Attention Deficit Hyperactivity Dis

Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is a developmental condition that begins in childhood. Until recently it was believed that ADHD was outgrown in adolescence, but it is generally recognised that it can span people’s lifetimes and lead to considerable impairment (Barkley 2010). the symptoms of ADHD are high levels of impulsivity, hyperactivity and inattention, which often cause difficulties at home and in education, work and social settings. Although symptom frequency and severity tend to reduce with age, the overall effect of the condition can increase because of the changing demands of adult life. Procrastination, overreacting to frustration, risk-taking behaviour, poor motivation, insomnia and time-management difficulties are common in adults with ADHD, who often experience higher rates of relationship and marital breakdown, lower socioeconomic status, poorer educational and employment performance, and a higher incidence of criminal behaviour than people without the disorder (Stevenson et al 2002, Davidson 2008, Barkley 2010). Significant coexisting conditions for adults diagnosed with or requiring treatment for ADHD include substance misuse, personality disorders,
emotional problems and learning difficulties. it is estimated that ADHD affects 2 per cent of the adult population worldwide (national institute for Health and clinical excellence (nice) 2008) Adamou (2009) suggests there is a lack of services for adults with ADHD, and that many people have been diagnosed with the condition incorrectly and that others remain undiagnosed. Meanwhile, few commissioners have set up specialist services for diagnosing and treating adults with ADHD, even though effective treatment can produce beneficial personal and economic outcomes (Adamou 2009). the nice (2008) treatment guidelines for adults with ADHD acknowledge that there is a paucity of research into the effectiveness of treatment outside the medical model of care. they recommend pharmacological treatments except for people who have made informed decisions not to accept them and who state a preference for psychological approaches. Similarly, in studies relating to the assessment and treatment of adult ADHD, medical and psychological approaches predominate. Although the value of nursing interventions for children with ADHD has been recognised (Brown and Bruce 2004, McGuiness 2008, Ghanizadeh 2009), that of such interventions for adults with the condition has yet to be determined.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสนใจขาดดุลเข้าร่องเข้ารอยโรค (ภาระผูกพัน) คือ เงื่อนไขการพัฒนาที่เริ่มต้นในวัยเด็ก มันไม่เชื่อว่าภาระผูกพันมี outgrown ในวัยรุ่น แต่มันเป็นยังโดยทั่วไปว่า สามารถขยายอายุการใช้งานของประชาชน และนำไปสู่ผลมาก (Barkley 2010) จนล่าสุด อาการของภาระผูกพัน impulsivity เข้าร่องเข้ารอย และ inattention ซึ่งมักจะทำให้เกิดความยากลำบากที่บ้าน และในการศึกษา ทำงาน และการตั้งค่าทางสังคม ระดับสูงได้ แม้ว่าอาการความถี่และความรุนแรงมีแนวโน้มลดอายุ สามารถเพิ่มผลรวมของสภาพเนื่องจากความต้องการเปลี่ยนแปลงของชีวิตผู้ใหญ่ Procrastination สู่ overreacting แห้ว พฤติกรรมเสี่ยง แรงจูงใจที่ดี ปัญหานอนไม่หลับและการบริหารเวลาเป็นเรื่องปกติในผู้ใหญ่ที่มีภาระผูกพัน ที่มักจะพบราคาสูงของความสัมพันธ์และแบ่งสมรส ลดสถานะประชากร ย่อม ศึกษา และประสิทธิภาพการทำงาน และอุบัติการณ์สูงของพฤติกรรมอาชญากรรมกว่าคนไม่มีโรค (สตีเวนสัน et al 2002, Davidson 2008, Barkley 2010) เงื่อนไขสำคัญที่ coexisting สำหรับวินิจฉัยกับผู้ใหญ่หรือต้องรักษาสำหรับภาระผูกพันรวมถึงสารผิด ความผิดปกติของบุคลิกภาพ ปัญหาทางอารมณ์และเรียนรู้ความยากลำบาก มีประเมินว่า ภาระผูกพันมีผลร้อยละ 2 ของประชากรผู้ใหญ่ทั่วโลก (สถาบันแห่งชาติเพื่อสุขภาพและความเป็นเลิศทางคลินิก 2008 (สวย)) Adamou (2009) แนะนำมีการขาดของผู้ใหญ่ที่มีภาระผูกพัน และที่ หลายคนได้รับการวินิจฉัยกับเงื่อนไขไม่ถูกต้อง และที่อื่น ๆ ยังคง undiagnosed ในขณะเดียวกัน ในคณะกรรมาธิการไม่กี่ตั้งค่าบริการผู้เชี่ยวชาญในการวินิจฉัย และรักษาผู้ใหญ่ที่ มีภาระผูกพัน ถึงแม้ว่าการรักษาที่มีประสิทธิภาพสามารถผลิตประโยชน์ส่วนบุคคล และเศรษฐกิจผล (Adamou 2009) แนวทางการรักษา (2008) ดีสำหรับผู้ใหญ่ที่มีภาระผูกพันยอมรับว่า มี paucity วิจัยในประสิทธิผลของการรักษานอกแบบทางการแพทย์ของ พวกเขาแนะนำให้รักษา pharmacological ยกเว้นคนที่ได้ทำการตัดสินการยอมรับพวกเขา และที่รัฐสำหรับวิธีทางจิตวิทยา ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษาการประเมินและการรักษาของผู้ใหญ่ภาระผูกพันที่เกี่ยวข้อง วิธีทางการแพทย์ และจิตวิทยา predominate แม้ว่าค่าการพยาบาลงานวิจัยสำหรับเด็กที่มีภาระผูกพันได้รับการยอมรับ (น้ำตาลและบรูซ 2004, McGuiness 2008, Ghanizadeh 2009) , ซึ่งงานวิจัยดังกล่าวสำหรับผู้ใหญ่มียังสามารถกำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคสมาธิสั้น (ADHD) เป็นภาวะที่การพัฒนาที่จะเริ่มขึ้นในวัยเด็ก จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ ก็เชื่อว่าสมาธิสั้นได้โค่งในวัยรุ่น แต่ก็เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ามันสามารถขยายอายุการใช้งานของผู้คนและนำไปสู่การด้อยค่ามาก (บาร์คลีย์ 2010) อาการของผู้ป่วยสมาธิสั้นที่มีระดับสูงของ impulsivity สมาธิสั้นและไม่ตั้งใจซึ่งมักจะทำให้เกิดความยากลำบากที่บ้านและในการศึกษาการทำงานและการตั้งค่าทางสังคม แม้ว่าอาการความถี่และความรุนแรงมีแนวโน้มที่จะลดกับอายุผลกระทบโดยรวมของสภาพสามารถเพิ่มขึ้นเนื่องจากความต้องการของการเปลี่ยนแปลงชีวิตในวัยผู้ใหญ่ ผัดวันประกันพรุ่ง, เว่อความยุ่งยากพฤติกรรมเสี่ยงแรงจูงใจที่ไม่ดีนอนไม่หลับและความยากลำบากในการจัดการเวลาที่พบบ่อยในผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้นที่มักจะได้รับอัตราที่สูงขึ้นของความสัมพันธ์และรายละเอียดสมรสสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมที่ต่ำกว่าผลการดำเนินงานด้านการศึกษาและการจ้างงานที่ยากจนและ อุบัติการณ์สูงขึ้นของพฤติกรรมทางอาญากว่าคนที่ไม่มีความผิดปกติ (สตีเวนสัน et al, 2002 เดวิดสันปี 2008 บาร์คลีย์ 2010) อยู่ร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญเงื่อนไขสำหรับผู้ใหญ่ที่มีการวินิจฉัยหรือต้องรักษาสำหรับเด็กสมาธิสั้นรวมถึงการใช้ผิดประเภทสารบุคลิกภาพผิดปกติ,
ปัญหาทางอารมณ์และความยากลำบากในการเรียนรู้ ก็คาดว่าสมาธิสั้นมีผลต่อร้อยละ 2 ของประชากรผู้ใหญ่ทั่วโลก (สถาบันแห่งชาติเพื่อสุขภาพและความเป็นเลิศทางคลินิก (ที่ดี) 2008) Adamou (2009) แสดงให้เห็นมีการขาดของการบริการสำหรับผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้นและที่หลาย ๆ คนได้รับการวินิจฉัย กับสภาพที่ไม่ถูกต้องและที่อื่น ๆ ยังคง undiagnosed ในขณะเดียวกันคณะกรรมาธิการไม่กี่มีการตั้งค่าบริการโดยผู้เชี่ยวชาญสำหรับการวินิจฉัยและรักษาผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้นแม้ว่ารักษาที่มีประสิทธิภาพสามารถผลิตผลลัพธ์ส่วนบุคคลและประโยชน์ทางเศรษฐกิจ (Adamou 2009) นีซ (2008) แนวทางการรักษาสำหรับผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้นได้รับทราบว่ามีความยากจนของการวิจัยในประสิทธิผลของการรักษานอกรูปแบบทางการแพทย์ของการดูแล พวกเขาแนะนำการรักษาทางเภสัชวิทยายกเว้นสำหรับคนที่ได้ทำข้อมูลในการตัดสินใจที่จะไม่ยอมรับพวกเขาและที่ระบุการตั้งค่าสำหรับวิธีการทางจิตวิทยา ในทำนองเดียวกันในการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการประเมินผลและการรักษาผู้ป่วยสมาธิสั้นผู้ใหญ่วิธีการทางการแพทย์และจิตวิทยาครอบงำ แม้ว่าค่าของการพยาบาลสำหรับเด็กที่มีสมาธิสั้นได้รับการยอมรับ (บราวน์และบรูซ 2004 McGuiness 2008 Ghanizadeh 2009) ว่าการแทรกแซงดังกล่าวสำหรับผู้ใหญ่ที่มีเงื่อนไขที่ยังไม่ได้รับการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคสมาธิสั้น ( ADHD ) เป็นสภาพที่เริ่มพัฒนาการในวัยเด็ก จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ ก็เชื่อว่ามี outgrown สมาธิสั้นในวัยรุ่น แต่มันมักจะได้รับการยอมรับว่าสามารถขยายชีวิตของผู้คนและนำผลพอสมควร ( บาร์กลีย์ 2010 ) อาการของโรคจะสูงระดับหุนหันพลันแล่น และไม่ตั้งใจ hyperactivity , ,ซึ่งมักจะก่อให้เกิดปัญหาที่บ้านและในการศึกษาการทำงานและการตั้งค่าทางสังคม แม้ว่าความถี่ของอาการและความรุนแรงมีแนวโน้มที่จะลดอายุ ผลโดยรวมของภาพสามารถเพิ่มเพราะตอบสนองความต้องการที่เปลี่ยนแปลงของชีวิตผู้ใหญ่ การผัดวันประกันพรุ่งเว่อร์ , แห้ว , แรงจูงใจที่ไม่ดีพฤติกรรม , เสี่ยง ,นอนไม่หลับ และปัญหาการจัดการเวลาที่พบบ่อยในผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้น ซึ่งมักจะได้รับอัตราที่สูงขึ้นของความสัมพันธ์ในการลดสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคม ที่ด้อยการศึกษาและการจ้างงาน , งาน , และอุบัติการณ์ของพฤติกรรมทางอาญาที่สูงกว่าคนไม่มีโรค ( สตีเวนสัน et al , 2002 และ 2008 , Barkley 2010 )ที่สำคัญการวินิจฉัยด้วยเงื่อนไขสำหรับผู้ใหญ่หรือต้องการรักษาอาการสมาธิสั้น รวมถึงสารในทางที่ผิด , ความผิดปกติของบุคลิกภาพ
ปัญหาทางอารมณ์ และปัญหาในการเรียน .