We calculated mechanical power for

We calculated mechanical power for each sample by multiplying the vertical
force by the vertical velocity of the subject's center of gravity . We determined
these velocities by subtracting body weight from the force-time curve, dividing
by body mass, and integrating with respect to time using the trapezoidal rule for numerical integration (Hornbeck, 1967). Vertical impulse was calculated by
subtraction of body weight and integration of the force-time curve . We normalized
all force values to units of body weight (BW) by dividing the ground reaction
forces by the subject's body weight in Newtons . Similarly, all power values were
normalized to WattsBW, and all impulse values were normalized to BWs . This
normalization was performed to control for the confounding effects that mass
may have had on the relationships between certain variables . An example of a
typical force-time curve is shown in Figure 1 and of a typical power-time curve
in Figure 2 .
The instant of takeoff was defined as the instant that ended the takeoff
phase and began the flight phase. The low point was defined as the instant that
the center of gravity had zero velocity and was at a minimum height during the
takeoff phase . The temporal variables are labeled with uppercase letters and the
kinetic variables are labled with lowercase letters in Figures 1 and 2 and are summarized in Table 1 . Ensemble averages were plotted of the five highest and
the five lowest jumps to allow qualitative examination of the characteristics of good and poor performances . We performed an independent t test comparing the
means of the height attained by jumps that had a single maximum peak of force
with the height attained by jumps that had two or more peaks in the takeoff phase .
In addition to the 15 variables identified in Figures I and 2, four additional
calculations were made . The average slope from the minimum force to the
maximum force (p) was calculated as

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราคำนวณพลังงานกลในแต่ละตัวอย่าง โดยการคูณในแนวตั้งแรง ด้วยความเร็วแนวโน้มถ่วงของศูนย์กลางของเรื่อง เรากำหนดตะกอนเหล่านี้ โดยการลบน้ำหนักจากแรงเวลาโค้ง หารโดยร่างกายโดยรวม และรวมกับเวลาที่ใช้กฎ trapezoidal เลขรวม (Hornbeck, 1967) กระแสแนวตั้งได้ตามลบของน้ำหนักตัวและการรวมแรงเวลาโค้ง เราตามปกติทั้งหมดบังคับค่าหน่วยน้ำหนัก (BW) โดยแบ่งปฏิกิริยาดินกอง โดยน้ำหนักของชื่อเรื่องใน Newtons ในทำนองเดียวกัน ค่าพลังงานทั้งหมดได้ตามปกติการ WattsBW และค่ากระแสทั้งหมดได้ตามปกติกับ BWs นี้ทำการฟื้นฟูการควบคุมสำหรับผล confounding มวลนั้นอาจจะมีในความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรบาง ตัวอย่างของการเส้นโค้งแรงเวลาทั่วไปจะแสดง ในรูปที่ 1 และเส้นโค้งเวลาพลังงานทั่วไปในรูปที่ 2ทันทีของสนามบินถูกกำหนดเป็นทันทีที่สิ้นสุดสนามบินเฟส และเริ่มขั้นตอนการบิน จุดต่ำสุดที่ถูกกำหนดเป็นทันทีที่แรงโน้มถ่วงของศูนย์ที่มีความเร็วเป็นศูนย์ และที่ความสูงต่ำสุดในระหว่างการระยะของสนามบิน ตัวแปรชั่วคราวเป็นชื่อที่ มีอักษรตัวพิมพ์ใหญ่และตัวแปรเดิม ๆ มี labled ด้วยตัวพิมพ์เล็กตัวเลข 1 และ 2 และสรุปในตารางที่ 1 ค่าเฉลี่ยวงดนตรีถูกพล็อตของห้าสูงสุด และกระโดดต่ำห้าให้ตรวจสอบคุณภาพของลักษณะของการแสดงที่ดี และไม่ดี เราดำเนินการอิสระ t ทดสอบเปรียบเทียบการหมายถึงความสูงที่กระโดดที่สูงสุดสูงสุดเดียวของกองทัพได้มีความสูงได้ โดยการกระโดดที่มียอดเขาสองตัว หรือมากกว่าในระยะสนามบินนอกจากระบุไว้ในตัวแปร 15 ตัวเลขผมและ 2, 4 เพิ่มเติมทำการคำนวณ ความลาดชันเฉลี่ยจากแรงต่ำเพื่อการกำลังสูงสุด (p) ถูกคำนวณเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราคำนวณพลังงานกลสำหรับแต่ละตัวอย่างโดยการคูณแนวตั้ง
โดยมีผลบังคับใช้ความเร็วในแนวตั้งของศูนย์ของเรื่องของแรงโน้มถ่วง เรามุ่งมั่นที่
ความเร็วเหล่านี้โดยการลบน้ำหนักตัวจากเส้นโค้งแรงเวลาแบ่ง
โดยมวลกายและการบูรณาการเกี่ยวกับการใช้เวลากฎสี่เหลี่ยมคางหมูสำหรับการรวมตัวเลข (Hornbeck, 1967) แรงกระตุ้นในแนวตั้งที่คำนวณได้จาก
การลบของน้ำหนักตัวและบูรณาการของเส้นโค้งแรงเวลา ปกติเรา
ทุกค่าใช้บังคับหน่วยของน้ำหนักตัว (BW) โดยการหารปฏิกิริยาพื้นดิน
โดยกองกำลังของน้ำหนักตัวของวัตถุในนิวตัน ในทำนองเดียวกันทั้งหมดค่าพลังงานที่ได้รับ
ปกติจะ WattsBW และค่าแรงกระตุ้นทุกคนปกติ BWS นี้
ได้ดำเนินการฟื้นฟูในการควบคุมผลกระทบรบกวนที่มวล
อาจจะมีความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรบางอย่าง ตัวอย่างของ
เส้นโค้งเวลามีผลบังคับใช้โดยทั่วไปจะแสดงในรูปที่ 1 และเส้นโค้งพลังงานเวลาปกติ
ในรูปที่ 2.
ทันทีจากสนามบินที่ได้รับการกำหนดให้เป็นทันทีที่จบลงที่สนามบิน
เฟสและเริ่มขั้นตอนการบิน จุดต่ำสุดได้รับการกำหนดให้เป็นทันทีที่
ศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วงเป็นศูนย์มีความเร็วและอยู่ที่ความสูงต่ำสุดในระหว่าง
ขั้นตอนการบิน ตัวแปรชั่วคราวที่ถูกกำกับด้วยตัวอักษรตัวพิมพ์ใหญ่และ
ตัวแปรการเคลื่อนไหวจะ labled ด้วยตัวอักษรตัวพิมพ์เล็กในรูปที่ 1 และ 2 และมีรายละเอียดในตารางที่ 1 ค่าเฉลี่ยทั้งมวลถูกพล็อตของห้าสูงสุดและ
ต่ำสุดห้ากระโดดไปช่วยให้การตรวจสอบคุณภาพของลักษณะของการแสดงที่ดีและไม่ดี เราดำเนินการทดสอบค่าทีอิสระเปรียบเทียบ
ความหมายของความสูงบรรลุโดยการกระโดดที่มียอดเขาสูงสุดของแรงเดียว
ที่มีความสูงบรรลุโดยการกระโดดที่มีสองคนหรือมากกว่ายอดในขั้นตอนการบิน.
นอกจากนี้ยังมี 15 ตัวแปรที่ระบุไว้ในรูปที่ผม และ 2 เพิ่มเติมสี่
การคำนวณที่ถูกสร้างขึ้น ความลาดชันเฉลี่ยจากแรงขั้นต่ำที่จะ
มีผลบังคับใช้สูงสุด (พี) ที่คำนวณได้เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราคำนวณพลังงานจักรกลสำหรับแต่ละตัวอย่าง โดยการคูณบังคับแนวตั้ง
โดยความเร็วในแนวตั้งศูนย์เรื่องของแรงโน้มถ่วง เรามุ่งมั่น
ความเร็วเหล่านี้ โดยการลบน้ำหนักจากแรงเวลาโค้ง แบ่ง
โดยมวลของร่างกายและการบูรณาการเกี่ยวกับเวลาใช้กฎสี่เหลี่ยมคางหมูสำหรับการอินทิเกรต ( ฮอร์นเบ็ก , 1967 ) แรงกระตุ้นที่ถูกคำนวณโดย
แนวตั้งการลบของน้ำหนักตัว และการรวมพลังเวลาโค้ง เราปกติ
ค่าทั้งหมดที่บังคับให้หน่วยของน้ำหนักตัว ( BW ) โดยแบ่งพื้นบังคับโดยปฏิกิริยา
เรื่องของน้ำหนักร่างกายเป็นหลัก ในทํานองเดียวกัน ค่าพลังทั้งหมด เพื่อ wattsbw
ทีป และ ค่าปกติจะเป็นแรงกระตุ้น ทรัพย์สิน . บรรทัดฐานนี้
แสดงการควบคุมสำหรับ confounding ผลที่มวล
อาจจะมีเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรบางประการ ตัวอย่างของ
ทั่วไปบังคับเวลาโค้งจะแสดงในรูปที่ 1 และของทั่วไปเวลาใช้เส้นโค้งในรูป 2
.
ทันบินขึ้นได้นิยามเป็นทันทีที่สิ้นสุดขึ้น
เฟสและเริ่มเที่ยวบินระยะ จุดต่ำที่กำหนดไว้ที่
ทันทีศูนย์ของแรงโน้มถ่วงมีความเร็วเป็นศูนย์ และที่ความสูงที่น้อยที่สุดระหว่าง
จากเฟส ตัวแปรเวลาติดป้ายชื่อด้วยตัวอักษรตัวพิมพ์ใหญ่และตัวแปรจลน์เป็น
ยังกับตัวพิมพ์เล็กตัวเลข 1 และ 2 และสรุปได้ในตารางที่ 1 วงดนตรีที่เป็นพล็อตของค่าเฉลี่ยสูงสุดและ
5ห้าสุดกระโดดเพื่อให้ตรวจสอบคุณภาพของลักษณะที่ดีและการแสดงที่ไม่ดี . เราทำการทดสอบอิสระเปรียบเทียบ
หมายถึงความสูงได้โดยกระโดดที่มียอดสูงสุดเพียงหนึ่งเดียวของแรง
ที่มีความสูงได้โดยกระโดดที่มีสองคนหรือมากกว่ายอดในการบินขึ้นเฟส
นอกเหนือไปจาก 15 ตัวแปรระบุตัวเลข และ 2สี่เพิ่มเติม
การคำนวณได้ ความชันเฉลี่ยจากหน่วยขั้น
แรงสูงสุด ( P ) มีค่าเป็น