- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Hyun.“This is pretty amazing. It’s
Hyun.
“This is pretty amazing. It’s like a small zoo.”
Animals in the dry wilderness!
Lee Hyun nodded.
“It’s just as you say.”
Sparrows sitting on a telephone pole could not even begin to compare to the animal spirit he felt from the animals such as the pink flamingo. The jeep was safe from animal attacks since it was made of reinforced steel, but they still had to be careful of the vehicle being turned upside down.
Lee Hyun drove down a rough road with Jong Bom Ah. They could not get tired of looking at the animals.. Most of the animals in Korea were trapped in cages, but here there were herbivores grazing everywhere. There were giraffes that were looking around with its long neck for nearby dangerous wild beasts. Hungry lions looking for prey were wandering about. Crocodiles were swimming in the river.
At night they would sleep inside the cars.
Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng!
Kihaaaaah!
It was shaking because of the wild animals running about crying noisily. Nights in Africa were dangerous.
They went to deliver medicine to African villages in the Prairie. They went to larger cities to deliver the supplies to other places. Lee Hyun would probably be pleased with what he was doing but there was something that was on his mind. The land was very beautiful, as were the animals, but he noticed the true painful nature was how deeply rooted poverty was in the people. Africa was the world’s largest ghetto and no one knew how many children were starving in a place like this.
A pair of shoes bought in Korea would be enough to save the lives of 10 childdren in Africa.
‘I, however, did not suffer anything. I have to reflect on this. From now on I need to put more effort and work even harder.’
Rather than complaining about his past, his real motivation was for the future.
Life, nature, fate, and dreams.
From seeing life in Africa, he took time to give it some thought.
The world was not fair.
While some people were laughing while watching TV, there were numerous people out there sick, hungry, and dying. Elementary school, middle school, high school, college.
They did not receive an education and could not dream of doing anything as adults.
Travel!
At first he did not want to go anywhere, but now he did not regret going.
It had been four days since they had been in Africa.
At the end of the day, they would finally reach the city of their destination.
Lee Hyun took off his face mask that was covered in sand. There was dust in his hair and all over his entire body.
“Sahyung, where is this?”
“This is the heart of Africa.”
In the heart of Africa there were many large buildings and shops. There were many tourists so there was a stable economy and the city dealt in multinational trade.
“We’re done delivering all the medicine so the rest of the day is free time.”
“I’m going to take a bath.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to a hotel to clean themselves with a bath.
Then they toured the African city.
There were black people entering and hanging around the alley of the slums.
Travelers from all over the world could be seen here in Africa.
The city had very good security but people were careful not to come too close to Lee Hyun and Jong Bom Ah. From the way they looked and dressed, they looked like a group of desert bandits.
The next day they took a plane.
They went north of Africa into Europe. So they had to cross the ocean.
“Where are we going now?”
Lee Hyun asked Jong Bom Ah who was carrying a parachute backpack.
“We’re going here.”
“Yes?”
“Every real man should try skydiving once right?”
Lee Hyun looked out the window of the plane.
The houses in Europe looked like small dots and the road was drawn as if it were a blur.
“I’ve never skydived before.”
“You’ll get the hang of it.”
They recieved a small briefing from a French instructor on how to jump.
Fortunately the man had also learned the sword from the dojo so he was able to explain it quickly in Korean.
“Open!”
The hangar door of the airplane opened, causing their whole bodies to shake from the wind blowing on them.
Jong Bom Ah yelled.
“I’ll be going first!”
Jong Bom Ah jumped out of the hangar door fabulously and began falling towards the ground. Running as hard as he could, Lee Hyun jumped out of the airplane’s hangar.
At that moment.
He was in the middle of the blue sky.
He could feel the wind flowing past his body as he descended to the ground.
It was like when he descended from the City of the Sky, Lavias!
With his entire body in free fall, he felt like he had the freedom to go anywhere.
A five star hotel in Paris, France.
Lee Hyun and Jong Bom Ah were staying in a penthouse. After they checked in with the bellhop, the hotel staff gave them strange looks. They were being misunderstood since there were a lot gay people in Korea in comparison to Europe.
“Let’s drink!”
The hotel they had in France was equipped with a wine room.
Jong Bom Ah threw his backpack aside and took out a hand-knife and stabbed it into the high quality wine. He was not interested in using a corkscrew. Then he poured the cool wine into a cup and drank it.
“Ah, so refreshing! Is there any whiskey or soju here?”
As a typical Korean man, he enjoyed drinking his soju.
“There’s nothing like drinking soju!”
“Yea. It’s good to be honest! Aren’t there some middle school and high school students that drink wine? Soju is the best.”
They could not understand the taste and smell of wine.
It was just bitter!
For Jong Bom Ah, he could not enjoy drinking wine since it was distasteful.
“I don’t understand why its so expensive. Its the worst kind of drink.”
They had insulted all the wine lovers of the world!
Soju on the other hand was good with food like pork and together with friends, as well as creating a more sociable atmosphere.
“A bottle of soju is good in any country.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to the terrace that was overlooking the Eiffel Tower as they briefly drank two cups of alcohol. Both of the men enjoyed their alcohol even more because it wasn’t costing them anything. Outside of the window was the Seine River and the historical buildings of Paris.
In Europe there was a saying that Paris had the most beautiful streets. In the hotel lobby there were statues and bright, colorful paintings in every corridor. Even the alcohol from the ice chest had a exotic feeling to it. Jong Bom Ah spun the bottle of liquor around as he said.
“Instead of feeling cooped up and watching TV, why do we take a night trip and walk around France.”
“All right.”
“Get a parachute.”
“Yes.”
The was a movie that was playing on the TV that was popular in Europe and the United States. The five star hotel also had Chinese and Japanese broadcasting, but the variety of entertainment did not have the many professional Korean broadcasts. Lee Hyun took his camcorder along with his parachute. Everything will be recorded by the camcorder!
“Huhuhu.”
Jong Bom Ah did a nasty laugh in from of the camera as he walked over to the terrace.
“You were promised that you would get to stay at a five star hotel. Come on, let’s go.”
They did not need elevators. Jong Bom Ah dramatically jumped over the terrace. It looked as if he wanted to commit suicide. The only other thing was the night sky of Paris.
“So these kind of experiences are a part of traveling.”
Lee Hyun quickly followed him. He climbed over the railing and jumped to the ground. He expanded the parachute immediately and he descended slowing to the ground in the night sky of Paris. The hotel they were staying in was very tall so he could view a little bit of Paris’s scenery. However, he was gradually getting closer to the ground! Because Jong Bom Ah was more experience with using a parachute, he had arrived at the ground first. People were looking at them since they had suddenly fell out of the air. Then a French beauty approached them. She asked in her native language.
“Tu es d’ou (Where are you from)?”
Jong Bom Ah did not know French. Of course he didn’t know English either.
He made a glance towards Lee Hyun, who was the same.
“…”
They were now stuck with a frozen expression.
In order to enter a university, GED required to have basic proficiency in English.
They were Korean and didn’t learn any foreign languages so they could not understand the French woman. Lee Hyun decided to ignore her.
“Sahyung, let’s go eat hot dogs.”
He came to help Jong Bom Ah out of the situation.
“Sure. How about over there?”
They ignored the French beauty and instead went to a hot dog stand.
Clap clap clap!
Nearby passerby began to clap at them.
They wanted to congratulate them for having parachuted down.
They went around like ordinary tourists for the rest of the day.
They went the the Palace of Versailles, Luxembourg Gardens, Place de la Concorde, and the Bastille Opera House. Using the attractions as backgrounds, Jong Bom Ah struck a pose and revealed the muscles on his forearm.
“Ready. One, two three!”
Click!
“Now you go and do it.”
“Yes.”
“Okay. Now let’s go.”
“This is pretty amazing. It’s like a small zoo.”
Animals in the dry wilderness!
Lee Hyun nodded.
“It’s just as you say.”
Sparrows sitting on a telephone pole could not even begin to compare to the animal spirit he felt from the animals such as the pink flamingo. The jeep was safe from animal attacks since it was made of reinforced steel, but they still had to be careful of the vehicle being turned upside down.
Lee Hyun drove down a rough road with Jong Bom Ah. They could not get tired of looking at the animals.. Most of the animals in Korea were trapped in cages, but here there were herbivores grazing everywhere. There were giraffes that were looking around with its long neck for nearby dangerous wild beasts. Hungry lions looking for prey were wandering about. Crocodiles were swimming in the river.
At night they would sleep inside the cars.
Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng!
Kihaaaaah!
It was shaking because of the wild animals running about crying noisily. Nights in Africa were dangerous.
They went to deliver medicine to African villages in the Prairie. They went to larger cities to deliver the supplies to other places. Lee Hyun would probably be pleased with what he was doing but there was something that was on his mind. The land was very beautiful, as were the animals, but he noticed the true painful nature was how deeply rooted poverty was in the people. Africa was the world’s largest ghetto and no one knew how many children were starving in a place like this.
A pair of shoes bought in Korea would be enough to save the lives of 10 childdren in Africa.
‘I, however, did not suffer anything. I have to reflect on this. From now on I need to put more effort and work even harder.’
Rather than complaining about his past, his real motivation was for the future.
Life, nature, fate, and dreams.
From seeing life in Africa, he took time to give it some thought.
The world was not fair.
While some people were laughing while watching TV, there were numerous people out there sick, hungry, and dying. Elementary school, middle school, high school, college.
They did not receive an education and could not dream of doing anything as adults.
Travel!
At first he did not want to go anywhere, but now he did not regret going.
It had been four days since they had been in Africa.
At the end of the day, they would finally reach the city of their destination.
Lee Hyun took off his face mask that was covered in sand. There was dust in his hair and all over his entire body.
“Sahyung, where is this?”
“This is the heart of Africa.”
In the heart of Africa there were many large buildings and shops. There were many tourists so there was a stable economy and the city dealt in multinational trade.
“We’re done delivering all the medicine so the rest of the day is free time.”
“I’m going to take a bath.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to a hotel to clean themselves with a bath.
Then they toured the African city.
There were black people entering and hanging around the alley of the slums.
Travelers from all over the world could be seen here in Africa.
The city had very good security but people were careful not to come too close to Lee Hyun and Jong Bom Ah. From the way they looked and dressed, they looked like a group of desert bandits.
The next day they took a plane.
They went north of Africa into Europe. So they had to cross the ocean.
“Where are we going now?”
Lee Hyun asked Jong Bom Ah who was carrying a parachute backpack.
“We’re going here.”
“Yes?”
“Every real man should try skydiving once right?”
Lee Hyun looked out the window of the plane.
The houses in Europe looked like small dots and the road was drawn as if it were a blur.
“I’ve never skydived before.”
“You’ll get the hang of it.”
They recieved a small briefing from a French instructor on how to jump.
Fortunately the man had also learned the sword from the dojo so he was able to explain it quickly in Korean.
“Open!”
The hangar door of the airplane opened, causing their whole bodies to shake from the wind blowing on them.
Jong Bom Ah yelled.
“I’ll be going first!”
Jong Bom Ah jumped out of the hangar door fabulously and began falling towards the ground. Running as hard as he could, Lee Hyun jumped out of the airplane’s hangar.
At that moment.
He was in the middle of the blue sky.
He could feel the wind flowing past his body as he descended to the ground.
It was like when he descended from the City of the Sky, Lavias!
With his entire body in free fall, he felt like he had the freedom to go anywhere.
A five star hotel in Paris, France.
Lee Hyun and Jong Bom Ah were staying in a penthouse. After they checked in with the bellhop, the hotel staff gave them strange looks. They were being misunderstood since there were a lot gay people in Korea in comparison to Europe.
“Let’s drink!”
The hotel they had in France was equipped with a wine room.
Jong Bom Ah threw his backpack aside and took out a hand-knife and stabbed it into the high quality wine. He was not interested in using a corkscrew. Then he poured the cool wine into a cup and drank it.
“Ah, so refreshing! Is there any whiskey or soju here?”
As a typical Korean man, he enjoyed drinking his soju.
“There’s nothing like drinking soju!”
“Yea. It’s good to be honest! Aren’t there some middle school and high school students that drink wine? Soju is the best.”
They could not understand the taste and smell of wine.
It was just bitter!
For Jong Bom Ah, he could not enjoy drinking wine since it was distasteful.
“I don’t understand why its so expensive. Its the worst kind of drink.”
They had insulted all the wine lovers of the world!
Soju on the other hand was good with food like pork and together with friends, as well as creating a more sociable atmosphere.
“A bottle of soju is good in any country.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to the terrace that was overlooking the Eiffel Tower as they briefly drank two cups of alcohol. Both of the men enjoyed their alcohol even more because it wasn’t costing them anything. Outside of the window was the Seine River and the historical buildings of Paris.
In Europe there was a saying that Paris had the most beautiful streets. In the hotel lobby there were statues and bright, colorful paintings in every corridor. Even the alcohol from the ice chest had a exotic feeling to it. Jong Bom Ah spun the bottle of liquor around as he said.
“Instead of feeling cooped up and watching TV, why do we take a night trip and walk around France.”
“All right.”
“Get a parachute.”
“Yes.”
The was a movie that was playing on the TV that was popular in Europe and the United States. The five star hotel also had Chinese and Japanese broadcasting, but the variety of entertainment did not have the many professional Korean broadcasts. Lee Hyun took his camcorder along with his parachute. Everything will be recorded by the camcorder!
“Huhuhu.”
Jong Bom Ah did a nasty laugh in from of the camera as he walked over to the terrace.
“You were promised that you would get to stay at a five star hotel. Come on, let’s go.”
They did not need elevators. Jong Bom Ah dramatically jumped over the terrace. It looked as if he wanted to commit suicide. The only other thing was the night sky of Paris.
“So these kind of experiences are a part of traveling.”
Lee Hyun quickly followed him. He climbed over the railing and jumped to the ground. He expanded the parachute immediately and he descended slowing to the ground in the night sky of Paris. The hotel they were staying in was very tall so he could view a little bit of Paris’s scenery. However, he was gradually getting closer to the ground! Because Jong Bom Ah was more experience with using a parachute, he had arrived at the ground first. People were looking at them since they had suddenly fell out of the air. Then a French beauty approached them. She asked in her native language.
“Tu es d’ou (Where are you from)?”
Jong Bom Ah did not know French. Of course he didn’t know English either.
He made a glance towards Lee Hyun, who was the same.
“…”
They were now stuck with a frozen expression.
In order to enter a university, GED required to have basic proficiency in English.
They were Korean and didn’t learn any foreign languages so they could not understand the French woman. Lee Hyun decided to ignore her.
“Sahyung, let’s go eat hot dogs.”
He came to help Jong Bom Ah out of the situation.
“Sure. How about over there?”
They ignored the French beauty and instead went to a hot dog stand.
Clap clap clap!
Nearby passerby began to clap at them.
They wanted to congratulate them for having parachuted down.
They went around like ordinary tourists for the rest of the day.
They went the the Palace of Versailles, Luxembourg Gardens, Place de la Concorde, and the Bastille Opera House. Using the attractions as backgrounds, Jong Bom Ah struck a pose and revealed the muscles on his forearm.
“Ready. One, two three!”
Click!
“Now you go and do it.”
“Yes.”
“Okay. Now let’s go.”
0/5000
Hyun"นี้ได้ดีเลย ได้เช่นสวนสัตว์ขนาดเล็ก"สัตว์ในป่าแห้งลีฮยอนพยักหน้า"มันเป็นเหมือนคุณพูด"แม้ไม่สามารถเริ่มนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์นกกระจอกจะเปรียบเทียบกับวิญญาณสัตว์ที่เขารู้สึกจากสัตว์เช่นนกฟลามิงโกสีชมพู รถจี๊ปไม่ปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์เนื่องจากมันถูกทำมาจากเหล็กเสริม แต่พวกเขายังจะต้องระวังรถจะคว่ำลีฮยอนขับรถลงถนนหยาบกับ Jong Bom Ah พวกเขาอาจไม่ได้รับเบื่อที่สัตว์... ส่วนใหญ่ของสัตว์ในเกาหลีได้ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มี herbivores grazing ทุก ยีราฟที่มีมองไปรอบ ๆ กับคอของมันยาวนานสำหรับสัตว์ป่าอันตรายใกล้เคียง ได้ สิงโตหิวมองหาเหยื่อหลงเกี่ยวกับ จระเข้ก็ว่ายน้ำในแม่น้ำในเวลากลางคืน พวกเขาจะนอนหลับภายในรถยนต์Kuuueng Kuuueng Kueng Kueng KuengKihaaaaahมันไม่สั่นเนื่องจากสัตว์ป่าที่ทำงานเกี่ยวกับร้องไห้ฟ้าลั่นครืน ในแอฟริกามีอันตรายพวกเขาไปส่งยาไปยังหมู่บ้านในทุ่งหญ้าแอฟริกา พวกเขาไปสู่เมืองใหญ่เพื่อส่งเสบียงไปยังสถานอื่น ๆ ลีฮยอนคงจะยินดีกับสิ่งที่เขาได้ทำ แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเขา ที่ดินถูกสวย เป็นสัตว์ได้ แต่เขาสังเกตเห็นลักษณะเจ็บปวดจริงมีรากลึกวิธีความยากจนอยู่ในคน แอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลก และไม่มีใครรู้ว่าจำนวนเด็กอดอยากในที่นี้คู่ของรองเท้าที่ซื้อในเกาหลีจะพอที่จะบันทึกชีวิตของ 10 childdren ในแอฟริกา',อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ไม่ได้เป็นทุกข์อะไร แล้วถึงนี้ จากนี้ต้องใส่ความพยายามมากขึ้น และทำงานหนักยิ่งขึ้น 'แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขา แรงจูงใจที่แท้จริงของเขาได้ในอนาคตชีวิต ธรรมชาติ โชคชะตา และความฝันดูชีวิตในแอฟริกา เขาเอาเวลาที่จะให้บางคนคิดว่าโลกไม่ยุติธรรมในขณะที่บางคนก็หัวเราะในขณะที่ดูโทรทัศน์ มีคนจำนวนมากออกมีป่วย หิว และตาย โรงเรียนประถมศึกษา มัธยม โรงเรียนมัธยม วิทยาลัยพวกเขาไม่ได้รับการศึกษา และไม่ฝันทำอะไรที่เป็นผู้ใหญ่เดินทางในตอนแรกเขาไม่ต้องไปไหน แต่ตอนนี้ เขาก็ไม่เสียใจไปจะได้รับสี่วันเนื่องจากพวกเขาได้ในแอฟริกาที่สุดของวัน พวกเขาในที่สุดจะถึงเมืองปลายทางลีฮยอนเอาออกหน้าที่ถูกครอบคลุมอยู่ในทราย มีฝุ่น ในผมของเขา และ ทั่วร่างกายของเขาทั้งหมด" Sahyung ที่นี่? ""นี่คือใจกลางของแอฟริกา"ในแอฟริกา มีอาคารขนาดใหญ่และร้านค้ามากมาย มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากให้มีเศรษฐกิจมั่นคง และการเมืองแจกในการค้าข้ามชาติ"เรากำลังทำการส่งมอบยาทั้งหมดดังนั้นส่วนเหลือของวัน เวลาว่าง""ฉันจะไปว่ายน้ำ"ลีฮยอนและ Jong Bom Ah ไปพักทำความสะอาดตัวเอง ด้วยน้ำแล้ว จะออกแสดงเมืองแอฟริกามีคนป้อน และรอบ ๆ ซอย slumsนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกสามารถเห็นได้ที่นี่ในแอฟริกาเมืองที่มีความปลอดภัยดีมาก แต่คนระวังไม่ให้มาใกล้เกิน กับ Lee Hyun Jong Bom Ah จากวิธีการพวกเขามอง และแต่งตัว พวกเขาดูเหมือนกลุ่มโจรทะเลทรายในวันถัดไปพวกเขาเอาเครื่องบินพวกเขาไปจากแอฟริกาไปยังยุโรป ดังนั้น พวกเขาข้ามทะเล"ที่เราจะตอนนี้หรือไม่"ลีฮยอนถาม Jong Bom Ah ที่ถูกแบกเป้ร่มชูชีพ"เรากำลังไปที่นี่""ใช่หรือไม่""ทุกคนจริงควรลองต้องกระโดดร่มดิ่งเมื่อเหมาะสม"ลีฮยอนมองออกหน้าต่างของเครื่องบินบ้านในยุโรปเหมือนจุดเล็ก ๆ และออกถนนนั้นทื่อ"ฉันได้ไม่ skydived ก่อน""คุณจะได้รับการแขวนของมัน"ได้รับรายงานขนาดเล็กจากผู้สอนภาษาฝรั่งเศสในการกระโดดโชคดีคนก็ยังเรียนรู้ดาบจากโดโจจึงสามารถอธิบายได้อย่างรวดเร็วในเกาหลี"เปิด"ประตูโรงเก็บเครื่องบินเปิด ทำให้ร่างกายทั้งหมดจับจากลมที่พัดนั้นJong Bom Ah yelled"ฉันจะไปเที่ยวแรก"Jong Bom Ah ไปออกประตูโรงเก็บ fabulously และเริ่มล้มลงสู่พื้นดิน ทำงานหนักเหมือนที่เขาสามารถ ลีฮยอนไปออกจากโรงเก็บเครื่องบินในช่วงเวลานั้นเขาอยู่กลางท้องฟ้าเขารู้สึกถึงลมที่ไหลผ่านร่างกายของเขา ตามที่พระองค์เสด็จไปพื้นดินมันเป็นเหมือนเมื่อพระองค์เสด็จจากเมืองฟ้า Laviasกับร่างกายของเขาทั้งในฤดูใบไม้ร่วงฟรี เขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปไหนมาไหนเป็นโรงแรมห้าดาวในปารีส ฝรั่งเศสLee Hyun และ Jong Bom อา มีอยู่ในแบบเพนท์เฮ้าส์ หลังจากนั้นตรวจสอบ ด้วยการ bellhop ดีให้พวกเขาดูแปลก พวกเขาถูกเข้าใจผิดเนื่องจากมีคนเป็นเกย์มากในเกาหลีโดยยุโรป"ลองดื่ม"โรงแรมที่มีในฝรั่งเศสเพียบพร้อมไป ด้วยห้องไวน์Jong Bom Ah โยนเป้ของเขาไว้ และเอาออกมือมีด และแทงเป็นไวน์คุณภาพสูง เขาไม่สนใจในการใช้เหล็กไขจุกขวด เขา poured ไวน์เย็นลงในถ้วย แล้วดื่มก็"อา ดังนั้นสดชื่น มีวิสกี้หรือโซจูนี่ใด ๆ หรือไม่"เป็นคนเกาหลีทั่วไป เขาชอบดื่มโซจูของเขา"มีอะไรที่ชอบดื่มโซจู""ใช่ จึงควรที่จะซื่อสัตย์ ไม่มีนักเรียนโรงเรียนมัธยมและโรงเรียนมัธยมบางที่ดื่มไวน์หรือไม่ โซจูเป็นดีสุด"พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์ก็แค่ขมสำหรับ Jong Bom Ah เขาอาจไม่เพลิดเพลินกับการดื่มไวน์ตั้งแต่ distasteful"ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมของแพงเพื่อให้ เป็นชนิดที่เลวร้ายที่สุดของเครื่องดื่ม "พวกเขาได้ insulted คนรักไวน์ทั้งหมดของโลกโซจูคงได้ดีกับอาหาร เช่นหมู และ กับเพื่อน รวมทั้งสร้างบรรยากาศที่เป็นกันเองมากขึ้น"ขวดโซจูได้ดีในทุกประเทศ"ลีฮยอนและ Jong Bom Ah ไประเบียงที่ถูกมองเห็นหอไอเฟลเป็นพวกเขาสั้น ๆ ดื่มแอลกอฮอล์สองถ้วย ทั้งสองคนชอบเหล้าของพวกเขามากยิ่งขึ้นเนื่องจากมันไม่ได้คิดต้นทุนได้อะไร นอกหน้าต่างมีแม่น้ำแซนและอาคารประวัติศาสตร์ของปารีสในยุโรป มีความพูดว่า ปารีสมีถนนที่สวยที่สุด ในห้องมีรูปปั้นและภาพวาดสดใส สีสันในทุกทาง แม้แอลกอฮอล์จากหน้าอกของน้ำแข็งมีความรู้สึกแปลกใหม่กับ Jong Bom อา ปั่นขวดเหล้าสถานเขากล่าว"แทนที่จะรู้สึก cooped ค่า และดูโทรทัศน์ ทำไมทำเราเที่ยวกลางคืน และเดินไปรอบ ๆ ประเทศฝรั่งเศส""หมดสิทธิ""ได้รับร่มชูชีพ""ใช่"ถูกภาพยนตร์ที่ถูกเล่นบนทีวีที่เป็นที่นิยมในยุโรปและสหรัฐอเมริกา โรงแรม 5 ดาวยังมีออกอากาศที่จีนและญี่ปุ่น แต่ไม่มีความหลากหลายของความบันเทิงออกอากาศเกาหลีของมืออาชีพมาก ลีฮยอนเอากล้องของเขาพร้อมกับร่มชูชีพของเขา ทุกอย่างจะถูกบันทึก ด้วยกล้อง"Huhuhu"Jong Bom Ah ไม่ได้น่ารังเกียจหัวเราะในจากของกล้องขณะที่มันเดินผ่านไประเบียง"คุณได้สัญญาว่า คุณจะไปพักโรงแรม 5 ดาว มา ลองไป"พวกเขาไม่ได้ต้องการลิฟท์ Jong Bom Ah ฝอระเบียงอย่างมาก มันดูเหมือนกับว่าเขาอยากฆ่าตัวตาย เฉพาะสิ่งอื่น ๆ คือ ท้องฟ้ายามค่ำคืนของปารีส"ดังนั้นเหล่านี้ชนิดของประสบการณ์เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง"ลีฮยอนอย่างรวดเร็วตามเขา เขาปีนขึ้นไปที่ราว และการดิน เขาขยายร่มชูชีพทันที และพระองค์เสด็จทำให้พื้นดินในท้องฟ้ายามค่ำคืนของปารีส โรงแรมที่พวกเขาได้อยู่ในสูงมากเพื่อให้เขาได้ดูนิด ๆ หน่อย ๆ ของทัศนียภาพของปารีส อย่างไรก็ตาม เขาถูกค่อย ๆ การใกล้ชิดกับพื้นดิน เพราะ Jong Bom Ah ประสบการณ์เพิ่มเติม ด้วยการใช้ร่มชูชีพ เขาได้มาถึงที่พื้นก่อน คนกำลังมองพวกเขาเนื่องจากพวกเขามีก็ตกลงจากอากาศ แล้วความงามฝรั่งเศสประดับนั้น เธอถามเจ้าของภาษา"ทูเอส d'ou (คุณ) ? "Jong Bom Ah ไม่รู้ภาษาฝรั่งเศส แน่นอนเขาไม่ทราบภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่งเขาคร่าว ๆ ต่อ Lee Hyun ผู้ที่ได้“…”ตอนนี้พวกเขาถูกติดอยู่กับนิพจน์แช่แข็งป้อนมหาวิทยาลัย ged ให้ได้ภายในการต้องมีพื้นฐานความชำนาญในภาษาอังกฤษพวกเขาถูกเกาหลี และไม่ได้เรียนรู้ภาษาต่างประเทศใด ๆ เพื่อให้พวกเขาไม่สามารถเข้าใจผู้หญิงฝรั่งเศส ลีฮยอนตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอ" Sahyung ลองไปกินไส้กรอก"เขามาช่วย Jong Bom Ah จากสถานการณ์"แน่ใจ วิธีการเกี่ยวกับนั่น"พวกเขาละเว้นความงามฝรั่งเศส และไปยืนสุนัขร้อนแทนเสียงดังเปรี้ยงเสียงดังเปรี้ยงเสียงดังเปรี้ยงPasserby ใกล้เคียงเริ่มตบที่พวกเขาต้องการแสดงความยินดีในการมี parachuted มาลงพวกเขาไปรอบ ๆ เช่นนักท่องเที่ยวส่วนเหลือของวันธรรมดาพวกเขาไปสวนวังของเวอเซียลเลส ลักเซมเบิร์ก เพลสเดอลาคองคอร์ด และบาสตีลโอเปร่า ใช้สถานที่เป็นพื้นหลัง Jong Bom อา หลงก่อให้เกิด และเปิดกล้ามเนื้อบนปลายแขนของเขา"พร้อมกัน หนึ่ง สองสาม"คลิก"ตอนนี้คุณไป และทำมัน""ใช่""ดี ตอนนี้ ลองไป"
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฮยอน.
"นี่คือน่ารัก มันเหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก. "
สัตว์ในถิ่นทุรกันดารแห้ง!
ลีฮยอนพยักหน้า.
"มันก็แค่ที่คุณพูด."
กระจอกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นในการเปรียบเทียบกับจิตวิญญาณของสัตว์ที่เขารู้สึกว่าจากสัตว์เช่นสีชมพู นกกระเรียน รถจี๊ปมีความปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ตั้งแต่มันถูกสร้างขึ้นจากเหล็กเสริม แต่พวกเขายังคงต้องระวังรถที่ถูกเปิดคว่ำ.
ลีฮยอนขับรถลงถนนขรุขระกับ Jong Bom อา พวกเขาอาจจะไม่ได้รับเหนื่อยกับการมองไปที่สัตว์ .. ส่วนใหญ่ของสัตว์ในประเทศเกาหลีที่ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีสัตว์กินพืชปศุสัตว์ทุกที่ มียีราฟที่ถูกมองไปรอบ ๆ ที่มีคอยาวสำหรับสัตว์ป่าที่อยู่ใกล้เคียงที่เป็นอันตราย สิงโตหิวมองหาเหยื่อที่ถูกหลงเกี่ยวกับ ถูกจระเข้ว่ายน้ำในแม่น้ำ.
ในเวลากลางคืนพวกเขาจะนอนหลับอยู่ภายในรถยนต์.
Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng!
Kihaaaaah!
มันก็สั่นเพราะสัตว์ป่าที่ทำงานเกี่ยวกับการร้องไห้ดัง คืนในทวีปแอฟริกาเป็นอันตราย.
พวกเขาเดินไปส่งยาไปยังหมู่บ้านแอฟริกันในทุ่งหญ้า พวกเขาเดินไปเมืองใหญ่ที่จะส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะพอใจกับสิ่งที่เขาทำ แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเขา ที่ดินเป็นภาพที่สวยงามมากเช่นเดียวกับสัตว์ แต่เขาสังเกตเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของความเจ็บปวดที่ถูกวิธีการแก้ไขปัญหาความยากจนที่ฝังรากลึกอยู่ในคน แอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลกและไม่มีใครรู้ว่าจำนวนเด็กที่ได้รับการอดอาหารในสถานที่เช่นนี้.
รองเท้าซื้อในเกาหลีจะเพียงพอที่จะช่วยชีวิต 10 childdren ในแอฟริกา.
ผม แต่ไม่ได้รับอะไร . ฉันต้องสะท้อนให้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนี้ไปฉันจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นและทำงานได้ยาก.
แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขาแรงจูงใจที่แท้จริงของเขาคืออนาคต.
ชีวิต, ธรรมชาติ, โชคชะตาและความฝัน.
จากการได้เห็นชีวิตในแอฟริกาเขาเอาเวลาที่จะให้ บางคนคิดว่ามัน.
โลกก็ไม่ยุติธรรม.
ในขณะที่บางคนได้หัวเราะขณะที่ดูทีวีมีคนจำนวนมากออกป่วยมีหิวและกำลังจะตาย โรงเรียนประถมมัธยมโรงเรียนมัธยมวิทยาลัย.
พวกเขาไม่ได้รับการศึกษาและไม่สามารถฝันของการทำอะไรที่เป็นผู้ใหญ่.
เดินทาง!
ตอนแรกเขาไม่ต้องการที่จะไปที่ใดก็ได้ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เสียใจไป.
จะได้รับ สี่วันนับตั้งแต่พวกเขาได้รับในแอฟริกา.
ณ สิ้นวันที่พวกเขาในที่สุดก็จะถึงเมืองปลายทางของพวกเขา.
ลีฮยอนถอดหน้ากากใบหน้าของเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยทราย มีฝุ่นอยู่ในผมของเขาและทั่วทั้งร่างกายของเขา.
"Sahyung ที่นี้คืออะไร?"
"นี่คือหัวใจของทวีปแอฟริกา."
ตั้งอยู่ในใจกลางของทวีปแอฟริกามีอาคารขนาดใหญ่และร้านค้ามากมาย มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากเพื่อให้มีเศรษฐกิจที่มั่นคงและเป็นเมืองที่มีการจัดการในการค้าข้ามชาติ.
"เราเสร็จสิ้นการส่งมอบยาทั้งหมดเพื่อให้ส่วนที่เหลือของวันนี้คือเวลาว่าง."
"ฉันจะใช้เวลาอาบน้ำ."
ลี ฮยอนและจองอา Bom ไปโรงแรมที่จะทำความสะอาดตัวเองด้วยการอาบน้ำ.
แล้วพวกเขาก็ไปเที่ยวเมืองแอฟริกัน.
มีคนผิวดำเข้าและแขวนอยู่รอบ ๆ ซอยของชุมชนแออัด.
นักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลกจะเห็นที่นี่ในทวีปแอฟริกา
เมืองที่มีการรักษาความปลอดภัยที่ดีมาก แต่คนระวังไม่ให้เข้ามาใกล้เกินไปที่ลีฮยอนและจอง Bom อา จากวิธีที่พวกเขามองและแต่งตัวพวกเขาดูเหมือนกลุ่มโจรทะเลทราย.
วันรุ่งขึ้นพวกเขาเอาเครื่องบิน.
พวกเขาเดินไปทางตอนเหนือของทวีปแอฟริกาเข้าสู่ยุโรป ดังนั้นพวกเขาจะต้องข้ามมหาสมุทร.
"เราจะไปที่ไหนตอนนี้หรือไม่"
ลีฮยอนจงถามบอมอาที่ถือกระเป๋าเป้สะพายหลังร่มชูชีพ.
"เรากำลังจะที่นี่."
"ใช่"
"ทุกคนจริงควรพยายามดิ่งพสุธาสิทธิครั้งเดียว "
ลีฮยอนมองออกไปนอกหน้าต่างของเครื่องบิน.
บ้านในยุโรปดูเหมือนจุดเล็ก ๆ และถนนถูกดึงออกมาราวกับว่ามันเป็นภาพเบลอ.
"ผมไม่เคย skydived มาก่อน."
"คุณจะได้รับการแขวนของมัน . "
พวกเขาได้รับการบรรยายสรุปเล็ก ๆ จากอาจารย์ผู้สอนภาษาฝรั่งเศสในการกระโดด.
โชคดีที่คนยังได้เรียนรู้จากดาบโดโจดังนั้นเขาก็สามารถที่จะอธิบายได้อย่างรวดเร็วในภาษาเกาหลี.
"เปิด"
ประตูโรงเก็บเครื่องบินเปิด ก่อให้เกิดร่างกายของพวกเขาทั้งที่จะเขย่าจากลมพัดกับพวกเขา.
จง Bom อาตะโกน.
"ผมจะไปที่แรก!"
จง Bom อากระโดดออกมาจากประตูโรงเก็บเครื่องบิน fabulously และเริ่มลดลงไปสู่พื้นดิน ทำงานอย่างหนักเท่าที่เขาสามารถทำได้ลีฮยอนกระโดดออกมาจากโรงเก็บเครื่องบิน.
ในขณะนั้น.
เขาอยู่ในช่วงกลางของท้องฟ้าสีฟ้า.
เขาอาจจะรู้สึกลมไหลผ่านร่างกายของเขาในขณะที่เขาเดินลงมาสู่พื้นดิน.
มันเป็นเหมือนเมื่อ เขาสืบเชื้อสายมาจากเมืองสกาย Lavias!
กับร่างกายทั้งหมดของเขาในฤดูใบไม้ร่วงฟรีเขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปได้ทุกที่.
โรงแรมระดับห้าดาวในปารีส, ฝรั่งเศส.
ลีฮยอนและจอง Bom อากำลังพักอยู่ในเพิง . หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบในที่มีการยกกระเป๋า, พนักงานโรงแรมให้พวกเขามีรูปลักษณ์ที่แปลก พวกเขาถูกเข้าใจผิดเนื่องจากมีคนเป็นเกย์จำนวนมากในประเทศเกาหลีในการเปรียบเทียบกับยุโรป.
"Let 's ดื่ม!"
โรงแรมที่พวกเขามีในประเทศฝรั่งเศสเป็นอุปกรณ์ที่มีห้องไวน์.
จง Bom อาโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขากันและเอามือมีด และแทงลงในไวน์ที่มีคุณภาพสูง เขาไม่ได้สนใจในการใช้เกลียว จากนั้นเขาก็เทไวน์เย็นลงในถ้วยและดื่มมัน.
"อาสดชื่นมาก! จะมีวิสกี้หรือโซจูที่นี่? "
ขณะที่ชายเกาหลีทั่วไปเขาสนุกกับการดื่มโซจูของเขา.
"มีอะไรที่ชอบดื่มโซจูเป็น!"
"แท้จริงแล้ว เป็นเรื่องที่ดีที่จะซื่อสัตย์! ไม่ได้มีบางโรงเรียนกลางและนักเรียนมัธยมที่ดื่มไวน์ โซจูที่ดีที่สุด. "
พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์.
มันเป็นความขมขื่นเพียง!
สำหรับการจอง Bom อาเขาไม่สามารถสนุกกับการดื่มไวน์เพราะมันเป็นที่น่ารังเกียจ.
"ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมีราคาแพงดังนั้น ชนิดที่เลวร้ายที่สุดของเครื่องดื่ม. "
พวกเขาดูถูกทุกคนรักไวน์ของโลก!
โซจูในทางกลับกันได้ดีกับอาหารเช่นเนื้อหมูและร่วมกันกับเพื่อนเช่นเดียวกับการสร้างบรรยากาศที่เข้ากับคนง่ายมากขึ้น.
"ขวดโซจูเป็น ที่ดีในประเทศใด ๆ . "
ลีฮยอนและจองอา Bom ไประเบียงที่สามารถมองเห็นหอไอเฟลในเวลาสั้น ๆ ที่พวกเขาดื่มสองถ้วยของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทั้งสองคนมีความสุขของพวกเขาดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากยิ่งขึ้นเพราะมันไม่ได้ต้นทุนได้อะไร นอกหน้าต่างเป็นแม่น้ำแซนและอาคารทางประวัติศาสตร์ของกรุงปารีส.
ในยุโรปมีการบอกว่าปารีสมีถนนที่สวยที่สุด ในล็อบบี้ของโรงแรมมีรูปปั้นและสดใส, ภาพวาดที่มีสีสันในทุกทางเดิน แม้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากหน้าอกน้ำแข็งมีความรู้สึกแปลกใหม่ให้มัน จง Bom อาปั่นขวดเหล้าที่อยู่รอบ ๆ ในขณะที่เขากล่าวว่า.
"แทนความรู้สึก cooped ขึ้นและดูทีวีทำไมเราใช้เวลาเดินทางคืนและเดินไปรอบฝรั่งเศส."
"สิ่งที่ถูกต้อง."
"รับร่มชูชีพ."
"ใช่ "
เป็นหนังที่เล่นในทีวีที่ได้รับความนิยมในยุโรปและสหรัฐอเมริกา โรงแรมระดับห้าดาวยังมีการออกอากาศจีนและญี่ปุ่น แต่ความหลากหลายของความบันเทิงที่ไม่ได้มีการออกอากาศเกาหลีมืออาชีพ ลีฮยอนเอากล้องถ่ายภาพวิดีโอของเขาพร้อมกับร่มของเขา ทุกอย่างจะถูกบันทึกไว้โดยกล้องวิดีโอ!
"เลยหุหุ."
จง Bom อาไม่น่ารังเกียจหัวเราะจากกล้องในขณะที่เขาเดินออกไปที่ระเบียง.
"คุณได้รับการสัญญาว่าคุณจะได้รับการเข้าพักที่โรงแรมระดับห้าดาว มาขอไป. "
พวกเขาไม่จำเป็นต้องลิฟท์ จง Bom อาอย่างมากเพิ่มขึ้นกว่าเทอเรส มันดูราวกับว่าเขาต้องการที่จะฆ่าตัวตาย สิ่งอื่น ๆ เพียง แต่เป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนของกรุงปารีส.
"ดังนั้นชนิดของประสบการณ์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง."
ลีฮยอนได้อย่างรวดเร็วตามเขา เขาปีนขึ้นไปเหนือราวบันไดและกระโดดลงไปที่พื้น เขาขยายร่มชูชีพทันทีและเขาสืบเชื้อสายมาชะลอตัวลงไปที่พื้นในท้องฟ้ายามค่ำคืนของกรุงปารีส โรงแรมที่พวกเขากำลังอยู่ในการเป็นสูงมากเพื่อที่เขาจะดูนิด ๆ หน่อย ๆ ของทิวทัศน์ของกรุงปารีส แต่เขาก็ค่อยๆการใกล้ชิดกับพื้นดิน! เพราะ Jong Bom อาเป็นประสบการณ์มากขึ้นกับการใช้ร่มชูชีพเขาได้มาถึงที่พื้นก่อน คนที่กำลังหาที่พวกเขาตั้งแต่พวกเขาก็หลุดออกมาจากอากาศ แล้วความงามที่ฝรั่งเศสเข้ามาใกล้พวกเขา เธอถามในภาษาบ้านเกิดของเธอ.
"เฉิงตูเอ d'ou (คุณมาจากไหน)"
จงอา Bom ไม่ทราบฝรั่งเศส แน่นอนเขาไม่ได้รู้ภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่ง.
เขาทำอย่างรวดเร็วต่อลีฮยอนซึ่งเป็นเดียวกัน.
"... "
พวกเขาติดอยู่ในขณะนี้ด้วยการแสดงออกแช่แข็ง.
เพื่อที่จะเข้ามหาวิทยาลัย, GED ต้องมีความสามารถขั้นพื้นฐานในภาษาอังกฤษ .
พวกเขาเป็นภาษาเกาหลีและไม่ได้เรียนรู้ภาษาต่างประเทศใด ๆ เพื่อให้พวกเขาไม่เข้าใจผู้หญิงฝรั่งเศส ลีฮยอนตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอ.
"Sahyung ขอไปกินสุนัขร้อน."
เขามาเพื่อช่วยให้จง Bom อาออกจากสถานการณ์.
"แน่นอน วิธีการเกี่ยวกับที่นั่น? "
พวกเขาไม่สนใจความงามของฝรั่งเศสและแทนที่จะไปยืนสุนัขร้อน.
Clap ตบมือตบมือ!
เดินผ่านไปผ่านใกล้เคียงเริ่มปรบมือที่พวกเขา.
พวกเขาต้องการที่จะแสดงความยินดีกับพวกเขาสำหรับการโดดร่มลง.
พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เหมือนนักท่องเที่ยวสามัญ ส่วนที่เหลือของวัน.
พวกเขาเดินพระราชวังแวร์ซาย, ลักเซมเบิร์กสวน Place de la Concorde และ Bastille โอเปร่าเฮ้าส์ การใช้สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นพื้นหลัง, Jong Bom อาหลงและก่อให้เกิดการเปิดเผยกล้ามเนื้อบนแขนของเขา.
"พร้อม หนึ่งสองสาม "
คลิ๊ก!
"ตอนนี้คุณไปและทำมัน."
"ใช่."
"โอเค ตอนนี้ขอไป. "
"นี่คือน่ารัก มันเหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก. "
สัตว์ในถิ่นทุรกันดารแห้ง!
ลีฮยอนพยักหน้า.
"มันก็แค่ที่คุณพูด."
กระจอกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นในการเปรียบเทียบกับจิตวิญญาณของสัตว์ที่เขารู้สึกว่าจากสัตว์เช่นสีชมพู นกกระเรียน รถจี๊ปมีความปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ตั้งแต่มันถูกสร้างขึ้นจากเหล็กเสริม แต่พวกเขายังคงต้องระวังรถที่ถูกเปิดคว่ำ.
ลีฮยอนขับรถลงถนนขรุขระกับ Jong Bom อา พวกเขาอาจจะไม่ได้รับเหนื่อยกับการมองไปที่สัตว์ .. ส่วนใหญ่ของสัตว์ในประเทศเกาหลีที่ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีสัตว์กินพืชปศุสัตว์ทุกที่ มียีราฟที่ถูกมองไปรอบ ๆ ที่มีคอยาวสำหรับสัตว์ป่าที่อยู่ใกล้เคียงที่เป็นอันตราย สิงโตหิวมองหาเหยื่อที่ถูกหลงเกี่ยวกับ ถูกจระเข้ว่ายน้ำในแม่น้ำ.
ในเวลากลางคืนพวกเขาจะนอนหลับอยู่ภายในรถยนต์.
Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng!
Kihaaaaah!
มันก็สั่นเพราะสัตว์ป่าที่ทำงานเกี่ยวกับการร้องไห้ดัง คืนในทวีปแอฟริกาเป็นอันตราย.
พวกเขาเดินไปส่งยาไปยังหมู่บ้านแอฟริกันในทุ่งหญ้า พวกเขาเดินไปเมืองใหญ่ที่จะส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะพอใจกับสิ่งที่เขาทำ แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเขา ที่ดินเป็นภาพที่สวยงามมากเช่นเดียวกับสัตว์ แต่เขาสังเกตเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของความเจ็บปวดที่ถูกวิธีการแก้ไขปัญหาความยากจนที่ฝังรากลึกอยู่ในคน แอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลกและไม่มีใครรู้ว่าจำนวนเด็กที่ได้รับการอดอาหารในสถานที่เช่นนี้.
รองเท้าซื้อในเกาหลีจะเพียงพอที่จะช่วยชีวิต 10 childdren ในแอฟริกา.
ผม แต่ไม่ได้รับอะไร . ฉันต้องสะท้อนให้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนี้ไปฉันจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นและทำงานได้ยาก.
แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขาแรงจูงใจที่แท้จริงของเขาคืออนาคต.
ชีวิต, ธรรมชาติ, โชคชะตาและความฝัน.
จากการได้เห็นชีวิตในแอฟริกาเขาเอาเวลาที่จะให้ บางคนคิดว่ามัน.
โลกก็ไม่ยุติธรรม.
ในขณะที่บางคนได้หัวเราะขณะที่ดูทีวีมีคนจำนวนมากออกป่วยมีหิวและกำลังจะตาย โรงเรียนประถมมัธยมโรงเรียนมัธยมวิทยาลัย.
พวกเขาไม่ได้รับการศึกษาและไม่สามารถฝันของการทำอะไรที่เป็นผู้ใหญ่.
เดินทาง!
ตอนแรกเขาไม่ต้องการที่จะไปที่ใดก็ได้ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เสียใจไป.
จะได้รับ สี่วันนับตั้งแต่พวกเขาได้รับในแอฟริกา.
ณ สิ้นวันที่พวกเขาในที่สุดก็จะถึงเมืองปลายทางของพวกเขา.
ลีฮยอนถอดหน้ากากใบหน้าของเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยทราย มีฝุ่นอยู่ในผมของเขาและทั่วทั้งร่างกายของเขา.
"Sahyung ที่นี้คืออะไร?"
"นี่คือหัวใจของทวีปแอฟริกา."
ตั้งอยู่ในใจกลางของทวีปแอฟริกามีอาคารขนาดใหญ่และร้านค้ามากมาย มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากเพื่อให้มีเศรษฐกิจที่มั่นคงและเป็นเมืองที่มีการจัดการในการค้าข้ามชาติ.
"เราเสร็จสิ้นการส่งมอบยาทั้งหมดเพื่อให้ส่วนที่เหลือของวันนี้คือเวลาว่าง."
"ฉันจะใช้เวลาอาบน้ำ."
ลี ฮยอนและจองอา Bom ไปโรงแรมที่จะทำความสะอาดตัวเองด้วยการอาบน้ำ.
แล้วพวกเขาก็ไปเที่ยวเมืองแอฟริกัน.
มีคนผิวดำเข้าและแขวนอยู่รอบ ๆ ซอยของชุมชนแออัด.
นักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลกจะเห็นที่นี่ในทวีปแอฟริกา
เมืองที่มีการรักษาความปลอดภัยที่ดีมาก แต่คนระวังไม่ให้เข้ามาใกล้เกินไปที่ลีฮยอนและจอง Bom อา จากวิธีที่พวกเขามองและแต่งตัวพวกเขาดูเหมือนกลุ่มโจรทะเลทราย.
วันรุ่งขึ้นพวกเขาเอาเครื่องบิน.
พวกเขาเดินไปทางตอนเหนือของทวีปแอฟริกาเข้าสู่ยุโรป ดังนั้นพวกเขาจะต้องข้ามมหาสมุทร.
"เราจะไปที่ไหนตอนนี้หรือไม่"
ลีฮยอนจงถามบอมอาที่ถือกระเป๋าเป้สะพายหลังร่มชูชีพ.
"เรากำลังจะที่นี่."
"ใช่"
"ทุกคนจริงควรพยายามดิ่งพสุธาสิทธิครั้งเดียว "
ลีฮยอนมองออกไปนอกหน้าต่างของเครื่องบิน.
บ้านในยุโรปดูเหมือนจุดเล็ก ๆ และถนนถูกดึงออกมาราวกับว่ามันเป็นภาพเบลอ.
"ผมไม่เคย skydived มาก่อน."
"คุณจะได้รับการแขวนของมัน . "
พวกเขาได้รับการบรรยายสรุปเล็ก ๆ จากอาจารย์ผู้สอนภาษาฝรั่งเศสในการกระโดด.
โชคดีที่คนยังได้เรียนรู้จากดาบโดโจดังนั้นเขาก็สามารถที่จะอธิบายได้อย่างรวดเร็วในภาษาเกาหลี.
"เปิด"
ประตูโรงเก็บเครื่องบินเปิด ก่อให้เกิดร่างกายของพวกเขาทั้งที่จะเขย่าจากลมพัดกับพวกเขา.
จง Bom อาตะโกน.
"ผมจะไปที่แรก!"
จง Bom อากระโดดออกมาจากประตูโรงเก็บเครื่องบิน fabulously และเริ่มลดลงไปสู่พื้นดิน ทำงานอย่างหนักเท่าที่เขาสามารถทำได้ลีฮยอนกระโดดออกมาจากโรงเก็บเครื่องบิน.
ในขณะนั้น.
เขาอยู่ในช่วงกลางของท้องฟ้าสีฟ้า.
เขาอาจจะรู้สึกลมไหลผ่านร่างกายของเขาในขณะที่เขาเดินลงมาสู่พื้นดิน.
มันเป็นเหมือนเมื่อ เขาสืบเชื้อสายมาจากเมืองสกาย Lavias!
กับร่างกายทั้งหมดของเขาในฤดูใบไม้ร่วงฟรีเขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปได้ทุกที่.
โรงแรมระดับห้าดาวในปารีส, ฝรั่งเศส.
ลีฮยอนและจอง Bom อากำลังพักอยู่ในเพิง . หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบในที่มีการยกกระเป๋า, พนักงานโรงแรมให้พวกเขามีรูปลักษณ์ที่แปลก พวกเขาถูกเข้าใจผิดเนื่องจากมีคนเป็นเกย์จำนวนมากในประเทศเกาหลีในการเปรียบเทียบกับยุโรป.
"Let 's ดื่ม!"
โรงแรมที่พวกเขามีในประเทศฝรั่งเศสเป็นอุปกรณ์ที่มีห้องไวน์.
จง Bom อาโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขากันและเอามือมีด และแทงลงในไวน์ที่มีคุณภาพสูง เขาไม่ได้สนใจในการใช้เกลียว จากนั้นเขาก็เทไวน์เย็นลงในถ้วยและดื่มมัน.
"อาสดชื่นมาก! จะมีวิสกี้หรือโซจูที่นี่? "
ขณะที่ชายเกาหลีทั่วไปเขาสนุกกับการดื่มโซจูของเขา.
"มีอะไรที่ชอบดื่มโซจูเป็น!"
"แท้จริงแล้ว เป็นเรื่องที่ดีที่จะซื่อสัตย์! ไม่ได้มีบางโรงเรียนกลางและนักเรียนมัธยมที่ดื่มไวน์ โซจูที่ดีที่สุด. "
พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์.
มันเป็นความขมขื่นเพียง!
สำหรับการจอง Bom อาเขาไม่สามารถสนุกกับการดื่มไวน์เพราะมันเป็นที่น่ารังเกียจ.
"ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมีราคาแพงดังนั้น ชนิดที่เลวร้ายที่สุดของเครื่องดื่ม. "
พวกเขาดูถูกทุกคนรักไวน์ของโลก!
โซจูในทางกลับกันได้ดีกับอาหารเช่นเนื้อหมูและร่วมกันกับเพื่อนเช่นเดียวกับการสร้างบรรยากาศที่เข้ากับคนง่ายมากขึ้น.
"ขวดโซจูเป็น ที่ดีในประเทศใด ๆ . "
ลีฮยอนและจองอา Bom ไประเบียงที่สามารถมองเห็นหอไอเฟลในเวลาสั้น ๆ ที่พวกเขาดื่มสองถ้วยของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทั้งสองคนมีความสุขของพวกเขาดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากยิ่งขึ้นเพราะมันไม่ได้ต้นทุนได้อะไร นอกหน้าต่างเป็นแม่น้ำแซนและอาคารทางประวัติศาสตร์ของกรุงปารีส.
ในยุโรปมีการบอกว่าปารีสมีถนนที่สวยที่สุด ในล็อบบี้ของโรงแรมมีรูปปั้นและสดใส, ภาพวาดที่มีสีสันในทุกทางเดิน แม้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากหน้าอกน้ำแข็งมีความรู้สึกแปลกใหม่ให้มัน จง Bom อาปั่นขวดเหล้าที่อยู่รอบ ๆ ในขณะที่เขากล่าวว่า.
"แทนความรู้สึก cooped ขึ้นและดูทีวีทำไมเราใช้เวลาเดินทางคืนและเดินไปรอบฝรั่งเศส."
"สิ่งที่ถูกต้อง."
"รับร่มชูชีพ."
"ใช่ "
เป็นหนังที่เล่นในทีวีที่ได้รับความนิยมในยุโรปและสหรัฐอเมริกา โรงแรมระดับห้าดาวยังมีการออกอากาศจีนและญี่ปุ่น แต่ความหลากหลายของความบันเทิงที่ไม่ได้มีการออกอากาศเกาหลีมืออาชีพ ลีฮยอนเอากล้องถ่ายภาพวิดีโอของเขาพร้อมกับร่มของเขา ทุกอย่างจะถูกบันทึกไว้โดยกล้องวิดีโอ!
"เลยหุหุ."
จง Bom อาไม่น่ารังเกียจหัวเราะจากกล้องในขณะที่เขาเดินออกไปที่ระเบียง.
"คุณได้รับการสัญญาว่าคุณจะได้รับการเข้าพักที่โรงแรมระดับห้าดาว มาขอไป. "
พวกเขาไม่จำเป็นต้องลิฟท์ จง Bom อาอย่างมากเพิ่มขึ้นกว่าเทอเรส มันดูราวกับว่าเขาต้องการที่จะฆ่าตัวตาย สิ่งอื่น ๆ เพียง แต่เป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนของกรุงปารีส.
"ดังนั้นชนิดของประสบการณ์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง."
ลีฮยอนได้อย่างรวดเร็วตามเขา เขาปีนขึ้นไปเหนือราวบันไดและกระโดดลงไปที่พื้น เขาขยายร่มชูชีพทันทีและเขาสืบเชื้อสายมาชะลอตัวลงไปที่พื้นในท้องฟ้ายามค่ำคืนของกรุงปารีส โรงแรมที่พวกเขากำลังอยู่ในการเป็นสูงมากเพื่อที่เขาจะดูนิด ๆ หน่อย ๆ ของทิวทัศน์ของกรุงปารีส แต่เขาก็ค่อยๆการใกล้ชิดกับพื้นดิน! เพราะ Jong Bom อาเป็นประสบการณ์มากขึ้นกับการใช้ร่มชูชีพเขาได้มาถึงที่พื้นก่อน คนที่กำลังหาที่พวกเขาตั้งแต่พวกเขาก็หลุดออกมาจากอากาศ แล้วความงามที่ฝรั่งเศสเข้ามาใกล้พวกเขา เธอถามในภาษาบ้านเกิดของเธอ.
"เฉิงตูเอ d'ou (คุณมาจากไหน)"
จงอา Bom ไม่ทราบฝรั่งเศส แน่นอนเขาไม่ได้รู้ภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่ง.
เขาทำอย่างรวดเร็วต่อลีฮยอนซึ่งเป็นเดียวกัน.
"... "
พวกเขาติดอยู่ในขณะนี้ด้วยการแสดงออกแช่แข็ง.
เพื่อที่จะเข้ามหาวิทยาลัย, GED ต้องมีความสามารถขั้นพื้นฐานในภาษาอังกฤษ .
พวกเขาเป็นภาษาเกาหลีและไม่ได้เรียนรู้ภาษาต่างประเทศใด ๆ เพื่อให้พวกเขาไม่เข้าใจผู้หญิงฝรั่งเศส ลีฮยอนตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอ.
"Sahyung ขอไปกินสุนัขร้อน."
เขามาเพื่อช่วยให้จง Bom อาออกจากสถานการณ์.
"แน่นอน วิธีการเกี่ยวกับที่นั่น? "
พวกเขาไม่สนใจความงามของฝรั่งเศสและแทนที่จะไปยืนสุนัขร้อน.
Clap ตบมือตบมือ!
เดินผ่านไปผ่านใกล้เคียงเริ่มปรบมือที่พวกเขา.
พวกเขาต้องการที่จะแสดงความยินดีกับพวกเขาสำหรับการโดดร่มลง.
พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เหมือนนักท่องเที่ยวสามัญ ส่วนที่เหลือของวัน.
พวกเขาเดินพระราชวังแวร์ซาย, ลักเซมเบิร์กสวน Place de la Concorde และ Bastille โอเปร่าเฮ้าส์ การใช้สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นพื้นหลัง, Jong Bom อาหลงและก่อให้เกิดการเปิดเผยกล้ามเนื้อบนแขนของเขา.
"พร้อม หนึ่งสองสาม "
คลิ๊ก!
"ตอนนี้คุณไปและทำมัน."
"ใช่."
"โอเค ตอนนี้ขอไป. "
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฮยอน .
" นี่น่าทึ่งจริงๆ เหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก แห้ง "
สัตว์ในป่า
" ลีฮยอนพยักหน้า เป็นอย่างที่คุณพูด "
นกกระจอกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะเปรียบเทียบกับสัตว์วิญญาณที่เขารู้สึกได้จากสัตว์ เช่น นกฟลามิงโก้สีชมพู รถจี๊ปปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ เพราะมันทำให้เสาเข็มเหล็กแต่พวกเขาก็ยังต้องระวังรถจะคว่ำ
ลีฮยอนขับรถลงถนนที่ขรุขระกับพี่บอมอ่ะ พวกเขาจะไม่ได้รับเบื่อมองสัตว์ . . . . . . . ที่สุดของสัตว์ในเกาหลี ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีสัตว์กินพืชหญ้าเต็มไปหมด มียีราฟคอยาวที่ถูกมองไปรอบ ๆ กับของที่อันตรายป่าสัตว์สิงโตหิวหาเหยื่อเคลื่อนที่เกี่ยวกับ จระเข้ได้ว่ายน้ำในแม่น้ำ .
ตอนกลางคืนจะนอนในรถ kuuueng
! kuuueng ! kueng ! kueng ! kueng !
kihaaaaah !
มันสั่นเพราะสัตว์ป่าวิ่งเรื่องร้องเจี๊ยวจ๊าว . คืนในแอฟริกา คือ อันตราย
พวกเขาไปส่งยาให้หมู่บ้านในแอฟริกาทุ่งหญ้าพวกเขาไปที่เมืองใหญ่เพื่อส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะยินดีกับสิ่งที่เขาทำ แต่ มีบางอย่างในใจของเขา ที่ดินสวยมาก เหมือนสัตว์ แต่เขาสังเกตเห็นธรรมชาติที่แท้จริงเป็นอย่างไร เจ็บปวดฝังลึกความยากจนได้ในคนแอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลก และไม่มีใครรู้ว่ามีเด็กอดอยากในสถานที่แบบนี้
รองเท้าซื้อที่เกาหลีจะเพียงพอที่จะบันทึกชีวิตของ 10 childdren ในแอฟริกา .
" , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้ลำบากอะไรเลย ฉันต้องสะท้อนให้เห็นถึงในนี้ จากนี้ไป ฉันต้องใช้ความพยายามมากขึ้นและทำงานหนักขึ้น . '
แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขาแรงจูงใจที่แท้จริงของเขาสำหรับอนาคต .
ชีวิตธรรมชาติ โชคชะตา และความฝัน
เห็นชีวิตในแอฟริกา เขาเอาเวลาที่จะคิดเองได้ โลกนี้ไม่ยุติธรรม
.
ในขณะที่บางคนหัวเราะขณะดูทีวี มีคนมากมายออกมี ป่วย หิว และ กำลังจะตาย โรงเรียนประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย มหาวิทยาลัย
พวกเขาไม่ได้รับการศึกษา และไม่ฝันอะไรที่เป็นผู้ใหญ่ .
เดินทาง !
ตอนแรกเขาไม่อยากไปไหน แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เสียใจไป .
มันได้สี่วันนับตั้งแต่ที่พวกเขาได้รับในแอฟริกา .
ที่ส่วนท้ายของวัน พวกเขาก็มาถึงเมืองของปลายทางของพวกเขา .
ลีฮยอนถอดหน้ากากของเขาที่เต็มไปด้วยทรายมีฝุ่นในผมของเขา และทั่วทั้งร่างกายของเขา .
" รุ่นพี่ นี่ที่ไหน "
" นี่คือหัวใจของทวีปแอฟริกา "
ในหัวใจของแอฟริกามีหลายอาคารขนาดใหญ่และร้านค้า มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากจึงมีเศรษฐกิจที่มั่นคงและเมืองได้รับข้ามชาติการค้า .
" เสร็จแล้วส่งยาทั้งหมดดังนั้นส่วนที่เหลือของวันคือเวลา "
" งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ "
ลีฮยอนและจองบอมอ่าไปโรงแรมเพื่อทำความสะอาดตัวเองด้วยการอาบน้ำ .
ก็เที่ยวเมืองในแอฟริกา มีคนผิวดำ
เข้าอยู่ในตรอกสลัม .
นักท่องเที่ยวจากทุกมุมโลกสามารถมองเห็นได้ในแอฟริกา
เมืองมีความมั่นคงดี แต่คน ระวังอย่าเข้าไปใกล้ ลีจองบอม ฮยอนอาด้วย จากวิธีที่พวกเขามองและแต่งตัวท่าทางจะเป็นพวกกลุ่มโจรทะเลทราย
วันถัดไปพวกเขาเอาเครื่องบิน
พวกเขาไปเหนือของทวีปแอฟริกาในยุโรป ดังนั้นพวกเขาต้องข้ามมหาสมุทร .
" เรากำลังจะไปไหน ? "
ลีฮยอนถามจองบอมอ่า ใครพกร่มชูชีพสะพายหลัง .
" เราจะไปที่นี่ "
" ครับ "
" จริงทุกคนน่าจะลองดิ่งพสุธาสักครั้ง "
ลีฮยอนมองออกไปนอกหน้าต่างของเครื่องบิน
บ้านในยุโรปเหมือนจุดเล็กๆ และถนนถูกวาดเป็นถ้ามันเบลอ .
" ผมไม่เคย skydived ก่อน "
" คุณจะได้รับการแขวนของมัน . "
พวกเขาได้รับสรุปขนาดเล็กจากอาจารย์ผู้สอนภาษาฝรั่งเศสเกี่ยวกับวิธีการกระโดด
โชคดีคนยังเรียนดาบ จากโดโจเขาสามารถอธิบายมันได้อย่างรวดเร็วในเกาหลี .
" เปิด "
โรงเก็บเครื่องบินประตูเครื่องบินเปิดทำให้ทั้งร่างสั่นจากลมเป่านั้น จองบอมอ่า
" ฉันตะคอกใส่ ต้องไปก่อน "
จองบอมอากระโดดออกมาจากโรงเก็บประตูที่สุดและเริ่มล้มลง วิ่งให้มากเท่าที่จะทำได้ ลีฮยอนกระโดดออกจากเครื่องบินของโรงเก็บเครื่องบิน
ตอนนั้น เขาอยู่กลางท้องฟ้าสีฟ้า
เขารู้สึกได้ถึงลมไหลผ่านร่างกายของเขาเมื่อเขาลงมาถึงพื้น
มันเหมือนเมื่อเขาลงมาจากเมืองฟ้า lavias !
กับร่างกายทั้งหมดของเขาในฤดูใบไม้ร่วงฟรี เขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปที่ไหนก็ได้
5 ดาวโรงแรมในปารีส , ฝรั่งเศส และ ลีจองบอม
ฮยอนอาอยู่ในเพนท์เฮ้าส์ หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบในกับเด็กรับใช้ เจ้าหน้าที่โรงแรมให้มันดูแปลกๆพวกเขาถูกเข้าใจผิดเพราะมีคนเป็นเกย์ในเกาหลีในการเปรียบเทียบกับยุโรป .
" กันเถอะ "
โรงแรมที่พวกเขามีในฝรั่งเศสมีการติดตั้งห้องไวน์
จองบอมอ่า โยนกระเป๋าเป้ไว้ และเอามีดแทงมันเข้าไปในมือและไวน์ที่มีคุณภาพสูง เขาไม่ได้สนใจในการใช้สว่านเปิดขวด แล้วเขาก็เทไวน์ลงแก้วเย็นและดื่มมัน .
" อ๊ะสดชื่นมาก มีวิสกี้หรือเหล้าที่นี่ "
เป็นผู้ชายเกาหลีทั่วไป เขาชอบดื่มโซจูของเขา .
" ไม่มีอะไรที่ชอบดื่มโซจู "
" ครับ มันดีจริงๆนะ ไม่มีบางโรงเรียนกลางและสูงนักเรียนที่ดื่มไวน์ ? โซจู เป็นดีที่สุด . "
พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์ .
มันขมมาก !
สำหรับจองบอมอ่า
" นี่น่าทึ่งจริงๆ เหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก แห้ง "
สัตว์ในป่า
" ลีฮยอนพยักหน้า เป็นอย่างที่คุณพูด "
นกกระจอกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะเปรียบเทียบกับสัตว์วิญญาณที่เขารู้สึกได้จากสัตว์ เช่น นกฟลามิงโก้สีชมพู รถจี๊ปปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ เพราะมันทำให้เสาเข็มเหล็กแต่พวกเขาก็ยังต้องระวังรถจะคว่ำ
ลีฮยอนขับรถลงถนนที่ขรุขระกับพี่บอมอ่ะ พวกเขาจะไม่ได้รับเบื่อมองสัตว์ . . . . . . . ที่สุดของสัตว์ในเกาหลี ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีสัตว์กินพืชหญ้าเต็มไปหมด มียีราฟคอยาวที่ถูกมองไปรอบ ๆ กับของที่อันตรายป่าสัตว์สิงโตหิวหาเหยื่อเคลื่อนที่เกี่ยวกับ จระเข้ได้ว่ายน้ำในแม่น้ำ .
ตอนกลางคืนจะนอนในรถ kuuueng
! kuuueng ! kueng ! kueng ! kueng !
kihaaaaah !
มันสั่นเพราะสัตว์ป่าวิ่งเรื่องร้องเจี๊ยวจ๊าว . คืนในแอฟริกา คือ อันตราย
พวกเขาไปส่งยาให้หมู่บ้านในแอฟริกาทุ่งหญ้าพวกเขาไปที่เมืองใหญ่เพื่อส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะยินดีกับสิ่งที่เขาทำ แต่ มีบางอย่างในใจของเขา ที่ดินสวยมาก เหมือนสัตว์ แต่เขาสังเกตเห็นธรรมชาติที่แท้จริงเป็นอย่างไร เจ็บปวดฝังลึกความยากจนได้ในคนแอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลก และไม่มีใครรู้ว่ามีเด็กอดอยากในสถานที่แบบนี้
รองเท้าซื้อที่เกาหลีจะเพียงพอที่จะบันทึกชีวิตของ 10 childdren ในแอฟริกา .
" , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้ลำบากอะไรเลย ฉันต้องสะท้อนให้เห็นถึงในนี้ จากนี้ไป ฉันต้องใช้ความพยายามมากขึ้นและทำงานหนักขึ้น . '
แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขาแรงจูงใจที่แท้จริงของเขาสำหรับอนาคต .
ชีวิตธรรมชาติ โชคชะตา และความฝัน
เห็นชีวิตในแอฟริกา เขาเอาเวลาที่จะคิดเองได้ โลกนี้ไม่ยุติธรรม
.
ในขณะที่บางคนหัวเราะขณะดูทีวี มีคนมากมายออกมี ป่วย หิว และ กำลังจะตาย โรงเรียนประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย มหาวิทยาลัย
พวกเขาไม่ได้รับการศึกษา และไม่ฝันอะไรที่เป็นผู้ใหญ่ .
เดินทาง !
ตอนแรกเขาไม่อยากไปไหน แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เสียใจไป .
มันได้สี่วันนับตั้งแต่ที่พวกเขาได้รับในแอฟริกา .
ที่ส่วนท้ายของวัน พวกเขาก็มาถึงเมืองของปลายทางของพวกเขา .
ลีฮยอนถอดหน้ากากของเขาที่เต็มไปด้วยทรายมีฝุ่นในผมของเขา และทั่วทั้งร่างกายของเขา .
" รุ่นพี่ นี่ที่ไหน "
" นี่คือหัวใจของทวีปแอฟริกา "
ในหัวใจของแอฟริกามีหลายอาคารขนาดใหญ่และร้านค้า มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากจึงมีเศรษฐกิจที่มั่นคงและเมืองได้รับข้ามชาติการค้า .
" เสร็จแล้วส่งยาทั้งหมดดังนั้นส่วนที่เหลือของวันคือเวลา "
" งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ "
ลีฮยอนและจองบอมอ่าไปโรงแรมเพื่อทำความสะอาดตัวเองด้วยการอาบน้ำ .
ก็เที่ยวเมืองในแอฟริกา มีคนผิวดำ
เข้าอยู่ในตรอกสลัม .
นักท่องเที่ยวจากทุกมุมโลกสามารถมองเห็นได้ในแอฟริกา
เมืองมีความมั่นคงดี แต่คน ระวังอย่าเข้าไปใกล้ ลีจองบอม ฮยอนอาด้วย จากวิธีที่พวกเขามองและแต่งตัวท่าทางจะเป็นพวกกลุ่มโจรทะเลทราย
วันถัดไปพวกเขาเอาเครื่องบิน
พวกเขาไปเหนือของทวีปแอฟริกาในยุโรป ดังนั้นพวกเขาต้องข้ามมหาสมุทร .
" เรากำลังจะไปไหน ? "
ลีฮยอนถามจองบอมอ่า ใครพกร่มชูชีพสะพายหลัง .
" เราจะไปที่นี่ "
" ครับ "
" จริงทุกคนน่าจะลองดิ่งพสุธาสักครั้ง "
ลีฮยอนมองออกไปนอกหน้าต่างของเครื่องบิน
บ้านในยุโรปเหมือนจุดเล็กๆ และถนนถูกวาดเป็นถ้ามันเบลอ .
" ผมไม่เคย skydived ก่อน "
" คุณจะได้รับการแขวนของมัน . "
พวกเขาได้รับสรุปขนาดเล็กจากอาจารย์ผู้สอนภาษาฝรั่งเศสเกี่ยวกับวิธีการกระโดด
โชคดีคนยังเรียนดาบ จากโดโจเขาสามารถอธิบายมันได้อย่างรวดเร็วในเกาหลี .
" เปิด "
โรงเก็บเครื่องบินประตูเครื่องบินเปิดทำให้ทั้งร่างสั่นจากลมเป่านั้น จองบอมอ่า
" ฉันตะคอกใส่ ต้องไปก่อน "
จองบอมอากระโดดออกมาจากโรงเก็บประตูที่สุดและเริ่มล้มลง วิ่งให้มากเท่าที่จะทำได้ ลีฮยอนกระโดดออกจากเครื่องบินของโรงเก็บเครื่องบิน
ตอนนั้น เขาอยู่กลางท้องฟ้าสีฟ้า
เขารู้สึกได้ถึงลมไหลผ่านร่างกายของเขาเมื่อเขาลงมาถึงพื้น
มันเหมือนเมื่อเขาลงมาจากเมืองฟ้า lavias !
กับร่างกายทั้งหมดของเขาในฤดูใบไม้ร่วงฟรี เขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปที่ไหนก็ได้
5 ดาวโรงแรมในปารีส , ฝรั่งเศส และ ลีจองบอม
ฮยอนอาอยู่ในเพนท์เฮ้าส์ หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบในกับเด็กรับใช้ เจ้าหน้าที่โรงแรมให้มันดูแปลกๆพวกเขาถูกเข้าใจผิดเพราะมีคนเป็นเกย์ในเกาหลีในการเปรียบเทียบกับยุโรป .
" กันเถอะ "
โรงแรมที่พวกเขามีในฝรั่งเศสมีการติดตั้งห้องไวน์
จองบอมอ่า โยนกระเป๋าเป้ไว้ และเอามีดแทงมันเข้าไปในมือและไวน์ที่มีคุณภาพสูง เขาไม่ได้สนใจในการใช้สว่านเปิดขวด แล้วเขาก็เทไวน์ลงแก้วเย็นและดื่มมัน .
" อ๊ะสดชื่นมาก มีวิสกี้หรือเหล้าที่นี่ "
เป็นผู้ชายเกาหลีทั่วไป เขาชอบดื่มโซจูของเขา .
" ไม่มีอะไรที่ชอบดื่มโซจู "
" ครับ มันดีจริงๆนะ ไม่มีบางโรงเรียนกลางและสูงนักเรียนที่ดื่มไวน์ ? โซจู เป็นดีที่สุด . "
พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์ .
มันขมมาก !
สำหรับจองบอมอ่า
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- there are times when i wish i could outs
- as soon as they got towards the ship, th
- โอนแล้วแจ้งด้วย
- The Basic School is located on an upper
- ได้ขอรับ
- ฉันไม่รบกวนแล้ว
- โอนแล้วแจ้งด้วย
- กรมคลังหรือโกษาธิบดีทำหน้าที่ดูแลด้านการ
- ขับรถตรงไป เจอ สี่ แยก แล้วเลี้ยวขวา
- see you again
- RESULTSIn a total of 47 industrial plant
- technical skills
- สวัสดี
- The term agroforestry describes a land u
- เธอกำลังฟังเพลง
- สิ่งที่ทำให้ชีวิตยุ่งยากคือการที่คิดไปเอ
- อาจารย์
- prince charming?
- เธอกำลังฟังเพลง
- She can not speack english
- ชื่อเล่นคุณชื่ออะไรเกล
- ช่วงแรกของการเดินทาง เป็นการวิ่งขนาบทิวท
- ขับรถตรงไป เจอ สี่ แยก แล้วเลี้ยวขวา
- วิถีชาวบรูไน บรูไนเป็นประเทศมุสลิม จัดระ
