times, on difference. Yet, the defi

times, on difference. Yet, the definition that is most commonly accepted is identification
as wanting and working for the good of those beings with whom or which we identify. In
what follows, I shall restrict my use of the term to this technical sense alone, and I shall
also use it interchangeably with ‗love,‘ ‗compassion,‘ or ‗solicitude,‘ due to the close
affinity, which, I have argued, exists between these notions. The thorny issue of whether
or not identification requires sameness or difference, I shall argue below, emerges from
the drive to establish some theory as ultimate truth, and it can be avoided if we base
identification on a realization of emptiness instead.
Identification as Bodhicitta: Solicitude in Union with Emptiness
So far, I have argued that the deep ecologist‘s notion of identification is very similar to
the Buddhist virtue of solicitude, in that both involve taking up the needs and interests of
other beings as one‘s own. Yet, the reasons that deep ecologists propose in favour of
doing this—whether as a rigid argument, or as a simple suggestion—have all been
relegated to conventional truth, and are, therefore, ideas that a bodhisattva will eventually
negate. The Mahāyāna Buddhist does not believe in the ultimate truth of oneness or
interrelatedness, and neither is she committed to the ideas that other living beings are the
same or different from us. The question will arise, therefore, why should a Mahāyāna
Buddhist identify with other beings? On what will she base her love and compassion if
not on either the sameness or the difference of other sentient beings to herself?
This has been a recurrent issue in this study—on what can we ground Buddhist
environmentalism, given that emptiness will negate every view? In this chapter, I shall
attempt to show how in Mahāyāna Buddhism, love and compassion are based upon
emptiness itself. Emptiness and compassion are often spoken of as being ‗in union‘ and
this, I would like to suggest, can be thought of as an internal relation, in that these virtues
and emptiness would not be what they are, without this relation to each other. The
product of this relation is, of course, bodhicitta—the ‗mind of enlightenment‘—described
as the wish to reach perfect enlightenment for the benefit of all sentient beings.
This implies that there are two ways in which solicitude can be understood. There
is the relative sense, the wish that all beings have happiness, which I frame with the belief

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งกับความแตกต่าง แต่ความหมายที่เป็นที่ยอมรับกันมากที่สุดคือบัตรประจำตัว
ที่เป็นที่ต้องการและการทำงานเพื่อประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นกับใครหรือที่เราระบุ ใน
สิ่งต่อไปนี้ฉันจะ จำกัด การใช้ของฉันของคำว่าความรู้สึกทางเทคนิคนี้เพียงอย่างเดียวและฉันจะ
ยังใช้สลับกันได้กับ‗love '‗compassion' หรือ‗solicitude 'เนื่องจากใกล้
พี่น้องกันซึ่งผมได้ถกเถียงกันอยู่ , อยู่ระหว่างความคิดเหล่านี้ ปัญหายุ่งยากที่ว่า
หรือไม่การระบุต้องใช้เหมือนกันหรือแตกต่างกันฉันจะเถียงด้านล่างโผล่ออกมาจาก
ไดรฟ์ที่จะสร้างทฤษฎีบางอย่างเป็นความจริงที่ดีที่สุดและจะสามารถหลีกเลี่ยงได้ถ้าเรามีฐาน
การระบุในสำนึกของความว่างเปล่าแทน.
บัตรประจำตัวเป็น Bodhicitta: ความห่วงใยในสหภาพกับความว่างเปล่า
จนถึงตอนนี้ผมได้เสนอว่าความคิดนิเวศวิทยาลึกของประชาชนจะคล้ายกับ
คุณธรรมพุทธศาสนาของความห่วงใยในการที่ทั้งสองเกี่ยวข้องกับการขึ้นความต้องการและความสนใจของ
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่เป็นตัวของตัวเอง แต่เหตุผลที่นักนิเวศวิทยาลึกเสนอในความโปรดปรานของ
การทำเช่นนี้ไม่ว่าจะเป็นอาร์กิวเมนต์แข็งหรือเป็นข้อเสนอแนะที่เรียบง่าย-ทั้งหมดได้รับการ
ผลักไสให้ความจริงธรรมดาและจึงมีความคิดว่าพระโพธิสัตว์ในที่สุดก็จะ
ปฏิเสธ พุทธศาสนามหายานไม่เชื่อในความจริงที่ดีที่สุดของเอกภาพหรือ
interrelatedness, และไม่เป็นที่เธอมุ่งมั่นที่จะคิดว่าสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่
เหมือนกันหรือแตกต่างจากเรา คำถามที่จะเกิดขึ้นดังนั้นเหตุผลที่ควรมหายาน
พุทธศาสนาระบุกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ในสิ่งที่จะเธอฐานความรักและความเห็นอกเห็นใจเธอถ้า
ไม่ได้ทั้งความเหมือนหรือแตกต่างกันของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ กับตัวเอง?
นี้ได้รับเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นอีกในการศึกษาเกี่ยวกับสิ่งที่เราสามารถบดพุทธศาสนา
สิ่งแวดล้อมให้ที่ว่างเปล่าจะลบล้างมุมมองทุก ? ในบทนี้ฉันจะ
พยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าในพุทธศาสนามหายานรักและความเมตตาจะขึ้นอยู่กับ
ความว่างเปล่าของตัวเอง ความว่างเปล่าและความเมตตาจะพูดมักจะเป็น‗inสหภาพและ
นี้ผมอยากจะแนะนำสามารถจะคิดว่าเป็นความสัมพันธ์ภายในในการที่คุณงามความดีเหล่านี้
และความว่างเปล่าจะไม่เป็นสิ่งที่พวกเขาโดยไม่ต้องมีความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ .
ผลิตภัณฑ์ของความสัมพันธ์นี้เป็นของหลักสูตร bodhicitta-‗mindของ enlightenment' อธิบาย
เป็นความปรารถนาที่จะเข้าถึงการตรัสรู้ที่สมบูรณ์แบบเพื่อประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด.
นี่ก็หมายความว่ามีสองวิธีในการที่ห่วงใยสามารถเข้าใจได้เป็น มี
ความรู้สึกญาติเป็นความปรารถนาที่มนุษย์ทุกคนมีความสุขที่ฉันกรอบด้วยความเชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้ง ในความแตกต่าง แต่นิยามที่มักยอมรับตัวตามที่ต้องการ
การทำงานและดีของมนุษย์กับใครหรือที่เราระบุ ใน
สิ่งต่อไปนี้ ผมจะ จำกัด การใช้ของเทอมนี้ทางความรู้สึกคนเดียว และผมจะยังใช้สลับกับ‗
ความรัก ความเห็นใจ หรือ‗‗ ' ความห่วงใย ' เนื่องจากการปิด
6 ซึ่ง ผมได้แย้งว่าระหว่างความคิดเหล่านี้ เรื่องหนามของไม่ว่า
หรือไม่ระบุต้องมีความเหมือนกันหรือต่างกัน ผมจะเถียงด้านล่างโผล่ออกมาจาก
ไดรฟ์เพื่อสร้างทฤษฎีเป็นความจริง และมันสามารถหลีกเลี่ยงได้ถ้าเราฐาน
รหัสการรับรู้ของความว่างเปล่าแทน .
ตัวทั้ง : ห่วงใยในสหภาพกับความว่างเปล่า
ดังนั้นไกลผมได้เสนอว่าลึกนิเวศวิทยาแนวคิดของประชาชนจะคล้ายกับ
พุทธคุณธรรมของความห่วงใยในที่เกี่ยวข้องกับสละความต้องการและความสนใจของ
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆเป็นหนึ่งเอง แต่เหตุผลที่ลึก ecologists นำเสนอในความโปรดปรานของ
ทำแบบนี้ไม่ว่าจะเป็นอาร์กิวเมนต์ที่แข็ง หรือ เป็นคำแนะนำง่าย ๆได้
ให้เป็นความจริง ปกติและดังนั้น ความคิดว่า พระโพธิสัตว์จะในที่สุด
ปฏิเสธ . ส่วนอุบาสกอุบาสก Mah Y นาพุทธศาสนาไม่เชื่อในความจริงของ oneness หรือ
interrelatedness และอีกทั้งเธอยังมุ่งมั่นกับความคิดว่า มนุษย์มีชีวิตอื่น
เดียวกันหรือแตกต่างจากเรา คำถามที่จะเกิดขึ้น ดังนั้น ทำไมควร Mah อุบาสกอุบาสก na
Y พุทธระบุกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆว่าเธอจะรัก และเมตตา ถ้าฐาน
ไม่ทั้งความเหมือนกัน หรือความแตกต่างของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆเพื่อตัวเธอเอง
นี่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นในการศึกษานี้ในสิ่งที่เราสามารถพื้นดินพุทธ
สิ่งแวดล้อมระบุว่า ความว่างเปล่าจะปฏิเสธทุกมุมมอง ? ในบทนี้ ผมจะ พยายาม ที่ จะ แสดงให้เห็นว่าใน
Y Mah อุบาสกอุบาสกนาพุทธ , ความรักและความเห็นอกเห็นใจจะตาม
ความว่างเปล่านั่นเองความว่างเปล่าและความเมตตา มักจะบอกเป็น‗ในสหภาพและ
นี้ ผมขอแนะนำ สามารถคิดเป็น ความสัมพันธ์ภายใน ซึ่งคุณธรรมเหล่านี้
และความว่างเปล่าจะไม่ได้สิ่งที่พวกเขาถูก ไม่มีความสัมพันธ์กัน
ผลิตภัณฑ์ของความสัมพันธ์นี้ แน่นอน ทั้งการ‗จิตใจแห่งการตรัสรู้ '
- อธิบายเมื่อต้องการเข้าถึงการตรัสรู้ที่สมบูรณ์แบบเพื่อประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด .
แสดงว่ามีสองวิธีที่ห่วงใยสามารถเข้าใจได้ มี
คือความรู้สึกสัมพัทธ์ ความปรารถนาที่สรรพสัตว์ทั้งหลายมีความสุข ซึ่งผมกับกรอบความเชื่อ