
ปีอื่น ๆ ที่จะได้รับอย่างมีนัยสำคัญอัตราส่วน.
จำนวนของนกที่นำเข้าที่ได้รับสำหรับการทดสอบดูเหมือนจะ
เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงปีที่ผ่านมามีจำนวนมากที่สุด (128
นก) ถูกทดสอบในปี 2014 ของเหล่านี้ 66 (51.56%) นกเป็นบวก.
ปีอื่น ๆ นอกจากนี้ยังพบว่ามีจำนวนที่ดีของ circovirus
นกบวก.
ผลรวมสถิติ (t-test) ชี้ให้เห็นว่าไม่มีความสำคัญ
แตกต่างในอุบัติการณ์ของ circovirus ระหว่างที่นำเข้า
นกและเชลย (ตารางที่ 2 ) นี้ แต่อาจได้รับผลกระทบจากการขาด
ของความแตกต่างที่ชัดเจนของทั้งสองกลุ่ม.
ลำดับ circovirus แยกจากสาม psittacine ที่แตกต่างกัน
ชนิดที่ได้ดำเนินการเพื่อดูว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ
ในไวรัส PBFD ที่สามารถชี้ไปที่สูงบวก
ลำดับไวรัสได้ จากที่อื่น ๆ สี่แอฟริกันนกแก้วสีเทา
คล้ายกับลำดับที่ได้รับจากอว์และนกแขกเต้าตัวอย่าง
ความแตกต่างที่เห็นอาจจะประกอบกับต้นกำเนิดของไวรัส
และไม่ได้สายพันธุ์ การทำงานมากขึ้นที่จะต้องทำเพื่ออธิบายนี้.
ใบสำคัญแสดงสิทธิศึกษา thoroughscreening ของนกก่อนที่จะนำเข้า
และมีเพียงนก circovirus ฟรีควรได้รับการอนุญาตให้เข้าไปในยูเออี
มีความระมัดระวังเป็นพิเศษในนกที่มาจากประเทศที่มี
โรคเป็นโรคประจำถิ่น.
เป็นมูลค่าการกล่าวขวัญว่า มันเป็นความจำเป็นไม่เพียง แต่ในการทดสอบ
นก psittacine สำหรับ PBFD เมื่อพวกเขากำลังป่วย แต่ยังเมื่อพวกเขาจะ
ซื้อ ความตระหนักเกี่ยวกับความรุนแรงและแพร่กระจายของโรค
ก็ควรจะถูกสร้างขึ้นในหมู่เอกชนเป็นเจ้าของและผู้จัดการฟาร์ม
เพื่อให้พวกเขาสามารถจัดการกับการแพร่ระบาดของขนาดเล็ก เฝ้าระวังอย่างกว้างขวางมากขึ้น
วิธีการที่ควรจะนำมาเพื่อป้องกันการระบาดของโรคที่สำคัญใด ๆ นี้
โรครุมเร้าในอนาคต นอกจากนี้ยังเป็นเป้าหมายในอนาคตเพิ่มเติม
การตรวจคัดกรองที่ต้องทำในสายพันธุ์อื่น ๆ กว่านก psittacine
เพื่อให้ผลลัพธ์ที่ได้ข้อสรุปเกี่ยวกับความชุกที่แท้จริงของ
การเกิดโรคในภูมิภาค