It is surprising that disability as

It is surprising that disability as measured by the ODI was
(in contrast with pain intensity) negatively associated with
the emotionally supportive communication scale, although
disability and pain intensity correlated highly positively
(r=0.658, see Table 4). We interpret this phenomenon as a
suppression effect.50 According to Conger,51 a suppressor
variable is a variable “which increases the predictive validity
of another variable (or set of variables) by its inclusion in a
regression equation”. We tested this and were able to show
that this condition for the ODI variable regarding pain intensity
is fulfilled in prediction of the emotionally supportive
communication KOPRA scale. The regression weight of pain
intensity is clearly lower and loses its significance when the
ODI variable is taken out of the model. Further, the unexpected
significance of the ODI variables disappears when
pain intensity is taken out of the model (see Table 3, which
shows no bivariate correlation in the unexpected direction for
the ODI variable with respect to the emotionally supportive
communication scale). Therefore, it can be assumed that
greater disability, mediated by pain, contributes to greater
communication needs in the emotional area. Simultaneously,
disability adjusted for pain intensity is associated with a lower
preference for emotionally supportive communication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่ความพิการเป็นวัดโดย ODI เป็น
(ในทางตรงกันข้ามกับความปวด) ที่เกี่ยวข้องในเชิงลบที่มี
ขนาดสนับสนุนการสื่อสารอารมณ์แม้ว่า
ความพิการและความรุนแรงความเจ็บปวดความสัมพันธ์เชิงบวก
(r = 0.658, ดูตารางที่ 4) เราตีความปรากฏการณ์นี้เป็น
effect.50 ปราบปรามตามที่ตู 51 ต้าน
ตัวแปรเป็นตัวแปร "ซึ่งจะเป็นการเพิ่มความถูกต้องคาดการณ์
ของตัวแปรอื่น (หรือชุดของตัวแปร) โดยรวมอยู่ใน
สมการถดถอย " เราได้ทดสอบนี้และก็สามารถที่จะแสดงให้เห็น
ว่าเงื่อนไขสำหรับตัวแปร ODI เกี่ยวกับความปวดนี้
เป็นจริงในการทำนายการสนับสนุนทางอารมณ์
การสื่อสารขนาด KOPRA น้ำหนักการถดถอยของอาการปวด
รุนแรงเป็นอย่างชัดเจนที่ลดลงและสูญเสียอย่างมีนัยสำคัญเมื่อ
ตัวแปร ODI ถูกนำออกมาจากรูปแบบ นอกจากนี้ที่ไม่คาดคิด
ความสำคัญของตัวแปร ODI หายไปเมื่อ
ความปวดจะนำออกมาจากรูปแบบ (ดูตารางที่ 3 ซึ่ง
แสดงให้เห็นว่าไม่มีความสัมพันธ์ bivariate ในทิศทางที่ไม่คาดคิดสำหรับ
ตัวแปร ODI เกี่ยวกับการสนับสนุนทางอารมณ์
ระดับการสื่อสาร) ดังนั้นจึงอาจจะคิดว่า
ความพิการมากขึ้นไกล่เกลี่ยโดยอาการปวดมากขึ้นก่อให้เกิด
ความต้องการการสื่อสารในพื้นที่ทางอารมณ์ ในขณะเดียวกัน
ความพิการปรับความเข้มความเจ็บปวดที่เกี่ยวข้องกับการที่ต่ำกว่า
การตั้งค่าสำหรับการสื่อสารการสนับสนุนทางด้านอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันน่าแปลกใจที่พิการเป็นวัดโดย ODI คือ
( ในทางตรงกันข้ามกับความปวด ) ความสัมพันธ์ทางลบกับ

อารมณ์ที่สนับสนุนการสื่อสารแบบ แม้ความปวดความพิการและมีความสัมพันธ์สูงบวก
( r = 0.658 เห็นตารางที่ 4 ) เราตีความปรากฏการณ์นี้เป็น
ปราบปราม effect.50 ตามรกราก , 51 เป็นเครื่องห้าม
ตัวแปร คือ ตัวแปร " ซึ่งช่วยเพิ่มการคาดการณ์ความถูกต้อง
ตัวแปรอื่น ( หรือชุดของตัวแปร ) โดยรวมใน
สมการถดถอย " เราทดสอบนี้และสามารถแสดง
ที่เงื่อนไขนี้สำหรับ ODI ตัวแปรเกี่ยวกับ
ความปวดเป็นจริงในการทำนายของอารมณ์เกื้อกูล
การสื่อสาร โคปรามาตราส่วน วิเคราะห์น้ำหนักของความเจ็บปวด
ความชัดเจนลดลงและสูญเสียความสำคัญของมันเมื่อตัวแปร
ODI ถ่ายออกของแบบ นอกจากนี้ ความสำคัญของตัวแปรที่ไม่คาดคิด

ODI หายไปเมื่อความปวดถ่ายออกของแบบจำลอง ( ดู ตารางที่ 3 แสดงความสัมพันธ์ซึ่ง
ไม่ถดถอยในทิศทางที่ไม่คาดคิด
ODI ตัวแปรเกี่ยวกับขนาดการสื่อสารอารมณ์เกื้อกูล
) ดังนั้นมันสามารถสันนิษฐานว่า
มากกว่าความพิการระดับความเจ็บปวดก่อให้เกิดความต้องการมากขึ้น
การสื่อสารในพื้นที่ ทางอารมณ์ พร้อมกัน
พิการปรับระดับความรุนแรงของอาการที่เกี่ยวข้องกับการลด
สำหรับอารมณ์ที่สนับสนุนการสื่อสาร